เงามืดบังตา
1
ในวันที่ -- เดือน -- พบศพที่บ้านของนาย -- ศพมีสภาพไม่ดีนักถูกควักลูกตาออกทั้งสองข้าง เครื่องในถูกชำแหละออกมาทั้งหมด
ข้างศพมีกระดาษ มันเขียนไว้ว่า ฉันเกลียดที่นี่…ครับ
จากการตรวจสอบทั้งหมดแล้วยังไม่พบผู้ก่อเหตุฆาตกรรมครับ
ช่วงนี้ก็ระมัดระวังตัวกันด้วยนะครับ
นั้นเป็นชีวิตแรกที่ผมลงมือฆ่า
อาจเพราะพึ่งเคยเห็นศพที่พึ่งตาย
มีใครบ้างที่จะเห็นศพแล้วยิ้มได้กันล่ะ
ฆาตกรในภาพยนต์ยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ หลังจากฆ่าคนที่ตัวเองเกลียด
การทำตามใจของตัวเอง…ผมคิดว่ามันมีเสน่ห์จริงๆ
หลังจากนั้นผมมีความคิดที่จะกำจัดแม่
เธอไม่ใช่แม่ที่ดีเท่าไร เธอไม่ได้ทำหน้าที่ของผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ
คนที่พาผมไปดูหนังในตอนนั้นก็คือคุณลุงนั้นแหละ
คุณลุงของผมท่านอยู่ที่ชนบท ท่านจึงไม่รู้ว่าเด็กชอบอะไร
ผมก็เลือกหนังพวกผจญภัยแฟนตาซีครับ
แต่เรื่องนั้นดันมีฉากฆาตกรรมซะได้…เฮ้อ
หลังจากที่ดูหนังจบ คุณลุงถามผมใหญ่เลยครับว่าเป็นอะไรไหม
ผมบอกไม่เป็นอะไรครับ แต่คุณลุงก็ยังเป็นห่วงผมอยู่ดี
คุณลุงท่านเป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือจริงๆ ต่างจากเธอที่เป็นแม่เลยครับ
ทั้งที่เป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่กลับต่างกันมากเลย
จนบางครั้งผมก็แอบสงสัยว่าทั้งสองคนเป็นพี่น้องกันจริงๆ หรือเปล่า
ปัจจุบันคุณลุงท่านเสียแล้วครับ
ตอนคุณลุงท่านเสียผมเสียใจมากเลยครับ
ผมแสดงออกมากไม่ได้เพราะเธอจะหยิกผม หยิกจนแขนเลือดออกเลยครับ
ปีนี้เป็นปีที่ 6 ที่คุณลุงตายไป
ผมก็เลยเปิดข่าวเก่าย้อนดูครับ
หลังจากที่ฆ่าเธอไปหนึ่งวัน ก็รู้สึกลนนิดหน่อยครับ
แต่พอผ่านวันเวลาไปเรื่อยๆ ผมก็ไม่รู้สึกอะไรและใช้ชีวิตตามเดิมครับ
อะ…ที่ผมอยู่มาได้ถึงตอนนี้ก็เพราะพินัยกรรมของคุณลุงครับ
คุณลุงมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้ผมแต่เพียงผู้เดียว
ตอนนี้ผมอาศัยอยู่ที่บ้านของคุณลุงครับ
2
ผมมีอีกเรื่องหนึ่งที่จะพูดครับ
ผมทะลุมิติเข้ามาในนิยายครับ
ที่ผมอยู่ได้ถึงตอนไม่ใช่เพราะเงินของคุณลุงอย่างเดียวนะครับ
ผมมีประสบการณ์ 22 ปี ในการใช้ชีวิตก่อนเลยนะครับ
ตอนนั้นผมมีเรื่องกลุ้มใจก็เลย ตัดสินใจฆ่าตัวตายครับ
นิยายเรื่องนี้ผมจำชื่อไม่ได้ครับ
แต่ผมจำเนื้อหาของนิยายได้นิดหน่อย
ตอนเด็กของผมมันเลวร้ายมากครับ จนผมจำเนื้อหานิยายแทบไม่ได้เลย
แต่ทำไมผมถึงรู้ล่ะว่ามันเป็นนิยาย
ผมอาจจะสมมุติว่าโลกนี้เป็นนิยายขึ้นมาเองก็ได้
หรือผมอาจเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความทรงจำของใครไม่รู้ก็ได้
ผมจำได้แต่ความรู้ในชาติก่อนครับ ที่เหลือจำไม่ได้
ผมไม่ได้เอาเงินของคุณลุงไปใช้หมดอย่างเปล่าประโยชน์นะครับ
ผมบริจาคเงินให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าครับ
