ดั่งวันนั้นที่ผ่านมา(New Ex)
วันที่1
#เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาตามจินตนาการของนักเขียน
#ขออนุญาตเจ้าของภาพและบุคคลในภาพด้วยค่ะ
และก็นิยายของแอด1ตอนยาวมากนะคะ
อ่านให้จบตอนเลยนะไม่งั้นจะพลาดบางอย่าง
Phukan
ธีโอ....ไม่อ่านข้อความเราเลย
B_B
เหอะ ยุ่งถึงขนาดที่ไม่อ่านข้อความเพื่อนกู
B_B
แต่โพสต์สตอรี่ไปปาร์ตี้เนี่ยนะ
B_B
มึงไม่ต้องปลอบมันด้วยความคิดแบบนั้น
B_B
ให้มันได้คิดตามหลักความเป็นจริงเถอะ
B_B
มันคุยกับมึงเล่นๆนะพู่กัน
B_B
มึงน่าจะรู้ตัวไม่ใช่หรอ
B_B
ความสัมพันธ์พวกมึงจริงๆแม่ง...
B_B
ทำตัวเหมือนเป็นแฟนกันแต่แค่สถานะยังไม่มีเลย
B_B
แค่สถานะคนคุยมันยังไม่เป็นกับมึงเลยอะกัน
B_B
อย่าฝืนกับความสัมพันธ์แบบนี้เลย
Phukan
ธีโอบอกว่า....ไม่ต้องรีบ
B_B
2ปีกว่าแล้วนะกับความสัมพันธ์แบบนี้อะ
Kirei✨
กูเห็นด้วยกับบีบีนะ
Kirei✨
จะทนอยู่กับความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไปหรอ
Kirei✨
กูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้นะ
Kirei✨
ธีโอยุ่งขนาดไหนอะถึงไม่อ่านข้อความมึงซักนิดเลย
Kirei✨
มึงไปหาคนอื่นที่ดีกว่าธีโอไม่ดีกว่าหรอ
B_B
พอๆๆ ไม่ต้องไปนึกถึงมัน
B_B
แล้วมึงอย่ามาร้องไห้เพราะมันนะกัน
Kirei✨
บีบี แต่กูไม่ชอบผับ
B_B
ช่วงนี้จารย์แม่งสั่งโปรเจคเยอะชิบหา*
B_B
แล้วมึงยังจะเอาสมองมาปัดหัวกับไอธีโออีก
B_B
สมองมึงต้องการผ่อนคลาย
B_B
ทำเหมือนที่มันทำแบบไม่นึกถึงมึง
B_B
พวกมึงไม่ได้เป็นเหี้ยไรกัน
B_B
จะขออนุญาตมันทำงั้นทำงี้ทำไม
Kirei✨
ใช่ ทำตามที่มึงต้องการเลย
Kirei✨
มึงเจ็บกับมันมาเยอะแล้ว
Kirei✨
แต่ถึงอย่างงั้นกูก็ไม่ไปผับอยู่ดีนะบีบี
Phukan
เราจะเอาเก็บไปคิดแล้วกันนะ
Kirei✨
กูหวังว่ามึงจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองนะ
Kirei✨
ซื้อไปดื่มที่คอนโดไม่ดีกว่าหรอ
Kirei✨
หึ เรื่องเหล้ากูไม่ห้ามหรอก
Kirei✨
แต่กูว่าถ้าพู่กันมันเมาง่าย
Kirei✨
แล้วเดี๋ยวมันก็โดนฉุดหรอก
B_B
คิดเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ
B_B
งั้นไปคอนโดมึงนี่แหละเร
Kirei✨
อ่าว ทำไม่ต้องเป็นคอนโดกู๊วววว
B_B
ห้องใหญ่ดีมีคาราโอเกะให้ร้องด้วย
B_B
งั้นแวะไปผับก่อนแป๊ปนึง
Kirei✨
ทำไมบีบีเข้าไปในผับนานจัง
Kirei✨
กูว่ามึงต่างหากที่จะหลง
Kirei✨
มึงซุ่มซ่ามจะตายไปกันจัง
...
