เมื่อรู้ตัวว่าถูกหลอกให้เป็นแฟนเพราะเขาแค่พนันกับเพื่อนสนุกๆแต่เมื่อความจริงเปิดเผยเธอก็เสียใจไปนั่งร้องไห้ที่สะพานริมแม่น้ำจนเกิดอุบัติเหตุพลั้งตกน้ำและจมน้ำตาย

จนวิญญาณออกจากร่างและมีพลังงานอะไรบางอย่างดูดวิญญาณของเธอจนไปสิงร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนป่วยด้วยโรคประหลาดจนเป็นเจ้าหญิงนิทรา

แต่ทว่าโชคชะตาก็เล่นตลกร้ายกับเธออีกครั้งเมื่อผู้หญิงที่เธอเข้ามาอาศัยร่างดันเป็นว่าที่คู่หมั้นของเขาที่พ่อแม่หมั้นหมายให้ตั้งแต่เด็กซึ่งทั้งสองคนต่างเติบโตและไม่เคยเห็นหน้ากันมานานกว่า15ปีแล้ว ความทรงจำครั้งสุดท้ายที่เคยเจอกันคือตอนนั้นผู้หญิง11ขวบส่วนผู้ชาย9ขวบ

เธอจะแก้แค้นยังไงให้สาสมกับที่เขาได้ทำกับเธอไว้ ในขณะที่เธอทั้งเกลียดทั้งแค้นเขา แต่เขากลับเริ่มตกหลุมรักเธอในร่างใหม่

เธอจะใจอ่อนให้เขาหรือเอาคืน เธอจะเอาอย่างไรกับความรู้สึกที่ดูคล้ายว่าจะรักดีนะ

...........................................................................................................................

*หมายเหตุ จากผู้เขียน

นิยายเรื่องนี้ทั้งชื่อตัวละครและเหตุการณ์สถานที่เป็นเพียงการสมมุติขึ้นมาเท่านั้นมิได้มีเจตนาจะพาดพิงผู้ใดหากชื่อ นามสกุลของตัวละครบังเอิญไปพ้องกับผู้ใดผู้เขียนขออภัยมาณที่นี่ด้วยค่ะ

"เขตตะวัน ปีติจารุวัฒน์" ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มทรงขาวตี๋ ถึงจะดูตี๋แต่ก็เป็นตี๋อินเตอร์หน้าหยก มีเสน่ห์ที่รอยยิ้ม สูง 180 เซนติเมตร หุ่นนายแบบ เขาเป็นหนุ่มเพลย์บอยวัย 24ปี ทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง จะว่าไปบริษัทก็เป็นบริษัทของอาลูกพี่ลูกน้องของพ่อ เขาเลยไม่ค่อยจะตั้งใจทำงานสักเท่าไร ใช้ความหล่อของตัวเองโปรยเสน่ห์ไปวันๆเสียมากว่า

จะเรียกว่ามาทำงานเอาสังคมก็ว่าได้เพราะพ่อแม่ของเขามีอันจะกินไม่ทำงานก็ไม่ลำบากแค่อยากให้ลูกชายโตมากกว่านี้เป็นโล้เป็นพายมากกว่า

แต่แทนที่จะดีขึ้นกลับกลายเป็นว่าดันเป็นที่ที่เขตตะวันชื่นชอบมากเพราะว่าสาวออฟฟิศทั้งสาวทั้งสวยน่ารักไปหมด เขาเลยเกิดการล่าแต้มขึ้น โดยมีก๊วนเพลย์บอยของเขาร่วมสนุกด้วยกัน

"เบน พัด รุจ สามหนุ่มสามมุมจอมเจ้าชู้แต่ก็ยังซูฮกให้ เขตตะวันเป็นตัวพ่อในด้านการได้ลิ้มชิมรสสาวๆจนเกือบหมดทั้งออฟฟิศไปเสียแล้ว ไม่มีใครไม่รู้จัก "เขตตะวัน" หนุ่มเจ้าเสน่ห์ โลโก้ประจำบริษัท

"เบน" หนุ่มหล่อเข้มค่อนไปทางหนุ่มใต้มีเสน่ห์ที่ความคมและหุ่นดีซิกแพคล่ำ

"พัด" หนุ่มร่างบางแต่สูงหน้าใสสไตล์เกาหลี

"รุจ" หนุ่มเจ้าสำอางค์ดูเป็นคุณชายที่สุดในกลุ่ม

ทั้งสี่คนยังไม่มีใครคิดที่จะคบใครจริงๆจังสักครั้ง รักความสนุกแต่ไม่คิดผูกพันธ์ นี่คงเป็นสโลแกนของพวกเขา

"สวัสดีคร้าบ คุณ......" พูดพร้อมดึงดอกกุหลาบในแจกันมาวางต่อหน้าสาวสวยนางหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้วันแรก เขตตะวันมักจะทำแบบนี้กับสาวหน้าใหม่ในออฟฟิศเสมอ และสุดท้ายก็ลงเอยด้วยการ one night stand

