NovelToon NovelToon

เวลาที่เหลือฉันขอเริ่มต้นชีวิตใหม่

ฉันพยายามแล้ว

จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//พวกคุณเคยท้อแท้จนคิดว่าตนเองดูไร้ค่าหรือไม่ ทั้งๆที่พยายามจนสุดตัวดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองขึ้นไปยังจุดที่ไม่มีใครกล่าวว่าเราได้ แต่สุดท้ายกลับจมปลักเพราะคำกล่าวว่าในสิ่งที่ตนทุ้มสุดตัวแล้ว//*
8 ปีที่แล้ว
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
โฮ้!
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ปิดเทอมไปแค่ 2 เดือน จวินจื่อน้อยของเราเตี้ยลงอีกแล้ว
จวินจื่อ
จวินจื่อ
นี้เฝ่ยเถียน!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
นายว่าฉันอีกแล้ว
ซางอวี่
ซางอวี่
นี้ๆพึ่งเปิดเทอมยังไม่ได้เริ่มเรียนพวกนายก็จะทะเลาะกันแล้วหรอ
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ใช่ๆ ยังไม่เริ่มเรียน จวินจื่อน้อยก็หาเรื่องมาทะเลาะซะแล้ว
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ใครน้องนายกัน
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//ตั้งแต่ฉันเข้าเรียนมัธยม ไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิงคนไหนเข้ามาคุยกับฉันและเล่นกับฉัน แต่ฉันกลับดีใจที่ไม่มีเพื่อนผู้หญิงเข้ามาหาฉัน รอบข้างฉันจึงมีแต่เพื่อนผู้ชายที่เข้ามาเล่นกับฉัน แม้ว่าพวกเค้าจะแกล้งฉันแต่พวกเค้าก็ยังคงดีกับฉันเสมอ//*
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
วันนี้อาจารย์นำเกรดของเทอมก่อนมาแจ้งให้นักเรียนทราบ
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
ใครที่ได้คะแนนเกรดน้อยพบครูที่ห้องการเรียนด้วย
ซางอวี่
ซางอวี่
จวินจื่อโอเคไหม
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เอ่อฉันไม่เป็นไร
ซางอวี่
ซางอวี่
งั้นฉันกับเฝ่ยเถียนไปเป็นเพื่อนเธอละกัน
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ไม่เป็นไรฉันไปคนเดียวได้
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เอ้!จริงสิงานกลุ่มที่อาจารย์สั่งยังไม่เสร็จนิ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
นายกับเฝ่ยเถียนก็ทำรอฉันละกันนะ
ห้องการเรียน
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
เอ้!จวินจื่อ
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
เธอมาทำอะไรน่ะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เอ่อ นายเป็นใครกัน
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
ฉันชื่อเหมิงเจี่ยอยู่ห้อง 7 น่ะ
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
จวินจื่อเข้ามาหาอาจารย์หน่อย
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
จวินจื่ออาจารย์จำเป็นต้องแจ้งพ่อแม่ของเธอ
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
เพราะคะแนนของเธอน้อยลงจากอยู่ลำดับต้นๆของห้อง
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
หลังจากนี้ก็ตั้งใจเรียนด้วยละ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ค่ะอาจารย์
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
จวินจื่อเธอจะกลับแล้วหรอ
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
นี้!
กลับถึงบ้าน
จวินจื่อ
จวินจื่อ
แม่คะกลับมาแล้วคะ
จวินเถียน
จวินเถียน
จวินจื่อครูแจ้งแม่มาว่า
จวินเถียน
จวินเถียน
ลูกคะแนนน้อยลงจากเป็นลำดับต้นของห้อง
จวินเถียน
จวินเถียน
เอาใบเกรดมาให้แม่ดู
จวินจื่อ
จวินจื่อ
แม่คะหนู...