มาเสิร์ฟให้โต๊ะพี่หน่อยสิ
Phukan
หนูไม่ใช่พนักงานค่ะ
Phukan
พนักงานอยู่ตรงนั้นไม่เห็นหรอคะ
ชายร่างใหญ่จับไปที่แขนเล็กของเธอแล้วลูบคลำขึ้นไปเรื่อยๆทำเอาสาวร่างเล็กขนลุกและรู้สึกขยะแขยง เธอหวังจะสะบัดแขนออกแต่กลับไม่เป็นผลเพราะชายคนนี้มีแรงมากกว่าเธอหลายเท่า
...
เงินก็ให้ยังไม่เอาอีก!!!
...
เงิน20,000ในคืนเดียวนี่ไม่เอารึไง
...
ในเมื่อมึงไม่ยอมกูก็จะบังคับมึงนี่แหละ
พู่กันใช้ขาข้างขวาถีบไปที่เป้าของชายร่างใหญ่อย่างเต็มแรง เมื่อชายคนนั้นล้มลงแล้วปล่อยแขนเธอ เธอก็ได้ใช้ขาซ้ายถีบไปที่ก้านคอชายคนนั้นแล้ววิ่งหนีไป
...
เห้ย! การ์ดตรงนั้นตามผู้หญิงคนนั้นไปสิวะ!
ร่างเล็กที่ไม่รู้ว่าควรวิ่งหนีไปทางไหนได้เหลือบไปเห็นห้องที่ที่พอจะเป็นที่หลบให้เธอได้ จึงได้รีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว
...
รู้ตัวมั้ยว่าคุณวิ่งมาโซนห้องV.I.P.
...
ดูเหมือนว่าคุณวิ่งหนีใครมาอยู่นะ
...
เงยหน้าขึ้นแล้วตอบคำถามผมสิครับ
ร่างเล็กสั่นเล็กน้อยเพราะน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกจากชายผู้อยู่ตรงหน้า
แต่สุดท้ายก็เงยหน้าขึ้นมามองชายตรงหน้า
เมื่อภู่กันเห็นการ์ดที่พึ่งวิ่งไล่ตามเธอ จึงได้รีบหลบข้างหลังของชายร่างใหญ่
เขาแปลกใจกับการกระทำของพู่กันเล็กน้อยแต่ก็พอเข้าใจได้แล้วว่าเธอคงจะหลบพวกการ์ดมา
...
พอจะเห็นผู้หญิงตัวเล็กใส่เสื้อแขนยาวสีขาว
...
และใส่กางเกงยีนส์ขายาวบ้างมั้ยครับ?
Phukan
(ขอร้อง อย่าบอกการ์ดเลยนะ)
...
ใช่ผู้หญิงคนนี้รึเปล่าครับ
ชายหนุ่มดันตัวพู่กันออกมาจากหลังเค้า
...
ใช่ครับๆ ผู้หญิงคนนี้แหละครับ
การ์ดเดินเข้ามาใกล้เพื่อพาตัวพู่กันออกไป
...
ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรผิดถึงจะพาตัวออกไป
...
ผู้หญิงคนนี้ก่อกวนลูกค้าโซนนั้นครับ
...
แล้วคุณได้ถามผู้หญิงคนนี้หรือยังครับ
...
ว่าเค้าได้ทำจริงๆรึเปล่า
...
เอ่อ...คุณได้ก่อกวนลูกค้าโซนนั้นจริงมั้ยครับ
Phukan
ผู้ชายคนนั้นเค้าลวนลามชั้นค่ะ
Phukan
ชั้นก็เลยถีบผู้ชายคนนั้น
...
คุณคิดว่าใครคือฝ่ายที่ผิดล่ะครับ
...
