เรื่องนี้สร้างขึ้นมาจากจินตนาการของผู้แต่งไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลคนหรือใดๆทั้งสิ้นโปรดใช้วิจารณาในการอ่าน

ในปี1993เป็นยุคที่เศรษฐกิจเฟืองฟูมากในอาณาจักรเซ็นเทอร์เรื่องราวเหมือนจะดำเนินไปได้ด้วยดีแต่มีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่จดจำไม่มีวันลืม"เมื่อองค์จักพรรดิของอาณาจักรได้ส่งตัวองค์หญิงแห่งไอร์ซิตให้อภิเษกสมรสกับองค์รัชทายาทของเซ็นเทอร์จึงเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามระหว่างทั้ง2อาณาจักร"

"จุดเริ่มต้นระหว่างสงครามเนี่ยนะ!! แต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีต้องไม่มีสงครามสิถ้าเป็นชั้นนะจะหนีงานแต่งเลยคอยดู"

"ต้นฉบับเสร็จหรือยัง คุณเหว่ยเหว่ย!!"เสียงของใครบางคนดังขึ้น "สะ....เสร็จแล้วค่ะ"

ฉันชื่อเหว่ยเหว่ยเป็นนักเขียนอยู่ที่บริษัทKGที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับต้นๆของประเทศ ชีวิตของฉันอุทิศให้กับงานนี้มาก

"เลิกงานแล้วไปดื่มกันสักหน่อยไหม"

"ได้สิคะ คุณหวินจือ"

"บอกกี่ครั้งแล้วให้เรียกรุ่นพี่!"

"ก็นี่ยังอยู่ที่ทำงานอยู่เลยนิค่ะ"

"จร้าๆ"เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ และวินาทีต่อมา

"ชน~"ชนแก้ว

"อ่าา~ เลิกงานมามันต้องโซจูเนี่ยล่ะ"

"ว่าแต่รุ่นพี่ชวนมาดื่มด้วยกันแบบนี้ มีอะไรหรือเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ?"

"คือว่า...." กริ้ง~ รับโทรศัพท์

"เหว่ยเหว่ยพูดค่ะ ได้ค่ะ"

"รุ่นพี่! คือว่าหัวหน้าสั่งให้แก้งานด่วน... ขอตัวก่อนก่อนนะคะ"เดินออกไป

"แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เธอจะรู้ว่ะ ว่า..."

...ตัดภาพไปที่บริษัท...

"หลังจากที่ทุกคนทำงานกันมาอย่างหนักเพื่อบริษัทKGมาอย่างหนัก ทางเราจึงจัดงานเลี้ยงขึ้นมาเพื่อเป็นการขอบคุณทุกท่าน"

"เฮ~"ทุกคนต่างเฮกันเพราะหลังจากที่ทุกคนเหนื่อยมาทั้งสัปดาห์ทางบริษัทได้จัดเลี้ยงเป็นการขอบคุณหลังจากที่ทุกคนทำงานเพื่อบริษัทของเรา

"เหว่ยเหว่ย!"

"ค่ะคุณหวินจือ~"

"พี่บอกกี่ครั้งแล้ว อีกอย่างเราไม่ต้องมากพิธีก็ได้"

"คะคุณ...รุ่นพี่!"

... ณ สถานจัดเลี้ยง...

"รุ่นพี่ค่ะ~"รุ่นพี่ตกตะลึงนิ่งเงียบไป

...ชุดนางเอก...

"รุ่นพี่ค่ะ!!"

"ฮะ"

"เงียบไปเลยเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?"

"เปล่า~"หน้าแดง

กลุ่มเพื่อนรวมงาน:"เหว่ยเหว่ย เมื่อไหร่จะมีแฟนจ๊ะ"

"ยังไม่อยากรีบนะ อยากโฟกัสเรื่องงานก่อนนะ"

กลุ่มเพื่อนร่วมงาน:แต่มีคนรอแกอยู่นะ อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเนี่ยล่ะ"

"จ๊ะ"ฉันตอบยิ้มรับไป

หลังจากนั้นทุกคนกำลังแยกย้ายกลับ

"เหว่ยเหว่ย!"

"ค่ะ?"

"ช่วยไปที่ที่หนึ่งด้วยกันหน่อยได้หรือเปล่า?"

