NovelToon NovelToon

รูเมทฉันเป็น"ฆาตกร"

ตอนที่1

มีหญิงสาวคนหนึ่ง
แบก/ลาก กระเป๋าใหญ่ๆเข้ามาที่หอพัก
เธอบ่นกับตัวเองว่า.....
น้ำ
น้ำ
(ทำไมชีวิตฉันช่างรันทดขนาดนี้เนี้ย!)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
หนูจ๋าๆ
น้ำ
น้ำ
คะ?
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
หนูคือคนที่จะเข้ามาหอพักของเราใช่ไหมจ้ะ
น้ำ
น้ำ
ใช่ค่ะ
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ห้องของหนูอยู่ที่ 135 นะจ๊ะ
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้าชื่อว่าป้านิกนะจ๊ะ
น้ำ
น้ำ
ค่ะ หนูชื่อน้ำนะคะยินดีที่รู้จักค่ะ
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
จ๊ะ
ป้านิกค่อยๆหันไปมองข้างหลังของหญิงสาวที่ชื่อน้ำ
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
อุต๊ะ! หนูแบกของหนักๆไม่เหนื่อยเหรอจ๊ะ //ตกใจ
น้ำ
น้ำ
(ก็เหนื่อยสิคะ ถามได้TT)
น้ำ
น้ำ
แหะๆ //ขำแห้งๆ
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
มา! เดียวป้าช่วยนะ
น้ำ
น้ำ
ไม่เป็นไรค่ะๆ //เกรงใจ
น้ำ
น้ำ
หนูถือขึ้นไปเองได้ค่ะ
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
เหรอ //เป็นห่วง
น้ำ
น้ำ
ค่ะ!
น้ำ
น้ำ
เดียวหนูไปก่อนนะคะ
น้ำ
น้ำ
//เดิน
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
เดียว!!!
น้ำ
น้ำ
คะ? //ชะงัด+หันมามอง
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้าลืมพูดเรื่องรูเมทเลย
น้ำ
น้ำ
รูเมท?
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ใช่ พอดีหอพักป้าเป็นแบบผู้เช่า2คน หารกันจ่าย
น้ำ
น้ำ
อ๋อ
น้ำ
น้ำ
(ก็ดีเเหะ ไม่ต้องเสียเงินเยอะ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
ป้านิก (เจ้าของหอ)
มีแค่นี้แหละที่ป้าอยากบอก เชิญหนูเข้าห้องได้ตามสบายเลยจ๊ะ
น้ำ
น้ำ
ค่ะ ขอบคุณค่ะ
น้ำทุลักทุเลมากในการแบกของของตัวเอง
น้ำ
น้ำ
(ไม่น่าทำฟอร์มเลยเราTT)
ณ ห้อง135
น้ำ
น้ำ
//หยิบคีย์การ์ดสแกน
น้ำ
น้ำ
//เปิดประตู
น้ำ
น้ำ
อ่า กว้างจังแถมอากาศถ่ายเทด้วย
น้ำ
น้ำ
//ปิดประตู
น้ำ
น้ำ
//เดินสำรวจ
น้ำได้เดินไปรอบๆจนเจอประตูหนึ่งที่ปิดสนิท
น้ำ
น้ำ
//กำลังเข้าไป
เวย์
เวย์
เห้ยเธอ! //จับมือน้ำ
เสียงชายหนุ่มดังลั่นห้อง
น้ำ
น้ำ
เห้ย! //ตกใจ
น้ำ
น้ำ
นายเป็นใครกัน
เวย์
เวย์
ฉันเป็นเจ้าของห้องนี้
น้ำ
น้ำ
หรือว่านายคือ
เวย์
เวย์
หรือว่าเธอคือ
ทั้งสองพูดพร้อมกัน
น้ำ
น้ำ
รูเมท!
เวย์
เวย์
รูเมท!

ตอนที่2

ต่อ
น้ำ
น้ำ
นายคือรูเมทฉันงั้นหรอ
เวย์
เวย์
เธอชื่อน้ำใช่ป่ะ
น้ำ
น้ำ
เอ๋? รู้ชื่อฉันได้ไง
เวย์
เวย์
อ๋อ ก็ป้านิกพึ่งมาบอกอ่ะ
น้ำ
น้ำ
พึ่งมาบอก?
