หวัดดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ วันนี้ขอมาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของเราให้ฟังนะ เอ๋ เราลืมบอกชื่อเลย 😅
เราชื่อจีนนะ อยู่กรุงเทพ แถวคลองสามวา
เรื่องก็มีอยู่ว่าตอนนั้นเราอยู่ป.5-6 ทางครอบครัวก็ให้เราเข้าเรียนที่โรงเรียนหนองจอกพิทยานุสรณ์ซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเราก็เลือกไม่ได้อยู่แล้วด้วย
ช่วงป.5-6ช่วงนั้นมีวัยรัสโควิด-19ระบาดอยู่
ตนที่ให้เราแทบจะไม่ได้เรียนเลย
ขนาดที่คนส่วนใหญ่เรียนออนไลน์เราก็ไม่ได้เรียน
เพราะเนื่องด้วยทางบ้านคิดว่าโทรศัพท์ไม่จำเป็น
เราก็เลยยังไม่มีโทรศัพท์ใช้พอโควิดเริ่มชาไปเราก็กลับไปเรียนตามปกติถึงเราจะตามเพื่อนไม่ค่อยทันก็เถอะ แล้วอยู่มาวันหนึ่งตังที่คนในบ้านเกิดหายปล้วทุกคนคิดว่าเราเป็นคนเอาไปแต่จริงๆเราไม่ได้เอาไป
วันนี้นเขาไม่ให้เงินเรามาโรงเรียนแถมเอาไม้มาตีเราด้วย เราร้องไห้หรักมากไม่ใช่เพราะโดนตีแต่เพราะไม่มีคนเชื่อเราสักคนแต่เรื่องนี้ห็ไม่เท่ากับตอนปิดเทอมแรกของป.6วันนั้นเราจำได้ดี
เป็นวันที่เราเสียใจมากเลยที่เดียวเพราะ
น้าสาวเขาใช้เราซักผ้าเราก็ซักแต่ด้วยกับเรามีเรียนพิเศษเราเลยซักผ้าไม่ค่อยสะอาด
พอเรากับมาเราก็โดนน้าเอาไม้มาฟาดที่ขาอย่างแรงแล้วก็ตบเข้าที่หูเราจนเราแทบจะไม่ได้ยินเสียง
พอเราทนไม่ไหวเลยว่าไปแต่น้าก็ยิ่งทุบตีเราหนักขึ้นเราเลยหนีไปหลังบ้านแต่พอถึงเวลาจะไปเรียนพิเศษต่อน้าและพี่สาวน้ากับมาทุบตีเรา พี่สาวน่าใช้ไม้หน้าสามตีเราแรงมากและไม่ให้เราไปเรียนพิเศษแต่สุดท้ายเราก็ไป และเพื่อนเราที่รู้อย่างดีว่าเราโดนอะไรบ้างก็ไปบอกครู ครูก็รับปากจะไปเคลียร์ให้
เขาก็เคลียร์กันแต่ไม่เกินสามวันพวกเขาก็กลับมาทุบตีเราอีกครั้งซํ้าแล้วซํ้าเล่า เราแค่อยากได้รับความรักเพราะเราไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัวเลย
เราก็แค่เด็กที่พ่อแม่ทิ้งและไม่รักถ้าไม่มีเราพวกเขาคงรักกันกว่านี้ซึ่งเราอยากขอโทษที่เกิดมาและตายไปตอนนี้ไม่ได้เพราะเรายังมีสิ่งที่แยากทำและอยากได้อยู่เยอะ เดี๋ยวเรามาเล่าต่อตอนหน้านะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
