...“สวัสดีเหล่าพวกท่าน วันนี้กะผมนั้นเป็นเพียงผู้ประกาศ เพราะนี้คือ สิ่งที่พวกท่านจะได้เห็นคือผู้ที่รับเลือดจากกองทัพ จะเป็นฮีโร่ในสงครามเเล้วจะหยุดสงครามครั้งนี้เอาไว้ได้ ทุกท่านโปรดไว้ใจ”...

...“เอาละ ผมจะไปเเล้วนะ คุณเอลิเซีย เธอคงรู้สึกอยู่สินะ ว่าชั้นจะได้เป็นฮีโร่หยุดสงครามด้วยนะ ชั้นหวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”...

...ไคลน์(27)...

...เเละหญิงสาวผมสีทองที่อยู่ในคริสตัล เอลิเซีย(17) เธอนั้นอยู่ในคริสตัลได้อย่างไรยังไม่มีการเปิดเผยใดๆ...

...“นี่ก็ผ่านมาเป็นสิบเเล้วที่ผมนั้นคอยดูเเลเธอในขณะที่อยู่ในคริสตัลมาตลอด ผมนั้นหวังว่าจะสามารถเอาตัวเธอออกมาได้นะเเต่ว่านี่คงจะได้เห็นสินะ ว่าผมเนี้ยจะได้ดูเป็นฮีโร่หยุดสงครามที่มีชื่อเสียงเเล้วละ เเต่ถึงตอนนี้สงครามยังไม่เกิดก็เถอะ เเต่ว่าผมก็ดีใจเเล้วละที่ผมสามารถมาถึงขนาดนี้”...

...“เซนเซย์ได้เวลาเเล้วนะคะ”...

...อลิซ (17)...

...“เข้าใจเเล้ว เข้าใจเเล้ว ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้เเหละ”...

...ไคลน์ได้เดินไปกับอลิซเพื่อที่จะไปที่ข้างหน้าเพื่อเเสดงตัวให้ได้เห็น ผู้คนจำนวนมากมายที่รอดูตัวของไคลน์...

...“นี่มัน!?”...

...“ฮีโร่!”...

...“ฮีโร่”...

...“ฮีโร่”...

...จู่ๆภาพนั้นได้จางหายไป...

...หลังจากนั้นไม่นานสงครามก็ได้เกิดขึ้น สาเหตุที่ยังไม่สามารถหาได้...

...ไคลน์ที่มีผู้คนมากมายที่คิดว่าเขานั้นจะเป็นฮีโร่เเละจะหยุดสงครามได้นั้นเขานั้นกำลังที่จะสิ้นหวังกับสงครามที่ไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ ไคลน์ได้อยู่ในทามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักเเละตึกราบ้านช่องได้เสียหายไปหมด...

...“นี่ผมกำลังจะตายงั้นหรอ ผมไม่สามารถทำสิ่งที่ทุกคนคาดหวังได้ ผมกำลังจะล้มเลิกงั้นหรอ ผมกำลังจะตายงั้นหรอ”...

...“นั้นสินะ คนเราก็ใช่ว่ามันจะทำได้สำเร็จได้ทุกครั้งมันก็ต้องมีการล้มเหลวเเละนี่การล้มเหลวที่เลวร้ายที่สุด”...

...“เซนเซย์คะ เซนเซย์!”...

..."นั้นมันเสียงอะไร ทำให้ชั้นรู้สึกคุ้นเคย"...

...“อ...อลิซ!!!”...

...ไคลน์กลับมาได้สติอีกครั้ง...

...“อลิซหรอ นั้นใช่อลิซหรือป่าว”...

...ไคลน์พยายามจับใบหน้าของอลิซ...

...“ใช่ค่ะ เซนเซย์อลิซเองค่ะ หนูดีใจมากเลยค่ะที่เซนเซย์ปลอดภัย”...