เวย์
เวย์
ใช่!
เวย์
เวย์
ฉันชื่อเวย์นะ
น้ำ
น้ำ
อืม //พยักหน้า
น้ำ
น้ำ
ตะกี้ นายบอกว่าห้องนี้เป็นห้องนายเหรอ
เวย์
เวย์
ใช่
เวย์
เวย์
ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า "ห้ามยุ่งกับห้องฉันเด็ดขาด!"
เวย์รูเมทของน้ำพูดเสียงเเข็งและสีหน้าเขาจริงจังมาก เหมือนมีความลับอะไรปิดบังอยู่
น้ำ
น้ำ
(นายคนนี้ทำไมดูเหมือนมีความลับอะไรเลยนะ?)
น้ำฉุดคิดขึ้นในใจ เธอเริ่มสงสัยเวย์เเล้วว่าทำไมถึงต้องจริงจังกับเรื่องนี้
น้ำ
น้ำ
(แต่ก็ชั่งเหอะ เขาคงหวงที่เขามั้ง?)
เวย์
เวย์
เธอ
น้ำ
น้ำ
ว่า?
เวย์
เวย์
ตามฉันมา //เดิน
น้ำ
น้ำ
//เดินตาม
ทั้งสองเดินมาที่ห้องว่างๆห้องของหนึ่ง
เวย์
เวย์
ห้องเธออยู่ตรงนี้ละกัน //ชี้
น้ำ
น้ำ
อ๋อ โอเค!
น้ำ
น้ำ
ขอบใจนะเวย์....
เวย์
เวย์
อืม ไม่เป็นไร //เดินกลับห้อง
หลังจากเวย์เข้าห้องตัวเองไปแล้ว น้ำก็เริ่มจัดเตรียมของ
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
น้ำ
น้ำ
อ่า เสร็จซักที //เหนื่อย
น้ำ
น้ำ
กี่โมงแล้วเนี้ย //หยิบนาฬิกาปลุกขึ้นมาดู
น้ำ
น้ำ
โห 5ทุ่ม! //ตกใจ
น้ำ
น้ำ
ต้องรีบไปอาบน้ำแล้ว ยิ่งมีเรียนเช้าด้วย //บ่นๆ
หลังจากน้ำ อาบน้ำเสร็จ น้ำก็ได้ตั้งนาฬิกาปลุกและรีบเข้านอนเลยทันที
เช้าวันต่อมา
ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ตัวประกอบ(ญ)
ตัวประกอบ(ญ)
อาจารย์://อธิบายการเรียนต่างๆ
น้ำ
น้ำ
ง่วงจัง //หาว
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
โห ยัยน้ำหาวสะขนาดนี้แมลงวันเข้าไปกี่ตัวเเล้วเนี้ย!
น้ำ
น้ำ
ไม่มีซะหน่อย
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
แกนอนดึกเหรอ
พลอยเพื่อนสนิทน้ำ ถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วงเพื่อน
น้ำ
น้ำ
อืม..กว่าฉันจะจัดของเสร็จก็หลายชั่วโมงเลย
น้ำ
น้ำ
เหนื่อยมากกกจ้าTT
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
เพื่อนฉัน..น่าสงสารจริงๆ
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
เออ! แกได้ยินข่าวป่ะ
น้ำ
น้ำ
ข่าว? มีข่าวน่าสนใจในมหาวิทยาลัยด้วยเหรอ
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
ใช่จ้ะเพื่อน ฉันขอเล่าจริงจังเลยนะ
พลอยเล่าว่า นักศึกษาบางคนมีเหตุการณ์ตายปริศนาซึ่งไม่สามารหาตัวคนร้ายได้เลยตำรวจจริงจังกับเรื่องนี้มากๆ เพราะมีหลายเคสเลย เขาเล่าลือกันว่าคนร้ายมักหาเหยื่อที่ชอบอยู่คนเดียวประมาณIntrovertอะไรประมาณนี้
น้ำ
น้ำ
Introvert?
