น้อนสกายสุดคิวท์❤️😺 

: ฮัลโหล~~

เลม่อนข๊มขม🤮🖕

: มีไรว่ะ

นาทีที่356วัน🌚☁️

: เออมีไร ทักมาแต่เช้าเลยมึง

น้อนสกายสุดคิวท์❤️😺

: ปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เราจะอยู่ด้วยกันใช่มั้ยล่ะ กูก็อยากชวนเพื่อนซี้ ไปเที่ยวด้วยกันไม่ได้เลยหรอ

นาทีที่356วัน🌚☁️

: จะไปก็ไปดิ กูไปได้อยู่แล้ว ไอ้เหนือก็ว่างด้วยช่วงนี้ จะมีก็แต่ไอ้ม่อนแหละ ว่างป่ะมึง@เลม่อนข๊มขม🤮🖕

​เลม่อนข๊มขม🤮🖕

: ไปเที่ยวกันทั้งที กูว่างอยู่แล้วครับเพื่อนนนน

​​​​​​น้อนสกายสุดคิวท์❤️😺

: เย้ ดีจัง วันไหนดีพวกมึง

นาทีที่356วัน🌚☁️

: ก่อนที่มึงจะถามวันไหน มึงควรถามว่าไอ้เหี้ยเหนืออยู่ไหนมากกว่า @ดาวเหนือตกดิน🌛☠️

เลม่อนข๊มขม🤮🖕

: ไอ้เหนือหายไปไหนว่ะ ไม่อ่านแชทเพื่อนเลย

นาทีที่356วัน🌚☁️

: เดี๋ยวไปโรงเรียนก็เจอมันเองแหละ รีบอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว!!

.

.

.

ดาวเหนือพาร์ท

"คุณเหนือ เดี๋ยวตอนเย็นผมมารับนะครับ"

"อืม"

สวัสดีครับผม 'ดาวเหนือ' บุรุษที่หล่อที่สุดในโรงเรียนสหวิทยาคม แน่นอนว่าต้องเป็นผมคนเดียวที่หล่อที่สุด 

ว่ากันตามตรงเมื่อเช้าผมก็เห็นข้อความที่เพื่อนผมคุยกันนะครับ แต่ว่าผม ขี้เกียจ ตอบอ่ะครับ งั้นผมไม่ผิดเนอะ

และถ้าให้ผมทาย คนที่ผมต้องเจอในโรงเรียนเป็นคนแรกคงไม่พ้น 'สกาย' หนุ่มน้อยน่ารัก ผมสีทอง ตาสีฟ้า ผมเคยถามมันด้วยนะว่ามันเป็นลูกครึ่งหรอ มันตอบว่าใช่ครับ ครึ่งบกครึ่งน้ำ

ตอนนี้ผมเจอมันแล้วครับ..

 ซ่า! โครม!

"โอ้ย!!"

เสียงของสกายร้องขึ้น คงเป็นเพราะมีกลุ่มคนนำน้ำใส่ถังและราดน้ำใส่มัน พร้อมกับเขวี้ยงถังใส่ไอ้กายด้วย 

"ไอ้กายเป็นไรป่าว"ผมวิ่งเข้าไปหาไอ้กายมองสภาพของมันตอนนี้ และหันไปด่าไอ้คนพวกนั้น

"อืม เจ็บ! เหนือระวัง!!!"สกายตะโกนบอกเพื่อนตัวเอง เพราะคนพวกนี้มันกำลังจะกระทืบดาวเหนือที่มาบังตัวของเขาไว้

"ซี๊ด! โอ้ย! เชี่ยเอ้ย พวกหมาหมู่ แน่จริงมึงก็มาทีละตัวกันดิว่ะ!!!"ดาวเหนือพูด

"พวกนายพอเถอะ!! เรื่องนี้เพื่อนเราไม่เกี่ยว จะทำก็ทำแค่เราพอ!!!!"สกายที่เห็นดาวเหนือเอาตัวมาบังเขาไว้ ทำให้ดาวเหนือเจ็บตัวอยู่คนเดียว

"ก็เพื่อนมึงมันเสร่อมาเองนี่ กูก็สนอง- "

"อ๊ากกกก!!!"

"เฮ้ย! พวกมันมาจากไหนว่ะ อั๊ก!"

.

.

พาร์ทนาที

"ไอ้กาย ไอ้เหนือเป็นไรป่ะว่ะ"นาทีถามเพื่อนทั้ง2อย่างเป็นห่วง

ถ้าจะถามว่าเขากับเลม่อนมาทีนี่ได้ยังไงหรอ ก็...

"ไอ้ม่อน!!!"

"ห้ะ! อะไรมึง ตะโกนเพื่อ?"

"เข้าโรงเรียนพร้อมกันดิว่ะ สันโดษนักนะมึง"

"คนมันหล่อทำไงได้"

"อ๋อหรอ ได้ข่าวว่าสูง168 ในขณะที่กูกับไอ้เหนือสูง180+"

"ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบเว้ย!!!" 

'กายโดนพวกนั้นแกล้งอีกแล้วว่ะ'

'จริงหรอว่ะ'

'เออดิ เมื่อกี้กูเดินผ่าน เชี่ยน่ากลัวสัส!'

