กริ๊ง!ๆๆ เสียงกระดิ่งดังขึ้นในโรงเรียนวัดแห่งหนึ่ง

"กูไปก่อนนะ"

"รีบกลับไมวะ อยู่เตะบอลด้วยกันก่อนดิ"

"วันนี้ไม่ว่าง ไปละ"

ใช่แล้ว เด็กผู้ชายที่ขอตัวกลับบ้านก่อนนั่น นั้นคือบาส หนุ่มผู้เรียนไม่เก่ง ตั้งแต่เรียนมาเขาไม่เคยได้เกรดแตะเลข3เลยด้วยซ้ำ แต่บาสก็ไม่ใช่เด็กก้าวร้าวหรือเกเรอะไร บาสยังเป็นเด็กดีด้วยซ้ำไป

"ร้อนชิบหาย มีรถส่วนตัวก็ดีซิ" เด็กชายที่บ่นพรึมพรำระหว่างรอรถเมย์

บาสรอรถอยู่นาน รอมาเป็นชั่วโมงรถก็ไม่มีวี่แววจะมาเลย จนจู่ๆ

"what's up brother!"(ว่าไงพี่ชาย) เสียงของชายแปลกหน้าดังมาจากข้างหลังบาส

หลังจากที่บาสได้ยินเสียง เขาจึงหันไปและพบว่ามีผู้ชาย2คนกำลังเดินมาหาเขา

"Come alone?"(มาคนเดียวหรอ?)

"ครับ?"

"Look at this dirty face of this guy."(ดูหน้าสกปรกของเจ้านี้ซิ)

"Seriously, we ask, have you ever washed your face?"(พวกเราถามจริง ๆ คุณเคยล้างหน้าบ้างไหม?)

"พวกนายพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ"

"I don't think he understands what we're saying."(ฉันไม่คิดว่าเขาเข้าใจสิ่งที่เรากำลังพูดนะ"

"I think so too ohhh i know why doesn't he know?"(ชั้นคิดอย่างนั้นเหมือนกัน โอ้!ชั้นรู้ว่าทำไมถึงเขาไม่รู้)

"Why" (ทำไม)

"Because he's from the temple school"(เพราะเขามาจากโรงเรียนวัด)

"Ha ha ha ha" ผู้ชายแปลกหน้าทั้ง2ขำอย่างสนุกสนาน

"ขำบ้าอะไรของพวกนายน่ะ!" บาสตะโกนขึ้นด้วยความโมโห

"ผมไม่รู้หรอกนะว่า พวกนายพูดว่าอะไรกัน แต่ที่รู้ๆเนี่ย สิ่งที่พวกนายพูดน่าจะไม่ใช่ประโยคที่ดีนัก"

"What did you say?"(คุณพูดว่าอะไร?)

"ผมงงมากเลยนะครับ ผมไม่รู้จักพวกคุณ2คนด้วยซ้ำ แล้วทำไมจู่ๆมาหาเรื่องผมแบบนี้"

"What!"(อะไรฟ่ะ!?)

"ไม่เข้าใจ? ผมก็ไม่เข้าใจสิ่งที่พวกนายพูดเหมือนกัน ผมขอร้องเถอะครับอย่ามาspeak englishใส่ผมเลย ผมยิ่งโง่อยู่"

พอบาสลองสังเกตที่ตราโรงเรียนบนเสื้อของ2คนนั้นดีๆก็รู้ว่า2คนนั้นมาจากโรงเรียนอินเตอร์ที่ค่าเทอมเดือนละ300,000กว่าบาท

"เชี่ย!โรงเรียนอินเตอร์หรอวะเนี่ย โฮ้~เป็นลูกคนรวยซะด้วย...แต่ทำไมทำตัวหัวค*ยจังวะ"

"Shut up! I don't know what did you saying?(หุบปากไป ชั้นไม่รู้ว่านายพูดว่าอะไร)

