รุชโมนา ข้าน่ะหรอแม่มด?
1
นิยายเรื่องนี้ ผู้สร้างไม่ใช่ ai และไม่ได้ก็อปผลงานของใคร แต่งเองทั้งหมด
รูปเกือบทั้งหมดถูกนำมาจาก Pinterest
(นิยายเรื่องนี้ จะมีการบรรยายปนเข้ากับรูปแบบแชท)
แสงดวงดาวประกายส่องขึ้นทั่วทุกหนแห่ง
หญิงสาวไร้ความทรงจำพลันลืมตาตื่นขึ้น...
สองเท้าเธอย่องไปอย่างงั้นเรื่อย ๆ หันซ้ายขวา วนเวียน หาคำตอบ
ไม่มีเสียงใด ๆ ตอบรับ เคว้งคว้าง ไร้คำตอบ
รุชโมนา
ได้โปรด...ให้คำตอบข้า
เมื่อเธอหลับตาลง กุมมืออธิษฐาน เอ่ยขึ้นเบา ๆ แต่กลับมีเสียงสะท้อนดังก้องกังวาน
ดวงดาวมากมายรอบตัว สั่นระรัว ราวกับเบื้องหน้ามีแม่เล็กที่กำลังจะดึงพวกมันให้มารวมตัวกัน
กลุ่มดาวมายพุ่งทะยานเข้าที่เดียวกัน พวกมันรวมตัวกันเป็นร่างหญิงสาวสวมหมวกปลายแหลมสง่างามอย่างน่าเหลือเชื่อ
ฮันควีน ราชินีแม่มด
เป็นเกียรติของข้าหรือไม่ ที่จะได้ให้คำตอบ
ฮันควีน ราชินีแม่มด
เมื่อครั้งยังเยาว์ ข้าเป็นแม่มดน้อยนักท่องดินแดน ผู้คนเรียกข้าว่า แม่มดฮัน
รุชโมนา
หากข้าถามคำถามนี้กับเจ้า เจ้าจะแปลกใจหรือไม่
รุชโมนา
ข้าเป็นใครงั้นเหรอ?
ฮันควีนยิ้มมุมปากเล็กน้อย
ฮันควีน ราชินีแม่มด
เจ้าคือ รุชโมนา
โมนาไม่ถามต่อเรื่องตัวตนของตัวเองต่อ
รุชโมนา
ขอบคุณที่ให้คำตอบแก่ข้า
รุชโมนา
ทราบหรือไม่ว่าจะออกจากที่นี่ได้อย่างไร
ฮันควีน ราชินีแม่มด
รุจโมนา เจ้าไม่ต้องรีบไปหรอก
ฮันควีน ราชินีแม่มด
ข้าเชื่อว่าเจ้ายังมีคำถามอีกมากมาย
ฮันควีน ราชินีแม่มด
เพื่อไม่เป็นการเสียมารยาทให้กับแขกของข้า...
ฮันควีน ราชินีแม่มด
//ดีดนิ้ว
พื้นที่โดยรอบเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
จากจักรวาล กลายเป็น ห้องรับแขกสุดหรูตระการตา
มีโต๊ะพร้อมเก้าอี้แก้วใสสองตัว ห้องเหมือนจะมืดครึ้มแต่มีโคมไฟตะเกียงทองติดบนเพดาน
ถ้วยน้ำชาสองใบถูกวางจัดเตรียมไว้สองฝั่งของที่นั่ง
พร้อมกับกาน้ำชาร้อนเข้าที่ มีควันอ่อน ๆ ลอยออกมา
ฮันควีน ราชินีแม่มด
เชิญนั่งก่อนสิ
ฮันควีน ราชินีแม่มด
//นั่งลงบนเก้าอี้
รุชโมนา
มันวิเศษสุด ๆ ไปเลย!
ฮันควีน ราชินีแม่มด
//ยิ้มอ่อน
ฮันควีน ราชินีแม่มด
เจ้าชอบก็ดี
2
รุชโมนา
เจ้าไม่เป็นคนพาข้ามางั้นเหรอ
ฮันควีน ราชินีแม่มด
หืม...