งั้นก็ต้องไล่ลูกค้าคนนั้นออกไปสินะครับ
พวกการ์ดได้วิ่งออกไปจนหมดแล้ว พู่กันได้ถอนหายใจขึ้นมาด้วยความโล่งอก เธอรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณผู้ชายคนนี้มาก
-พู่กัน-
คงเป็นเพราะเขาเป็นลูกค้าv.i.p. การ์ดพวกนั้นเลยยอมฟังที่ผู้ชายคนนี้พูดสินะ
Phukan
ถ้าไม่มีคุณ การ์ดพวกนั้นคงไม่ฟังที่ชั้นอธิบาย
Phukan
ขอบคุณคุณอีกครั้งนะคะ
Phukan
ชั้นจะเลี้ยงข้าวคุณเป็นการตอบแทนนะคะ
พู่กันยกมือไหว้ก้มหัวอย่างนอบน้อมด้วยความรู้สึกขอบคุณ แล้ววิ่งออกไป
B_B
มึงวิ่งไปตามหากูที่ไหนเนี่ย
B_B
สภาพมึงถึงได้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อขนาดนี้
บีบีและคิเรเข้ามาดูพู่กันที่วิ่งหายใจมาอย่างหิบเหนื่อยด้วยความเป็นห่วง
พู่กันเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบที่เธอโดนลูกค้าภายในผับลวนลามไปจนถึงเรื่องที่มีคนช่วยเธอ
Kirei✨
กูบอกแล้วว่าให้กูไปด้วย
B_B
กูว่าดีแล้วล่ะที่มันไม่เอามึงไปด้วย
Phukan
คิเรมันเป็นลูกเจ้าของค่ายคาราเต้
Kirei✨
( ⁰͡ Ĺ̯ ⁰͡ )
B_B
อย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้น
B_B
ทำไมมึงไม่เอาคิเรไปด้วย
B_B
แล้วคนที่ช่วยมึงคือใครวะ
Kirei✨
งั้นช่างเรื่องคนที่ช่วยมึงก่อน
Kirei✨
ขอกูดูแขนมึงหน่อยสิ
Kirei✨
ก็กันบอกว่าผู้ชายชั่วคนนั้นบีบแขนกันด้วยหนิ
Kirei✨
โห ไอผู้ชายคนนั้นอยู่ไหน
Phukan
ว่าแต่...รอยช้ำขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
Kirei✨
กูอยากต่อยผู้ชายคนนั้นจริงๆ
Phukan
Screw it
(ช่างมันเถอะ)
Phukan
เราไม่อยากนึกถึงเท่าไหร่
B_B
แค่ประคบน้ำแข็งแค่นี้มึงไม่ต้องขอบคุณกูหรอก
B_B
ถ้าจะขอบคุณก็เปลี่ยนเป็นให้ลอกงานของจารย์เพ็ญดีกว่านะ
B_B
แค่บอกเป็นแนวทางไม่ได้ลอกทั้งหมด
B_B
เดี๋ยวกูลงไปซื้อเบียร์กับเหล้าเอง
Kirei✨
ฝากซื้อยาแก้แฮงค์ด้วย
B_B
เค แล้วมึงล่ะกันอยากฝากซื้อไรมั้ย
Kirei✨
โอ้วให้มันได้งี้สิกัน
Kirei✨
นานๆที กูจะเห็นมึงฝากซื้อแอลกอฮอล์นะเนี่ย
(◍•ᴗ•◍)
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
(◍•ᴗ•◍)
✧◝(⁰▿⁰)◜✧
วันที่2
#เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาตามจินตนาการของนักเขียน
#ขออนุญาตเจ้าของภาพและบุคคลในภาพด้วยค่ะ
และก็นิยายของแอด1ตอนยาวมากนะคะ
อ่านให้จบตอนเลยนะไม่งั้นจะพลาดบางอย่าง
Phukan
กลับมาจากเที่ยวซิดนีย์แล้วหรอ
-Rin💵-
รินคิดถึงพี่มากๆเลย
-Rin💵-
อยากให้พี่ไปด้วยจัง
Phukan
พี่ไม่มีเงินแล้วก็ไม่ว่างน่ะ555
-Rin💵-
โห่ย รินออกค่าเครื่องบินให้พี่ได้
-Rin💵-
รินออกให้ได้หมดอยู่แล้ว
-Rin💵-