จวินเถียน
จวินเถียน
จวินจื่อ ทำไมลูกถึงได้ถดถอยขนาดนี้
จวินเถียน
จวินเถียน
คะแนนรวม 100 ลูกทำได้แค่ 78 คะแนน
จวินเถียน
จวินเถียน
ตอนอยู่ในห้องเรียนไม่ตั้งใจเรียนใช่ไหม
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ป่าวนะคะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//หลังจากที่ฉันทะเลาะกับแม่ครั้งนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทุกๆวันหลังจากกลับมาจากโรงเรียนพ่อและแม่ก็จะด่าฉันอยู่เสมอ และนำฉันไป เปลียบเทียบกับคนอื่น มันทำให้ฉันดูด้อยค่าในสายตาพ่อและแม่มากจริงๆ//*
วันต่อมา
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
จวินจื่อ
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
พอดีฉันผ่านร้านขนมเลยซื้อมาฝากเธอด้วย
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ขอบคุณมากนะเหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
ไม่เป็นไร งั้นฉันไปก่อนนะ
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
เอ๊ะ!
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
จวินจื่อนั้นใครนะแถมยังซื้อขนมมาฝากเธอด้วย
จวินจื่อ
จวินจื่อ
อ๋อ เพื่อนห้อง 7 นะ
ซางอวี่
ซางอวี่
เค้าชื่ออะไรนะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ซางอวี่นายสมองเสื่อมหรือหูหนวกกันแน่
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เมื่อกี้ฉันพึ่งขอบคุณเค้าพร้อมพูดชื่อของเค้าออกไปเองนะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//หลังจากที่เหมิงเจี่ยวิ่งเอาขนมมาให้ฉันไม่ว่าจะเพื่อนร่วมห้องหรือเพื่อนร่วมชั้นก็ต่างซุบซิบนินทาฉัน เหมิงเจี่ยเป็นคนที่หน้าตาหล่อจึงมีผู้หญิงหลายๆคนต่างก็แอบชอบเค้าเมื่อเค้าเอาขนมมาให้ฉันบ่อยๆผู้หญิงที่ชอบเค้าก็เริ่มเกรียดฉันเข้าไส่และด้วยความที่เพื่อนของฉันมีแต่ผู้ชายจึงเกิดข่าวซุบซิบนินทาไปกันใหญ่จนกระทั่งหลังเลิกเรียนทุกๆวันฉันจะถูกพวกผู้หญิงพวกนั้นยื่อเอาไว้และรุมทำร้ายแม้แต่ในห้องเรียนก็ถูกกลั่นแกล้งตลอดเวลา//*

ฉันผิดอะไร

ซูหนิง
ซูหนิง
เอ๊ะ
ซูหนิง
ซูหนิง
ใครกันเนี้ย
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
ก็จวินจื่อไงละ
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
คนที่ว่านเสน่ไปทั่ว
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ถ่อยนะฉันจะกลับบ้าน
ซูหนิง
ซูหนิง
หึ คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆเหรอ
ซูหนิง
ซูหนิง
จวินจื่อเอ่ย เธอนี้มันหน้าไม่อายจริง
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉันหน้าไม่อายยังไง
จวินจื่อ
จวินจื่อ
หรือว่าฉันไปทำอะไรหนักหัวเธอรึปล่าว
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
อย่ามาทำเป็นใสสื่อเลย
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
อ่อยไปทั่วแบบนี้มีแค่คนอย่างเธอที่ทำนะ
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
แถมวันๆอยู่แต่กับผู้ชาย
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
หน้าไม่อายจริงๆ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ถอยนะ!
ซูหนิง
ซูหนิง
ถอยงั้นเหรอ
ซูหนิง
ซูหนิง
ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าใครกันแน่ที่ควรถอย
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ปล่อยนะ!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เฮอก!!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//วันนั้นเองฉันได้ถูกพวกเธอดักทำร้ายอย่างทรมานโดยที่ไม่มีใครเห็น แม้ฉันจะตระโกนขอความช่วยเหลืออย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ พวกเธอเหยียบมือของฉันจนเลือด เธอตีหน้าฉันจนปากแตกและพลักฉันลมนอนกับพื้นอย่างเจ็บปวด โดยที่ฉันไม่ได้ตั้งตัวแม้แต่น้อย//*
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
หึ ตอบกลับไม่ได้แล้ว เหรอ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉันจะบอกให้พวกเธอรู้ว่าทำไมฉันถึงได้เล่นแต่กับผู้ชาย
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เพราะรอบตัวฉันมีแต่ผู้หญิงไร้จริยธรรมแบบพวกเธอยังไงละ
ซูหนิง
ซูหนิง
เจ็บขนาดนี้แล้วยังปากดีได้อีกเนอะ
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
จริงด้วย ไปกันเถอะซูหนิง
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//หลังจากที่พวกเธอเดินจากไปฉันก็ข่อยๆลุกขึ้นจากพื้นอย่างเจ็บปวด ฉันใช้มือคว้ากระเป๋าและลุกขึ้นเดินกลับบ้านด้วยสภาพที่โซเซ//*
กลับถึงบ้าน
จวินเถียน
จวินเถียน
นี้จวินจื่อ!
