พยัคฆ์ มนต์ตรา
ตอนที่1 ปู่มา...
นิยายเรื่องนี้เกี่ยวกับไทยยุคโบราณ ใส่ชุดไทย ไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้นนิยายเรื่องนี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งใจินตนาการ เท่านั้น หากมีการใช้ศัพท์หรือคำที่ไม่ถูก บอกได้
#นักเขียนฝึกหัด ระยะเริ่มต้น
.........................................
เสียงเฮ ดังท่ามกลางตลาดกลางเมือง เมื่อสนามประลองประชันฝีมือของเหล่าชายฉกรรจ์ มีผู้ที่ชนะ
กล้า
หืม สนามประลองนี่ เข้าไปดูหน่อยมั้ย
ภพ
ได้ยินว่า สนามประลองนี้จะจัดตั้งเดือนละหนึ่งครั้งเพียงเท่านั้น ผู้ที่สามารถประลองชนะได้ชนะได้ทั้งสามสนาม มีรางวัลชิ้นมอบให้ด้วย
ทิศ
กันต์ สิงห์ เสือ ไปหน่อยมั้ย อย่างที่ ไอ้ภพมันพูดรางวัลใหญ่ๆ เลยนะเว้ย
[เอาแขนวางบนไหลของกันต์ พร้อมกับหันหน้าไปยังสนามประลอง ด้วยความรู้อยากลอง]
เสือ
หึ จะไปน่ะได้ แต่... [ว่าแล้วก็หันหน้าไปทาง ทิศ]
สิงห์
....ปู่มา...แล้ว... [กล่าวต่อจาก เสือ]
สิงห์
ไปก่อนล่ะ ใครมาช้าโดนแน่ [ว่าแล้วก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว]
เสือ
อ่าว เห้ยไม่รอเลยวะ [วิ่งตามหลังไปอีกคน]
ภพ
[หันไปด้วยความสบายใจ พร้อมกับวิ่งสุดชิวิต]
กล้า
อะอ้าว กันต์ไม่ไปรึ [วิ่งไปได้สิบห้าก้าวก็หันกลับมาหากันต์ที่ยืนอยู่นิ่ง]
กันต์
จะไปไหนกัน ปู่ไม่ได้บอกพวกเองหรอกรึ ว่าไปที่วัด ปู่อยู่ที่วัดรอแล้ว [ว่าพรางก็ชี้ไปด้านซ้ายมือที่เป็นที่ตั้งของวัด แล้วก็เดินไป]
กล้า
อ้าว แล้วพวกนั้นวิ่งกันไป...
กล้า
อ้าว!! [วิ่งตามกันต์ไป]
ชายแก่ ถือไม้เท้า นั่งด้วยท่าทางอันสงบ
ตอนที่ 2 หลานรักของปู่
ตึกๆ เสียงวิ่งอย่างสุดชีวิตของอีก ห้าคน
สิงห์
ปู่..ทำไมไม่บอกแต่เเรกว่าอยู่ที่นี่ [ว่าแล้วก็นั่งลงล้มพับทันทีด้วยความเหนื่อยหอบ]
เสือ
ปู่ ไอ้...ไอ้กันต์ไม่บอกพวกข้า..[ หลังจากนั่งลงก็ชี้มือไปทางกันต์ พร้อมกับหายใจอย่างเหนื่อยหอบ]
ทิศ
ปู่..ป..ปู่ ไม่ใช่ๆอย่างนั้น ไอ้กันต์..ไอ้กันต์มันไม่บอกข้า [กล่าวเสร็จก็ล้มนอนทันที ]
เรืองปาน/ปู่
ฮ่า ๆ พวกเองไม่เคยสนใจคำพูดข้าเลย พอตอนนี้มาโทษเจ้ากันต์ได้อย่างไร มาช้าก็คือมาช้า จะมีข้อแก้ตัวทำไม
เรืองปาน/ปู่
อ้าว ข้ามีเรื่องจะมาบอกพวกเอง ข้าได้รับหลานตัวแสบคนใหม่เหมือนพวกเองนี่แหละ แต่ว่านางเป็นหลานคนโปรดของข้า พวกเจ้าทุกคน อย่าแม้แต่ริอาจมาหยอดคำโกหกหลอกลวงใส่หลานรักข้าเด็ดขาด เข้าใจมั้ย
ทุกคนพูดพร้อมกัน พร้อมกับตกตะลึง
กล้า
คนที่ว่า เป็นหญิงหรือขอรับ
เรืองปาน/ปู่
พวกเองก็คอยดูละกัน
ไกร
แหม ปู่คงจะจริงสิท่า หวงขนาดนี้
กลิ่นจันทร์แก้ว/เพลงภูผา
ปู่ ข้าแต่งตัวเสร็จแล้ว
หญิงสาว ในชุดไทยสีขาว เดินมาด้วยความสง่างาม ใบหน้าของนางนั้นงดงามมากจนไม่อาจหาที่เปรียบได้ รูปร่าง ที่อ่อนช้อยและงดงามนั้น ทำให้ ทุกคนอึ้งไปชั่งครู่หนึ่ง
กลิ่นจันทร์แก้ว/เพลงภูผา
พี่ [ทันทีที่เห็นผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก็โผเข้ากอดทันทีด้วยความคิดถึง ]
กันต์
เจ้ามาได้อย่างไร [พร้อมกับความนิ่งอึ้งชั่วขณะ ไม่คิดว่าคนที่ปู่พามาจะเป็นนางแม้แต่นิดเดียว]
กันต์
ปู่ [กันต์ทำหน้าสงสัย พร้อมกับหันหน้าไปยังปู่เรื่องปาน]
เรืองปาน/ปู่
ฮ่า ๆ นางบ่นทุกวันว่าอยากเจอเจ้า เป็นอย่างไรกลิ่นจันทร์แก้ว หลานรักษาข้า
กลิ่นจันทร์แก้ว/เพลงภูผา
พี่ [น้ำตาน้อยๆค่อยๆคลอออกมา]
ตกใจยิ่งกว่าอะไร ก็คือสหายคนรักของพวกเขาคนนั้น ทำให้แม่นางผู้งดงามวิ่งเข้าโผกอดเขาด้วยความคิดถึง ได้อย่างไร
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