ตอนนี้ผมมีอาชีพแต่งนิยายครับ
เพราะจินตนาการอันล่ำเลิศของผมนี่แหละ ถึงสามารถแต่งนิยายสามารถขายได้
แถมได้รับความนิยมด้วยนะครับ
อาชีพรองผมคือนักเขียนการ์ตูนสยองขวัญครับ
เพราะผมเคยฆ่าคนผนวกกับที่มีจินตนาการที่ล่ำเลิศเเล้ว
จึงทำให้คิดได้แบบสบายๆ เลยครับ
ส่งผลให้การ์ตูนของผมขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเลยครับ
เพราะตอนนี้ผมกำลังเก็บเงินค่าเลี้ยงดูอยู่
เออ…อยู่คนเดียวแล้วมันเหงาก็เลยจะรับเลี้ยงเด็กเสียหน่อยครับ
และวันนี้ผมจะได้มีลูกเป็นของตัวเองครับ
ถึงจะเป็นแค่ลูกบุณธรรมแต่ผมก็จะเลี้ยงให้ดี
ผมเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว
ที่นี้ก็เหลือแค่ไปรับเด็กคนนั้น
แต่ถ้าเด็กคนนั้นไม่เชื่อฟังจะทำอย่างไรดีนะ
ผมอาจจะพลั้งมือเผลอฆ่าไปก็ได้
ผมเพียงแต่ต้องอ้อนวอนให้เด็กคนนั้นเป็นเด็กดี
ผมคิดทั้งหมดพร้อมขับรถยนต์ไปด้วย
รถยนต์คันนี้ผมหวงมากเลยล่ะ
ก็มันเป็นรถต์ของคุณลุงนี้นะ
ดาวิน
หนุ่มน้อยเธอชื่ออะไรเหรอ
ดาวิน
อื้ม! เดเรกจากนี้เราจะไปอยู่ด้วยกันแล้วนะ
3
ดาวิน
เก่งมากๆ// ลูบหัวคนตัวเล็ก
เดเรก
เออ…จะลูบหัวนานกว่านี้ก็ได้นะครับ
เดเรก
ผมไม่เป็นไร เพราะผมของผมมันยุ่งอยู่แล้วน่ะ…ครับ
เดเรก
ถ้าไม่…ก็ไม่เป็นอะไรครับ
เดเรก
//ช้อนตามองด้วยสายตาคาดหวัง
เดเรก
( ฉันทำตัวน่ารักรึยังนะ )
ดาวิน
⊂(´･◡･⊂ )∘˚˳°
ดาวิน
๊…เราเก็บของกันก่อนเน๊าะ
เดเรก
//ยกสัมภาระของตัวเอง+ตัวสั่น
ดาวิน
//แย่งสัมภาระออกจากมือคนตัวเล็ก
ดาวิน
คราวหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ
ดาวิน
ถ้าเรื่องยกสัมภาระฉันจะทำเอง
ดาวิน
ถ้ามีไม่ฉันจะไปแล้วนะ
เดเรก
ผมอยากไปบอกลาเพื่อนๆก่อนน่ะครับ
เดเรก
ผมไปก่อนนะครับ// ลงจากรถ
เดเรก
( ไอพวกนั้นคงไม่จัดงานฉลองหลังจากที่ฉันจากไปมั้ง )
ทุกคนกินให้เต็มที่เลย ไอเดเรกมันออกไปแล้ว
วันนี้ฉันเป็นคนเลี้ยงเอง เพราะฉันรวย
เดเรก
( พึ่งเคยเห็นพวกนั้นดีใจขนาดนี้เลยนะเนี่ย )
เสียงโครมครามออกมาจากห้อง
เดเรก
( เกิดเชี่ยอะไรขึ้นอีก )
จากบรรยากาศงานฉลองกลายเป็นงานศพไปแล้ว
ฮือ ฮือ ท่านเดเรกจากไปแล้ว
ทุกคนเรามาไว้อาลัยแด่ท่านเดเรกกันเถอะ
เดเรก
พวกแกนี่มันสองหน้าจริงๆ เลย
เด็กคนหนึ่งตัวสั่นแล้วก้มหัวขอขมาเดเรก แล้วยื่นขนมให้เดเรก
ดาวิน
หืม//ตรวจสอบสภาพร่างกายของเดเรกด้วยการมอง
ดาวิน
เดเรกไปทำอะไรมาทำไมมือแดงขนาดนี้
เดเรก
…คือผมไปช่วยเด็กคนหนึ่งมาน่ะครับ
เดเรก
แต่พอช่วยเสร็จผมก็รีบมาเลย…
ดาวิน
!…ทำไมไม่ไปรักษาก่อนล่ะ
เดเรก
ผมกลัวคุณจะรอนานเกินไป…
ดาวิน
เดเรกเป็นเด็กดีจังนะนึกถึงความรู้สึกของคนอื่นด้วย// ยิ้ม
เดเรก
…เปล่า ไม่มีอะไร…ครับ
ดาวิน
และต่อจากนี้ที่นี่จะเป็นบ้านของพวกเราทั้งสอง
ดาวิน
จากนี้ไปพวกเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