"ไงไอ้รูปหล่อ ได้อีกแล้วสิไม่คิดจะแบ่งให้ใครบ้างเลยหรือ" เบนหนุ่มรูปงามทักทายเพื่อนที่เขายกให้เป็นลูกพี่ทางด้านการจีบสาว

"ของแบบนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าเหยื่อ เอ้ย สาวเขาจะเลือกใคร" เขตตะวันโชว์พาวเวอร์

"โอเคๆนายมันหล่อเพื่อน" เบนแซวแล้วก็กอดคอกันหัวเราะอารมณ์ดี

"ใครได้แต้มใครอีกอารมณ์ดีกันแต่เช้า" พัด และรุจเดินเข้ามาสมทบ

"จะมีใคร ถ้าไม่ใช้หัวหน้าแก๊งเรา" รุจพูดดัก

"แหงล่ะ สงสัยพวกเราต้องไปเสริมหล่อเพิ่มว่ะไม่งั้นคงแห้งไปตามๆกัน" พัดเสริมประชดเล่นๆแกมอวยเพื่อนไปในตัว

"พวกนายก็พูดเกินไป ฉันก็แค่ขยิบตาให้ก็ได้แล้วว่ะ ฮ่าๆๆๆ" เขตตะวันแกล้งถ่อมตัวแต่ก็ตบด้วยลูกอวยตัวเองแต่ก็ออกไปทางดูถูกสาวๆเสียหน่อย

"ถามจริงมีใครในออฟฟิศนี้ที่ยังหลงเหลือรอดพ้นเสน่ห์ของแก๊งเราไปได้บ้างวะ" เบนถาม

"น่าจะหมดสต็อคแล้วนะ เก็บมาหมดแล้ว" พัดใช้มือจับตางตัวเองยกเท้าขึ้นมาวางที่เก้าอี้

"ยังๆยังเหลือป้าแม่บ้านประจำออฟฟิศว่ะ" รุจพูดติดตลกทำนองว่าสาวๆในออฟฟิศถูกกวาดมาหมดแล้วไม่มีเหลือถ้าจะเหลือก็คือคนแก่นั่นเอง

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" ทั้งสี่คนหัวเราะประสานเสียง

"ฉันว่าเรามาทำอะไรสนุกๆท้าทายเสน่ห์พวกเราหน่อยเป็นไร" เบนเสนอความคิด

ในขณะที่เขาจับกุมคุยเรื่องไร้สาระไม่ยอมไปทำงานกันเสียทีก็มีหญิงสาวคนหนึ่งทำแก้วกาแฟหกจนเสียงดังเพล้ง! เป็นฉนวนให้ทั้งสี่หนุ่มหันไปมองเป็นตาเดียว

"คิดว่าใคร ยายฟ้าขวัญจอมเปิ่น " พัดมองแล้วพูดขึ้น

"ใครจะเอาลงวะยายคนนี้ เชยชิปเป๋งแถมแก่กว่าพวกเราตั้งเยอะ" เบนพูด

"เฮ้ยจะว่าไปยายนี่ก็สวยนะแค่เชยเชื่องช้าแล้วก็ใส่แว่นหนาไปหน่อย ถ้าจับแต่งตัวท่าจะสวยไม่หยอก" รุจเสริมขณะที่ชะเง้อคอมองตามที่พัดชี้เป้า

"ฉันมีไอเดียว่ะ" พัดพูด

"ยังไงวะ" รุจสงสัย

"พนันกันดูไหม ใครจีบยายนี่ติดคนนั้นชนะ เงินเดิมพันหนึ่งแสนบาท" พัดเล่าความคิด

"โห ใครจะจีบลง ไม่ต้องจีบด้วยซ้ำมั๊งแค่ยิ้มให้เดี๋ยวก็เดินตามมาแล้ว ไม่สนุกหรอก" เบนคัดค้าน

"ไม่แน่หรอกของแบบนี้ จีบป้าเชยๆเล่นๆสนุกๆอย่าซีเรียสว่ะ" รุจเห็นด้วยกับเกมส์นี้

"แล้วถ้าจีบติดแล้วสะบัดไม่ออกทำไงวะ" เบนกังวล

"รุ่นนี้แล้วทิ้งมากี่คนแล้วไม่มีปัญหาหรอกเพื่อน" รุจปลอบเพื่อน

"ไง รูปหล่อจะเล่นด้วยไหม" พัดหันไปทางเขตตะวัน

"ยังไงก็ได้อยู่แล้วเพื่อน ฉันชิลๆ ดูก็รู้ว่าฉันน่าจะได้เงินหนึ่งแสนว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ" เขตตะวันมั่นใจแบบไม่ต้องมีใครอวย

"โอเค ดีล เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะ เดิมพันหนึ่งแสนแต่มีเงื่อนไขว่าต้องใช้เวลาไม่เกินหนึ่งเดือน จึงจะสรุปเกมส์" พัดบอกกติกา

"ไม่น่าถึงเดือนมั๊ง" เบนค้าน

"เฮ้ยเพื่อน เร็วไปมันไม่สนุก" รุจแย้งพัด

"โอเคๆ ตามนี้นะพวกเราเริ่มได้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป" พัดสรุปจบแผนการแห่งเกมส์ครั้งนี้

เกมส์เริ่ม!