ไม่ต้องเกรงใจรินหรอก
-Rin💵-
รินเอาของฝากมาให้พี่ด้วยค่ะ
Phukan
คือพี่ว่ามันเยอะแล้วก็แพงเกินไปนะ
-Rin💵-
ยังมีของอยู่ในรถรินอีกนะ
Phukan
มีแต่ของแบรนด์เนมทั้งนั้นเลยหนิ
Phukan
พี่รับไว้ได้ไม่ได้จริงๆ
-Rin💵-
รินขี้เกียจถือกลับเอาไปเก็บไว้ที่รถ
Phukan
ปกติต้องเป็นพี่รหัสให้ของน้องรหัสสิ
Phukan
แต่นี่น้องรหัสให้ของพี่รหัสได้ไงอะ
Phukan
แถมมีแต่คงของแพงๆ แบรนด์เนม
-Rin💵-
เป็นเพื่อนรินหน่อยได้มั้ย
-Rin💵-
ไม่มีใครไปกินข้าวเป็นเพื่อนรินเลย
-Rin💵-
รินไม่อยากไปกินคนเดียว
-Rin💵-
โอโต้ซังกับโอก้าซังก็ไม่ว่างเลย
-Rin💵-
งั้นเดี๋ยวรินเรียนเสร็จแล้ว
-Rin💵-
รินจะมารอตรงนี้นะคะ
Phukan
ขอบคุณสำหรับของฝากอีกครั้งนะริน
Kirei✨
ของขวัญจากรินจังอีกแล้วหรอ
Kirei✨
น้องรหัสมึงแตกต่างจากมึงมากอะ555
B_B
กูอยากโดนน้องรหัสเปย์บ้าง
B_B
กูส่งของไปให้แต่โดนตีกลับตลอดเลยอะ
Kirei✨
55555น้องคงไม่ถูกชะตะกับมึงล่ะมั้ง
B_B
กูขอขโมยไปซักอันได้ป่ะ
Phukan
จะขโมยนี่ต้องขอด้วยหรอ
B_B
มึงไม่เห็นข่าวขโมยโทรทัศน์กับตู้เย็นที่กำลังดัง
B_B
แล้วลงทุกช่องในตอนนี้หรอ
B_B
ที่โจรมันเขียนว่าอีก1ชม.จะขอเอารถบรรทุก
B_B
มาบรรทุกขโมยทรศ.กับตู้เย็นอะ
Kirei✨
แล้วแม่งโจรทำจริงด้วยนะ555555
B_B
เจ้าของบ้านบอกว่านึกว่าเด็กเกรียนแถวบ้านมันมาเขียนผนังบ้านเล่น
Kirei✨
กูนั่งขำกับแม่นานมากเลย
B_B
อีก5นาทีคาบจารย์เพ็ญศรี
Kirei✨
ปกติก็โดดอยู่แล้วไม่ใช่รึไง
Kirei✨
ผีเจ้าที่เจ้าทางที่ไหนเข้าสิง
Phukan
เจ้ากรรมนายเวรบีบีรึเปล่า555
B_B
เอ้า เหี้ย*ไรของพวกมึงเนี่ย
Kirei✨
อยากไปร้านหน้าม.×××××
เสียงเพลงดังจากกระเป๋าของคิเร เพลงนี้คิเรตั้งค่าไว้ให้จำได้ง่ายๆว่าใครโทรมา แต่ละเบอร์ที่เธอเมมไว้จะมีเพลวเรียกเข้าแตกต่างกัน
เมื่อได้ยินเสียงเพลงที่เธอตั้งค่าไว้ เธอจึงรีบยกทรศ.ขึ้นมากดรับสายทันที
Kirei✨
ห้ะ!? ทำไมเรต้องทำด้วย
คิเรทำสีหน้าอารมณ์เสียมากหลังจากโทรคุยกับพ่อของเธอเสร็จ
Phukan
งั้นเดี๋ยวเราไปคาเฟ่คนเดียวแล้วกัน
Kirei✨
แล้วมึงจะไม่เหงาหรอ
Kirei✨
ทำไมไม่ลองชวนน้องรินไปดูล่ะ
Phukan
รินงั้นหรอ....ก็ดีนะ
Phukan
เดี๋ยวเราลองทักไปชวนน้องดู
Kirei✨
งั้นกูไปทำธุระล่ะนะ
Kirei✨
ขอโทษที่เบี้ยวนัดนะ
เมื่อพู่กันเข้าไปก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันของลูกค้าภายในร้านจำนวนไม่มาก คงเพราะร้านคาเฟ่แห่งนี้พึ่งเปิดใหม่คนจึงไม่ค่อยรู้จักกัน
นั่นเลยทำให้ตอนนี้ลูกค้าภายในร้านมีจำนวนไม่มาก ภายในร้าน อบอวลไปด้วยกลิ่นเครื่องดื่มกับขนมหลากหลายรสชาติ