'เห็นมีคนบอกว่าไอ้เหนือมันเข้าไปช่วยแล้วนะ'

'จะสู้ไหวหรอว่ะ พวกนั้นมีเป็น10นะเว้ย'

"เออ..พวกนาย"นทีที่ได้ยินทั้ง2พูดก็ถามออกไป

"ค..ครับ"x2

"คนที่พวกนายพูดคือใครหรอ"

"ก็สกายไง เพื่อนพวกนาย2คนนั่นแหละ"

"ไอ้ม่อนได้ยินป่ะ ไอ้กายกับไอ้เหนือโดน- อ้าวหายไปไหนแล้วว่ะ"เขาที่กำลังจะหันหลังไปบอกข่าวเพื่อนตัวเอง แต่พอหันมากลับไม่เจอใครซะงั้น คงไม่ใช่ว่า...!!

"ไอ้เหี้ยนี่มันทรงนักเลงอีกล่ะ ตัวก็เล็กห้าวจังว่ะ!!!"เขาก็ได้แต่บ่น และวิ่งตามม่อนไป ถึงจะหัวเสียมากก็เถอะ

ปัจจุบัน

"ไอ้ม่อนพอแล้วๆ พวกมันจะตายแล้วนะเว้ย"

"มึงก็ดูพวกแม่งดิ ไอ้กายก็ตัวแค่นี้ยังจะมาแกล้งอีก เหี้ยว่ะ!"

"พูดไม่ดูตัวเองเนอะ"นทีพูด

"มึงว่าไงนะ!!!"

"ม่อนพอเถอะ กูไม่เป็นไรหรอก มึงรีบพาไอ้เหนือไปโรงพยาบาลก่อน มันโดนอัดคนเดียวเลย"

"เออๆ"หลังจากที่สกายพูดแบบจบ ม่อนก็หันไปมองดาวเหนือและเดินไปหา เพื่อที่จะประคองเพื่อนตัวสูงของตัวเองไปโรงพยาบาล 

"ไอ้ม่อน เดี๋ยวกูช่วย มึงตัวแค่นี้จะเอาอะไรไปยกไอ้เหนือว่ะ"

"บูลลี่กูอีกล่ะ"

"กูไม่ได้บูลลี่ นี่กูช่วยมึงนะเนี่ย" และนาทีก็ประคองดาวเหนืออกไป

"ชั่งเหอะ! กายมาขี่หลังกูมา เดี๋ยวพาไปห้องพยาบาล มึงคงไม่เรียนทั้งแบบนี้หรอนะ"

"อืม แต่ว่ากูหิวน้ำอ่ะไปซื้อให้กินหน่อยดิ แล้วค่อยไปห้องพยาบาลนะ"

"แต่พวกนี้มันอาจจะตื่นมาทำร้ายมึงกะ-"

"ม่อนไปซื้อให้หน่อยนะ"

"เห้อออ ก็ได้ๆ จะรีบไปรีบมา ห้ามไปไหนนะ!!!!"

หลังจากที่ม่อนเดินออกไป

"เอ๋!~ นายคงจะเป็นลูกของบริษัทคู่แข่งของพ่อฉันสินะ"ดวงตาที่เคยสดใสในตอนแรก แต่ตอนนี้กลับดูน่ากลัวแปลกๆ และตอนนี้สกายกำลังคุยกับใครบางคนในโทรศัพท์

"ช..ใช่แล้วจะทำไม มึงจะทำอะไรได้ว่ะ นอกจาก-"

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

เมื่อมองไปรอบๆพบว่าเป็นโทรศัพท์ของคนที่พึ่งโดนเลม่อนกระทืบไปเมื่อกี้

"ใครโทรมาว่ะ สวัสดีครับ อ้าวพ่อหรอค- ห้ะ!! บริษัทล้มละลาย ทำไมล่ะ ตอนนี้กำลังมายึดบ้านเราหรอพ่อ!!!  ไอ้กายมึงทำอะไรกับบริษัทพ่อกู!!!"

"มึงทำตัวมึงเองนะ"

"เฮ้ย! ทำไรของมึงอีกว่ะ เมื่อกี้ไม่จำใช่ป่ะ"เลม่อนที่กลับจากไปซื้อน้ำก็รีบวิ่งมาหาสกายเมื่อเห็นว่าคนที่พึ่งมีเรื่องกี้มาดึงคอเสื้อของสกาย

"ก็พ่อมันมาทำลายบริษัทพ่อกูก่อนป่ะ!!"

"มึงพูดเรื่องอะไร พ่อไอ้กายเนี่ยนะ พ่อไอ้กายขายก๋วยเตี๋ยวที่หน้าโรงเรียนเว้ย!! อย่ามาพูดจาหมาๆนะมึง!!!"

"หึ! ที่แท้เพื่อนมึงก็ไม่รู้นี่เองว่ามึงเป็ลูกรัฐ- อั๊ก!"