จวินเถียน
จวินเถียน
หาเรื่องให้ฉันอีกแล้วใช่ไหม
จวินเถียน
จวินเถียน
ไปตีกับใครมา ห้ะ!
จวินเฉิง
จวินเฉิง
ทำไมแกไม่ตั้งใจเรียน
จวินเฉิง
จวินเฉิง
วันๆหนึ่งฉันและแม่ของแกหาเงินแทบตายเพื่อส่งให้แกไปเรียน
จวินจื่อ
จวินจื่อ
หนูไม่ได้ทำนะ...!
จวินเฉิง
จวินเฉิง
ยังมีหน้ามาเถียงอีก!
จวินเฉิง
จวินเฉิง
พวกฉันเป็นใคร พวกฉันคือพ่อแม่แกนะ!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
พ่อแม่เหรอ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
มีพ่อแม่คนไหนไม่สนใจคำอธิบายของลูกเลย
จวินจื่อ
จวินจื่อ
มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่เคยถามว่าลูกเป็นอะไร
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ที่หนูเห็นมาก็มีแต่พ่อกับแม่นี้แหละ!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//หลังจากที่ฉันกลับมาถึงบ้านแทนทีจะได้รับการปลอบใจจากพ่อแม่แต่กลับถูกด่าซ่ำเติมจากพ่อแม่โดยที่ไม่มีใครฟังคำอธิบายจากฉันเลยสักครั้งพวกเค้าทำเหมือนฉันเป็นลูกทรพีคนหนึ่ง และในสายตาของพวกเค้าอาจจะเห็นฉันเป็นแบบนั้น//*
วันต่อมา
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
วันนี้อาจารย์มีเรื่องจะมาแจ้งให้ทราบ
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
พรุ่งนี้จะมีกิจกรรมเสริมสร้างจินตนาการและเกมสนุกมากมายที่ทางโรงเรียนได้จัดขึ้น
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
นักเรียนคนใดที่ไม่เข้าร่วมกิจกรรมหรือขาด
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
จะถือว่าไม่ผ่านกิจกรรม
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ว้าว!
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ในที่สุดกิจกรรมนี้ก็มาถึง
ซางอวี่
ซางอวี่
จวินจื่อ
ซางอวี่
ซางอวี่
มือของเธอ......
จวินจื่อ
จวินจื่อ
อ่อ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉันไม่เป็นไร
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
เอ๊!
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
จวินจื่อเธอใส่แมสทำไมกัน
จวินจื่อ
จวินจื่อ
พอดีฉันไม่สบายนะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
กลัวติดพวกนายเลยใส่มา
ซางอวี่
ซางอวี่
เธอไม่สบายทำไมไม่พักอยู่บ้านมาโรงเรียนทำไมกัน
จวินจื่อ
จวินจื่อ
.......
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//ฉันดีใจนะที่ในครั้งนั้นยังมีคนเป็นห่วงฉันและพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้น่ะ ก็ยังดีที่สวรรค์ยังคงช่วยฉันแม้เพียงเล็กน้อย//*
ซางอวี่
ซางอวี่
จวินจื่อ ไปกินข้าวกันเถอะ
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
วันนี้ฉันจะกินบะหมี่ชามใหญ่
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
แล้วจวินจื่อน้อยของเราจะกินอะไร
จวินจื่อ
จวินจื่อ
นายกินบะหมี่งั้นฉันก็จะกินบะหมี่
ซางอวี่
ซางอวี่
งั้นฉันก็อีกคนละกัน
วันต่อมา
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
วันนี้เป็นกิจกรรมที่นักเรียนทุกคนจะต้องเข้ารวม
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
และเข้าฐานให้ครบทุกฐานจึงจะได้คะแนนในการทำกิจกรรม
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
จวินจื่อน้อย
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ทำไมเธอมาเข้ากิจกรรมเช้าจัง
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เอ๊!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เฝ่ยเถียนแล้วซางอวี่ละ
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะฉันก็พึ่งมา😅
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
จวินจื่อ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
.......
