สวัสดีค่ะ ฉันชื่อชิน เพิ่งย้ายโรงเรียนมา เรียนที่นี่ตอน ม 3 แต่ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ห้องม 5 เเล้วล่ะ ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ฉันมักจะปรึกษากับเธอในทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรักหรือเรื่องอะไรเล็กๆน้อยๆ...ฉันเป็นคนค่อนข้างที่จะไม่ค่อยพูดแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากพูดหรอกนะแต่แค่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

เเละคนที่ฉันแอบชอบ บอยเราเรียนอยู่ห้องเรียนเดียวกัน

เสียงออดโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัญลักษณ์ให้ทุกคนยืนเคารพธงชาติในตอนเช้าไม่เว้นแม้แต่ฉัน

กลิ่นแชมพูจากปลายผมผสมผสานกับกลิ่นน้ำหอมจากคนๆนึง เป็นกลิ่นที่คุ้นเคยและทำให้หลงใหล

บอยเป็นหนุ่มหล่อแถมเป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่ตลอด มิหนำซ้ำยังเป็นที่หมายปองของรุ่นพี่และรุ่นน้องหลายๆคน บอยมักจะมีสาวๆรุมล้อมอยู่เสมอแต่ยังไงก็ตาม...ชายหนุ่มหน้าตาดีไม่เคยคิดจะสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ส่วนมากมักจะหมกตัวอยู่เเต่กับเพื่อนสนิทไม่ก็สนามโรงเรียนเท่านั้น

“ เจ้าของหัวใจของซินเดินมานู้นแล้ว~~ ”

“ ทำไมแกไม่ไปบอกชอบเขาไปเลยล่ะแล้วก็ไปคุยกับเขาด้วยแบบนี้เขาจะได้สนใจแกด้วยไง ทำความรู้จักอ่ะแกทำเป็นไหม ”

“ จะบ้าหรอ!!! ฉันเขินนะ แค่เขาหันมาสบตาฉันก็แทบใจจะวายอยู่แล้ว อย่าแซวสิ ”

“.....”

บอยหยุดเดีน พร้อมตวัดตาขึ้นมองผู้หญิง 2 คนที่ยืนคุยกันอยู่แต่ก็ไม่ได้ยินที่สองสาวคุยกันมากนักเพราะเสียงรอบข้าง ค่อนข้างที่จะเสียงดังอยู่มาก

“ นี่พวกเธอเดินมาเข้าแถวได้แล้วเร็วๆหน่อยสิ เป็นรุ่นพี่ก็ต้องหัดเป็นตัวอย่างของรุ่นน้องบ้างเข้าใจไหม ” อาจารย์ที่เป็นคนเฒ่าคนแก่มีอายุพอตัวเดินเข้ามาตำหนินักเรียนที่เกาะกลุ่มคุยกันอยู่

“ ขอโทษค่ะ/ครับ "

หลังจากเคารพธงชาติในตอนเช้าแล้วนักเรียนบางกลุ่มก็เข้าห้องเรียนของตนเองแต่ก็มีบางกลุ่มก็ไปร้านค้าและเเน่นอนหนึ่งในนั้นคือเพื่อนสนิทคนเดียวของฉันเอง สายลมอ่อนๆ ที่พัดผ่านเข้ามาทำให้รู้สึกสดชื่น

ฉันที่ตอนนี้นั่งรอเพื่อนในห้องเรียน ระหว่างรอก็มีเพียงเสียงเพลงที่กำลังฟังอยู่เป็นสิ่งที่ทำให้ไม่รู้สึกเหงา ฟังเพลงไปสายตาก็คอยมองหาคนๆนึง

พลันสายตาได้ไปหยุดตรืงอยู่ที่กลุ่มคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่และหนึ่งในนั้นเป็นคนที่ฉัน แอบชอบสายตาก็ยังคงมอง ชายคนหนึ่งในกลุ่ม มองได้ไม่นานก็ต้องละสายตาเมื่อเสียงเรียก

“ ชินมองอะไรอยู่หรอ ”