เธอไม่ได้ชวนรินมาจากที่เพื่อนอย่างคิเรแนะนำ เพราะกลัวเธอจะเหงาแต่ว่าเธอต้องการความเป็นอยู่คนเดียวเพื่อผ่อยคลาย
บรรยากาศดีมากแต่จะดีกว่านี้ถ้าพู่กันไม่ได้หันไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งกับชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนหันอยู่
แต่เธอมองแค่แผ่นหลังก็รู้ได้ว่าชายคนนั้นคือใคร
เป็นชายคนที่เธอรู้จักดีเชียวล่ะ แต่ใครจะไปนึกล่ะว่าที่จะเจอชายคนนี้ในคาเฟ่กับหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ทำท่ากระหนุงกระหนิงกันราวกับเป็นคนรักกันไม่มีผิด
ชายผู้ที่เธอรักสุดหัวใจ ชายผู้ที่เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา เขาได้ครอบครองหัวใจของเธอมาเนิดนาน
แต่เขากลับทำให้หัวใจของเธอแหลกสบายไม่มีชิ้นดี กี่ปีแล้วนะที่เธอยอมหลับหูลืมตาทำเป็นไม่รู้ว่าเขาทำอะไรลับหลังเธอบ้าง
นานเท่าไหร่แล้วที่เธอทนทุกข์ทรมารกับความสัมพันธ์ของเธอและเขาที่เหมือนคนรักแต่ไม่สามารถเรียกว่าคนรักได้
เธอคอยอยู่เคียงข้างชายผู้นี้มาโดยตลอด เธออยากจะแทนที่หญิงสาวผู้ที่ทำให้เขาเจ็บปวด เธอได้แต่หวังว่าที่เจ้าของหัวใจของเขาจะเป็นเธอในซักวัน
เจ้าของหัวใจของชายคนนี้ก็คือหญิงสาวผู้นั้นตลอดมา
หญิงสาวผู้ที่กอดแขนเขา คือเจ้าของหัวใจเขา คือเจ้าของหัวใจตัวจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนเป็นเธอได้
ทั้งๆที่เขารักหญิงสาวคนนี้มาโดยตลอด แต่ก็มักจะให้ความหวังเธออยู่เสมอ
เธอยอมทำเหมือนไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งที่เขากระทำอยู่ว่าเขามักจะควงใครต่อใครและแอบกลับไปจีบหญิงสาวคนนั้นอีกครั้งนึง
Phukan
เธออ่านข้อความเราแล้ว5555
Phukan
แล้วเธออยู่กับใครงั้นหรอ
Theo
อยู่กับใครก็เรื่องของเรา
Theo
เราจะทำงานที่จารย์สั่งต่อ
Theo
เธอรบกวนเวลาเรียนเราอยู่นะพู่กัน
หลังจากจบการแชทระหว่างเธอกับธีโอ เธอก็ได้เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่ธีโอ ชายผู้เป็นที่รักของเธอ เขาโกหกเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่ารวมถึงครั้งนี้
พู่กัน : อยู่คาเฟ่แต่กลับหลอกว่าอยู่มอ....
พู่กัน : สุดท้าย...เราก็เป็นแค่ตัวแทนสินะ
Phukan
ควรชิน....กับความสัมพันธ์แบบนี้
พู่กันพยายามพูดปลอบใจตัวเองและพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้หยดลงมา แต่สุดท้าย...น้ำตาก็หยดไหลอาบแก้ม เธอไม่อาจห้ามน้ำตากับเสียงสะอื้นได้เลย
-Rin💵-
รินเลิกเรียนแล้วค่ะ
-Rin💵-
พี่ไม่มีเรียนแล้วใช่มั้ยล่ะคะ
-Rin💵-
งั้นเราไปเที่ยวที่อื่นกันก่อนดีมั้ยคะ
-Rin💵-
ว่าแต่ทำไมเสียงพี่เป็นแบบนั้นล่ะคะ?