...ไคลน์ได้สังเกตุความรู้สึกของอลิซ เเละอลิซนั้นก็นํ้าตาออกมา ไคลน์จึงเช็ดนํ้าตาให้...

...“ผมคงทำให้เธอหนักใจอีกเเล้วสินะ”...

...ไคลน์ได้ถอดหายใจเล็กๆน้อยๆ ไคลน์นั้นได้ขอให้อลิซพยุงตัวขึ้นมา เเต่ว่าพวกศัตรูก็ได้หาตัวเจอเเละมีมากเกินไป ...

...“ผมคงเป็นที่อาจารย์ที่เเย่เเล้วสินะ”...

...“เรื่องเเบบนั้น ไม่ใช่อย่างเเน่นอนค่ะ เซนเซย์คือดีที่สุดเท่าที่ชีวิตหนูนั้นเจอมาเเล้ว”...

...เเต่ในขณะนั้นทหารได้วิ่งเข้ามาทางที่ไคลน์เเละยิงเข้ามาที่ไคลน์...

...“ยิงได้!!!”...

...คําสั่งของใครสักคนได้ออกคำสั่งให้ยิง...

...“เซนเซย์ทางนี้หนูจะจัดการเองค่ะ เซนเซย์สามารถขยับได้ไหมคะ ถ้าไม่ได้หลบข้างหลังหนูค่ะ”...

...ได้ตลาดลูกธนูมาที่ไคลน์เป็นจำนวนมาก เเต่อลิซนั้นสามารถปัดลูกธนูทุกดอกออกไปได้...

...“เซนเซย์คะ รีบไปได้เลยค่ะ”...

...หลังจากที่ไคลน์วิ่งมาสักพักไคลน์ก็นั่งลงพักทันที ดูเหมือนว่าจะไปต่อไม่ไหวเเล้ว ไคลน์นั้นก็หยุดลง กับเลือดที่ไหลออกมาเเทบไม่หยุดไคลน์นั้นเเทบจะนั่งลงเเทบชิดกับกำเเพงอยู่เเล้ว ดูเหมือนว่าจะบาดเจ็บหนัก ไคลน์นั้นได้หลับตาลงไปสักพัก...

...“ไม่เลวเลยนี่ที่ยังสามารถรอดมาได้ขนาดนี้”...

...คนนั้นได้เดินเข้ามาที่ไคลน์ เเละได้ปรกมือไปด้วยในเวลาเดียวกัน เเต่นั้นเวลานั้นอลิซนั้นก็ได้ตามมาได้ทัน...

...“ชั้นไม่ปล่อยให้ทำอะไรกับเซนเซย์หรอกค่ะ”...

...อลิซนั้นหยิบอาวุธออกมาเตรียมที่จะปะทะ อลิซได้สวมชุดเกราะศักดิ์สิทธิ์...

...“ไม่ให้เเตะต้องเซนเซย์หรอกค่ะ”...

...หลังจากก็ได้เปิดเเรงปะทะกันอย่างดุเดือด จู่ๆนั้นอลิซก็เกิดพลาดท่า จะโดนปิดฉากต่อสู้ในที่สุด ไคลน์นั้นได้ปกครองอลิซไว้ได้...

...“เซนเซย์!”...

...“ผมเป็นครูของเธอ ผมจะต้องทำหน้าที่ครูให้ดีที่สุด”...

... “อลิซ เรียกกำลังเสริมมาที่นี่”...

...“ไม่ต้องเรียกกำลังเสริมมาอลิซ”...

...“เเต่ว่า”...

...ไคลน์นั้นได้หยิบสร้อยคอออกมาจากกระเป๋า มอบให้อลิซ...

...“โปรดรับสิ่งไปด้วย นี่เป็นสร้อยคอสำคัญมาก สำหรับผม สร้อยคอนี้มันสำคัญมากๆ เลยละ”...

...“หนูหวังว่าเซนเซย์จะปลอดภัย”...

...อลิซได้ไปกลับไปเรียกกำลังเสริม...

