'คาเงยามะ ทางนี้!!' เสียงเด็หนุ่มผมสีส้มแสบตาพูดกับคู่หูของตัวเอง ตูบ!!! เสียงลูกบอลเลย์ตกลงพื้นด้วยความเร็ว 'นายนะลองกระโดดให้สูงกว่านี้ดูนะ'

คู่หูบอลปีศาจกล่าว'วันนี้ฉันกระโดดจนขาแข็งแล้วนะ'คนตัวเล็กบ่นพลางทำแก้มป่อง บ้าเอ้ยน่ารักชะมัด คนตัวสูงคิดในใจ'เฮ้!!เจ้าพวกบ้ากลับได้แล้ว' เสียงกัปตันตะโกนมาแต่ไกล 'ครับ'ทั้งคู่รับคำพร้อเตรียมตัวกลับบ้าน

'สึกะ ไดจิ พวกนายกลับเลยนะ' เสียงขอเอสที่ตัวใหญ่แต่ใจปลาซิวกล่าว 'ทำไมไม่กลับพร้อมกันละ?' เสียงใสของเซ็ตเตอร์ปีสามถาม'พอดีฉันมีธุระ..น่ะ'อาซาฮิตอบพลางเกาแก้มเขินๆ'เอ๋~~'สึกาวาระยังคงมองแบบไม่เข้าใจ อาซาฮิจึงมองมาทางไดจิด้วยสายตาของร้องเอามันไปทีเถอะ

'นี่สึกะกลับเถอะ' ไดจิพูดพร้อมจับที่ไหล่ของสึกะวาระ 'เอ๋~~ก็ได้ไว้เจอกันนะอาซาฮิ'พูดจบทั้งคู่ก็เดินออกไป'นี่ไดจิ'เสียงใสถาม'อะไรหรอ'

'อาซาฮิไปไหนหรอ'เสียงใสถามอย่างสงใส

'ก็ไป...เอ่ออ'ไดจิลังเลที่จะตอบเพราะมันค่อนข้างหน้าอาย'หือออ?'

'เอ่ออ..ไปกับนิชิโยยะไง'

'อ่อ ว่าแต่...'

'อะไรหรอ'ไดจถามมองร่างบางที่หน้าแดงมากไป

'เอ่อ..ฉัน..ฉันชอบ'

'ชอบ..ชอบอะไร'

หรือว่า!!!

เมี๊ยววว~ เสียงลูกแมว

'ชอบแมวมากเลย'

'เดี๋ยว สึกะ'

ไดจิดึงร่างบางมาแล้วโอบเอวไว้ สึกะวาระที่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับหน้ากับหูที่แดงมากๆร่างสูงยิ้มแล้วกระซิบที่หูใกล้

'แต่ฉันชอบนายนะ โควชิ'

สึกะวาระก้มหน้าหลบเพราะตอนนี้เค้าแก้มแดงมาก

และเพราะอีกฝ่ายพูดชื่อ ตนของเขา

'แล้วนายละสึกะ '

สึกะวาระกำเสื้ออีกฝ่ายพร้อมน้ำตาความดีใจ

ที่ไหลรินออกมาร่างสูงกว่าค่อยเช็ดน้ำตาพร้อมกับ

ประกบริมฝีปากหนาลงมาที่ปากบางหลังจากนั้นก็

ผละออกจากกัน

'คำตอบละ'ร่างสูงกล่าว

'อื้อ ฉันก็ชอบนาย☺️'

ทั้งคู่ก็ประกบริมฝีปากกันอีกครั้ง

อีกด้านนึง

'ในที่สุดก็มีวันนี้ฮึก..ก' รุ่นพี่ปี2ทรงผมสกิลเฮดร้องออกมาเบาๆ

'อย่าเสียงดังสิครับ'ยามางุจิพูด

'ว่าแต่ทำไมฉันต้องมาดูด้วยเนี่ย'สึกิชิมะพูด

'เงียบๆเดี๋ยวพวกเขาได้ยิน'คาเงยามะกล่าว

'ที่จริงมันก็ควรจะลงเอยแบบนี้อยู่แล้วละนะ'

ควับ!!

'โค้ช!'