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
เอ่อ เธอเป็นอะไรนะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//ในขนะที่เหมิงเจี่ยมาคุยกับฉันคนที่ทำร้ายฉันเมื่อวานก็จ้องฉันด้วยสายตาแค้น ฉันจึงถอยหลังไปหนึ่งเก้า จากนั้นซางอวี่ก็วิ่งมาหาฉันและบังฉันจากสายตาพวกนั้น//*

ยังมีคนที่ดีกับฉัน

จวินจื่อ
จวินจื่อ
วันนี้อากาศสดชื่นจังแฮะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//หลังจากที่ฉันกับพ่อแม่ทะเลาะกันในครั้งนั้น ฉันก็จะชอบมาโรงเรียนเช้าตลอดเพื่อลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกด่าว่าในตอนเช้าเหมือนก่อนหน้านี้และเพื่อที่จะไม่ให้พวกผู้หญิงพวกนั้นรังแกฉันจึงขึ้นมานั่งวาดรูปอยู่บนด่านฟ้าของโรงเรียนเป็นประจำ//*
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เอ๊ะ!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ถึงเวลาเข้าเรียนคาบบ่ายแล้วนิ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ไม่นะสายอีกแล้ว
ห้องเรียน
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
ซูหนิง
เหว่ยกวง
เหว่ยกวง
ฉันว่านะวันนี้เราคงได้ดูเรื่องสนุกอีกแล้วละ
ซูหนิง
ซูหนิง
วันนี้ครูจะทำโทษยัยนั้นยังไงนะ
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
จวินจื่อเข้าเรียนสายอีกแล้วเหรอเนี้ย
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
หลังจากงานกิจกรรมครั้งนั้นจวินจื่อก็แปลกไปแฮะช่วงพักเที่ยงก็ไม่เห็นเธอเลย
ซางอวี่
ซางอวี่
เดี๋ยวนี้ฉันก็ไม่ค่อยเห็นเธอเหมือนกัน
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
อยากรู้จริงว่าจวินจื่อเธอไปอยู่ตรงไหนกัน
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ขออนุญาติเข้าห้องคะ!
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
จวินจื่อทำไมถึงเค้าเรียนสายละ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เอ่อ..
จวินจื่อ
จวินจื่อ
นาฬิกาของหนูไม่ตรงมั้งคะ
อาจารย์หลินเยว่
อาจารย์หลินเยว่
คราวหลังก็มาให้ทันเข้าเรียนนะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
คะ
ซางอวี่
ซางอวี่
จวินจื่อ
ซางอวี่
ซางอวี่
ช่วงพักเที่ยงของทุกวันเธอไปอยู่ไหนกัน
ซางอวี่
ซางอวี่
พวกฉันไม่ข่อยเห็นเธอเลย
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉัน......
ซางอวี่
ซางอวี่
ตะ แต่ถ้าเธอไม่ต้องการบอกก็ไม่เป็นไรนะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉันไม่ได้ไม่ต้องการบอกนะ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เพียงแต่.....
ซูหนิง
ซูหนิง
เพียงแต่อะไรกัน
ซูหนิง
ซูหนิง
ฉันว่าเธอคงจะไปอ่อยผู้ชายคนอื่นอยู่ละมั้ง
ซูหนิง
ซูหนิง
เป็นผู้หญิงแท้ๆไม่รู้จักสงวนตัว
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
นี้พวกเธอกล้าว่าจวินจื่อน้อยของฉันหรอ
ซางอวี่
ซางอวี่
ใครกันแน่ที่ไม่สงวนตัว
ซางอวี่
ซางอวี่
อยู่ๆเดินมาออกปากว่าคนอื่น พวกเธอหัดส่องกระจกบ้างนะ
ซางอวี่
ซางอวี่
จะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่ไม่สงวนตัว
ซางอวี่
ซางอวี่
จวินจื่อไป!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
.......