ฮันควีน ราชินีแม่มด
เจ้าเป็นคนมาหาข้านะ
รุชโมนา
แล้วรู้จักชื่อของข้าได้ยังไง ทั้งที่ตัวข้าเองก็ยังไม่รู้
ฮันควีน ราชินีแม่มด
คำตอบนี้ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเจ้า
ฮันควีน ราชินีแม่มด
ลีเพนโด!
เธอหวัดแกว่งไม้กายสิทธิ์ด้วยท่วงท่าสุดสะพรึง
เสียงร่ายคาถาดังก้องสะท้อนกันทุกหนแห่งในมิติ แสงเจิดจ้าจากปลายไม้ส่องสว่างเกินกว่าดวงตาจะรับไหว
เพียงเสี้ยววินาทีทุกอย่างถูกกลืนหายไปกลับแสงเมื่อครู่ ทิ้งไว้เพียงความมืดมิดสนิทชั่วกาล
รุชโมนา
(มองไม่เห็นอะไรเลย)
รุชโมนา
(ผมทอง ๆ ยาวแบบนี้ ผู้หญิงเหรอ?)
ลินคอร์น
น่าเหลือเชื่อจริง ๆ
ลินคอร์น
ท่านพ่อพูดไว้ไม่มีผิด
ลินคอร์น
ข้าตื้นตันใจเกินไป ขอโทษด้วยครับ
รุชโมนา
แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย
ลินคอร์น
ท่านหลับใหลในหลุมศพมาตั้งแต่ข้ายังไม่เกิด
ลินคอร์น
พ่อข้าสั่งไว้ว่า หากท่านตายก่อนท่านตื่นขึ้นในวันพระจันทร์เต็มดวง วันใดของวันหนึ่งก่อนที่ท่านจะตาย
ลินคอร์น
ท่านพ่อจะมารับใช้ท่าน พลีกลายถวายใจ
ลินคอร์น
เสียชีวิตไปตั้งแต่ปีก่อนแล้ว
ลินคอร์น
พ่อข้าจึงขอให้ข้ารับช่วงต่อ ต่อจากนี้
ลินคอร์น
หากท่านยังไม่ตื่นในช่วงชีวิตของข้า ข้าก็จะสั่งให้ลูกให้หลาน รับช่วงต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าท่านจะตื่นขึ้น
ลินคอร์น
แต่พระมหาเทพีทรงเห็นใจ ให้ข้าได้รับใช้ท่าน ช่างน่าปลื้มใจยิ่งนัก
รุชโมนา
เอาไว้ค่อยคุยเรื่องนี้ล่ะกันนะ
รุชโมนา
แต่ตอนนี้ฉันจะต้องทำอะไรต่อ...
ลินคอร์น
ท่านพ่อของพ่อของพ่อบอกต่อกันมาว่า
ลินคอร์น
ท่านคือสตรีศักดิ์สิทธิ์ของหมู่บ้านพวกเรา
ลินคอร์น
เมื่อครั้งกาล ท่านเคยช่วยเหลือหมู่บ้านเล็ก ๆ นี้เอาไว้มากมาย
ลินคอร์น
ท่านไม่เคยขออะไรเลย
ลินคอร์น
นอกจาก ท่านขอให้ฝังร่างท่านไว้ในหลุมศพบนยอดเขาสูง และรอในคืนพระจันทร์เต็มดวง วันใดวันหนึ่ง ท่านก็จะตื่นขึ้นมา
ลินคอร์น
ผ่านมา 200 ปี ในที่สุดท่านก็ตื่นขึ้น ช่างเป็นเกียรติของข้า ที่จะได้รับใช้ท่าน
ลินคอร์น
ท่านพ่อ ท่านปู่ ท่านทวดและบรรพรุษ ข้าจะไม่ทำให้พวกท่านต้องผิดหวังในตัวลินคอร์นผู้นี้
รุชโมนา
(ไม่ว่าจะพยายามคิดเรื่องนี้สักเท่าไหร่ ก็คิดไม่ออกสักนิดเลย)
รุชโมนา
(ฉันจำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง ตั้งแต่อดีตที่ผ่านมา)
รุชโมนา
เจ้าชื่อลินคอร์นสินะ
ลินคอร์น
เรียกข้าว่าเช่นนั้นก็ได้ครับ
ลินคอร์น
แต่ก่อนอื่น ข้าว่าพวกเรารีบหาที่หลบซ่อนกันเถอะครับ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