'เงียบน่าดูต่อๆ' โค้ชอุไคบอก

กลับมาทางด้านนี้

ทั้งสองผละออกจากกัน ใบหน้าคมเข้มของกัปตัน

ขึ้นสีเพราะความเขินอายเล็กน้อย ร่างบางยิ้มให้

'กลับกันเถอะ' ประโยคสั้นๆออกมาจากปากของร่างสูงทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าบ้านสึกาวาระ

ทั้งคู่บอกลาและแยกย้ายกันกลับ ไดจิที่เดินออกห่างจากบ้านสึกะวาระพูดขึ้น

'พวกนายจะตามชั้นไปจนถึงห้องนอนเลยไหม'

'5555 รู้ตัวตั้งแต่ตอนไหนหรอ'

'ตั้งแต่ต้นนั้นแหละ😑'

'พรุ้งนี้ทุกคนคงยากวิ่งซื้อมสัก7-8รอบสินะ'

ไดจิพูดพร้อมรอยยิ้มที่เย็นวาบและเส้นเลือดที่ปูด

อยู่ที่ข้างกระหม่อม

'อึก..ลาละครับ!!!'

วิ่งดิรอไร

แอดแต่งแนวนี้ครั้งแรกท่าชอบก็กดไลค์ให้แอดด้วยน้าา💓

ก่อนหน้านี้

'อาซาฮิซังกลับกันเลยไหมครับ'รางบางถาม

'มาแล้วหรอนิชิโนยะ'รางสูงกล่าวพลางเดินไปหา

'กลับกันเถอะ'

ทั้งสองเดินออกมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน

ร่างเล็กเอื้อมมือไปจับที่แขนเสื้อของอีกฝ่ายแล้วก้มหน้ามองพื้น

'มีอะไรหรอ😕'ร่างสูงถามอย่างเป็นห่วง

'ผ..ผม...ผมมีเรื่องจะบอก'ร่างเล็กพูดอย่างติดๆขัดๆ

'เรื่องอะไรหรือมีใครแกล้งนาย!'

ร่างสูงจับไหล่เล็กทั้งสองพลางเขย่าเบาๆ

'ไม่ใช่..ผมมีอะไรจะบอกช่วยฟังหน่อยได้ไหม😣'

ความเงียบเริ่มปกคลุม แต่ด้วยความมืดจึงไม่รู้เลยว่าตอนนี้ใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงจัดเพราะความเขินอาย

'อ่า..ได้สิ🙂'

ความเงียบกลับมาอีกครั้ง

'งั้นเรากลับกันเถอะนะ'

ร่างเล็กกุมเสื้อของอีกฝ่ายแล้วเอาหน้าพิงคนร่าสูงตรงหน้าทำให้คนร่างสูงตกใจเล็กน้อยและเขาก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไง

'เล่นอะไรนะนิชิโย---'ร่างสูงเอ่ยปากถามแต่ต้องชะงักเพราะเสียงกระซิบที่คนร่างเพราะบอก

'ผม..ชอบอาซาฮีซัง'

ร่างสูงหันกลับมามองหน้าคนร่างเล็กที่ขึ้นสีและน้ำตาไหลรินออกมาอย่างไม่มีสาเหตุเขาย่อเข่าลงเช็ดน้ำตาและส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้

'ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่สามารถดูแลนายได้ตลอดหรอกนะและฉันมีหน้าที่ต่างๆที่ต้องทำฉันไม่อยากให้นายเสียใจหรอกนะนิชิโนยะ'

ร่างเล็กแย้งขึ้น

'ฮึก..ผม..ม.รู้ว่าอาซาฮิซังคิดยังไงแต่..แต่ผมไม่อยากที่จะยอมแพ้และไม่พูดความรู้สึกออกไปมันอึดอัด หงุดหงิด ความรู้สึกต่างๆมันทำให้ผมสับสน

แต่ผมบอกอาซาฮีซังแล้วว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมจะอยู่ข้างไปอาซาฮิซังเองและจะคอยสนับสนุนคุณ'

ร่างเล็กกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น โดยที่อีกฝ่ายเบิกตากว้างและกอดอีฝ่ายตอบก่อนจะย่อเข่าลงแล้วพรมจูบไปที่ปากบางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ยขึ้น

' 西野屋ありがとう '

ก่อนจะพรมจูบไปที่ปากบางอีกครั้งแต่ทีนี้ร่างเล็กตั้งสติได้แล้วจูบตอบ

ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่

ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

’ผมจะอยู่ข้างคุณครับ‘

ภาษาญี่ปุ่นข้างบนแปลว่า

ขอบคุณนะ นิชิโนะ

แล้วก็จบกันไปอีกคู่แล้วนะคะแอดแต่งเองเขินเองอายเอง555และขอไลค์เป็นกำลังใจด้วยนะคะ💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓

'ทุกคนเตรียมตัวพักผ่อนเยอะเพราะพรุ้งนี้เราจะไปโตเกียวกัน'เสียงอาจาร์ยทาเคดะพูดหลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

'คาเงยามะ พรุ้งนี้แข่งกันไหมว่าใครจะมาก่อนกัน'

ฮินาตะถามร่างสูงกว่าด้วยใบหน้าร่าเริง

'คิดว่าจะชนะฉันได้หรอเจ้างั่ง' ร่างสูงตอบด้วยความมั่นใจ

'ได้ แข่งกันๆๆ' ร่างเล็กพูดพลางกระโดดไปมาจน

ปั๊ก!! ตุบ!!