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
ใช่ Introvert คือคนที่ชอบอยู่คนเดียวแบบว่าอยู่คนเดียวสบายใจกว่าอ่ะ
น้ำ
น้ำ
อ๋อ
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
น้ำ แกก็ต้องระวังตัวด้วยนะ หอแกยิ่งดูเปลี่ยวๆอยู่ด้วย
น้ำ
น้ำ
จ้า ขอบใจนะ
หลังเลิกเรียน
น้ำ
น้ำ
อ่า ฟังครูไม่เข้าใจเลยแหะ //ห่อเหี่ยว
น้ำ
น้ำ
//เดินกลับหอ
หลังจากน้ำได้กลับหอเรียบร้อย น้ำก็ไป อาบน้ำและแต่งตัว
น้ำ
น้ำ
(หมอนั้นกลับมาหรือยังนะ)
น้ำ
น้ำ
//เดินหาเวย์ไปรอบๆ
น้ำ
น้ำ
(ไม่อยู่นิ)
หลังจากนั้น น้ำก็สดุดตากลับห้องของเวย์ น้ำเธอเป็นขี้สงสัยมากจึงกะจะเปิดประตูเข้าไปดู
น้ำ
น้ำ
//กำลังเปิด
แกร๊กๆ เสียงประตูหน้าห้อง
น้ำ
น้ำ
(เอ๋ เวย์มาแลัวเหรอ?)

ตอนที่3

ต่อ
เวย์เปิดประตูเข้ามา น้ำก็รีบกลับห้องของตนเองทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เวย์
เวย์
อ่า หิวจังยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าเลย
เวย์
เวย์
ไม่น่าตื่นสายเลยเรา //บ่น
หลังจากนั้นเวย์ก็ได้เข้าไปที่ครัวและทำอาหารมากิน
น้ำ
น้ำ
(หิวจัง)//แอบเปิดประตูดูเวย์
น้ำลังเลว่าจะเข้าไปกินด้วยกันกับเวย์ไหม เพราะนางก็ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเหมือนกัน แต่นางก็ไม่กล้าทักเวย์
ฝั่งของเวย์
เวย์
เวย์
(ฉันจะเรียกยัยน้ำมากินด้วยดีไหมนะ)
เวย์คิดแล้วคิดอีกจนตัดสินใจได้แล้วว่า.....
เวย์
เวย์
นี้ยัยน้ำ เธอจะกินข้าวไหมพอดีมันเหลืออ่ะ //ตะโกน
เสียงเวย์ดังทั่วห้อง น้ำก็ได้ตัดสินใจเปิดประตูออกมาแล้วพูดว่า...
น้ำ
น้ำ
นึกว่าจะไม่ชวนกันแล้วซะอีก //เสียงท้องร้อง
ผ่านไปไม่นาน
ทั้งสองคนก็กินข้าวหมดจาน น้ำเธอก็ชวนเวย์พูดไปด้วย เธอเลยเล่าข่าวที่เพื่อนสนิทเล่าให้ฟัง..
พอเวย์ฟังจบ เวย์ก็ถอดสีหน้าทันที น้ำพอเห็นท่าทีของเวย์เธอก็เริ่มเอะใจเเล้วว่าต้องมีอะไรสักอย่างแน่ไม่งั้นสีหน้าเขาจะดูตึงเครียด และมีเหงื่อออกเต็มขนาดนี้หรอ ดูยังไงก็มีพิรุธชัดๆ เธอจึงถามเวย์......
น้ำ
น้ำ
เวย์นายดูเครียดเเปลกๆนะ //สงสัย
เวย์
เวย์
อ..อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก ฉันของกลับห้องก่อนนะ //รีบลุกขึ้น
เวย์ได้รีบเดินกลับห้อง ไม่สิวิ่งเลยต่างหาก เวย์ได้รีบปิดประตูทิ้งให้น้ำนั่งอยู่คนเดียว
น้ำ
น้ำ
(เค้าดูแปลกๆตั้งเเต่เมื่อกี้เเล้วแหะ น่าสงสัยจริงๆ)
น้ำได้มองที่โตะที่เต็มไปด้วยจานที่กินเสร็จแล้ว
น้ำ
น้ำ
ไอเวย์เอ้ยยย! ทิ้งให้ฉันเคลียร์ของพวกนี้คนเดียว //บ่นๆ
เวย์ได้เปิดประตูเล็กน้อยเเล้วพูดว่า....