"เอ้ามาสั่งให้ผมshut upแต่นายไม่shut upเองนี่นะ  เออนี่พวกนายรู้จักคำว่าstupidไหม ผมว่าคำนี้มันเหมาะกับพวกนายดีนะ" พูดจบบาสก็ชูนิ้วกลางใส่เด็กอินเตอร์ทั้ง2คน แล้วก็เดินหนีไปทันที

"Stupid?.."(โง่งั้นหรอ)

เด็กอินเตอร์ทั้ง2คนพอได้ยินบาสพูดแบบนั้นก็ไม่รอช้ารีบเดินตามบาสเพื่อจะซ้อมเขา อย่างโมโห

"Fucking boy"(ไอ้เด็กเวร!) เตรียมตัวจะต่อยบาส 

"Stop it now you bastards."(หยุดเดี๋ยวนี่ไอ้พวกเวร)

ไม่ทันที่เด็กอินเตอร์จะได้ต่อยก็มีเสียงผู้หญิงตะโกนมาจากข้างหลังซะก่อน

"Thinking of punching someone in public You know it's what fools do"(คิดจะต่อยใครในที่สาธารณะ นายก็รู้หนิว่ามันเป็นสิ่งที่คนโง่เขาทำกัน)

 "And what is she about?"(แล้วเธอเกี่ยวกับไรด้วย)

" I really want to know why your studies aren't as good at scouring other people around like this.(ชั้นอยากรู้จริงๆว่าทำไมการเรียนของพวกนายไม่เก่งเหมือนกับการหาเรื่อง ดูถูกคนอื่น ไปเรื่อยแบบนี้)

"Stop talking shit"(หยุดพูดจาหมาๆได้ละ)

"You guys are the ones who need to stop. The face looks stupid and acts stupid again.(พวกนายนั้นแหละต้องหยุด หน้าพวกนายดูโง่แล้วยังทำตัวโง่อีก)

"Ha!"

"I really want to know how many dogs you guys put in your mouth."(ชั้นอยากรู้จริงๆว่าพวกนายเลี้ยงหมาไว้กี่ตัวไว้ในปาก"

"Bitch"(นังเลว!)

เด็กอินเตอร์กำลังจะตบผู้หญิงที่มาด่าพวกเขา แต่ยังไม่ทันได้ตบก็มีมือมารั้งเขาไว้ซะก่อน

"อย่าทำร้ายผู้หญิงจะดีที่สุดนะครับ" ใช่แล้วคนที่มารั้งมือไว้ก็คือบาสนั้นเอง

"Don't put your dirty hands touch me."(อย่าเอามือสกปรกของนายมาจับชั้น"

เด็กผู้หญิงเห็นดังนั้นจึงรีบเอามือของบาสออกจากเด็กอินเตอร์ทันที

"I think he shouldn't have put his hand on a filthy asshole like you either."(ชั้นคิดว่าเขาก็ไม่ควรเอามือไปโดนคนโสโครกแบบนายเหมือนกัน)

"Bastards, let's not meet again."(ไอ้พวกเวร ขออย่าได้เจอกันอีก"

หลังจากนั้นเด็กอินเตอร์ทั้ง2คน ก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้บาสกับเด็กผู้หญิงที่เข้ามาช่วยบาสอยู่ด้วยกัน2คน สักพักบรรยากาศก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบ บาสที่เห็นว่าสถานการณ์มันเริ่มตึงเกินไปแล้ว เลยจะชวนผู้หญิงที่มาช่วยตนคุย แต่พอจะเอ่ยปากพูด ผู้หญิงคนนั้นก็เดินไปซะแล้ว บาสเห็นแบบนั้นเลยรีบวิ่งตามไปอย่างทันที

"นี่!เธออย่าพึ่งไป" บาสตะโกนสุดเสียงเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นหยุดเดิน 

พอผู้หญิงคนนั้นได้ยินเสียงบาสเรียกตน เลยหยุดเดินแล้วหันมาหาบาส

"นี่ๆเธอผมลืมขอบคุณเธอเลยที่มาช่วยผมไว้.... งั้นเอาเป็นว่าขอบคุณมากๆนะครับ"

".........."