“ เปล่าๆไม่มีอะไร ” เธอตอบด้วยใบหน้านิ่งแล้วเบนสายตาไปทางชายร่างสูง

“ ฮันแน่~~ไม่มีอะไรจริงดิ ”เสียงเอ่ยเเชวของลีอาคล้ายน้ำเสียงหยอกล้อทำให้เพื่อนบางคนหันมามองและให้ความสนใจแต่ไม่นานก็หันกลับไปเหมือนเดิม

เพื่อนบางกลุ่มก็ทยอยกันเข้าห้องเรียนเกือบหมดทุกคนแล้วหลังจากนั้น อาจานก็เข้ามาสอนบทเรียน ในขณะที่กำลังจดหนังสือเรียน สายตาพลันไปสบเข้ากับชายร่างสูงข้างๆโต๊ะเข้า บนใบหน้าของเขาปรากฏมีรอยยิ้มจางๆ เขายิ้มให้เรางั้นหรอ

ตลอดช่วงเวลาที่นั่งเรียน ฉันแทบไม่มีสมาธิในการเรียนด้วยซ้ำ เนื่องจากฉันเอาแต่นึกถึงรอยยิ้มนั่นของเขาที่มันรบกวนสมาธิของฉัน แค่เผลอยิ้มให้กันหรอ หรือว่าตั้งใจ ฉันพยายามสะบัดหัวไล่เรื่องราวที่มันกวนใจนั้นออกไปจากความคิดเเละทำเป็นไม่สนใจมัน แต่ก็มีบางครั้งที่แอบมองเขาอยู่บ้าง

“ ชินไปหาอะไรกินไหมว่าแต่จะกินอะไรดีอ่ะ ” ลีอาถามขึ้นคณะกำลังเก็บของบนโต๊ะให้เรียบร้อย

ตอนนี้พวกเราเรียนกันเสร็จแล้วและกำลังเก็บของเตรียมจะไปหาอะไรกิน บางคนก็สั่งมาจากข้างนอก เเต่บางคนก็ไปโรงอาหารเหมือนอย่างพวกฉันในตอนนี้

@โรงอาหารของโรงเรียน

ตอนนี้เรามานั่งอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนที่เต็มไปด้วยนักศึกษาเกือบทุกห้อง ซึ่งวันนี้ก็ถือว่าโชคดีที่มีโต๊ะว่างให้นั่งเพราะบางวันนักศึกษาเยอะก็ต้องเอากลับไปกินที่ห้องเรียน

“ ชินกินอะไรดีอ่ะ ” ลีอาหันหน้ามาถาม

“ ข้าวผัดก็ได้ ”หญิงสาวพูดขึ้นเพราะคิดอะไรไม่ออกก็เลยเลือกที่จะกินอะไรที่มันง่ายๆ

“ อ๋อโอเค~งั้นแกนั่งเฝ้าโต๊ะฉันจะไปซื้อ ”

“ แล้วจะเอาน้ำอะไรไหม ”

ชิน : “ ไม่เป็นไรๆเดี๋ยวแกกลับมาฉันค่อยไปซื้อก็ได้ ”

ลีอา : “เอางั้นหรอ โอเคงั้นฉันไปนะ ” พูดเสร็จลีอาก็เดินไปต่อแถว

หลังจากลีอาไปแล้วฉันก็ดูบรรยากาศในโรงอาหารที่กำลังครึกครื้นด้วยนักศึกษาที่กำลังทยอยเข้ามาในโรงอาหารบ้างก็ยืนต่อแถวรอซื้อข้าว บางก็ไปซื้อน้ำเดินผ่านกันไปกันมาเรียกได้ว่าแม่ค้าขายจนไม่ทันเซียวล่ะ

บอย : “ เราขอนั่งด้วยได้ป่าวพอดีไม่อยากนั่งกินข้าวคนเดียวอ่ะ มันเหงา ” ร่างสูงพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ชิน : “ อะ อื้ม...เพื่อนเธอหายไปไหนกันหมดหรอ ”