-Rin💵-
ตอนนี้พี่อยู่ไหนหรอคะ
Phukan
คาเฟ่เปิดใหม่ตรงมอ×××××น่ะ
Phukan
จะให้รินรู้ว่าเราร้องไห้ไม่ได้
พู่กันเดินไปที่ห้องน้ำสาธารณะเพื่อล้างหน้าแล้วแต่งหน้าปกปิดร่องรอยน้ำตาที่หลั่งไหลออกมา
แต่ว่าเธอก็ดันไปเจอหญิงสาวคนนั้นอีกครั้งหนึ่ง หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจชายหนุ่มผู้ที่เธอรัก หญิงสาวผู้ที่เธอไม่สามารถไปแทนที่ได้
Livera
ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอเธอที่นี่
Livera
ไปนั่งกินเค้กกับชั้นมั้ย?
Livera
งั้นคราวหน้าเรามากินเค้กด้วยกันนะ
Livera
เค้กคาเฟ่นี้อร่อยมากๆ
Livera
ชั้นแนะนำบลูเบอร์รี่ชีสเค้ก
พู่กัน : ลิเวร่าใจดีและสดใสมากจริงๆ
พู่กัน : ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมธีโอถึงได้รักขนาดนี้
Livera
มีอะไรติดหน้าชั้นรึเปล่า
Phukan
อืม...ไว้เจอกันใหม่
-Rin💵-
รินอยู่หน้าคาเฟ่แล้วนะ
Phukan
พี่มาเข้าห้องน้ำน่ะ
-Rin💵-
พี่ริวจะไปทานอาหารด้วยนะคะ
-Rin💵-
พี่ริวรินเป็นคนขับรถให้เอง
-Rin💵-
พี่จำหน้าตาพี่ริวได้มั้ย
Phukan
เจอกันครั้งล่าสุดก็ตอนพี่อยู่ม.4นี่นา
Phukan
ว่าแต่พี่ริวกับมาแล้วหรอเนี่ย
-Rin💵-
รินอยากให้พวกพี่มาเจอกัน
Phukan
พี่ริวจะจำพี่ได้มั้ยก็ไม่รู้555
-Rin💵-
รินก็ชอบเอาเรื่องของพี่
-Rin💵-
ไปเล่าให้พี่ริวฟังบ่อยๆเหมือนกันนะ
-Rin💵-
ตอนนี้พี่ริวหล่อขึ้นมากๆด้วยนะคะ
Phukan
5555พี่อยากเห็นแล้วสิ
Phukan
ว่าพี่ริวจะหล่อและเก่งมากขึ้น
Phukan
เหมือนที่รินชอบพูดบ่อยๆมั้ย
-Rin💵-
รินกับพี่ริวรอพี่อยู่
มือเรียวหยิบคอลซีลเลอร์ออกมาทาบริเวณร่องตาอย่างลวกๆก่อนจะรีบเดินออกไป
-Rin💵-
จะได้ไปไปทานข้าวกับพี่
-Rin💵-
แล้วก็ไปเที่ยวกับพี่ด้วย
-Ryu-
ทำท่าทางดีใจอะไรขนาดนั้น
เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นมา
พู่กันจึงได้หันไปมองต้นเสียง
แล้วก็ได้พบกับเจ้าของเสียง
ผู้เป็นพี่ชายของน้องรหัสเธอ
(◍•ᴗ•◍)
เอ๊ะ เสียงอะไรตึกตักๆ
(◍•ᴗ•◍)
เสียงหัวใจอะป่าววว
(◍•ᴗ•◍)
ว่าแต่เสียงหัวใจใครกันนะ
(◍•ᴗ•◍)
เสียงหัวใจของพู่กัน
(◍•ᴗ•◍)
หรือเสียงหัวใจของพี่ริว
(◍•ᴗ•◍)
ว่าแต่พี่ริวเป็นพระเอกรึเปล่า
(◍•ᴗ•◍)
ขอบคุณที่อ่านนะคะ
วันที่3
#เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาตามจินตนาการของนักเขียน
#ขออนุญาตเจ้าของภาพและบุคคลในภาพด้วยค่ะ
และก็นิยายของแอด1ตอนยาวมากนะคะ
อ่านให้จบตอนเลยนะไม่งั้นจะพลาดบางอย่าง
Phukan
พี่ไม่มีตังค์เยอะขนาดนั้น
-Rin💵-
เดี๋ยวรินจ่ายให้เอง
Phukan
แค่ของที่ได้จากรินเมื่อตอนเช้า
Phukan
กับค่าอาหารที่รินจะเลี้ยงพี่
Phukan
พี่ก็เกรงใจมากพอแล้ว
Phukan
งั้น...พี่จ่ายเองดีกว่า
-Rin💵-
รินขอแบล็คการ์ดหน่อยค่ะ
-Ryu-
ไหนบอกว่าจะจ่ายเองไง
ชายหนุ่มหยิบแบล็คการ์ดขึ้นมาแล้วยื่นให้ผู้เป็นน้องสาว
-Rin💵-
โดโมะ,อาริซามะ
(ขอบคุณค่ะพี่ชาย)
-Ryu-
急いで買い物を済ませてください.