...(เหมือนจะไม่ฟังไคลน์เลย) เเต่ว่าพวกทหารกลับได้เจอตัวของไคลน์เเล้ว...

...“ดูเหมือนว่าจะยอมทิ้งชีวิตของตัวเองไว้เเล้วสินะ”...

...“คนชั้นหรอ จะไปทิ้งชีวิตเเบบนี้อะไรไปง่าย”...

...ไคลน์นั้นได้หลับตาลง คนที่ตรงหน้านั้นได้พุ่งนี้เพื่อที่จะฆ่าไคลน์ในทันที...

...เเก้วนํ้าใบใหญ่ได้อยู่ที่ข้างหลังของไคลน์ เเก้วใบนั้นได้บรรลุนํ้าไว้ นํ้านั้นได้หยดลงมาลงที่พื้น...

...เจ้านั้นโดนฟันตัวขาดครึ่งไปเลยทันทีเเละติดไฟไปด้วยพร้อมกัน...

...“อะอัก”...

...“อ้วกกกก”...

...ไคลน์ได้อ้วกออกมาเป็นเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก...

...“นี่ชั้นฝืนเกินไปหรอเนี้ย”...

...“ชั้นจะต้องหาพื้นที่ปลอดภัยเพื่อรอกำลังเสริมมา”...

...เสียงมือถือได้ดังขึ้น...

...“ไคลน์! ไคลน์! นั้นนายนั้นใช่ไหม นี่เซเเวนพูด ปลอดภัยดีใช่ไหม”...

...“อา ชั้นเองเซเเวน ชั้นปลอดภัยดี”...

...“ค่อยยังชั่ว ที่นายปลอดภัย พวกเราจะไปรับเดี๋ยวนี้...

...เเหละ รอสักหน่อยนะเพื่อน อย่างเพิ่งเป็นอะไรไปละ อยู่ตรงนั้นนะ อย่าขยับไปไหนละ”...

...“รีบมาละกันนะ อย่าช้าละ ก่อนที่เเผลของชั้นมันจะฉีกไปมากกว่านี้!”...

...2ชั่วโมงต่อมา...

...“ชั้นเเทบจะไม่ไหวเเล้วนะ พวกนายจะมาได้ยัง”...

...ไคลน์นั้นเเทบจะไม่ไหวอยู่เเล้วตอนนี้...

...เครื่องบินขับเข้ามาจุดที่ไคลน์อยู่เเล้วจอดลงข้างๆ...

...“ไคลน์ ฉันมาเเล้ว”...

...มองหาไคลน์...

...“เร็วเข้า หน่วยแพทย์ไคลน์มันจะไม่รอดเเล้ว”...

...ในที่สุดก็ได้พาไคลน์ะส่ง พยาบาลได้สำเร็จ”...

...ตัดมาที่โรงพยาบาล...

...ไคลน์ได้ตื่นขึ้นมาบนเตียง หลังจากนั้นไคลน์นั้นก็รีบลุกออกมาจากเตียงเลยทันที...

...“สงครามมันยังไม่จบ ชั้นควรที่จะหยุดมัน”...

...จู่ๆนั้นไคลน์ก็โดนตบเข้าไปที่หน้าของตัวเอง...

...“นายจะรับความหวังของผู้คนทั้งโลกไว้ที่คนเดียวไม่ได้นะ”...

...“นายนี่มันบ้ามากๆที่ไปทำภารกิจคนเดียวเเบบนี้ ทำเอาฉันเป็นห่วงมากเลยนะ”...

...ไคลน์ได้นิ่งไปสักพัก...

...“ถ้านายเสียไป ฉันจะรู้สึกยังไง ฉันไม่อยากจะเสียนายไป”...

...“ชั้นขอโทษด้วยนะ คานาตะ เเต่มันจำเป็น ชั้นต้องหยุดมันลง ชั้นอยากความสุขของประชาชน”...

...ไคลน์ได้เดินออกไป...