"เหี้ย! กายเป็นไรมั้ย มึงเตะมันทำไม กูว่าจะรอมันพูดจบก่อนแล้วค่อยกระทืบมันต่อ"

"ม่อนเราอยากไปห้องพยาบาลแล้วอ่ะ เจ็บแผลมากเลย"

"อืม ขึ้นมาสิ"เลม่อนก็ได้ให้สกายขึ้นหลังและเดินไปห้องพยาบาล

ถึงแม้ว่าเลม่อนจะสงสัยในสิ่งที่ไอ้เหี้ยนั่นพูดมากก็ตาม

________________________________

เลม่อน : ทุกคนอาจจะสงสัยกับชื่อของเรากับน้องเลม่อนในเรื่องใช่มั้ยค่ะ ความจริงแล้วเราเอาชื่อของเพื่อนเราในชีวิตจริงมาตั้งชื่อตัวละครค่ะ และตัวละครพวกนี้มาจากชื่อเราและเพื่อนค่ะ

พาร์ทดาวเหนือ

"อึก! ไอ้เชี่ย ปวดตัวจัด"

ผมที่ได้สติขึ้นมาก็ลืมตาขึ้น พบว่าตัวผมอยู่ในโรงพยาบาล ก็แน่ล่ะ โดนยำตีนซะขนาดนั้น แต่ว่าผมสงสัยมากเลยนะ ทำไมไอ้พวกนั้นมันถึงมาแกล้งไอ้กายแบบนั้น คนแบบกายไม่น่าจะไปทำให้ใครมีความแค้นได้เลยนะ 

หรือว่า!!!!

ไอ้กายมันน่ารักจนไอ้พวกนั้นอยากได้ว่ะ

เชี่ยยย เครียดดด มีเพื่อนน่ารักทั้งๆที่มีดุ้น ไอ้พวกนั้นมันอาจจะชอบกายแล้วโดนกายปฏิเสธ เห้ย! กูโคตรฉลาด แล้วต้องแก้ปัญหายังไงว่ะ เอาอิฐไปทุบหัวดีมั้ยว่ะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ไอ้เหนือ!!! เป็นไรมั้ย พวกกูเป็นห่วงมึงมากนะเว้ย นึกว่ามึงจะตายแล้ว"ออกตัวแรงยิ่งกว่าใคร จะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ ไอ้กาย คนที่ผมพึ่งจะนินทาไปเมื่อกี้แหละครับ 

"ตายยากว่ะ หมดหล่อแล้วดิ"ปากหมาประจำแก๊ง ไอ้ที

"กูหล่อตลอดเวลา สัส!"

"มึงก็ไปแซวมันนะไอ้ที เหนือหมอบอกว่าแค่เป็นรอยช้ำ ไม่ได้หนักอะไรมาก ถ้ารู้สึกดีขึ้นก็กลับได้เลยนะ"บุคคลหน้าตาย ไอ้ม่อน แต่เห็นแบบนี้มันก็มีมุมโหดๆ และตลกนะ แค่คนที่เห็นส่วนใหญ่นะเป็นนาที  ไอ้ม่อนเป็นพวกหน้าตาสวยมาก ทั้งๆที่มีดุ้นเหมือนพวกผม แต่คงเพราะมันชอบทำหน้าเหมือนหมาขี้ไม่ออกล่ะมั้ง ถึงไม่มีคนเข้าหาเหมือนไอ้กาย

"กูว่าจะนอนโรงพยาบาล สัก2-3วันว่ะ รอยช้ำพวกนี้ทำกูดูแย่ ไม่หล่อขึ้นมาจะทำไง"เอาจริงๆผมเป็นพวกห่วงภาพลักษณ์ตัวเองมาก เพราะความงามต้องอยู่กับเราไปตลอด

"แย่จังเลยนะ เหนือเจ็บตัวแบบนี้ แล้วเที่ยวปัจฉิมที่พวกเราเตรียมกันไว้ล่ะ ไม่รู้ว่าแยกย้ายกันเรียนแล้วจะมีเวลาว่างรึเปล่า และที่เหนือต้องเจ็บตัวแบบนี้มันก็เพราะกูอีก ถ้ากูสู้พวกนั้นได้ มึงคง..มะ ..ไม่..ต้อง..ฮึก!..เจ็บตัว...ฮึก..ฮึกกก.."ผมอึ้งไปสักพัก ว่ากันตรงๆผมไม่คิดว่ามันคิดมากขนาดนี้นะ 

"อะ...ไอ้กาย มึงไม่ต้องเครียดก็ได้นะเว้ย มึงก็เห็นว่ากูไม่ได้เป็นอะไรมาก กูยังขยับตัวได้ปกติ ยังไปเที่ยวด้วยกันได้"ดาวเหนือที่เห็นเพื่อนตัวเล็กของตัวเองร้องไห้ จึงพูดปลอบใจเพื่อนตัวเอง

"แต่..มะ...มึงต้องเจ็บตัว..กะ..ก็เพราะกู"สกายที่พยายามกลั้นน้ำตาก็พูดออกมา

"กาย กูขอถามมึงอย่างดิ ไอ้เหี้ยนั่นมาทำร้ายมึงทำไมว่ะ"คำถามของเลม่อนทำให้กายอึดอัด ซึ่งทุกคนก็ดูออก

"ก็...เอ่อ.."สกายไม่กล้าตอบออกไป เพราะทุกคนยังไม่รู้ว่าเขานั้นเป็นลูกรัฐมนตรี เขากลัวว่าถ้าเขาบอกความจริง เพื่อนของเขาจะเปลี่ยนไป

"ไอ้กาย เรื่องนี้สำคัญมากนะเว้ย มึงคิดดูถ้าตรงนั้นไม่มีไอ้เหนือ ไม่มีไอ้ที ไม่มีกู มึงจะเป็นยังไง!!"ตามจริงเลม่อนก็ไม่อยากจะพูดแรงแบบนี้นัก แต่เขาก็อดหัวร้อนไม่ได้ ก็ไอ้เหี้ยที่ไหนไม่รู้มันมาทำร้ายเพื่อนเขา