"ไม่เข้าใจหรอ? เดี๋ยวๆนะ" บาสมองไปที่ตราโรงเรียนบนเสื้อของผู้หญิงคนนั้นก็รู้ว่าเธอมาจากโรงเรียนอินเตอร์

"เธอมาจากโรงเรียนเดียวกับไอ้เด็กอินเตอร์พวกนั้นเลยหนิ ก็ว่าทำไมใส่เสื้อคล้ายๆกัน อย่างนี้ก็แปลว่าเธอก็ไม่เข้าใจภาษาไทยน่ะซิ"

"..........."

"เงียบแบบนี้..สงสัยไม่เข้าใจจริงๆด้วย นั้นเอาเป็นว่า Thank you fo..r..r. เออนั้นแหละ

พอบาสพูดจบผู้หญิงคนนั้นก็รีบเดินไปทันที

"เฮ้ยๆเดี๋ยวๆซิ ผมขี้เกียจวิ่งตามเธอแล้วนะ นี่เธอชื่ออะไรหรอ What is your name?  ฮัลโหลตอบหน่อย"

"กูควรวิ่งตามไปดีไหมวะเนี่ย" บาสพูดคนเดียวพร้อมกับคิดไปด้วย.........ใช่กูควรวิ่งตามเธอไป"

แต่พอบาสมองไปอีกที เขาก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว

"เวรเอ้ย ไอ้เราก็มัวแต่คิด เธอหายไปแล้วเนี่ย"

"ผมกลับมาแล้วครับยาย"

"ทำไมวันนี้กลับเร็วจังเจ้าบาส"

"ก็ผมคิดถึงยายนี่ครับ" บาสวิ่งไปกอดยายของเขา

"นี่ยายหายใจไม่ออก ตัวก็เหม็นยังจะมากอดยายอีก"

"โฮ้ยาย พูดแบบนี้บาสก็เสียใจนะ"

"ยายล้อเล่น ปะๆไปอาบน้ำจะได้มากินข้าว"

"รับทราบครับ"

ขณะที่บาสอาบน้ำอยู่ เขาก็นึกถึงเรื่องตอนที่เขาโดนหาเรื่องจากพวกเด็กอินเตอร์ 

"ถ้าเด็กบ้านรวยนั่น มันต่อยเราขึ้นมาจริงๆ เราจะทำไงวะเนี่ย ยิ่งต่อยใครไม่เป็นด้วย.....แต่ก็ดีนะที่มีเธอคนนั้นมาช่วยซะก่อน"

อยู่ดีๆเขาก็ยิ้มขึ้นมาทันทีที่เขานึกถึงผู้หญิงที่มาช่วยเขา

"เฮ้ย! คิดไรอยู่วะเนี่ย หุบยิ้มเดี๋ยวนี้บาส หุบยิ้มซิวะ  ..แต่จะว่าไปเธอคนนั้นก็น่ารักดีนะโอ้ยยยอยากเจออีกจัง"

"บาสๆ อาบน้ำเสร็จรึยัง กับข้าวเย็นหมดแล้วนะ"

"อ๋อครับยาย จะไปกินเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"

หลังจากที่บาสแต่งตัวเสร็จ เขาก็รีบมาที่โต๊ะอาหารเพื่อกินข้าวทันที

"ทำไมช้าจัง ปกติไม่เคยอาบน้ำช้าขนาดนี้หนิ"

"พอดีวันนี้มันร้อนน่ะครับ เลยอยากอาบน้ำนานๆ"

"อ่าๆ..กินข้าวเถอะๆ"

ขณะที่สองยายหลานกำลังกินข้าวกัน อยู่ดีบาสก็พูดขึ้นว่า

"ยายครับ ถ้าอยู่ดีๆเรานึกถึงหน้าใครคนนึงแล้วเราเผลอยิ้มให้กับคนที่เรากำลังนึกถึง เขาเรียกว่าอะไรหรอครับ"

"อืม...ยายก็ไม่รู้เหมือนกันหรอกนะ แต่ก็อาจจะเรียกว่า"

"ว่า.."