...“เดี๋ยวสิไคลน์ คิดจะทำอะไร ถ้านายไปละก็ เท่ากับว่านายไม่มีโอกาสมีชีวิตกลับมาเลยนะ”...

...“ชั้นต้องขอโทษด้วย”...

...ไคลน์ต่อยเข้าที่ท้องเซเเวน อย่างเต็มเเรง...

...“ชั้นขอโทษด้วยนะ เซเเวน เเต่นี่คือความหวังของโลกเเล้วละ ชั้นสูญเสียมามากพอเเล้วละ นายอยู่เฉยๆไปเถอะ ตอนนี้ชั้นน่ะ ไม่เหมือนเดิมเเล้ว ชั้นได้รับพลังมาจากเทพศักดิ์สิทธิ์กลัมาทั้งหมดเเล้ว ตอนนี้เเทบจะไร้เทียมทานเเล้วละ ถ้านายเกิดไปด้วยละก็ ฉันอาจจะเสียนายไป”...

...“ค...ไคลน์”...

...เซเเวนล้มลงกับพื้น...

...ฮาจิเมะได้เห็นเหตุการณ์...

...“ชั้นเข้าใจนายนะว่าไม่อยากสูญเสียอีก เเต่ว่าศัตรูที่เราเจอนั้นเป็นภัยคุมคามต่อมนุษย์ชาติทั่วทั้งโลก พร้อมยังมีลูกน้อง ในสังกัด20ล้านตนถึงนายจะสามารถปลดล๊อคพลังได้เเบบ100%ก็ตาม เเต่ว่านายจะไหวหรอ”...

...“เชื่อใจชั้นไหม ถ้านายเชื่อฉันใจละก็ ฉันก็จะทำให้มันสำเร็จ”...

...“เเน่นอนอยู่เเล้วว่าฉันจะต้องเชื่อนาย”...

...ไคลน์ ได้เเสดงใบหน้ายิ้มเล็กน้อยออกมา เเละได้ยื่นมือมาให้...

...“ขอบคุณนะที่เชื่อใจ”...

...ไคลน์ได้ยื่นมือไปที่ฮาจิเมะ...

...“นายนี่นะ ไม่เปลี่ยนไปเลยจริง”...

...ฮาจิเมะ ยื่นมือไปชนมือไคลน์...

...“ฝากความหวังของผู้คนทั้งโลกกับนายด้วยละ”...

...“อา วางใจได้เลย อย่าไปบอกอลิซเข้าให้ละ นี่อาจจะเป็นการเจอกันครั้งสุดท้ายนะ ลาก่อนเพื่อน”...

...ในเวลาต่อมา สงครามได้จบลง ได้สำเร็จ...

...ไคลน์ได้เสียชีวิตในสงคราม ไคลน์ทนพิษบาดแผลไม่ไหว ไคลน์ได้ต่อสู้กับเหล่าเทพทั้งหมด13องค์ เเละลูกน้องอีก 20ล้านตน ด้วยตัวคนเดียว ในเวลา10ชั่วโมง...

... ทั่วโลกได้รับความเสียหายไปจำนวนมาก เเต่ว่าเขานั้นได้กลายเป็น วีรบุรุษของโลกนั้นเอง ได้ถูกขนามไปว่าเป็นฮีโร่ของโลก ทั่วโลกนั้นต่างยกย่องให้วีรบุรุษของโลกนั้นเอง...

...เวลานั้นได้ผ่านถึง3ปี...

...“อรุณสวัสดิ์จ้าาาา”...

...“ยินดีด้วยนะนายได้ตายเเล้ว”...

...ไคลน์นั้นได้ทำหน้าเเบบว่ามันจะดีใจตรงไหน...

...“เเล้วมันควรน่าดีใจตรงไหนฟะ”...

...“ไม่ดีใจหรอ นายจะได้เกิดใหม่เลยน๊าาาา น่าดีใจดีออกนะ”...