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//ครั้งนั้นต้องขอบคุณซางอวี่และเฝ่ยเถียนจริงๆที่กู้สถานการอันเลวร้ายให้กับฉัน และครั้งนั้นทำให้ฉันได้รู้ว่ายังมีคนคอยช่วยฉันอยู่ หลังจากที่ซางอวี่ตอบโต้ซูหนิงก็จูงมือฉันออกจากห้องไป//*
ซางอวี่
ซางอวี่
จวินจื่อ
ซางอวี่
ซางอวี่
เธอโดนคนพวกนั้นต่อว่านานแค่ไหนแล้ว
ซางอวี่
ซางอวี่
ทำไมไม่เคยเล่าบอกพวกฉันเลย
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
เธอเก็บไว้ในใจคนเดียวก็ไม่ใช่เรื่องดีนะ
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
หลายวันนี้ที่เธอหายหน้าหายตาไปก็เพราะเรื่องนี้งั้นเหรอ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉันขอโทษนะ...
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉันไม่กล้าที่จะบอกเล่าให้พวกนายฟัง
จวินจื่อ
จวินจื่อ
เพราะฉันกลัวว่าถ้าหากบอกให้พวกนายรู้อาจเอาความเดือดร้อนมาให้พวกนาย
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉันจึงเลือกที่จะแก้ปัญหานี้เอง
ซางอวี่
ซางอวี่
จวินจื่อน้อย
ซางอวี่
ซางอวี่
เธอไม่จำเป็นต้องแก้ปัญหานี้เอง
ซางอวี่
ซางอวี่
และไม่ต้องกลัวว่าพวกฉันจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย
ซางอวี่
ซางอวี่
เพียงแค่เธอบอกพวกฉันทุกอย่างอาจดีขึ้นมาก็ได้
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ใช่ จวินจื่อน้อยอย่าลืมสิว่าพวกเราก็เป็นเพื่อนเธอ
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ต้องช่วยเธออยู่แล้ว
ซางอวี่
ซางอวี่
เอาละไม่ต้องร้องแล้ว
ซางอวี่
ซางอวี่
ทีหลังถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีกต้องบอกพวกฉันนะ
ซางอวี่
ซางอวี่
สัญญาสิ
จวินจื่อ
จวินจื่อ
อืม!
จวินจื่อ
จวินจื่อ
ฉันสัญญา
จวินจื่อ
จวินจื่อ
*//ตอนนั้นซางอวี่ได้จับมือทั้งสองข้างของฉันไว้ และพูดปลอบใจฉันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง นี้สินะที่เรียกว่าเลือกเพื่อนผิดพลาดไปทั้งชีวิต เลือกเพื่อนถูกเพื่อนคอยสนับสนุน//*
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
เอ๊ะ!จวินจื่อ
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
เธอร้องไห้ทำไมกัน
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
นี้!
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
อยู่ห่างๆจวินจื่อไว้เลย
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
นายรู้ไหมสิ่งที่นายกำลังทำอยู่ทำให้จวินจื่อของเราต้องเจ็บปวดนะ
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
ต่อจากนี้นายไม่จำเป็นต้องมาหาจวินจื่อแล้ว
เฝ่ยเถียน
เฝ่ยเถียน
แล้วอยู่ให้ไกลจากจวินจื่อซะแล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
ทำไมกัน
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
ฉันทำอะไรผิด
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
ฉันไม่เคยทำให้จวินจื่อเสียใจนิ
เหมิงเจี่ย
เหมิงเจี่ย
แล้วทำไมฉันจะอยู่ไกล้จวินจื่อไม่ได้
ซางอวี่
ซางอวี่
ที่นายอยู่ไกล้จวินจื่อไม่ได้ก็เพราะ
ซางอวี่
ซางอวี่
นายมีผู้หญิงชอบเยอะ
ซางอวี่
ซางอวี่
และนั้นคือสาเหตุที่ทำให้จวินจื่อถูกกลั่นแกล้ง
ซางอวี่
ซางอวี่
เพราะฉะนั้นถ้านายไม่อยากให้จวินจื่อเจ็บก็ช่วยออกห่างจวินจื่อหรืออย่ามาคุยกับเธอเลยจะดีกว่า

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!