"ไอ้ม่อน ใจเย็นดิว่ะ ไอ้กายพึ่งเจอเรื่องแย่ๆมานะเว้ย!"นาทีพูดหลังจากที่เห็นเลม่อนตะคอกใส่สกาย

"เออ มึงใจเย็นหน่อยดิ ถ้ากายอยากตอบกายคงตอบเองแหละ ไอ้กายถ้ามึงพร้อมเมื่อไหร่ มึงค่อยบอกพวกกูก็ได้นะเว้ย"ดาวเหนือที่เห็นนทีส่งสายตาขอความช่วยเหลือมา ก็ต้องช่วยกันห้าม เพราะเวลาเลม่อนโมโหนั่นน่ากลัวเป็นไหนๆ

"มันไม่มีอะไรหรอกม่อน พวกนั้นมันก็รังแกกูตามปกติ ที่เวลาเห็นคนอ่อนแอมันก็จะแกล้งไง ม่อนอย่าโกรธกูเลยนะ"สกายพูดอ้อนๆ ถึงเขาจะไม่เคยโดนม่อนโกรธใส่ แต่นทีบอกว่าเลม่อนน่ากลัวมากอย่าทำให้โกรธจะดีที่สุด

"ไอ้กาย มึงโดนคนมากกว่าสิบคนรุมกระทืบนะเว้ย แบบนี้ยังเรียกว่าปกติได้อีกหรอว่ะ!"ในทีแรกอารมณ์เลม่อนก็จะลงแล้วล่ะ ถ้าเขาไม่ได้ยินคำว่า 'ปกติ' จากเพื่อนตัวเล็ก การนำคนมากกว่า10มารุมกระทืบคนๆเดียว แบบนี้ยังปกติได้หรอ นี่เพื่อนของเขาคิดอะไรอยู่

"ก็แล้วมันทำไมเล่า! ที่หลังก็ปล่อยกูตายตรงนั้นเลยดิ!!"สกายเริ่มที่จะทนไม่ไหว เพราะเลม่อนชักจะถามเขามากเกินไป เขามีความลับที่บอกไม่ได้ แล้วจะให้เขาตอบยังไง

"ไอ้กาย!!"คนตัวเล็กคนที่สองของกลุ่มตะโกนออกมา เพื่อนของเขาคิดได้ไง นี่มันกำลังจะบอกว่าไม่ให้เขายุ่งรึเปล่า 

ตึง! 

หลังจากนั้นเลม่อนก็เดินออกไป และปิดประตูเสียงดัง

"กาย มึงพูดแรงเกินไปนะเว้ย ไอ้ม่อนแค่เป็นห่วงมึงเอง"เหนือพูดหลังจากที่ม่อนเดินออกไป เพื่อนของเขานั้นพูดแรงเกินไป

"กูจะทำไงดี มึงบอกว่าไอ้ม่อนน่ากลัวมากเวลาโกรธ แล้วกูก็เผลอพูดตามใจตัวเองไปอ่ะ กูกับมันยังมองหน้ากันติดป่ะว่ะ"สกายพูดและทำหน้าเศร้า

"ไม่เป็นไรหรอก กูรู้จักม่อนดีที่สุด มันไม่ได้โกรธมึงขนาดนั้น มันแค่เป็นห่วงมึง และไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่าง มึงพูดเหมือนไม่อยากให้ไอ้ม่อนเสือกเรื่องของมึง มันกำลังไปทบทวนตัวเองอยู่ว่ามันก็มีส่วนผิด"นาทีพูดหลังจากเห็นสกายทำหน้าเศร้า

"พรุ่งนี้ไปขอโทษไอ้ม่อนดิ รีบเครียก่อนที่จะปัจฉิมดีกว่านะ ไม่งั้นแผนที่มึงว่างไว้จะไม่ได้ทำ เที่ยวหลังปัจฉัม เนอะ"ดาวเหนือพูดเพื่อให้อารมณ์ตึงเครียดหายลง

ผมไม่เข้าใจ 

ทำไมกายต้องพูดเหมือนมันเอาตัวเองรอดได้

มันพูดเหมือนมีคนคอยหนุนหลังมันอยู่ 

'มันไม่มีอะไรหรอกม่อน พวกนั้นมันก็รังแกกูตามปกติ ที่เวลาเห็นคนอ่อนแอมันก็จะแกล้งไง ม่อนอย่าม่อนอย่าโกรธกูเลยนะ'

ปกติหรอ?

การโดนรังแกคือเรื่องปกติสำหรับกายหรอ?

'ก็แล้วมันทำไมเล่า! ที่หลังก็ปล่อยกูตายตรงนั้นเลยดิ!!'

สีหน้าของมันต่อนพูด เหมือนคนที่กำลังรู้สึกรำคาญเต็มทน 

เหมือนไม่อยากตอบคำถามไปมากกว่านี้

เหมือน...มีบางอย่างที่บอกไม่ได้

กายมึงเป็นใครกันแน่ว่ะ

พาร์ทสกาย

เช้าวันต่อมา

หลังจากกลับบ้านไป ผมนั้งคิดอยู่ทั้งคืน ว่าไอ้ม่อนมันสงสัยอะไรรึเปล่า แต่ยังไงผมก็ต้องไปขอโทษมันก่อน เพราะผมผิดจริงๆ 

นั่นไง!