...“อะเเฮ่ม”...

...“ฉันขอโทษด้วยนะ ที่เสียมารยาท ฉันลืมเเนะนำตัว ฉันคือเฟร์ย ฉันเป็นเทพธิดาที่จะพานายเกิดใหม่กับชีวิตใหม่ยังไงละ”...

...เฟร์ยนั้นได้เสกขนมออกมากิน...

...“มันใช่เวลากินที่ไหนละเว้ย”...

...ไคลน์ได้ดีดนิ้ว ทำให้ขนมที่เฟร์ยกำลังกินอยู่หายไป...

...“ขะขะขะขนมหายยยยย อุหว่าาาา ใจร้ายจังอ่า เป็นคนที่เทพเจ้าต้องกลัวไม่พอยังจะรังเเกฉันอีก ใจร้ายยยย”...

...“เดี๋ยวๆ มันก็เเค่ขนม”...

...“อะอะเอาคืนไป”...

...ไคลน์ได้ดีดนิ้วทำให้ขนมกลับมา...

...“โฮ โฮ โฮ อั้ม ｡⁠◕⁠‿⁠◕⁠｡”...

...“เธอเนี้ยเป็นพวกบ้าขนมรึไง”...

...“เป็นของโปรดฉันเลยเเหละ”...

...“กินไปเดี๋ยวก็อ้วนหรอก”...

...“อั้ม!!!”...

...“ไปเกิดใหม่ได้เเล้ว ฮึอืออออ ใจร้ายจัง นายนี่”...

...“รวดเร็วดีนี”...

...ไคลน์ได้ถูกส่งให้เกิดใหม่เเต่ว่า...

...“นี่เราส่งไปให้เกิด ถูกมั้ยนะ”...

...เฟร์ยได้อ่านไปที่คำอธิบาย...

...“เกิดใหม่อยู่ในร่างขององค์หญิงเเวมไพร์”...

...“เเย่เเล้วเรา ถ้าเขารู้เรื่องขึ้น เขาจะโกรธเราไหมนะ”...

...ไคลน์ได้ลืมตาขึ้นมา พบว่านั้นมืดมากๆ...

...“ที่นี่ทำไมมันไม่เหมือนกับการเกิดใหม่ของชั้น”...

...ไคลน์ได้มองไปรอบๆตัว ...

...“ที่นี่มันมืดไปหมด”...

...เสียงขุดนั้นได้ดังขึ้นมา...

...“เร็วๆเข้า เอาร่างของผีดูดเลือดออกมาซะ นี่มันจะเป็นผลงานชิ้นเอกของชั้น”...

...“ได้ครับ”...

...“เยสเซอร์”...

...ขุดไปเรื่อยๆ พลั่วนั้นก็สั่นขึ้นมา...

...“นี่มันโลงศพ”...

...“เปิดมันออกมา”...

...คนพวกนั้นได้เปิดโลงศพออกมาเเต่ว่าพบกับความว่างเปล่า...

...“ศพมัน....หายไป!”...

...“นี่ กำลังตามหาฉันอยู่หรอ”...

...(ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นอะไร)...

...“นี่พวกนายน่ะ อยากจะได้ร่างกายของฉันเอาไปทำการทดลองหรอ”...

...“ฉันไม่ให้ไปหรอก”...

...ไคลน์นั้นได้เรียกอาวุธออกมา เเต่ว่าเป็นเคียว...

...“เคียวเนี้ยนะ ของฉันต้องดาบสิ ยังไงก็ชั่งเถอะ ชั้นจะกำจัดพวกนายซะ”...

...“เป็นสิ่งที่โชคดีจริงๆ ที่ชั้นยังสามารถเปลี่ยนร่างให้กลายเป็นเเบบนี้ได้”...

..."ยังไงชั้นก็ไม่ต้องการร่างที่เป็นเเวมไพร์อยู่เเล้ว"...

...อะๆ ย้อนๆ...

