พรหมลิขิตเวียนบรรจบพบคู่แท้

เขาผู้นั้นจับอ่อนแอเป็นหนักหนา

วอนให้เจ้าผู้ต้องสาปแปลงกายา

จงปกปักรักษาก่อนสายไป

ดวงจันทร์ครามืดมิดจิตระทม

ทุกบรรมพบพานสัมภเวสี

แม้นดวงจิตตกอับดับชีวี

คำสาปแห่งวิฬานี้สืบต่อไป

(เสียงเย็นยะเยือกของชายหนุ่มวัยกลางคน)

มันดังกึกก้องทุกคืนในเพลาที่ฉันหลับไหล

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!

.............ภาพตัด.......

.

.

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป..........

เคยสัญญาอะไรไว้ไหม:)

สวัสดีคับ แอดเป็นแอดมือใหม่:)

สวัสดี ฉันชื่อ ขวัญตา ตอนนี้ฉันอายุ 17 ปีแล้วล่ะค่ะ

เรียกได้ว่าเป็นว่าที่วัยรุ่นเลยล่ะ หึ.

(เด็กสาวหัวเราะในลำคอ)

ว่าที่วัยรุ่นทุกคนคงจะตื่นเต้นกับการที่ได้ออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน ฉันก็คงจะหวังว่าฉันจะได้ใช้ชีวิตแบบนั้น

แต่ว่า.. (เสียงเด็กสาวค่อยๆแผ่วลง).

พ่อกับแม่ของฉันประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต

ชีวิตเมืองกรุงของฉันก็ได้จบลง

ฉันได้ไปอาศัยอยู่กับคุณยายที่ต่างจังหวัด

บ้านคุณยายเป็นบ้านทรงไทยและอายุร้อยปีเลย

ตอนฉันเดินเข้าไปในบ้าน....(เด็กสาวครุ่นคิดไปซักพัก)

ฉันก็ขนลุกซู่~~~เลยล่ะค่ะ มันเป็นอะไรที่บอกไม่ถูก

แต่ฉันคงไม่ได้คิดไปเองช่ะม่ะ เเละแถมก็มีเสียงหายใจถี่ๆอยู่ที่ข้างหูฉันอีก......บ้าน่าา

ฉันคงจะเพลียและเผลอคิดไปเองแหละ

และจากนั้นภาพก็ตัด....

เห้ย! ฉันไม่ได้เป็นอะไรฉันแค่เผลอหลับ5555

(เด็กสาวหัวเราะคิกคักมันช่างดูไร้เดียงสาเสียจริง)

ฉันรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเย็นส่ะล่ะ

ฉันเดินออกมาจากห้องไปช่วยคุณยายทำกับข้าว

มีสายตายคู่หนึ่งจ้องมองมาที่ฉัน......

นี่มันอะไรกัน! ฉันคงจะจินตนาการไม่เองแหละ

เวลาดำเนินการไปจนถึงตกดึก.......

ฉันนอนไม่หลับเลยคงจะแปลกที่สินะ

เวลาล่วงเลยไปจนถึง 2 ยาม หรือเที่ยงคืนนั่นแหละ

ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาและฉันก็รู้สึกถึงอะไรบาง..อย่าง

มัน....อึก.....(เด็กสาวพูดติดขัด)

มันมีเสียงหายใจถี่ๆอยู่ตรงหน้าฉันรอบนี้ฉันคงไม่ได้คิด

ไปเองแน่ๆ....มันชัดมาก...(เสียงของเธอสั่นเครือ).

ฉันขยับตัวไม่ได้...อึก...รู้ตัวอีกทีก็......

เอ้กอี๊...เอ้กเอ้ก.....

อื้อออออออ..( เด็กสาวตื่นขึ้นมาด้วยความสลึมสลือ)

พร้อมเดินโซเซออกมาจากห้องเพื่อที่จะไปอาบน้ำที่

ลำธารพร้อมกับเพ้อถึงชีวิตตัวเองไปเรื่อย...

เห้อ..ชีวิตหนอชีวิตใครช่างลิขิตอ๋อฉันเอง5555

เฮ้ย!! ไม่ใช่เห้อ...ชีวิตวัยรุ่นของฉันทำไมมันเฮงซวย

อย่างงี้!!!!!

(ช่างน่ารักเสียจริง...หึ)

(เด็กสาวพร่ำเพ้อคนเดียวจนมาถึงลำธาร)

ฉันต้องอาบน้ำที่นี่จริงๆใช่มั้ย?!!?!?!!?

บ้าหน่าาา.........ช่างเหอะ..ไม่มีใครเลยนิ

งั้นก็ดี...ทางสะดวกงั้น...แก้ผ้าลงน้ำคงไม่มีใครเห็นหรอกก(มั้ง).........

และใช่ค่ะฉันแก้ผ้าลงลำธารพูดกันแบบนี้

..มันก็อายน่ะค่ะ(เด็กสาวพูดอย่างติดขัด)

ระหว่างที่ฉันอาบน้ำอย่างสะบายใจ

หางตาของฉันมันก็เหลือบไปเห็นกับชายคนนึงที่

เเต่งกายด้วยชุดไทยอย่างสง่างามและก็เดินหายไปกับ

ตาของฉันเลยล่ะ..............

เห้ย!!!!!!!!!!!!.......นั้นใครน่ะ

(เธอขยี้ตาเพื่อความเเน่ใจอีกครั้ง..คิดจะเห็นฉันอีกงั้นหรอ ฮึ....)

.

.

.

.

.

.

เธอกลับมาแล้ว:))