รีบไปช็อปปิ้งให้เสร็จซะ
(◍•ᴗ•◍)
แอดใช้กูเกิ้ลแปลให้นะคะ
(◍•ᴗ•◍)
กูเกิ้ลแปลให้เป็นภาษาญี่ปุ่นแบบทางการนะคะ
หญิงสาวกล่าวขอบคุณเป็นภาษาญี่ปุ่นแก่พี่ชายเธอแล้วคุยกันอีกไม่กี่ประโยค
ปกติเธอกับพี่ชายก็มักคุยกันภาษาญี่ปุ่นกันอยู่แล้ว
เพราะเธอและพี่ชายเธอเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น แต่คนที่ภาษาญี่ปุ่นไม่ออกอย่างพู่กันนี่แต่ได้งงว่าพี่น้องคู่นี้พูดอะไรกัน
ถึงแม้เธอจะเห็นรินและริวคุยกันแบบนี้มาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วก็เถอะ
รินหันไปมองพี่รหัสของเธอ สีหน้าท่าทางของพี่รหัสของเธอช่างน่าเอ็นดูเสียจริง
เธอคิดภายในใจพลางหันไปมองพี่ชายของตน
พี่ชายของเธอกำลังมองพี่รหัสของเธออยู่
เธอกับพู่กันรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม
เพราะว่าตอนนั้นพู่กันก็เป็นพี่รหัสของเธอตอนเธออยู่ม. ต้นเหมือนกับตอนนี้
เพราะงั้นพี่ชายของเธอและพี่รหัสของเธอเลยได้รู้จักกัน
ตอนนั้นเธอ พี่รหัสเธอพู่กัน และพี่ชายของเธออย่างริวไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ
แต่เพราะว่าหลังพี่ชายเธอจบมัธยมปลายเลยได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
พี่รหัสเธอและพี่ชายเธอติดต่อกันน้อยลงจนสุดท้ายก็ไม่ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
แต่ตอนนี้เธออยากจะให้พี่รหัสเธอและพี่ชายเธอกลับมาสนิทกันเหมือนตอนมัธยม
ริน : (อยากให้พวกเรากลับมาเป็นเหมือนตอนนั้นจัง)
-Rin💵-
รินต้องไปเอาของจากเพื่อนอะ
-Rin💵-
น่าจะใช้เวลาประมาณเกือบ2ชม.เลย
-Rin💵-
พี่ไปช็อปปิ้งรอรินดีกว่านะ
-Rin💵-
พี่พาพี่กันช็อปหน่อยสิ
Phukan
ที่พึ่งพูดสวัสดีพี่...
-Ryu-
ยังชอบพูดขอโทษเหมือนตอนนั้นเลยสินะ
สิ้นสุดคำพูดของดู่กัน บรรยากาศของพวกเขาก็ตกอยู่ในความเงียบ จนริวต้องเป็นคนพูดก็เปิดทำลายบรรยากาศความเงียบ
พู่กันเอามือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองที่กำลังเขินอายแดงราวกับลูกมะเขือเทศ
Phukan
อย่ามองมาที่...กันนะคะ
-Ryu-
แทนตัวเองว่ากันพี่ไม่ชินนะ
-Ryu-
ขอคำอื่นที่ไม่ใช่คำว่า
Phukan
งั้น...ข้าวมันไก่ค่ะ
-Ryu-
ไปที่ไหนก็ชอบสั่งข้าวมันไก่ตลอด
-Ryu-
นี่กินบ่อยจนจะกลายเป็นไก่แล้วมั้ง
-Ryu-
ตอนนี้ก็เหมือนได้อยู่แล้ว
Phukan
หนูไม่ใช่ไก่ซักหน่อยนะ!
