"ลูกหนีเร็วอย่าไปไกล้มัน"เสียงแม่ของชาวเด็กคนหนึ่ง
"อี๋ยัยเด็กปลาดอย่ามาไกล้ชั้น" ใช่ค่ะคนที่โดนด่าก็คือฉันเองฉันโดนแบบนี้มานานแล้วบ้างก็ปาข้าวของใส่บ้างก็จะจับฉันมาเป็นทาส ทุกคนคิดว่าฉันเป็นเเวมไพร์ที่ชั่วร้าย เพราะแม่ของฉันเคยเป็นราชินีแห่งแวมไพร์ จนวันหนึ่งซึ่งเป็นคืนพระจันทรสีเลือด "อ้า!!!" ก็มีเสียงดังขึ้นจากห้องพ่อและแม่ฉัน นั่นเป็นเพราะพี่ชายบุญธรรมของฉันซึ่งเขาได้นำปีศาจตนนึงเข้ามากินพ่อและแม่ฉัน ซึ่งตอนนั้นฉันอายุ4ขวบ ผู้ไม้รู้อิหโน่อิหเน่อะไรเลย พี่ชายของฉันเป็น แววูฟ ซึ่งไม่ถูกกับแวมไพร์มานานแล้ว ในคืนวันนั้นพลังแววูฟของพี่ชายฉันก็ตื่นขึ้น เขาจึงได้เรียกเพื่อนของเขาผู้ซึ่งเป็น"ปีศาจ" ได้มากิน พ่อแม่ของฉัน
ถ้าฉันเล่าให้จบมันคงจะนานกว่านี้ ตอนนี้ฉันนึกจะตามหาพี่ชายของฉันให้เจอแล้ว...ฆ*าให้ตายแล้วจับศพไปทิ้งให้มันเน่าเสียไปตามการเวลา..ฮ่าๆๆ
เอาเถอะแต่ยังไงทุกคนคงไม่เข้าใจความรู้สึกของฉันหรอกว่ามันฝังลึกในใจแค่ใหน ถ้าอยากรู้ความรู้สึกจริงๆตอนนี้มันถ้าเปรียบเป็นเวทมนต์ก็สามารถทำลายโลกได้ แต่...ช่างเถอะแต่อ่าให้ฉันเจอตัวหล่ะคุณพี่ชาย:)ไม่งั้นโอเน่ซังได้...แน่
แต่ฉันอยากรู้จริงๆว่าฉันสามารถปลอมตัวได้ปล่าวและฉันจะเข้ากับผู้คนได้ไหม อันที่จริงฉันเคยลองมาแล้วหล่ะแต่ไม่สำเร็จครั้ง ลองช่วยเก็บผักบ้างแล้วแต่เขาจำฉันได้และหาว่าฉันขโมยผัก และครั้งที่สองฉันปลอมตัวไปเล่นกับเด็กคนหนึ่งแต่แม่ของเขาจำฉัน ได้และได้ทุบตีฉันและหาว่าจะลักพาตัวเด็ก
ฉันอยู่เพียงลำพังในบ้านร้างเวลาฉันหิวฉันก็ต้องไปขโมย ผัก,ผลไม้ ตามที่ต่างๆ ถ้าเขาจับฉันได้เขาก็จะทุบตีฉันเหมือนคลาวก่อนแต่ฉันอยู่อย่างนี้มานานแล้วตั้งแต่พ่อและแม่ของฉันเสีย พวกมนุษย์ก็เข้ามาปฏิวัตเมืองนี้ให้กลายเป็นเมืองของมนุษย์
ทีมีฉันเป็นแวมไพร์ตัวเดียวเพราะฉันจะโนเอาไปเป็นทาสที่ฉันรอดมาได้ เพราะฉันมีสร้อยเส้นหนึ่งเป็นมรดกจากบรรพบุรุษซึ่งจะป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายแก่ฉัน
《จบ》
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