"ความรักล่ะมั้ง"

"ห้ะ!ไม่ใช่อะยาย"

"เอ้าแล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่ความรัก"

"นี่เราชอบเธอคนนั้นหรอ ไม่ใช่ละๆ"

"เดี๋ยวนะๆ นี่แกมีคนที่ชอบหรอ"

"ห้ะ!ป่าวครับ ผมนี่นะจะมี ผมเป็นเด็กเรียนจะตายยายก็น่าจะรู้ดีหนิครับ"

"เด็กเรียน? เด็กเรียนที่ไหนมันได้ผมการเรียนต่ำกว่า3"

"บูลลี่อะยาย คนเรามันก็เก่งไม่เหมือนกันไหม"

"แล้วแกเก่งอะไรบ้างละ"

"เยอะเลยครับ ก็พวกกีฬา ละก็...เอิ่ม"

"ไหนบอกว่าเยอะ"

"ผมแค่คิดไม่ออกเฉยๆครับ แต่ที่จริงมันเยอะกว่านี้"

"จ้าา พ่อคนเก่งของยาย"

สองยายหลานคุยเล่นกันอย่างมีความสุขเป็นบรรยากาศตอนกินข้าวที่ดีเลยทีเดียว    แต่ใครจะคิดว่าบรรยากาศตอนกินข้าวมันจะดีสำหรับทุกคนเสมอไปกันล่ะ

"วันนี้ชั้นได้ข่าวว่าที่โรงเรียนมีให้ลงสมัครสอบคณิตศาสตร์หนิ"

"ค่ะ"

"แล้วแกลงไปรึยัง"

"เอิ่ม..ยังค่ะ"

"ทำไมยังไม่ลง ชั้นเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าถ้ามีให้สอบอะไรแบบนี้ให้ลงไปซะ"

"........"

"ถ้าเกิดแกได้คะแนนสูงขึ้นมา มันจะทำให้เป็นหน้าเป็นตาให้กับบ้านเรามากเลยนะ"

"แต่หนู.....คือว่า"

"ไม่อยากลง"

"ค่ะ"

"แค่ทำข้อสอบไม่กี่ข้อ ระดับแกจะทำไม่ได้เลยรึไง"

"หนูรู้ค่ะ แต่ถึงยังไงหนูก็ไม่อยากลงอยู่ดี"

"ถึงว่าทำไมผลการเรียนของแกถึงได้แย่ขนาดนี้ เพราะแกไม่รู้จักพัฒนาตัวเอง ไอ้นั้นก็ไม่เอา ไอ้นี้ก็ไม่เอา"

"......."

"เอิ่มคุณคะ รู้อาจจะมีเหตุผลที่ไม่ลงก็ได้นะคะ" อยู่ดีๆก็มีเสียงของผู้หญิงพูดแทรกขึ้นมา

"เหตุผลงั้นหรอ คุณนี่เข้าข้างลูกไปทุกเรื่องเลยนะ"

"ไม่ใช่อย่างงั้นนะคะคุณ ชั้นแค่คิดว่ารู้อาจจะมีเหตุผลของลูกจริงๆ"

"เหตุผลโง่ๆน่ะซิ ขี้เกียจล่ะซิไม่ว่า ชั้นอุส่าส่งให้แกไปเรียนโรงเรียนอินเตอร์ โรงเรียนที่สูงส่งกว่าใครๆ แต่ทำไมแกไม่เคยเห็นบุณคุณชั้นบ้างเลย"

"......."