เวย์
เวย์
Sorry นะ
หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปจนกระทั่งวันหนึ่ง
ณ มหาวิทยาลัย
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
นี้ยัยน้ำ!! //เสียงดัง
เสียงพลอยดังลั้นพร้อมยื่นมือถือให้ดู
ข่าว:พบร่างปริศนานอนเสียชีวิตอยู่ใกล้ๆหอที่ดูเปลี่ยวๆ ข้างมหาวิทยาลัยชื่อดัง คาดว่าเสียชีวิตระหว่างทางกลับบ้าน ผู้ตายมีแผลฉกรรจ์หลายแห่ง ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังเร่งหาตัวผู้ร้ายเพราะมีเคสแบบนี้หลายครั้ง ทางสายพิสูจน์หลักฐานเล่าว่าแทบไม่มีหลักฐานอะไรเลยที่จะกล่าวถึงตัวผู้ร้ายคนนี้เพราะเขาเก็บหลักฐานราวกลับชำนาญเป็นอย่างมาก ทั้งนี้ของให้ทุกคนที่อยู่แถวๆนั้นโปรดระวังตัว ฝ่ายตำรวจจะเร่งหาตัวผู้ร้ายให้เร็วที่สุด ขอบคุณค่ะ
น้ำ
น้ำ
เอะ! นี้มันหอฉันนิ//ตกใจ
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
ใช่! เหตุเกิดใกล้ๆหอเเกเลย น่ากลัวมากๆ //ขนลุก
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
บอกเลยข่าวพึ่งออกมาสดๆร้อนๆ
น้ำทำสีหน้าเครียดทั้นที เพราะข่าวที่เจอดันอยู่ใกล้ๆหอแถมพึ่งมาออกข่าวไม่กี่ชั่วโมง
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
น้ำฉันเป็นห่วงแกมากๆ แกย้ายมาพักกับฉันดีไหม หอแกมันไม่ปลอดภัยแล้วนะ //เป็นห่วง
น้ำ
น้ำ
เอาน่าแก มันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก เค้าอาจจะมีคู่อริก็ได้ใครจะไปรู้
น้ำพูดคล้ายกับปลอบใจตัวเองและเพื่อน
น้ำ
น้ำ
และอีกอย่าง ฉันก็ไม่อยากย้ายด้วย เพราะหอนี้มันถูกที่สุดเเล้ว
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
แกนี้มันดื่อจริงๆเลยนะ
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
ถ้าแกกลัวมันจะแพง เดียวฉันจ่ายค่าหอฉันให้ ไม่เคยได้ยินเหรอพลอยสายเปย์
น้ำ
น้ำ
ไม่เอาน่าแก ฉันเกรงใจแกจริงๆอ่ะ //พูดถนอมน้ำใจ
น้ำ
น้ำ
ถ้ามันจะอยู่ไม่ได้จริงๆ เดียวฉันจะเก็บไปคิดเรื่องนี้อีกทีนะแก
พลอย(เพื่อนน้ำ)
พลอย(เพื่อนน้ำ)
อืมๆ แกก็ระวังด้วยทางทีดีหาอะไรที่ป้องกันตัวได้พกติดไม้ติดมือดีกว่า
น้ำ
น้ำ
ขอบใจนะ
หลังเลิกเรียน
วันนี้น้ำกลับดึกมากเพราะต้องทำรายงานส่งอาจารย์ เธอเดินไปเรื่อยๆ ในใจก็แอบระเเวง จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเท้าปริศนาเดินตามมา
น้ำ
น้ำ
(เสียงเท้าใครอ่ะเนี้ย) //ตกใจ
เสียงนั้นเดินตามเธอไม่หยุด เธอจึงเร่งฝีเท้าขึ้น เท้าปริศนาก็เร่งฝีเท้าตาม เร่งไปเรื่อยๆจนกลายเป็นวิ่งหนีแทน
น้ำ
น้ำ
โอ๊ย!!! //สดุดล้ม
น้ำได้สดุดหินก้อนหนึ่ง หลังจากล้มก็มีมือปริศนามาจับที่ไหล่
น้ำ
น้ำ
(ไม่นะ ชีวิตนักศึกษาเราจะมาจบแบบนี้ไม่ได้นะ)
น้ำเหงือไหลท่วมตัวพร้อมสวดภาวนาให้ตัวเองปลอดภัย เสียงปริศนาพูดขึ้นมาว่า.....