"อะ...ไอ้ม่อน!!!"ผมที่เห็นม่อนกำลังเดินเข้าโรงเรียนก็รีบวิ่งไปหามัน 

"หื้ม? ว่าไง"เลม่อนตอบ 

"เดินเข้าโรงเรียนพร้อมกันนะ"ผมบอกมันและเดินข้างมันไป

"..."

"..."

ทำไมบรรยากาศถึงอึดอัดแบบนี้ล่ะ!!!

"เอ่อ...กูขะ-"ผมที่กำลังจะเอ่ยคำขอโทษออกไป แต่ม่อนมันดันพูดแทรกขึ้นมาก่อน 

"ขอโทษนะ กูคงเสือกเรื่องของมึงมากไปใช่มั้ย และยังบังคับให้มึงตอบคำถามในสิ่งที่ไม่อยากตอบอีก กูไปนั้งคิดทบทวนมาแล้วล่ะ กูผิดจริงๆ คนเราก็ต้องมีเรื่องที่บอกไม่ได้นี่เนอะ"ม่อนพูดขอโทษผม และหลังจากที่มันพูดจบมันก็หันมายิ้มให้ผม

"กูก็ขอโทษ กูไม่ได้ไม่อยากบอกนะเว้ย แต่กูว่ามันยังไม่ถึงเวลาว่ะ กูกลัว"ผมตอบออกไป ใช่ผมกลัว เรื่องในตอนนั้นมันยังฝังลึกในใจผม ผมยังลืมไม่ได้

"อืม ขอโทษ/ขอโทษ"x2 

...

"5555"เลม่อน

"55555"สกาย

"อะไรเนี่ย ใจตรงกันจริง"ผมพูดขึ้น หลังจากที่พวกเราหัวเราะพร้อมกัน

"เย้!!!"นาที

"วู้หวู๊~"ดาวเหนือ

เอ๊ะ ไอ้2ตัวนี้โผล่มาได้ไงอ่ะ?(เลม่อน/สกาย)

"ในที่สุด เพื่อนตัวจิ๋วของเราก็คืนดีกันสักที ใช่ป่ะไอ้เหนือ"นาทีพูดและเดินไปกอดคอเลม่อน

"นั่นสิคร้าบ~ น้อนตัวจิ๋วคืนดีกันแล้ว งั้นต้องฉลอง!!!"ดาวเหนือว่าจบก็เดินไปกอดคอสกาย

"ตัวจิ๋วพ่อมึงอ่ะ!!!"เลม่อน

"อั๊ก!"นที

"น้อนแม่มึงสิไอ้เหนือ!!"สกาย

"โอ้ย!"ดาวเหนือ

"ไอ้กาย มึงกล้าหยิกแขนกูได้ไงแผลเก่ากูยังไม่หายดี"ดาวเหนือ

"มึงยังน้อย ไอ้ม่อนมันแทงศอกใส่ลูกชายกู~"นที

'ตัวจิ๋ว แต่แจ๋วว่ะ' ดาวเหนือ/นที

__________________________________

เลม่อน : เกือบแตกหักกันแล้วมั้ยยยยย

พาร์ทนาที

"เครียดโว้ย!!!!" ผมพูดหลังจากดูคะแนนข้อสอบของตัวเอง

"ฆ่ากู ไอ้ม่อนฆ่ากูที กูอยากตาย!!" สกายที่เครียดไม่ต่างจากนทีเช่นกัน

"ข้อสามคำ" ดาวเหนือ

"สมน้ำหน้า" เลม่อน

"ควายจริงจริง" ดาวเหนือ

"โครตกระจอก" เลม่อน

"ไม่ใช่แค่คะแนนข้อสอบนะที่แย่อ่ะ" ดาวเหนือพูดพรางดูคะแนนข้อสอบผมกับสกายไปด้วย

"คะแนนเก็บก็แย่ไม่ต่างกัน" เลม่อนพูดเสริม

พวกมึงซ้ำเติมเก่งกันจังนะ!!!!

"ก็รอบนี้ข้อสอบยากอ่ะ คะเเนนเก็บก็ให้ยาก" สกายพูด ผมเห็นด้วยกับที่สกายพูดนะ ก็ปีนี้ดันเป็นปีจบการศึกษา อาจารย์จึงออกข้อสอบยาก 

"จริงเว้ย ใบงานบางอันให้ยังไม่ถึง5คะแนนเลย" ผมพูดต่อ

"เฮ้อ~ เอางี้เดี๋ยวกูกับไอ้ม่อนช่วยพวกมึงแก้" ดาวเหนือพูด มึงนี่มันฟ้ามาโปรดว่ะ

"มึงจะช่วยก็ช่วยมันไปคนเดียวเถอะ กูไม่ว่าง" เลม่อนพูดและกำลังเดินออกไปจากวงสนทนา

"ถ้ามึงช่วยกูแก้ข้อสอบของพวกมัน กูเลี้ยงชาบู แต่พวกมัน2คนจ่ายนะ" ดาวเหนือพูด ไอ้เหนือไอ้เพื่อนเวร!!!