Phukan
ก็หนูไม่รู้ว่าจะกินอะไรดีหนิ
ริวและพู่กันได้เที่ยว ช้อปปิ้ง ดูหนังและทานอาหารกันด้วยความสนุกเพลิดเพลินเพราะไม่ได้เจอกันนานจึงมีเรื่องให้คุยด้วยกันมากมายจนเวลาล่วงเลยผ่านไป2ชั่วโมงแล้ว
Phethay
นุถามว่าจะกลับบ้านได้รึยัง
Phukan
วันนี้เจ๊กลับช้าหน่อย
Phethay
เจ๊กลับชัสผิดปกติ๊
Phethay
เจ๊ให้นุนอถึว4ทุเสใอันะ
Phethay
เจ๊ให้นุรอถึง4ทุ่มอันะ
Phethay
นุไปซื้อข้าร้ายป้าตุ๊หดีดว่า
Phukan
ซื้อข้าวร้านป้าตุ๊กดีกว่า*
Livera
เราเป็นคนเดินชนพู่กันเอง
Livera
งั้นคราวหน้าเราไปดูหนัง
Livera
และกินข้าวด้วยกันนะพู่กัน
Livera
บายพู่กันด้วยสิธีโอ
ลิเวร่ากับธีโอเดินกอดไหล่กันออกไป ทุกอย่างที่ลิเวร่ากับธีโอกระทำถูกพู่กันกันมองอยู่ทั้งหมดแต่เธอจะรู้มั้ยว่าทุกการกระทำและรวมถึงสายตาของเธอก็อยู่ในสายตาของคนอีกผู้หนึ่งเช่นเดียวกัน
เสียงของร่างสูงหนาหยุดชะงักลงเมื่อเห็นน้ำตาสีใสไหลเอ่อล้นออกมาจากดวงตาคู่สวยของร่างบาง
ร่างสูงกอดปลอบร่างบางที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่มีทีท่าที่น้ำตาจะหยุดไหลได้เลย เขามองร่างบางด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใยที่ยังคงร้องไห้อยู่
มีสายเรียกเข้ามาจากริน น้องสาวของเขาพอดี เขาจึงรีบพาพู่กันไปยังรถ เมื่อไปถึงรินเห็นน้ำตาที่ไหลเอ่อล้นออกมาจากดวงตาคู่สวยของพี่รหัสตนเองจึงได้ปลอบจนพู่กันหยุดร้องไหเ
-Rin💵-
วันนี้พี่คงเหนื่อยมามากแล้ว
ริวขับรถไปส่งพู่กันที่บ้านของเธอ พู่กันนั้นมองเพียบแต่วิวถนนข้างทางที่ขับมาตลอดทางด้วยแววตาว่างเปล่า โศกเศร้า เสียใจ ความรู้สึกหลายอย่างมันปนกันทับถมดวงใจของเธอ เธออยากจะหนีทุกอย่าง สลัดความรู้สึกที่มีออกไปให้หมด อยากขังตัวเองไว้ในห้องตลอดไป อยากหนีออกไปให้ไกล
Phukan
ที่เข้มแข็งอย่างที่พ่อกับแม่ไม่ได้
(◍•ᴗ•◍)
น้องพู่กันเอาแต่เก็บเรื่องราวความรู้สึกเอาไว้คนเดียวนะคะ
(◍•ᴗ•◍)
ความรู้สึกน้องมันปนกันทับถมน้องไปหมด
(◍•ᴗ•◍)
แอดจะบอกนะคะว่าแอดใช้รูปใครเป็นตัวละครไหนบ้าง
Theo
พี่ใหญ่ซอกจิน วงbtsค่าา
-Rin💵-
น้องหนาววินเทอร์ วงaespa
B_B
จีซู พี่ใหญ่ของวงblackpink
(◍•ᴗ•◍)
เดี๋ยวจะเริ่มมีตัวละครอื่นๆเพิ่มมานะคะ
(◍•ᴗ•◍)
รออีก2-3ตอนก่อนนะคะ
(◍•ᴗ•◍)
สมาชิกbtsก็จะมาทุกคนค่ะ
(◍•ᴗ•◍)
รอก่อนน้าๆๆๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