บอย : “ ติดหญิงน่ะแล้วก็ทิ้งให้ฉันมากินข้าวคนเดียว ก็นะ~ฉันโสดนี่น้าพูดมาแล้วเศร้า ” ร่างสูงพูดติดเล่นแล้วก็ตีหน้าเศร้า

บอย : “ ว่าแต่เธอน่ะมาคนเดียวหรอ ”

ชิน : “ เปล่าเราไม่ได้มาคนเดียวเรามากับลีอาน่ะ ”

บอย : “ อ๋อ~~ ”พยักหน้าขึ้นลง

เราไม่ได้พูดอะไรแปลกๆไปใช่ไหมทำตัวไม่ถูกเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาควรชวนคุยดีไหมหรือไม่เขินจะตายอยู่แล้ว จะเก็บอาการไม่อยู่แล้วนะลีอารีบๆกลับมาเร็วสิ ฉันได้แต่ภาวนาในใจให้ลีอากลับมาเร็วๆ พออยู่ต่อหน้าเขาฉันมักทำตัวไม่ถูกเสมอแล้วก็ชอบตีหน้านิ่งเงียบตลอดทั้งๆที่อยากคุยกับเขาแท้ๆ

" ฮั่นแน่~มานั่งจู๋จี๋อะไรกันตรงนี้ 2 คน ” ลีอาที่เพิ่งกลับมาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเชิงล้อ

บอย : “ เราแค่มานั่งกินข้าวน่ะ ”

ชิน : “ ใช่ๆ บอยเเค่มานั่งด้วยเฉยๆไม่ได้มีอะไร ”

ลีอา : “ อ๋อเหรอ~~ฮุๆ ”

ชิน : “ หยุดเล่นได้แล้วลีอาจะกินไหมเข้าเนี่ย ”

ลีอา : " ค่าา คนสวย ”

หญิงสาวหน้าแดงเพราะอาการเขินจากคำพูดล้อเลียนของเพื่อนสาว “ ยังไม่หยุดอีกลีอา ”

“ หืๆ ” เสียงหัวเราะและใบหน้ายิ้มๆจากชายหนุ่มทำให้สองสาวเลิกทะเลาะกันแล้วหันมาสนใจ

บอย : “ พวกเธอนี่ตลกจังทำเอาอยากอยู่ด้วยนานๆเลย ” พร้อมสายตาที่มองมาที่ชิน

ลีอามองมาที่บอยและเพื่อนของตัวเองพร้อมเอามือปิดปากแบบมีจริต“เห๋~~~ฮุฮุ~ ”

หลังจากกินข้าวเสร็จก็กลับมาที่ห้องเรียนแต่ซินยังจำเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของบอยได้อย่างชัดเจน พอนึกถึงแล้วทำให้ใบหน้าหญิงสาวแดงขึ้นเพราะอาการเขินได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเอง

ลีอา : “ เขินหน้าแดงหมดแล้วมั้ง~~ ” เอ่ยเเชวขำๆ

ชิน : “ ไม่ได้เขินสักหน่อย!! ” พร้อมจับแกล้มตัวเอง

ลีอา : “ อ๋อหรอ~~”

หลังจากเลิกเรียนทุกคนก็พาทยอยกันกลับบางคนก็เอารถมาเองบางคนก็ให้พ่อแม่มารับซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือฉันเอง ฉันมายืนรอแม่มารับอยู่ที่หน้าโรงเรียนพร้อมกับในหัวที่คิดเรื่องวันนี้แล้วยิ้มออกมาบางๆ อย่างน้อยวันนี้ก็ดีที่ได้คุยกันถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม แฮปปี้จังเลย~~ใจมันฟู รอไม่นานก็เห็นรถแม่มารับ

เเม่ : “ วันนี้มีเรื่องอะไรหรอดีๆหรือเปล่า ทำไมลูกสาวแม่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ”

ชิน : “ ค่ะ!! เป็นเรื่องที่ดีมากๆ ” พูดแล้วก็ยิ้มบางๆส่งให้แม่

พูดคุยกันกับแม่เล็กน้อย หลังจากนั้นแม่ก็พาฉันกลับบ้านในระหว่างทางแม่พาฉันแวะตลาดด้วยล่ะ

.