"ไม่เอาอ่ะ พวกมึงก็รู้ว่ากูมีงานที่สภานักเรียนต้องทำอยู่" เลม่อนพูดทันที

"มึงเป็นแค่รองประธาน โยนงานให้ประธานทำก็ได้" ผมพูด

"แต่ประธานที่มึงบอกให้กูโยนงานไปให้ คือคนที่จะช่วยพวกมึงแก้ข้อสอบ" เลม่อน

ครับ อย่างที่ทุกท่านได้ยิน ไอ้เหนือกับไอ้ม่อนเป็นสภานักเรียน ซึ่งภาระหน้ามันก็เยอะแหละ แต่การที่จะแก้ข้อสอบผ่าน ต้องพึ่งสมองพวกมัน

"กูไม่เห็นรู้เลยว่ะ ว่าเขายังมีงานให้เราทำต่อ ทั้งๆทีเราใกล้จะจบแล้ว" ดาวเหนือพูด

"มึงจะรู้ได้ไงล่ะ วันๆมึงเอาแต่จีบสาว โยนภาระหน้าที่ประธานนักเรียนให้กูหมด ที่มึงได้เป็นประธานก็เพราะมึงสอบได้Top1 นั่นแหละ!!" เลม่อนพูดตอบ สงสัยมันจะอดทนมานานว่ะ แฉหมดเปลือกเลย

"โห่ อย่าหัวร้อนดิ แต่กูอยากช่วยเพื่อนแก้ข้อสอบนะเว้ย มึงไม่สงสารพวกมันหรอ" ดาวเหนือ 

"มึงอยากช่วยก็ช่วยไปเหอะ กูต้องไปทำหน้าที่ต่อให้เสร็จ มีหลายอย่างเลยที่มึงค้างเอาไว้ แล้วกูต้องมาทำให้เนี่ย ไปล่ะ" เลม่อนพูดและเดินออกไป

"ม่อน มึงไม่ช่วยกูจริงๆหรอว่ะ" สกายพูด

"เอาเถอะ กูคนเดียวก็ช่วยมึงได้" ดาวเหนือ

"แต่พวกกูติดของ'อาจารย์อัปสร'ด้วยนะเว้ย" ผมพูดต่อ หลังจากนั้นได้ดาวเหนือก็หน้าซีดไปเลย

เผื่อทุกคนไม่รู้อาจารย์อัปสรเนี่ย เป็นอาจารย์ที่น่ากลัวที่สุดในโรงเรียน ใครก็ไม่กล้าคุยด้วยหรอกครับ และใครๆก็รู้ว่าถ้าหากสอบไม่ผ่านของอาจารย์อัปสรนั่นคือนรกเพราะวิชาของเขาแก้ยากมากครับ 

แต่จะมีอยู่คนนึง มันเสือกได้เป็นลูกรักอาจารย์แกซะงั้น ซึ่งก็คือไอ้ม่อน เพราะมันสอบได้คะแนนเต็มตลอดมันก็เลยเป็นTop2ของโรงเรียน ขนาดไอ้เหนือที่ได้Top1 ยังสอบของแกไม่ได้100 คะแนนเลยครับ

"ไอ้ม๊อน!!! ช่วยกูด๊วย!~" ดาวเหนือตะโกนและวิ่งตามเลม่อนไป

"มึงว่าเราจะแก้สอบผ่านป่ะว่ะ"สกาย

"กูว่าไม่รอดว่ะ" นาที

"เฮ้ย! อยู่ดีๆ เจ้อัปสรก็บอกว่ากูไม่ต้องแก้สอบว่ะ" สกาย

"กูก็เหมือนกันเว้ย!!" นาที

"เป็นไปได้ยังไง!!!" สกาย/นาที

"จะใครซะอีกล่ะ ก็ไอ้ม่อนไง" ดาวเหนือพูดและทำหน้าเหนื่อย

กว่ากูจะไปขอร้องให้มันไปคุยกับอาจารย์ให้พวกมึงได้ กูต้องเหนื่อยขนาดไหน พวกมึงเคยรู้บ้างมั้ย!!!

"อย่าลืม ตามที่คุยกันไว้" เลม่อน

"คุยอะไรวะ" นาที

"กูเพื่อนมึงบอกว่าถ้ากูไปคุยกับอาจารย์ได้ จะยอมเสียประตูหลังให้กู" เลม่อนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"เฮ้ย จริงหรอไอ้เหนือ" สกายทำหน้าตกใจ

"ก็เหี้ยแล้ว!! มึงก็ไม่แกล้งพวกมัน" ดาวเหนือ

"555 หยอกๆ พวกมึงทุกคนต้องเลี้ยงซูชิกู แบบไม่อั้น" เลม่อนพูดและยิ้ม

"เสียตังอีกแล้ว" สกาย

"ตังหมดตูดแน่ๆ"

"ทั้งๆที่กูสอบผ่านแต่ทำไมกูต้องมาเสียตังด้วยว่ะ!!"

