รักนิรันดร์ข้ามพิภพ
บทที่1
เสียงขบขันของเด็กน้อย
ที่ดูสนุกสนาน
หยอกล้อกันใต้เเสงดาว
รูมิไว้มาเล่นด้วยกันอีกนะ
อืม..จะมาเล่นด้วยกันเเน่นอน
สิ้นสุดเสียงของเด็กสาวทุกอย่างเริ่มจางลง ม่านตาค่อยๆเปิดขึ้น
เเสงที่รอดเข้ามาทางหน้าต่างกระทบกับหญิงสาวทำให้มีเงาสะท้อน
รูมิ
ต้องรีบไปเเต่งตัวเเล้ว
รูมิหญิงสาวผมสีดำตาสีครามรีบเดิน ออกจากตรงนั้นด้วยความเร่งรีบ
เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยเเล้ว
เธอจึงมุ่งหน้าไปที่ต่อไป
รูมิ
เเหะๆก็ตามเคย:เขินอาย
รูมิ
งั้นเราเข้าเรียนเลยไหม
รูมิ
((คุณคาโตะยังเหมือนเลยน่า))
รูมิ
((ตั้งเเต่ครั้งเเรกที่ได้เจอกันก็ทำหน้าเรียบเฉยตลอด))
รูมิ
((ไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่..))
รูมิ
คุณคาโตะฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ
คาโตะ
เลิกเรียกฉันเเบบนั้นได้เเล้ว
คาโตะ
ฉันก็อายุพอๆกับเธอนะ
รูมิ
ฉันคงเสียมารยาทมากไปหน่อย
รูมิ
ก็คาโตะดูเป็นผู้ใหญ่เเละฉันก็นับถือคาโตะมากๆเลยย...
คาโตะ
เธอนี่ซือตรงเกินไปเเล้ว:ยิ้มมุมปาก
คาโตะ
ฉันเข้าใจนะเเต่ฉันเอง..
คาโตะ
อยากเป็นเหมือนเพื่อนมากกว่า:หลบสายตา
ฉันอึ้งไปพักนึงนั่นก็เพราะที่ผ่านมาฉันพยายามเข้าหาคาโตะมาโดย
ตลอดเเต่ไม่คิดเลยว่าคาโตะเองก็อยากเป็นเพื่อนกับเรา
รูมิ
ได้สิคะก็คาโตะเป็นเพื่อนฉันหนิ
ระหว่างที่รูมิกำลังกลับบ้านเเต่อยู่ๆฝนก็โปรยลงมารูมิเห็นดังนั้นจึงรีบเร่งฝีเท้าขึ้นเเต่ฝนตกหนักเกินไปรูมิจึงไปหาที่หลบโชคดีที่เเถวนั้นมีสาราเล็กๆอยู่
รูมิ
คงต้องหลบที่นี่สักพักรอฝนหยุดตก
เมื่อลมพัดเเรงขึ้นฟ้าที่มืดไปหมดรูมิสังเกตเห็นชายคนหนึ่งอยู่ไม่ไกลมากกำลังเดินท่ามกลางสายฝน
รูมิ
เขาคนนั้นทำไมถึงไปเดินแบบนั้นล่ะฝนตกขนาดนี้ไม่กลัวเป็นไข้รึไง
รูมิ
((หรือว่า..)):รูมิคิดอะไรบ้างอย่างเเละขนลุกไปทั้งตัว
รูมิ
((เขาเดินมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆเลย))
รูมิ
((น่ากลัวจังมองไปชัดเลย))
ชายคนนั้นเดินตรงเข้ามาใกล้รูมิขึ้นเรื่อยๆด้วยความมองไม่ชัดรูมิจึงรู้สึกหวาดกลัว
รูมิ
((ฉันค่อยหนีเเต่ต้องทำให้เเน่ใจก่อน))
รูมิ
((ถ้าเป็นพวกโรคจิตล่ะ!))
ดูเหมือนชายคนนั้นกำลังเดินตรงมาหารูมิด้วยความลังเลรูมิจึงไม่ได้ไปไหนเเละเมื่อชายคนนั้นเข้ามาในระยะสายตารูมิก็นิ่งไปเลย
ตปก.ชาย
ตื่นสิเธอต้องตื่น!!!
สายลมพัดเเรงอีกครั้งเเละชายคนนั้นก็หายไป
รูมิอึ่งกับสิที่เธอได้รับรู้เเต่เมื่อเธอได้สติก็รีบวิ่งผ่าฝนไปโชคดีที่ตอนนั้นฝนซาลงเเล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