.

.

เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไงติดตามเราด้วยนะค่าาทุกคน🥺อ่านเพลินๆคลายเครียดกันนะค่าา

ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะค่าา

.

.

.

เหลืออีก 30 นาทีกว่าจะถึงเวลาเข้าเรียน ช่วงเวลาที่เหลืออยู่จึงถือเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับนักศึกษาทั้งหลาย รวมไปถึงซินด้วย

ติ็ง!

ติ็ง!

เสียงแจ้งเตือนจากเเอปพลิเคชันสนทนาดังขึ้นนิ้วเรียวรีบสไลด์หน้าจอเพื่อตอบกลับ

ลีอา : “ มาหรือยัง ”

ลีอา : “ นี่รออยู่ตรงประตูหน้าโรงเรียน ”

ข้อความถูกส่งมาจากลีอาเพื่อนสนิทที่คบหากันมาตั้งแต่ ม 3 ช่วงที่ฉันมีปัญหาเรื่องการปรับตัวกับการอยู่คนเดียวโดยไร้เพื่อน ก็เป็นลีอานี่แหละที่เข้ามาทำความรู้จักคอยแนะนำในทุกๆเรื่องให้

ชิน : “ ออกมาแล้ว ”

ชิน : “ รอแป๊บนะ ”

ไม่นานเกินรอซินก็รีบก้าวเท้าสะพายกระเป๋าเดินไปให้ถึงที่นัดกับเพื่อน เดินได้ไม่นานสายตาดันไปเห็นร่างสูงโปร่งคุ้นตาที่มาพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนๆบนใบหน้า ทำให้คนที่เดินผ่านชำเลืองมองเจ้าตัวอยู่บ้าง

“ สวัสดีซิน เธอกินข้าวเช้ามาแล้วหรือยังอ่ะ ” เจ้าตัวเดินเข้ามาทัก เจอหน้าปุ๊บก็ถามหาเรื่องของกินก่อนเลย ก่อนมือใหญ่จะดึงกระเป๋าของเธอไปถือเอง “ เดี๋ยวเราถือให้ ”

ชิน : “ ยังไม่ได้กิน ”

ชิน : “ ไม่เป็นไร เราถือเองได้ ” ชินพูดจบแล้วก็ยกมือขึ้นหวังว่าจะเอากระเป๋าคืนแต่ชายร่างสูงก็เบี่ยงตัวหลบพร้อมใบหน้าที่ยิ้มทะเล้น

“ ไม่เป็นไรน่ารีบเดินเถอะ ”

ผู้ชายคนอื่นอาจจะพูดจานุ่มนวลหรือสุภาพกับฉันแต่ไม่มีคนไหนเลยที่ทำให้ใจของฉันเต้นแรงได้เท่ากับผู้ชายข้างๆ ตรงนี้ หญิงสาวแอบมองชายหนุ่มเป็นบางครั้งและเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชายหมุ่มก็แอบมองเธออยู่เหมือนกัน

ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็เดินมาถึงจุดหมายทั้งยังมีเสียงเอ่ยเเชวจากเพื่อนๆหลายคน “ แกเล่ามาเลยนะว่าไปเจอกันได้ไงอ่ะ ถือกระเป๋าให้กันด้วย ”

ชิน : “ ก็ไม่มีอะไรแค่เจอกันระหว่างทางน่ะ ” สองสาวคุยกันได้ไม่นานก็มีเสียงเรียกจากชายคนนึงในห้อง

โช : “ เธอๆ ทำการบ้านยังอ่ะเราจะเก็บส่งครูแล้วนะ ”

ชิน : “ อื้อ เราทำแล้วๆ ”

ลีอา : “ เอ๋~~~มีการบ้านด้วยหรอ ” พูดด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว

โช : “ เธอคงไม่ได้ฟังที่อาจารย์พูดเมื่อวานใช่ไหม ชินไม่ต้องให้ลีอาลอกการบ้านด้วยล่ะ เธอตายแน่ลีอา ”