ปัจฉิม

ณ ช่วงเวลารับใบสนียบัตร

'นายสิริณัฏฐ์ ขรินทร์ทิพย์'

"ไปหยิบมาสิครับ" สกาย

'นายดรัณยู หิรัญกฤษฎิ์'

"กูรอตรงนี้" ดาวเหนือ

'นายนาวา กสานติ์เดช"

"ชื่อฉันมาแล้ว ไปหยิบมาสิ"นาที

'นายเลม่อน เดอ ซามูเอล'

"ฉันรอตรงนี้ อย่าช้า" เลม่อน

เหล่าลูกหลานคนใหญ่คนโตต่างตกใจ เพราะชื่อทั้ง4นั้น เป็นชื่อที่โด่งดังเป็นอย่างมาก

แต่น่าตกใจเพราะพวกเขาทั้ง4 ต่างก็ให้คนส่วนตัวแทนมารับให้ พวกเขาทั้ง4เข้ามาเรียนที่นี่ตอนไหนกันนะ

"จบแล้วเว้ย!!"x4

"ในที่สุด"สกาย

"นี่เป็นครั้งแรก ที่รอมาเนิ่นนาน~"นาที

"มีฟามสุขแบบ300เปอร์เซนต์"ดาวเหนือ

"มีความสุขด้วยคน ดีใจว่ะ"เลม่อน

พวกเขาทั้ง4ต่างก็ตะโกนกัน เพราะพวกเขาจบจากโรงเรียนมัธยมต้น เตรียมขึ้นมัธยมปลาย 

"อยากไปเที่ยวๆ"สกายร้องออกมา เพราะตนเองนั้นเป็นคนนัดกับเพื่อนว่าจะไปเที่ยวหลังปัจฉิม

"ไปตอนนี้เลยมั้ยล่ะ นี่ก็10โมงกว่าแล้วนะ"ดาวเหนือพูดพลางหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูเวลา

"งั้นก็ลุย!!"นาที

"เย้!!!"สกาย/ดาวเหนือ/เลม่อน

ณ ร้านปิ้งย่าง

"ไหนว่าจะเลี้ยงซูชิกูไงว่ะ ทำไมเป็นปิ้งย่างล่ะ"เลม่อนพูดและหันไปมองหน้าเพื่อนทั้ง3คน

"ก็พวกนักเรียนจบใหม่ต่างก็พากันไปกินซูชิกันหมดอ่ะ โต๊ะก็เต็มหมดแล้วด้วย กินอะไรได้ กินไปก่อนนะ"สกายพูดพร้อมกันเหงื่อตก เพราะเพื่อนของเขาคนนี้มองด้วยสายตาน่ากลัวมาก!!

"นั่นสิๆ"นาทีพูดเห็นกับเพื่อนตัวจิ๋วของตัวเอง

"มึงก็ยอมๆเหอะ ไอ้ม่อน"ดาวเหนือ

"กูไม่ชอบกินปิ้งย่างโว้ยย!!"เลม่อนตะโกนอย่างหัวเสีย

"ม่อนกินเยอะๆน้าาาา"สกายพูดและคีบเนื้อใส่จานเพื่อนตัวเองที่ทำหน้างอ

"เฮ้ย! ไอ้ม่อนนั้นเนื้อกู"นาทีร้องห้ามเพื่อนตัวเอง

"กูงอนอยู่ กูจะทำอะไรก็ได้"เลม่อน

"ไอ้กาย ไปหยิบน้ำมาดิ๊"ดาวเหนือหันไปสั้งเพื่อนตัวเอง

"มีตีนก็ไปหยิบเองดิ"สกาย

"เชี่ย! เนื้อที่ไอ้ทีย่างไว้ใครเอาไปว่ะ!!"เลม่อน

"เนื้อกู ก็ต้องอยู่กับกูดิ"นาทียิ้มเจ้าเหล่ห์

"5555 พวกมันทะเลาะกันเรื่องเนื้ออีกล่ะ"ดาวเหนือ

"ไอ้ม่อน หมูก็อร่อยนะเว้ยกินดิ"สกายพูดพร้อมกับคีบเนื้อหมูไปให้เลม่อน

"กูไม่ชอบกินหมู!!"เลม่อน

พาร์ทสกาย

ตอนนี้ผมกับพวกมัน3คน กินกันเสร็จแล้วครับ หลังจากที่กินอิ่ม ก็พากันมาชมพระจันทร์ก่อนกลับบ้าน

"อิ่มจัง"ดาวเหนือ

"หนังท้องตึง"นาที

"หนังตาหย่อน"เลม่อน

"ม.ปลาย พวกเราก็ไม่ได้เรียนที่เดียวกันสินะ"ผมพูดและยิ้มเศร้าให้กับตัวเอง 

"นั่นสิ"ไอ้ทีพูดแล้วหันมามองหน้าผม

"ทำไงได้ ก็พวกเราเรียนคนละสายวิชากันนี่หว่า"ไอ้เหนือพูดและยิ้มขำให้กับท่าทางของผม เพราะตอนนี้น้ำของผมกำลังไหล

"อย่าร้องไห้เลยไอ้กาย ถึงจะอยู่คนละโรงเรียน แต่ก็ยังหาเวลามาเจอกันได้นะเว้ย"ม่อนพูดและหันมามองหน้าผม มันหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตาบนหน้าผม

"ขอบใจ แต่กูคงคิดถึงพวกมึงมากๆอ่ะ"ผมพูดและเช็ดน้ำตาบนหน้าตัวเองไปด้วย

"โอ๋ๆ มาๆน้องสาวเดี๋ยวพี่ปลอบ"ไอ้เหนือพูดและกางแขนออก มันทำเหมือนผมเป็นสาวน้อยยังไงยังงั้นแหละ