"เป็นใบ้รึไง คุยด้วยแล้วไม่ตอบ"

"แล้วถ้าหนูบอกว่าหนูเกลียดล่ะคะ"

"ว่าไงนะ"

"เกลียดที่ต้องอยู่ในกะลาแบบนี้ หนูไม่เคยเป็นอิสระเลย วันๆพ่อก็ให้หนูเอาแต่เรียน เสาร์อาทิตย์แทนที่จะได้พักผ่อน แต่กลับต้องไปเรียนพิเศษ แล้วตอนหลังเลิกเรียนหนูยังต้องไปเรียนพิเศษเพิ่มอีก พ่อรู้ไหมคะหนูโคตรเกลียดวันที่ผลสอบออกเลยเพราะพอหนูเอาผลสอบมาให้พ่อดู พ่อก็จะบอกหนูว่าทำไมได้แค่นี้ ,โง่,คนอื่นยังทำได้ดีกว่านี้เลย หนูโคตรเกลียดชีวิตแบบนี้เลย"

"แกจะพูดแบบนี้กับชั้นไม่ได้นะ ที่ชั้นทำไปก็เพื่อตัวแกล้วนๆ"

"ตัวหนู หรือว่าตัวพ่อเองกันแน่ ใช่ซิถ้าหนูได้เกรดดีๆพ่อจะได้เอาไปอวดคนอื่นว่ามีลูกสาวเก่ง"

"ใช่ ชั้นจะได้เอาไปอวดคนอื่น แต่ดูผลการเรียนแกซิ คะแนนบางวิชาได้แค่70เต็ม100 แล้วตัดภาพไปที่ลูกคนอื่นเขาได้ตั้ง90  อย่างงี้ชั้นจะเอาอะไรไปอวดคนอื่นเขา"

"เห็นแก่ตัว"

"แกว่าไงนะ"

"เห็นแก่ตัว พ่อมันเห็นแก่ตัวไม่เคยเห็นใจคนอื่น เอาแต่ตัวเองเป็นหลัก!"

(แป๊ะ!) เสียงตบ

"อีลูกเวร แกกล้าพูดกับพ่อแกแบบนี้ได้ยังไง"

"พ่อก็ไม่มีสิทธิ์พูดแบบนี้กับหนูเหมือนกัน"

เธอเดินหนีเข้าห้องไปโดยทิ้งให้พ่อของเธอยืนโมโหอยู่อย่างนั้น

"ทำไมรถยังไม่มาอีกวะเนี่ย รอมาเกือบชั่วโมงละนะ" บาสบ่นคนเดียวพร้อมกับเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย

"สัสเอ้ยรู้งี้น่าจะตื่นให้เร็วกว่านี้ จะสายละเนี่ย"

"ตื้ดๆๆ" เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์

"ฮัลโหลว่าไง"

"ไอ้บาสมึงอยู่ไหนละเนี่ย" เสียงจากโทรศัพท์

"รอรถเมย์อยู่ มีไร"

"ครูพรเขาถามหามึงอยู่"

"ถามหากู? ถามทำไมวะ"

"ไม่รู้ แต่หน้าครูเขาดูอารมณ์เสียมากเลยว่ะ"

"อารมณ์เสีย?"

"เออดิ มึงได้ทำอะไรผิดป่าววะ"

"ป่าว มึงก็รู้หนิว่ากูไม่ค่อยอยากไปยุ่งกับครูเขา"

"มันก็จริง ครูเขาอารมณ์เสียไรวะ เออๆงั้นก็รีบมาละกัน"

"เคๆ"

พอบาสคุยโทรศัพท์เสร็จยังไม่ทันที่เขาจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า รถเมย์ก็มาพอดี  บาสขึ้นรถเมย์ด้วยความรีบ เพราะกลัวว่าจะไปโรงเรียนไม่ทัน แต่พอเขาขึ้นรถเมย์มาได้สักพัก  อยู่ดีๆรถเมย์ก็เบรคกะทันหัน บาสที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็เผลอทำโทรศัพท์หลุดมือจนโทรศัพท์กระเด็นไป