...“ฉันคงจะไม่ด้วยอะไรใช่ไหม”...

...เฟร์ยนั้นกำลังเปิดดูTVอยู่เเละกำลังกินขนมไปด้วย...

...“ทำไมรูัสึกพลังงานบางอย่างจัง”...

...เฟร์ยได้หันมองที่ข้างหลัง...

...“กริ๊ดดดด!!”...

...ไคลน์นั้นได้อยู่ตรงหน้าของเฟร์ย...

...“ขออภัยด้วยค่ะ ที่ฉันไม่ได้อ่านค่ะ ขออภัยด้วยค่ะ...

...อย่าทำอะไรกับฉันเลยนะคะ”...

...เฟร์ยนั้นได้ก้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว...

...“เป็นที่นั่งให้ชั้นซะ”...

...“ได้ค่ะ ได้ค่ะ”...

...ไคลน์นั้นได้นั่งบนตัวของเฟร์ย...

...“ทำได้ดี”...

...“ขออภัยเป็นอย่างสูงด้วยค่าาาา”...

..."หึได้นั่งบนตัวของเทพธิดาที่ชั้นสร้างขึ้นมาเอง นี่มันดีจริงๆเลย"...

...ฟราเรน่านั้นได้เปิดประตูเข้ามา...

...“คุณเฟร์ยฉันได้...”...

...ฟราเรน่าได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเเล้ว...

...“นี่มันอะไรกันคะเนี้ย!”...

...“ฉันได้ทำให้เขาโกรธเเล้วอ่าา😭”...

...“โย่ว ฟราเรน่า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”...

...“ทำไมท่านพ่อถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้คะเนี้ย?”...

...ไคลน์ไม่ใช่พ่อเเท้ๆของฟราเรน่าไคลน์เเค่เป็นสร้างตัวเธอขึ้นมาฟราเรน่าให้ความเคารพเเบบเหมือนพ่อตัวเอง...

...“เรื่องนั้น ก็เพราะยัยนี้มันส่งชั้นเกิดไปอยู่ร่างขององค์หญิงน่ะสิ”...

...“เอ๋!? ก็ดีไม่ใช่หรอคะ”...

...“มันดีตรงไหนเว้ยยย”...

...ไคลน์นั้นกำมัดเเล้วตาลุกเป็นไฟ...

...“การที่ชั้นเกิดใหม่เป็นเเบบนี้ก็เป็นเพราะฝีมือของยัยนี่ที่ไม่คำอธิบายก่อนส่งชั้นไปก่อน ถ้าได้อ่านก่อนก็เปลี่ยนได้ไง เข้าใจไหม”...

...“ค่ะ เข้าใจค่ะ”...

...“เกิดที่โลกเดิมใช่ไหมคะ”...

...“ใช่ เเล้วมีอะไร”...

...“คือว่าฉันอยากจะให้ท่านพ่อเป็นคุณเเม่ให้โคฮารุจังเเทนฉันได้ไหมคะ คือว่าฉันไม่สามารถกลับไปที่โลกมนุษย์ได้เเล้วค่ะ”...

...“ได้เลยไม่มีปัญหา”...

...ไคลน์ยังไม่รู้ตัวว่าฟราเรน่าพูดอะไร เพราะเอาเเต่มัวสนใจทางเฟร์ย...

...“ชั้นกลับละ ชั้นมาเเค่นี้เเหละ”...

...ตัดมาๆ...

...ไคลน์ได้เดินอยู่ที่เมือง...

..."นี่ก็ผ่านมาสามปีเเล้วสินะที่ชั้นได้ตายไป ไม่คิดว่ามันจะผ่านไปเร็วขนาดนี้"...

...ไคลน์ได้เดินถึงจุดที่ตั้งรูปปั้นวีรบุรุษไว้อยู่ ไคลน์ได้มองขึ้นไปมอง...

..."รูปปั้นนี้ตัวชั้นในอดีต น่าคิดถึงจริงๆในอดีตของชั้น"...