พูดไปพร้อมหัวเราะไปกับเสียงโหยหวนของลีอา

และเบนสายตามองไปที่ชิน รอบแอบมองใบหน้าติดยิ้มอ่อนๆของเธอ ไม่มีใครไม่รู้หรอกว่าโซแอบชอบชิน เพราะโชมีอะไร แอบชอบใครก็มักจะบอกกลุ่มเพื่อนเสมอไม่เว้นแม้แต่บอย ที่อยู่กลุ่มเพื่อนเดียวกัน ในระหว่างที่พวกเขาคุยกันอยู่โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่นึงมองมาที่พวกเขาตลอด

[ บอย ]

“ มองอะไรวะไอ้บอย ” ผมกำลังจ้องมองกลุ่มยัยตัวเล็กที่นั่งอยู่ทุกวัน แต่วันนี้ไอ้โชเพื่อนผมก็นั่งอยู่กับยัยตัวเล็ก

“.....”

“ ไอ้บอย!! มึงมองอะไรของมึงวะ ” เสียงตะโกนจากเพื่อนดังลั่น อยู่ใกล้แค่นี้มันจะเรียกดังหาพระแสงอะไร

“....”

“ เป็นห่าอะไรของมึงว่ะ กูเรียกตั้งนานไม่เห็นตอบ มึงดูอะไร ” ความเสือกส่งผลให้มันขยับเข้ามาใกล้ผม พร้อมปลายตามอง

“ ป่าว ”

“ เปล่าบ้าอะไร ตามึงเขม็งไปที่โต๊ะของซินตั้งนานแล้ว ” ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าไอ้เพื่อนตัวดีมองอะไรคงไม่พ้นซินหน้าหวานที่มันพามานั่งแอบมองเขาอยู่ทุกวัน

“ เเม่ง ทำไงดีว่ะ ” เสียงพึมพำในลำคอเอ่ยออกมาเมื่อเห็นหญิงชายโต๊ะข้างๆนั่งยิ้มหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข ไม่ชอบเธอยิ้มให้คนอื่นเลยว่ะ

“ กูรู้ว่ามึงก็ชอบชิน ไอ้โชก็ชอบชินแต่มึงก็มีสิทธิ์จีบเขาเหมือนกันป่ะมึงไม่ต้องหลีกทางให้เพื่อนมึงหรอกเขาจะเลือกใครก็สุดแล้วแต่เขาเดินหน้าจีบเลยถ้ามืงชอบเขา ” เสียงไอ้นัททำเอาผมหันมาจ้องหน้ามัน ตั้งแต่วันที่ไอ้โชมาสารภาพว่ามันเเอบชอบชินผมก็ไม่กล้าที่จะจีบชินเพราะกลัวจะผิดใจกันกับมัน

“ มึงอย่าทำมาเป็นรู้ดี ไอ้เหี้ย!! ”

“ ว้าย พอเขินแล้วหยาบว่ะเพื่อนกู ” ไอ้นัทยื่นมือมาเกาคางยังหยอกล้อ

“ ไอ้สัสเอ้ย! ” แต่ก็จริงอย่างมันว่าแหละไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไง

ในระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้น บอย จึงตัดสินใจลุกขึ้นจากโต๊ะของตัวเองเดินเข้าไปทักกลุ่มซิน นัทที่เห็นอย่างนั้นจึงยกยิ้มพอใจ

“ ยิ้มอะไรของมึงไอ้นัท ” เพื่อนอีกคนในกลุ่มทัก

“ ฮ่าๆ~ฮ่าๆ~ ” นัทไม่ตอบอะไรแต่หันมาหัวเราะใส่เพื่อนเเละหันไปมองที่โต๊ะข้างๆไม่ใกล้ไม่ไกล

“ อะไรของมัน หัวเราะอย่างกับคนถูกหวย ”

“ กูว่า กูจะถูกก็วันนี้นี่แหละ ”

“ หืๆ ”

เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่าาาา❤️

.