"ไอ้เหนือ! ไอ้เวร!"ผมหันไปด่ามันทันที

"ไอ้ม่อนเอากระดาษทิชชู่มาจากไหนว่ะ"นาทีถามไอ้ม่อน

"กูเห็นมันอยู่ในเบาะรถมึงอ่ะ ใช้ไม่ได้หรอ"ไอ้ม่อนพลางทำหน้าสงสัย

"ห่อสีชมพูป่ะ"นาทีถาม 

"ใช่ไง"ไอ้ม่อนตอบ ทำไมไอ้ทีต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยว่ะ ตกใจอะไรของมัน

"อันนั้นมันกระดาษเก็บขี้หมา"นาทีตอบ

"ห้ะ!"ผมอุทานและก้มลงมองกระดาษที่อยู่ในมือตัวเอง

"แล้วไงอ่ะ กระดาษก็ยังไม่เลอะ ก็ยังใช่ได้อยู่ดีไม่ใช่หรอ?"ไอ้ม่อนถามและยังคงทำหน้างง

"5555"ดาวเหนือ

"ไอ้ม่อนมึงตาย!!"ผมตะโกนและวิ่งไล่ไอ้ม่อน

"กูผิดอะไรว่ะ!!!"ไอ้ม่อนทำหน้างง และวิ่งหนีผมไปแล้วครับ

"555 ปล่อยให้คนตัวจิ๋วทะเลาะกันไป"ดาวเหนือ

"เดี๋ยวพวกมันได้ยินก็ด่าหรอก5555"นาที

"วันนี้โครตมีความสุขเลย"ดาวเหนือพูดและหันไปมองเพื่อนตัวเองวิ่งเล่นกัน

"แค่วันนี้แหละ ระวังล้มนะไอ้ม่อน!!"นาทีพูดและตะโกนบอกเพื่อนตัวเอง

"กูไม่รู้เลยว่าเราจะติดต่อกันยังไง ถ้าเราแยกกันแล้วพวกเรายังสนิทกันเหมือนเดิมป่ะว่ะ"ดาวเหนือพูดและเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้มีแสงอ่อนของพระจันทร์ส่องมา

"อืม ถึงยังไงพวกเราก็ห้ามลืมกันเด็ดขาดนะเว้ย"นาทีมองดวงดาวข้างหน้าพยายามกลั้นน้ำตาที่กำลังไหลออกมา

"อะไรกันๆ พวกกูวิ่งเล่นกันแปปเดียว มาเจอพวกมึงร้องไห้ได้ล่ะเนี่ย"สกายที่ตอนแรกเล่นกับเลม่อนอยู่ ก็หันมาเห็นเพื่อนตัวสูงทั้ง2ของตัวเองนั้งน้ำตาซึมอยู่ จึงบอกให้เลม่อนเดินไปหาเพื่อนตัวเองด้วยกัน

"พวกขี้แย ถึงตอนนั้นใครลืมกู กูจะเอาปืนไล่ยิงพวกมึงให้ตายเป็นศพเลย"เลม่อนยิ้มขำกับเพื่อนทั้ง3ของตัวเองที่กำลังกอดคอร้องไห้กัน 

"ห้ามลืมกูนะเว้ย!!"นาที

"จะต้องกลับมา!!"ดาวเหนือ

"สนิทกันเหมือนเดิมด้วย!!!"สกาย

"เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป!!!!!!"พวกเขาทั้ง4ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน

"เลม่อนลูก พ่อไม่ได้อยากจะกดดัน แต่ลูกต้องขึ้นราชบัลลังก์ตามสัญญานะลูก"

"....ครับ เสด็จพ่อ"

"ฝั่งนั้นเริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้วครับบอส"

"พวกมันกล้าดียังไง ที่มาหาเรื่องกับแก็งยากูซ่าของกูว่ะ"

"ให้เตรียมตัวเลยไหมครับบอส"

"เตรียมตัวให้พร้อม เราจะไปถล่มพวกมันกัน"

"นายให้ผมเก็บศพผู้หญิงคนนี้เลยไหมครับ"

"เอาสิ ยัยนี่มันกล้ามากนะ ที่จะมาหากินเพียงเพราะคิดว่าอยากมีsexกับฉัน"

"ให้จัดการยังไงดีครับ"

"แยกชิ้นส่วนของหล่อน และเอาไปแขวนไว้ที่หน้าบ้านของหล่อนซะ!!"

"ครับนาย!!!"

"ป๊ะป๊า บริษัทของตละกูลพาณิชสวัสดิ์ ที่ป๊ะป๊าพาเขามาคุยงานที่บ้านเรา ลูกชายของเขามองผมด้วยสายตาที่น่ากลัวมากๆเลยครับ"

"โถ่ ลูกรักของป๊ะป๊า ให้ป๊าทำยังไงดีครับ"

"ผมอยากได้ตามองมัน ผมจะไม่ให้มันได้มีตาเอาไปมองใครแบบนั้นอีกเลยครับ"

____________________________________

เลม่อน : ตอนนี้เนื้อเรื่องดำเนินมาถึง ช่วงวัยที่ตัวครหลักของเรา เรียนจบม.3 และขึ้นม.4 แล้วน้าาาา อย่าสงสัยเรื่องที่ทำไมเนื้อเรื่องเดินเร็วเลยค่ะ ความจริงเราอยากสร้างเป็นเรื่องสั้น แต่เห็นที่คงต้องมีเรื่องต่อ