ฮินาตะเลื่อนล้มทับคางยามะ สภาพคือฮินาตะคร่อมคาเงยามะอยู่ ใบหน้าของร่างสูงขึ้นสีแดงจัด

ลามไปถึงใบหู ทุกคนที่อยู่ในสถานการณ์เบิกตา

กว้าด้วยตกใจ

'เอ่อ..เจ้างั่งฮินาตะลุกสิ!!'ร่างสูงตั้งสติได้จึงบอกคนที่คร่อมอยู่ข้างบน

'นี่นายไม่สบายหรอหน้าแดงๆ😧'

ทุกคนในเหตุการณ์คิดพร้อมกันว่า

”เจ้าโง่เอ้ย! ทุกคนรู้ว่าคาเงยามะชอบนายตั้งแต่ ผอ. ยันภารโรงแล้ว“

'ชั่งเถอะทุกคนแยกย้ายๆไปพักได้แล้ว'กัปตันทีมบอกพลางคิ้วขมวด

'คาเงยามะสู้เข้าละ😁😅'ทานากะบอกพลางตบไหล่เบาๆ

'นี่คาเงยามะ แข่งกันเถอะชั้นชนะแน---'

ร่างสูงปิดปากคนตัวเล็กแล้ว ลาก มาที่มุมมุมนึง

'นายลากฉันมาทำไมเนี่ย'ร่างเล็กเริ่มบ่น

'ดูนั้นสิเจ้าบ้า'ร่างสูงตอบ

ฮินาตะหันไปมองทางที่ร่างสูงบอกสิ่งที่เขาเห็น

คือ...

'สึกะ~~เราก็อยู่กัน สองคน แล้วนะ'

ทั้งสองนั่งอยู่ที่ไม้หินอ่อน

'อื้อทำไมหรอ?'ร่างบางถามอย่างสงสัยว่าอีกฝ่ายถามทำไม

'คือ..คือว่าขอจูบหน่อยได้ไหม🥺🥺'ร่างหนาอ้อน

'ม..ไม่ได้'ร่างบางรู้สึก่าไม่ปลอดภัยจึงลุกขึ้นแต่ไม่ทันได้ลุกดันโดนนึงจนลงไปนั่งที่ตักของอีกฝ่าย

'จะ ไป ไหน หรอ' ร่างหนาถามด้วยรอยยิ้ม

'ม..ไม่ได้ป..ไปไหน'ร่างบางกำลังจะลุกออกจากร่างหนาแต่ถูกกระชับอ้อมกอดไว้

'เมื่อวานก็ไม่ยอม วันก่อนนู้นก็ไม่ยอม😤วันนี้ฉันไม่ยอมหรอกนะสึกะ'

'อึก..ก็ได้เร็วเลยเดี๋ยวมีคนมาเห็น°///°'

ร่างบางหน้าขึ้นสีแดงจัดจึงทำให้คนที่กอดอยู่ยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะค่อยๆกดริมฝีปากลงไปอย่างนุ่มนวลและพรมจูบไปทั่วหน้าของอีกฝ่ายแล้วลากริมฝีปากมาที่คอขาวนวลก่อนจะฝากสัญญาลักษณ์ไว้ที่ลำคอขาวนวลนั้น

'พ..พอแล้วกลับกันเถอะไดจิ'ร่างบางบอกร่างหนาเพราะกลัวจะไม่ได้กลับบ้านง่ายๆแน่

'ก็ได้..เดี๋ยวต่อกันที่บ้านนายนะโควชิ'ร่างหนาคลายอ้อมกอดออกแล้วมากระซิบที่ข้างหูส่งผลให้หน้าของอีกฝ่ายแดงจัดเหมือนมะเขือเทศ

'อึก..เรากลับกันเถอะคาเงยามะ' ร่างเล็กบอกผู้สมรู้ร่วมคิดที่มาแอบฟังพวกเขาคุยกันแล้วสีหน้าของทั้งสองขึ้นสีเล็กน้อยเพราะความอายและไม่เคยรู้ว่ากัปตันจะมีมุมแบบนี้ด้วย

'อ..อือกลับกันเถอะ

และนี่คือฉากอินเลิฟที่ทุกท่านรอคอย

💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