.

.

“ คุยอะไรกันอยู่หรอน่าสนุกเซียว ” ชายล่างสูงที่พึ่งมาถึงถามขึ้น

โช : “ ลีอาไม่ทำการบ้านน่ะ ”

ลีอา : “ ฉันเปล่านะย่ะ แค่ไม่รู้ว่ามีการบ้าน ”

หลังจากรู้การมาของชายอีกคนมันก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของซินเต้นแรงจนแทบกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน

// ทำไงดีเขินจนพูดไม่ออกเลยควรเริ่มชวนเขาคุยว่าอะไรดีนะสมองคิดอะไรไม่ออกเลย(〒﹏〒)นี่เราไม่ได้เผลอตีหน้านิ่งใส่ไปเขาใช่ไหม โอ๊ย~~~

อย่าเข้าใจเราผิดว่าเราไม่อยากคุยด้วยนะเราทำตัวไม่ถูกเวลาที่เจอหน้านายน่ะ //

บอย : “ แล้วซินล่ะทำการบ้านเสร็จหรือยัง ”

ชิน : “ อ่ะ อื้มเสร็จแล้ว ”

พูดคุยกันได้ไม่นานอาจารย์ก็เริ่มขึ้นห้องสอนทุกคนต่างแยกย้ายไปนั่งที่ของตนรวมถึงบอยด้วย อาจารย์เริ่มให้หัวหน้าห้องเก็บการบ้านซึ่งหัวหน้าห้องก็คือโชนั่นเอง โซเริ่มเก็บการบ้านของแต่ละคนแต่จะมีคนนึงที่รอดมาแบบหวุดหวิด

ลีอา : “ ฉันเกือบไม่รอด ” หญิงสาวพูดตัดพ้อกับเพื่อนสาวแต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้ยิน

ลีอา : “ ชิน ชิน!! ”

ชิน : “ ฮะ อะไร ตะโกนทำไมเล่า ”

อาจารย์ : “ พวกเธอเงียบๆหน่อยได้เวลาเรียนแล้ว ”

ชิน/ลีอา : “ ขอโทษค่ะ ” เพื่อนในห้องบางคนก็หันมาสนใจบางคนก็หัวเราะหน่อยๆ

ลีอา : “ เหม่ออะไรอน่ะ เรียกตั้งนานไม่ได้ยินหรอ ”

ชิน : “ ลีอาเคยเป็นไหมเวลาอยู่ใกล้คนที่เราแอบชอบเรามักจะทำตัวไม่ถูกอยากคุยด้วยแต่ไม่รู้จะคุยอะไรทำตัวไม่ถูกอ่ะ กลัวว่าเขาจะคิดว่าเราไม่อยากคุยกับเขา เราควรทำยังไงอ่ะลีอา ”

ลีอา : “ ไม่เห็นจะยากเลยลองปล่อยวางแล้วทำตามหัวใจต้องการสิ ทำตามความรู้สึกอ่ะทำเป็นไหม ” หญิงสาวพูดพร้อมเอามือจิ้มที่อกข้างซ้ายของเพื่อน

// ทำตามความรู้สึกงั้นหรอ\ ซินได้แต่คิดแล้วคิดอีกจนนึกขึ้นได้ว่าที่ผ่านมาตนได้แค่แอบมองตลอด ไม่เคยชวนเขาคุยก่อนเลย ถ้าไม่เดินหน้าจีบแล้วจะติดหรอ

ลีอามองเพื่อนที่มีสายตาเหมือนเปลวไฟลูกโซนก็ได้แต่หัวเราะในใจแล้วพูดพึมพำเบาๆกับตัวเอง สู้ๆล่ะยัยเพื่อนขี้อายถ้าไม่จีบเขาชาตินี้แล้วชาติไหนจะได้เป็นแฟนกันล่ะ

เวลาเลิกเรียนเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุดในช่วงนี้ เพราะจะได้มีเวลาว่างทำหลายๆอย่าง แต่แล้วความคิดนั้นต้องพังทลายลงเมื่ออาจารย์บอกให้ไปช่วยน้องๆเก็บขยะหน้าโรงเรียนยัยเพื่อนตัวดีก็หนีหายไปไหนก็ไม่รู้