เวย์
เวย์
เป็นอะไรหรือเปล่าน้ำ //เป็นห่วง
ใช่แล้วนั้นคือเวย์ เวย์พูดด้วยความเป็นห่วงพร้อมดูแผลที่เข่า น้ำเธอก็โล่งใจที่เป็นเวย์ และพูดขึ้นว่า...
น้ำ
น้ำ
นายเองหรอเนี้ย //โล่งใจ
เวย์
เวย์
ก็ใช่หนะสิ
น้ำ
น้ำ
ตามฉันมาทำไม //สงสัย
เวย์
เวย์
เอ้า! ยัยบื่อ ก็หอฉันอยู่ตรงนี้นะสิ
น้ำ
น้ำ
อ...อ๋อ แหะๆลืมไปเลย
เวย์ได้พยุงตัวน้ำขึ้นมา
เวย์
เวย์
เธอเดินไหวไหม?
น้ำ
น้ำ
ไหวสิแค่ล้มเอง ไม่ได้ขาขาดสักหน่อย
เวย์
เวย์
จ้า~ แม่คนเก่ง งั้นเธอเดินเองนะ //กำลังปล่อย
น้ำ
น้ำ
เดียวๆ! ใจเย็นฉันบาดเจ็บอยู่นะ //อ้อนวอน
เวย์
เวย์
(แพ้สายตาแบบนี้แล้วเรา)
เวย์
เวย์
เออๆ รีบกลับกันดีกว่า
ทั้งสองก็ได้พยุ่งกันจนถึงหอ
เวย์ค่อยๆวางน้ำที่โซฟาและเดินเข้าไปเอากล่องพยาบาล และทำเเผลให้น้ำ
น้ำ
น้ำ
ดูแลดีขนาดนี้แอบคิดอะไรกับฉันรึป่าวเนี้ย //แซว
เวย์
เวย์
คิดดิ
น้ำ
น้ำ
ห่ะ!!! //ตกใจ
เวย์
เวย์
คิดว่าทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น! //ดีดหน้าผาก
น้ำ
น้ำ
โอ๊ะ!! เจ็บนะ //โดนดีดหน้าผาก
เวย์
เวย์
หึๆ //ทำแผลต่อ
น้ำ
น้ำ
แซวเล่นขำๆเองอ่ะ //งอล
เวย์
เวย์
งอลเหรอ //มอง
น้ำ
น้ำ
เปล่าซะหน่อย! //งอล
เวย์
เวย์
น่าหายงอลนะ //ง้อ
น้ำ
น้ำ
ไม่! //งอล
เวย์
เวย์
ok ทำแผลเองเลย //กำลังจะลุก
น้ำ
น้ำ
เดียวดิ ง้ออีกนิดหน่อยไม่ได้หรอ จะหายงอลเเล้วเนี่ย
เวย์
เวย์
ไม่อ่ะ พรุ่งนี้ฉันมีเรียนและอีกอย่างพรุ่งนี้เธอหยุดนิ
น้ำ
น้ำ
แล้วแผลหละ
เวย์
เวย์
มองดูสิ มันเสร็จแล้ว //ชี้
น้ำ
น้ำ
อ้าวเหรอ //มอง
เวย์
เวย์
เอะ! หรือว่าเธออยากอยู่กับฉัน //แซว
น้ำ
น้ำ
เปล่านะ อย่าเเซวสิ //เขิน
เวย์
เวย์
หึๆ //ขำเบาๆ
เวย์
เวย์
ฉันไปละ //เดินกลับห้อง
เวย์ได้เดินกลับห้อง น้ำก็ค่อยๆลุกจากโซฟาแล้วเดินกลับห้องเหมือนกัน

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!