"ได้สิคะ"

เรื่องนี้สร้างขึ้นมาจากจินตนาการของผู้แต่งไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลคนหรือใดๆทั้งสิ้นโปรดใช้วิจารณาในการอ่าน

ณ สถานที่ "ว้าว นี่มันสถานที่ที่พี่เคยพาฉันมาหาไอเดียแต่งเรื่องล่าสุดนิค่ะ!!"

"อย่าบอกนะว่า.... รุ่นพี่มาหาไอเดียแต่งเรื่องนะ555"

"เปล่าหรอก~ มีเรื่องสำคัญอยากจะพูดนะ"

"เรื่องอะไรเหรอคะ"(รุ่นพี่มีเรื่องสำคัญอะไรกันนะ)

2สัปดาห์ต่อมา "สุดท้ายแล้วก็ยังไม่ได้พูดเลย.... ถ้าขอพรได้อยากใช้ชีวิตด้วยกัน" ฉันกลับมาบ้านพ่อแม่ได้2สัปดาห์

"เหว่ยเหว่ย!"

"ค่ะแม่?"

"เราก็อายุเยอะแล้วนะ เมื่อไหร่จะมีแฟน"

"แม่!! หนูบอกไปแล้วไง... ค่ะว่าอยากโฟกัสเรื่องงานก่อน"

"แกก็พูดแบบนี้ตลอดงานแทบจะเป็นชีวิตแกไปแล้วนะ!!"

"แม่อยากเห็นเรามีความสุข"

"แต่ความสุขของหนูคือการทำงานที่รักค่ะ"เสียงแม่ถอนหายใจ

"ไม่เอาน่า แค่มีแม่ก็พอแล้ว...."ฉันกอดแม่จากด้านหลัง

"เรานี่นะ" ฉันนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

"องค์หญิงเพคะ"เสียงเรียกของใครบางคนดังขึ้น ฉันลืมตาตื่นขึ้นมา

"ทรงตื่นจากบรรทมแล้วเหรอเพคะ?"

"คุณพูดกับฉันเหรอคะ?"

"องค์หญิงอะไรกัน แล้วที่นี่ที่ไหนกัน"

"องค์หญิงทรงตรัสอะไรแบบนั้นล่ะเพคะ?"

"รีบไปกันเถอะเพคะ...องค์จักรพรรดิทรงรอองค์หญิงอยู่ที่ห้องทรงงานแล้ว"

"องค์หญิง!! จักรพรรดิ... นี่เล่นอะไรอยู่ค่ะ?"ฉันวิ่งไปที่กระจกด้วยความตกใจ นี่มันไม่ใช่ฉันนิ ฉันรู้จักตัวละครที่อยู่ตรงหน้าฉันดีเพราะนี่คือตัวละครที่ฉันแต่งขึ้นมาเองนิ.

...เข้าสู่เนื้อเรื่องหลัก...

หลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่ในร่างนี้ ฉันรู้แล้วว่านี่คือเรื่องจริง ปกติคนอื่นที่หลุดเข้าตอนกลางเรื่อง แต่ฉันพึ่งจะเขียนแค่บทนำเสร็จเองนะ!! แล้วฉันจะดำเนินเรื่องต่อไปยังไงละเนี่ย.... พูดไปก็ไม่มีได้ช่วยอะไร ในเมื่อนี่คือนิยายที่ฉันแต่ง "ฉันจะดำเนินเรื่องต่อในแบบของฉันเอง.

...เนื้อเรื่อง...

ณ อาณาจักรเซ็นเทอร์"ท่านจักรพรรดิ กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูลพะย่ะค่ะ"

"กระหม่อมและองค์รัชทายาทได้สำรวจตรวจเยี่ยมราษฎรและพบว่า ราษฎรของเราขาดแหล่งนํ้าในการเพาะปลูกจึงมิสามารถเพาะปลูกข้าวได้ หากเป็นเช่นนี้เกรงว่าข้าวจะขาดแคลนพะย่ะค่ะ"

"อืม จงดำเนินการแก้ไขปัญหาให้เร็วที่สุด"

อาณาจักรเซ็นเซอร์เป็นอาณาจักรที่ค่อนข้างจะขาดแคลนแหล่งน้ำทำให้เกิดการ ทุจริตกดราคาข้าวให้แพงขึ้นราษฎรอดอยากคนในราชสำนักกักตุนข้าวและลักรอบขายข้าวให้อาณาจักรใกล้เคียงอย่าง"ไอร์ซิส" (ซึ่งเป็นจุดบ่อเกิดระหว่างสงครามการแย่งชิงอาณาจักรเกิดขึ้น.)

