...บทนำ...
...สวัสดีค่ะฉันชื่อสีน้ำใครๆก็บอกว่าฉันเป็นเด็กน่าตาน่ารักสดใสสมวัยถึงฉันจะ24แล้วก็เถอะอาจจะฟังดูหลงตังเองนะแต่ใครๆก็ชอบชมฉันอย่าง งั้นอ่ะนะ...
...มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครั้งหนึ่งตอนที่ฉันยังเด็กตอนไปที่บ้านคุณย่าตอนนั้นฉัน 6ขวบเองมั้งคุณย่าเคยเล่าเรื่องหนึ่งให้ฟังมันเป็นเรื่องที่ฉันจำได้ขึ้นใจเลยล่ะคุณย่าเล่าว่า.....
...กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีตำนานที่เล่ากันมาปากต่อปาก...
...ในคืนที่ฝนพรำจงระวังทางข้างหน้าให้ดีเพราะตรงหน้าอาจไม่ใช่ทางที่คุณจะไปในตอนแรกคุณอาจจะได้พบกับผู้ส่งสารของลูซิเฟอร์ผู้ซึ่งจะนำพาคุณลงนรกโดยไร้การลาคนที่คุณรักคุณย่าบอกกับฉัน...
...วันนั้นคุณย่าท่านไปเที่ยวกับพ่อแม่ของท่านและวันนั้นคือวันที่ฝนพรำคุณพ่อของคุณย่าบอกคุณย่าเช่นกันกับที่บอกฉันแต่ทันใดนั้นก็ได้เกิดอุบัติเหตุขึ้นคุณย่ารอดมาได้แต่พ่อแม่ของท่านไม่น่ะสิ...
...คุณย่าบอกฉันถึงลักษณะของเธอผู้ส่งสารของลูซิเฟอร์...
...ผู้หญิงร่างสูงโปร่งผอมบางดูไม่มีกำลัง...
...แต่เธอแข็งแรงมาก...
...เธอมักจะใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงเอวสูงสีดำ...
...รองเท้าสีดำเงามือซ้ายของเธอจะถือร่มสีดำด้านในของร่มคือสีแดง...
...มือขวาของเธอจะมีสมุดเล่มเล็กๆ...
...ผมสีดำขลับยาวกว่าประบ่านิดหน่อย...
...ผิวสีน้ำผึ้ง...
...เธอใส่แหวนที่นิ้วชี้เสมอ...
...คุณย่าจำเธอได้ดี...
...ตอนที่เธอปรากฏตัวเขานั้นมีปีกสีขาวขนาดใหญ่...
...คุณย่าบอกว่ามันใหญ่พอๆกับตัวเธอเลยล่ะ...
...คุณย่าบอกว่าเธอเรียกชื่อพ่อแม่ของท่านและเธอก็บอกกับท่านว่า.....
..."วันนี้ไม่ใช่วันของเธอเด็กน้อย..."...
..."ไว้ฉันจะกลับมาใหม่นะเด็กดี"...
...คุณย่าบอกว่าเธอลูบหัวคุณย่าแล้วเดินจากไปในป่า...
...คุณย่าเห็นหน้าเขาไม่ชัดเพราะเธอเอาร่มปิดหน้าเสมอ...
...แต่ก็นะฉันไม่ค่อยเชื่อที่คุณย่าเล่าสักเท่าไหร่หรอกนะ...
...คงจะให้เวลาขับรถระวังทางเสียมากกว่าแต่ก็อย่างว่าฉันไม่รู้นิว่าเธอมีจริงมั้ย...
...คงจะเป็นตำนานไว้หลอกเด็กทั่วไปนั่นแหละ...
...เย็นวันหนึ่ง ณ ป่าชานเมือง...
...วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันออกว่ามาวาดรูปนอกบ้าน...
...อ๋อฉันคงลืมบอกพวกคุณไปงานของฉันคือการวาดภาพ...
...และวันนี้ก็คงโชคร้ายที่ฝนดันมาตกซะนี่และตอนนี้...
...ฉันกำลังขับรถลงเขาบรรยากาศตอนนี้ดีมากๆ...
...ฝนตกปรอยๆกับธรรมชาติระหว่างทางชั่งเป็นอะไรที่ลงตัวสุดๆ...
...แต่เอ๊ะ! ทางข้างหน้าของฉันเหมือนจะมีอุบัติเหตุเลย...
...ฉันจอดรถทันทีที่เห็นแบบนั้นและฉันกำลังจะลงไปแต่สิ่งที่ฉันเห็นทำให้ฉันต้องหยุดนิ่ง...
...ภาพตรงหน้าของฉันคือหญิงสาวผมยาวสลวย...
...ร่างสูงโปร่งแต่งกายด้วยสีดำ...
...พร้อมกับร่มและปีกสีขาวที่ขนาดดูพอดีตัวของเธอ...
...ฉันต้องยอมรับเลยว่าฉันตกใจมากกับสิ่งที่เจอฉันไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่คุณย่าพูดจะเป็นความจริง...
...แต่เดี๋ยวนะ....ฉันเห็นคนอีกคนที่กำลังเดินออกมาจากซากรถพวกเธอแต่งตัวเหมือนกัน...
...แต่อีกคนดูตัวเล็กกว่าเล็กน้อยพวกเธอเปิดสมุดเล่มเล็กออก...
...และพูดอะไรซักอย่างฉันฟังไม่ถนัดคงเป็นเพราะอยู่ไกลเกินไปและเสียงฝนด้วย...
...หลังจากนั้นพวกเธอก็เดินหายเข้าป่าไป...
...ฉันรีบโทรแจ้งตำรวจทันทีและแน่นอนว่าฉันไม่ได้บอกเรื่องที่ฉันเห็นกับพวกเขาหรอกนะ...
^^^ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ🙏😊^^^
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