...ไคลน์ได้ยื่นมือไปจับที่รูปปั้นนั้น จู่ก็มีดาบเล็งที่คอของไคลน์...

...“ใจเย็นๆ ทุกคน ชั้นไม่ได้ทำอะไรกับรูปปั้นนี้หรอก เอาดาบลงเถอะ”...

...ดาบที่เล็งคอของไคลน์นั้นได้ลงดาบเเล้วเก็บอาวุธลง...

...“เฮ้ออ สมัยนี้อัศวินเป็นอะไรกันไปหมดเเล้วละเนี้ย”...

..."ชั้นคิดว่าอัศวินมันไม่เหมือนเดิม ชั้นจะต้องรับรู้ให้ได้ ชั้นมั่นใจว่าตัวเองเก่งที่สุดเเล้ว เเม้เเต่พระเอกที่มีสกิลสั่งตาย หรือ ไม่ก็พระเอกตัวโล้นๆผ้าคลุม ไม่ขนามือชั้นหรอก"...

..."ถึงชั้นจะไม่เคยเป็นอัศวินก็เถอะ เเต่ว่าก่อนที่ชั้นจะตายชั้นกับยศที่สูงที่สุดเเล้ว มีอำนาจสูงกว่าราชาอีก เเฮะๆ ก็ราชาเป็นเพื่อนของชั้นเองนี่หว่า ลืมไป"...

...จู่ๆนั้นก็คนวิ่งชนไคลน์ไป ไคลน์นั้นได้ล้มลง...

...“ทำบ้าอะไรฟะ ไม่มีตารึไง”...

...“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ ฉันโดนขโฆยกระเป๋าไปค่ะ”...

...โจรคนนั้นได้รับความรู้สึกเหมือนว่าตัวเองนั้นโดนตัดขาขาด โจรคนนั้นหยุดนิ่งเลยทันที เเละไม่สามารถขยับได้...

...“ส่งกระเป๋านั้นมา”...

...“นี่กระเป๋าของคุณ”...

...“ขอบคุณมากเลยค่ะ นึกว่าจะไม่ได้ซะเเล้ว”...

... ...

...“ขอบคุณนะ”...

...“เลน่า!?”...

...เธอคนนั้นก็ได้ทำหน้าเเบบสงสัย...

...“ขอโทษด้วยนะคะคิดว่าฉันจำคุณไม่ได้เลยละค่ะ คุณกับฉันเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าคะ? ขอโทษนะคือว่าฉันจำไม่ได้”...

...เลน่า หนึ่งในฝาเเฝดทั้ง33ฝาเเฝด เเละยังเป็นคู่หมั้นของไคลน์ก่อนที่ไคลน์จะเสียชีวิต....

...“คือว่าขอเสียมารยาทถาม คือว่ากระเป๋าใบนี้มันสำคัญยังไงหรอ”...

..."ก็กระเป๋าที่ชั้นซื้อให้นั่นเเหละ"...

...“เป็นกระเป๋าที่คนรักของชั้นมอบให้เป็นของขวัญค่ะ มันเลยสำคัญกับฉันมากๆเลยค่ะ เวลาฉันได้มึกระเป๋าไปด้วยตลอด ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเหมือนมีเขาอยู่ข้างๆฉันค่ะ”...

...“เข้าใจเเล้ว”...

...ไคลน์นั้นได้เกาหัวเล็กๆน้อยๆ...

...“อึก”...

...“อัก”...

...“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”...

...“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”...

...เลน่าได้เเสดงสีหน้าที่เป็นห่วง...

...ไคลน์ได้มองเห็นเส้นเลือดบนตัวของเลน่า...

...“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”...

...พลังเเวมไพร์ได้ไหลออกมาจากไคลน์ ไคลน์นั้นได้รีบหนีออกมาเลยทันที...

...“ได้กลับร่างเเล้ว คงไม่มีใครเห็นนะ”...