"เชี่ย"

บาสกำลังจะไปเก็บโทรศัพท์ แต่รถเมย์ดันจอดเพื่อรับผู้โดยสาร และ มีผู้โดยสารบางคนลงจากรถพอดี จึงทำให้บาสไปเก็บไม่ได้เพราะคนมันขึ้นๆลงๆวุ่นวายไปหมด บาสคิดว่าสิ่งนี้แย่แล้ว แต่พอไปๆมาๆสิ่งที่แย่กว่านั้นคือบาสเห็นคนเหยียบโทรศัพท์ของตัวเองต่อหน้าต่อตา

"ไม่นะโทรศัพท์กู ยิ่งพังอยู่ เจอส้นตีนเข้าไปพังหนักกว่าเดิมอีก"

สักพักรถเมย์ก็ไปต่อ บาสที่ได้โอกาสเขาเลยรีบไปหยิบโทรศัพท์ของเขาทันที

"โทรศัพท์กูสู้ชีวิตชิบหายเลย...อ่าวถึงโรงเรียนแล้วนี่หว่า

พอบาสลงมาจากรถเมย์ปุ๊บเขาก็รีบเดินเข้าโรงเรียนทันที

"เฮ้อดีนะมาทัน"

"เฮ้ยไอ้บาส!" เพื่อนของบาสได้เรียกเขาจะข้างข้างหน้า บาสเห็นเพื่อนจึงวิ่งไปหาโดยเร็ว

"ตกลงครูพรเขาถามหากูทำไมวะ"

"ไม่รู้ดิ ช่างเถอะ ไปหาไรเเดกในโรงอาหารกัน"

หลายคนอาจจะสงสัยว่าเพื่อนของบาสคือใครมาจากไหน มาๆๆเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง 

เพื่อนของบาสมีนามว่า"พีช" เป็นหนุ่มหล่อประจำโรงเรียน แน่นอนว่าเป็นคนที่ฮอตในหมู่สาวๆ นิสัยดี น่ารัก มีความเป็นสุภาพบุรุษ เป็นนักกีฬาโรงเรียน แต่สิ่งที่เด่นยิ่งกว่านั้นที่ทำให้เขาเข้ากับบาสเป็นอย่างดีเลยคือ เขาเป็นผู้ชายที่เรียนไม่เก่ง เกรดทุกเทอมได้แค่2 ไม่ก็1 มาโดยตลอด นั่นจึงทำให้เขาเข้ากับบาสได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว

เรามาเข้าสู่เนื้อเรื่องกันต่อเลยดีกว่า

"อีเหี้ยพีช อย่ามาแย่งลูกชิ้นกู"

"ขอชิ้นนึงๆ"

"บอกชิ้นนึงแต่มึงล่อไป3ชิ้นละนะ"

"แค่นี้ก็กินไม่ได้ มึงเป็นเพื่อนกูจริงป่ะเนี่ย"

"พี่พีชคะ" อยู่ดีๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงพูดแทรกขึ้น

"เอิ่ม..ครับ?" พีชตอบ

"หนูซื้อขนมมาให้ค่ะ"

"อ๋อ...ขอบคุณนะครับ"

"จะว่าอะไรไหมคะ ถ้าหนูอยากจะขอเบอร์"

"เอิ่ม คือว่า..พี่ลืมเบอร์ตัวเองน่ะครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ นั้นพี่เอาเบอร์หนูไปแล้วพี่ก็โทรหาหนู แค่นี้หนูก็รู้เบอร์พี่แล้ว"

"คือว่า"

"เชี่ยกูลืมไปเลยว่ะไอ้พีช ว่าครูพรเรียก ไอ้พีชมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ" บาสพูดแทรกขึ้น