เบน พัด รุจ ต่างก็โชว์ลีลาในการจีบหญิงที่ต่างคนก็ต่างคิดว่าแน่แค่เพียงกระดิกนิ้วเท่านั้นวิธีการโปรยเสน่ห์ของแต่ละหนุ่มอาจจะใช้ได้กับผู้หญิงทั่วไปแต่กับ"ฟ้าขวัญ" เธอกลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย เธอเฉยมากกับคารมของ 3 หนุ่ม

"ฟ้าขวัญ" สาวโสดวัย 35 ปี เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลยด้วยซ้ำ เธอมีความสุขกับชีวิตโสดและการใช้ชีวิตเรียบง่าย อันที่จริงเธอก็เป็นคนสวยนะ แต่ว่าเธอใส่แว่นใส่เสื้อผ้าแนวทะมัดทะแมงมากกว่าชุดสวยเหมือนสาวๆออฟฟิศทั่วไปก็ไม่แปลกที่ใครๆจะเรียกเธอว่าป้า! วันๆทำแต่งานได้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าใครบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพื่อนก็น้อยมีเพียง "ศรันย์"เพื่อนรุ่นน้องคนสนิทเพียงคนเดียวของเธอเพราะว่าบ้านอยู่ข้างกันเลยได้กลับบ้านและมาทำงานด้วยกันจนเกือบจะทุกวัน ไม่ว่ามีปัญหาใดเธอก็จะพูดคุยกับศรันย์

นอกจากเธอไม่หลงคารมของ3หนุ่มนั่นแล้วเธอยังมองว่าแปลกด้วยซ้ำ

"สวัสดีครับ วันนี้มีเพื่อทานข้าวกลางวันหรือยังครับ" เบนเดินปราดเข้าไปหาเธอขณะที่เธอเดินไปชงกาแฟที่แพนทรี่ของพนักงานพร้อมเอามือเท้าคางมองหน้าเธอหวังจะใช้สายตาให้เธอเขิน

"มีแล้วค่ะ" เธอยกแก้วกาแฟหนีเดินกลับโต๊ะทำงาน หันมามองหน้าเบนแปลกๆ

"อะไรของเขา" ฟ้าขวัญพึมพำประหลาดใจ

"ฮ่าๆๆๆ หมดท่าเลยนะพ่อเบนรูปงาม" พัด รุจ นั่งบนโต๊ะทำงานหัวเราเยาะร่วน ส่วนเขตตะวันนั่งอยู่ด้านข้างมองนิ่งเอาแขนทั้งสองข้างเท้าข้อศอกไปข้างหลังยิ้มที่มุมปาก

"เดี๋ยวดูฉัน" พัดผละลงจากโต๊ะพูดอย่างมาดมั่น

“ฟ้าขวัญครับ เย็นนี้เราไปดูหนังกันไหมครับ” พัดจู่โจมโดยการดึงเก้าอี้มานั่งข้างๆเธอแบบใกล้ชิด

“เสร็จแล้วคุณอยากนั่งรถเล่นหรือไปต่อที่ไหนบอกได้เลยนะครับ วันนี้อยากให้คุณให้เกียรติผมสักครั้ง ผมมองคุณมานานแล้วแต่ก็ไม่กล้าชวนสักที” พัดพูดโน้มน้าวต่อ

“มีนัดกับเพื่อนแล้วค่ะ แล้วก็เรียกพี่ว่าพี่ฟ้าขวัญนะคะ พี่น่าจะเป็นรุ่นพี่คุณหลายปีได้” ฟ้าขวัญตอบตรงไม่อ้อมค้อม

พัดหน้าชาเพราะไม่เคยมีใครปฎิเสธเขา

“ยัยป้านี่เล่นตัวชะมัด” พัดเดินกลับมาหากลุ่มเพื่อนบ่นอุบ ซึ่งแน่นอนว่าชาวแก๊งหัวเราะเขา

“ฮ่าๆๆๆ ไอ้พัดแห้วว่ะป้าไม่เล่นด้วย” เบนหัวเราะใส่เขาบ้าง

“แกล่ะรุจ”พัดถาม

“คอยดูเย็นนี้” รุจตอบ

“แล้วแกล่ะรูปหล่อนัมเบอร์วัน” เบนถามเขตตะวันบ้าง

“พวกแกเชิญก่อนเอาให้เต็มที่ ส่วนฉันไม่รีบ มีเวลาตั้งเดือนไม่ใช่หรือ” เขายิ้มเงียบลุกขึ้นยืนเอาสองมือล้วงกระเป๋าแล้วเดินออกไป

แล้วทั้งสี่หนุ่มก็แยกย้ายกลับไปทำงานที่แผนกตัวเอง

………………………………………………………………….