เรื่องนี้สร้างขึ้นมาจากจินตนาการของผู้แต่งไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลคนหรือใดๆทั้งสิ้นโปรดใช้วิจารณาในการอ่าน

ณ อาณาจักรไอร์ซิส "องค์จักรพรรดิพะย่ะค่ะ

มีศาลจากทางอาณาจักรเซ็นเซอร์ส่งมาพะย่ะค่ะ"

"ท่านพ่อ...."

"ไดอาน่า! เจ้ามาก็ดีแล้ว พ่อมีเรื่องให้เจ้าช่วย"

"เรื่องอันใดหรือเพคะ"

"มีศาลจากทางอาณาจักรเซ็นเทอร์ เนื้อความในศาลที่ส่งมา

"ถึงองค์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรไอร์ซิสข้าสหายรักของท่านมีเรื่องจะขอร้อง เห็นแก่ความสัมพันธ์อันดีงามของเราทั้ง2อาณาจักร ข้ามีความประสงค์จะให้ลูกชายข้าแต่งงานกับลูกสาวของเจ้าเพื่อเป็นการเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่าง2อาณาจักรหวังว่าท่านจะเห็นแก่มิตรภาพในวันเก่าๆของพวกเรา"

^^^จักรพรรดิเซ็นเทอร์^^^

"แต่งงาน!!"นี่ข้าจะต้องแต่งงานจริงๆเหรอเนี่ย

"ท่านพ่อข้าว่าท่านพี่ไอร์ริส ก็อายุอานามถึงเวลาออกเรือนแล้วนะเพคะ"

"ข้าเสียสละให้ท่านพี่ออกเรือนก่อนข้า...."ในขนบธรรมเนียมของอาณาจักรไอริสจะต้องให้ผู้เป็นเชื้อพระวงศ์ที่แท้จริงแต่งงานก่อน ซึ่งความจริงแล้ว"ไดอาน่า"คือเชื้อพระวงศ์ที่แท้จริงแต่หากเพียงว่าแม่ของเธอคือสามัญชนจึงถูกมองว่าเป็นลูกนอกสมรส

"จะให้ลูกสาวของหม่อมชั้น แต่งงานกับอาณาจักรที่ตกต่ำอย่างนั้นได้เยี่ยงไรกัน!!"

"ระวังคำพูดด้วย!! อาณาจักรเซ็นเทอร์เป็นสหายข้าจะให้ปฏิเสธได้เช่นไร ในอดีตจักรพรรดิองค์ก่อนพ่อของสหายข้าท่านเมตตาข้าจนทำให้อาณาจักรของเรามีทุกวันนี้ได้เจ้าลืมไปแล้วรึ"

"หม่อมฉัน ....."เธอหน้าเสียพูดอะไรไม่ออก ซึ่งคนที่จะกล่าวถึงต่อไปนี้ คือ" พระชายา"(แม่ของไอร์ริส) เธอคือหญิงชนชั้นสูงลูกสาวของดยุค ซึ่งมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่เรายังไม่รู้เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อไป.

...พระชายา(แม่ของไอร์ริส)...

...ตัดไปทางฝั่งอาณาจักรเซ็นเทอร์...

"คายูเลี่ยน! ข้าได้หาคู่หมายที่เหมาะสมกับเจ้าเอาไว้แล้ว"

"ท่านพ่อ!! ข้าบอกท่านไปแล้วข้าจะไม่มีความประสงค์จะแต่งงานกับหญิงใดนอกจาก....."อาธิเซีย" ทุกคนคงสงสัยว่าอาธิเซียคือใคร? เธอคือหญิงคนรักที่ตายจากของ"คายูเลี่ยน" ทั้ง2คนพบรักกันที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ แต่เกิดสงครามทำให้หญิงคนรักตายจากในระหว่างที่ไปทำสงคราม.