"อ่าวหรอมึง เคๆเดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน  พี่ขอตัวก่อนนะครับน้อง"

"เเล้วขนมล่ะคะพี่"

"น้องเก็บไว้กินเถอะนะครับ พี่ไปละ"

พอบาสและพีชออกมาจากสถานการณ์น่าอึดอัดนั้นได้สักพัก

"บาสกูขอบคุณมากนะเว้ยที่ช่วยกู"

"เออไม่เป็นไรกูเข้าใจ"

"กูเหนื่อยว่ะมึง"

"เหนื่อยไรวะ"

"เหนื่อยที่เกิดมาหล่อ แม่งมีแต่สาวๆรุมล้อม"

"มึงหลงตัวเองเก่งเนอะ"

"ก็จริงป่ะวะ5555 ว่าแต่มึงเถอะไม่มีสาวบ้างหรอ"

"ไม่มีอะ"

"คนที่แอบชอบอะ"

"ก็..มี"

"ห้ะ จริงป่ะเนี่ย!"

"เฮ้ยไม่ ไม่มีๆ"

"เมื่อกี้มึงพูดว่ามี"

"กูแค่เผลอพูดเฉยๆ"

"ไม่ใช่อะๆ มึงตั้งใจพูด"

"ควย กูแค่เผลอพูดเฉยๆ"

"หรา"

"เออ!"

"อุ้ยขึ้นเสียงใส่ไมวะ"

"รำคาญ เซ้าซี้อยู่นั้นแหละ"

"อ๋อๆ กูรู้ละๆว่ามึงมีคนที่แอบชอบแล้วจริงๆ"

"ไอ้สัสพีช"

"โถ่ว~คุณบาสใครเขาก็ดูออกครับ  แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครไหนเล่าให้กูฟังหน่อยซิครับ เผื่อกูช่วยจีบ"

"มึงช่วยจีบไม่ได้หรอก"

"ทำไมวะ"

"เขาฟังภาษาไทยไม่ออก"

"ห้ะ! ไอ้บาสมึงชอบคนต่างชาติหรอ ตอนแรกกูนึกว่าอยู่ในโรงเรียนนี้"

"เขาไม่ใช่คนต่างชาติหรอก เขาน่าจะเป็นคนไทยล่ะมั้งเพราะว่าหน้าตาเหมือนคนไทยมากๆ"

"เป็นคนไทย แต่ฟังภาษาไทยไม่ออก แปลกๆนะ"

"ก็เขาเรียนโรงเรียนอินเตอร์นี่หว่า"

"ห้ะ! โรงเรียนอินเตอร์ มึงชอบเด็กโรงเรียนอินเตอร์นี่นะ"

"กูยังไม่แน่ใจเลยว่า กูชอบเขารึป่าว"

"เดี๋ยวๆนะ เด็กโรงเรียนอินเตอร์กับเด็กโรงเรียนวัดแม่งต่างขั้วกันมากเลยนะ"

"ใช่ไง"

"แล้วมึงไปเจอผู้หญิงคนนั้นได้ยังไง"

"ก็........" บาสเล่าทุกอย่างให้พีชฟัง

"โรเเมนติกสาดดดด เหมือนพรมลิขิตเลยว่ะ

"กูอยากเจอเขาอีกว่ะ"

"ตอนเลิกเรียน มึงก็ไปที่นั่นอีกดิ เผื่อเจอ"

"ไอ้ไปมันไปแน่เพราะตรงนั้นมันเป็นทางที่กูต้องกลับบ้าน แต่ประเด็นอยู่ที่กูจะได้เจอไหม"

"ไม่เจอก็ช่างแม่งดิ ไม่เจอวันนี้เดี๋ยววันหน้าก็ต้องเจอ"

"มึงเอาอะไรมาแน่ใจ"

"พรมลิขิตไง"

"เฮ้อ มึงนี่หน่าา...."