“......”ในระหว่างที่กำลังเดินอยู่นั้นก็มีคนมาสะกิดข้างหลัง

“ ทำไมเดินมาคนเดียวล่ะลีอาหายไปไหน? ” เสียงทุ่มต่ำดังขึ้นไล่หลังฉันตอนที่กำลังเดิน หันกลับไปมองบอยที่ถือตะกร้าเก็บขยะ ผมสั้นที่ดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่นักแต่ดูสะอาดสะอ้าน ยิ้มหวานส่งมาให้ฉันที่กำลังจ้องมองยังไม่ยอมวางสายตา

สะกิด

ชิน : “ อะ เมื่อกี้ว่าอะไรนะ ”

บอย : “ เราถามว่าทำไมถึงเดินมาคนเดียวล่ะ? ”

ชิน : “ ลีอาหายไปไหนก็ไม่รู้น่ะสิ ” หญิงสาวพูดพลางถอดหายใจ

บอย : “ งั้นเธอเดินไปกับเราก็ได้ จับตะกร้าอีกฝั่งให้เราหน่อยได้ไหม ”

ชิน : “ อื้ม ได้สิ ” หญิงสาวพูดด้วยใบหน้ายิ้มบางๆส่งให้ชายหนุ่มร่างสูง

ในระหว่างที่ชายหญิงเดินห่างออกไปไกลแล้วแต่ยังมี สายตาคู่นึงที่มองพวกเขาอยู่ไกลๆอย่างเคลือบแคลงสงสัย

นัท : “ ไอ้บอยมันหายหัวไปไหนของมันอีกว่ะ ”

“ มีใครเห็นมันบ้างไหม ”

เพื่อนชายคนหนึ่งในกลุ่มงพูดขึ้น“ ถามกูแล้วกูจะไปถามใครวะ ”

นัท : “ มึงเห็นมันหรือเปล่าวะไอ้โช ”

“.....”

“ กูไม่รู้ ” พูดเสียงติดหงุดหงิดเล็กน้อยแล้วเดินออกไป

นัท : “ เอ้า อะไรของมัน ไปๆไปทำงานได้แล้ว ”

หลังจากฉันเก็บขยะหน้าโรงเรียนเสร็จแล้ว ก็มานั่งพักผ่อนตรงที่มานั่งข้างสนามโรงเรียนจู่ๆก็รู้สึกเย็นบริเวณหน้า

บอย : “ น้ำ จะได้หายเหนื่อย ” พูดเสร็จก็ยื่นน้ำขวดนึงให้ชิน

ชิน : “ ขอบใจนะ ”

บอย : “ ร้อนหรอหน้าแดงเชียว หืๆ(^^) ”

ชิน : “ ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄ ”

บอย : “ ที่นี่บรรยากาศดีเนาะ ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าแต่บรรยากาศวันนี้ดีกว่าทุกวันเลย ”

“......”

\ อะไรคือพูดแล้วหันมายิ้มให้เรา อย่าทำให้เราคิดไปเองคนเดียวสิ~ แต่บรรยากาศมันก็ดีกว่าทุกวันจริงๆนั่นแหละ การมาเก็บขยะหน้าโรงเรียนวันนี้ .....ก็อาจไม่ได้แย่อย่างที่คิด //

สายลมอ่อนๆพัดผ่านร่มต้นไม้ใหญ่ ใบไม้น้อยปลิวว่อนข้างสนาม ทำให้ผู้คนหายเหนื่อยจากแดดที่ทำให้อากาศร้อน เเละชายหญิงที่นั่งข้างๆกันที่มองดูบรรยากาศรอบข้าง....ใช่วันนี้มันไม่ได้แย่อย่างที่คิด

.

.

.

♥╣[-_-]╠♥ รับดีๆนะค่าาเรากำลังส่งหัวใจไปให้

( ˘ ³˘)♥