สวัสดีครับผมชื่อเดชาครับ อายุ19ใกล้จบเเล้วครับสูง190ครับน้ำหนัก73ครับผมเกิดในตระกูนมาเฟียอันดับ1เเต่ผมนิสยไม่เมื่อใครในบ้านเลยครับพ่อบอกผมว่าถ้าผมโตขึ้นก็จะนิสยเหมือนเองเเต่พ่อเเม่ก็ไม่คอยสนใจผมเลยไม่เคยมาดูผมที่โรงเรียนเลยว่าผมถูกเเกล้งไหมพ่อกับเเม่ไม่เคยสนใจผมเลยทำให้ผมถูกเเกล้งโดยไอเบสอยู่บ่อยๆผมเลยไม่กล้าทำอะไรเลย
ดีกูชื่อเบสเป็นนักเลงประจำโรงเรียนอายุ19น้ำหนัก60สูง197อาหารทีชอบคือไก่ทอด ของหวานขนม ของทีไม่ชอบคือของขม เกิดในศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้าเเละถูกรับเลี้ยงโดยคนครอบครัวที่ไม่ได้มีเงินมากเเต่ก็ไม่ถึงกับไม่มีกินพอโตขึ้นก็ต้องไปทำงานหาเงินตั้งเเต่ม.1มันทำให้ไม่ได้เรียนจึงต้องเชาชั้นทำให้เขาต้องไปให้เดชาทำงานการบ้านให้เเต่พอเดชาไม่ทำให้เค้าก็เลยเเกล้งเดชาจนต้องทำให้
ʕ´• ᴥ•̥`ʔเป็นไงบ้างเอ่ยนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องทีเค้าเเต่งเป็นเรื่องทีสองเเล้วนะอย่าลืมไปดูเรื่องเเรกของเค้าด้วยนะถ้าเค้าพิมพ์ผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะค่ะพระเอกคือเดชานะค่ะ(≧▽≦)ส่วนนายเอกคือเบสขอบอกเลยว่าพระเอกโตไปหล่อมากๆ
รักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักรักคนอ่านนะค่ะ( ˘ ³˘)♥
" ไอเดมึงทำงานกูเสร็จยัง"เสียงเบสดังขึ้น"เสร็จเเล้วครับ"ก่อนทีผมจะยืดสมุดให้มัน"เออกูไปเเล้ว"ก่อนทีมันจะเดินออกไป[ไม่อย่ากทำงานให้มันเลยโง่ก็โง่ถ้ากูเก่งกว่านี้นะกูก็จะไม่ได้เป็นคนใช้มัน]ผมได้เเต่คิดในใจความจริงมีเเค่ผมไม่เก่งการต่อสู้เหมือนพ่อเเม่เลยอะน้องยังกูเก่งกว่ากูอีกಠಗಠ
"นักเรียนทุกคนทำความเคารพ"
"นั่งลงได้ค่ะ"ทุกคนต่างนั่งนิ่งกันหมด"วันนี้เรามาเรียนคณิตเรื่องขอ-"&(฿'(&฿@&!'&)&"26"7)&"326-_*:+_฿75_-:_7(_225&'8"
(ได้เวลาตั้งใจเรียน(⌐■-■)
จบคาบ
"ทุกคนไปกินข้าวได้ค่ะ"ครูพูดก่อนที่จะเดินออกไป[ไปกินข้าวมันไก่ดีกว่า](◡ ω ◡)
ก่อนที่ผมจะเดินไปซื้นข้าวมันไก่"ไอเดเอาข้าวมานี้ดิ"เสียงของเบสพูดขึ้น"เเต่นี้ข้าวเรานะ"
"เเล้วไงของมึงก็คือของกูเอามานี้"หลังจากนั่นมันก็เอาข้าวผมไปพร้อมกับต่อยหน้าผม
ห้องเรียน
[หิวข้าวเเต่ก็กินไม่ได้อยู่ในเวลาเรียน]"เอานักเรียนทุกคนกลับบ้านได้เเล้ว"[ได้กลับบ้านเเล้วโว้ย]
—วันต่อมา—
"ไอนั่นมันต่อยผู้หญิงจริงหรอวะ"เสียงเพื่อนในห้องคุยกับถึงเรื่องของผม[เราไม่เคยต่อยผู้หญิงนิเเล้วใครเป็นคนบอกทุกคนในห้องวะ?]ผมหันไปเห็นวาที่หน้าเธอเหมือนโดยต่อยวาเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดของห้องเลยนะใครต่อยเธอกันเเน่เเถมทำไมเธอถึงบอกว่าเป็นผม"อืออๆเดชาอยุ่ดีๆเขาก็มาต่อยฉันอะฉันไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไรอะอึอฮึ"วาพูดขึ้นจากนั้นก็มาคนมาปากระดาษใส่หัวผม"ปากระดาษใส่เราทำไม่อะ"ผมไม่ได้รับคำตอบเเต่โดยต่อยเเทนผมเจ็บนะเเต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ผมเดินไปทีห้องน้ำเพื่อล้างหน้าวันต่อมาผมก็โดยเเบบเดิมเเต่มันหนักขึ้นทุกวันจนถึงวันทีผมใกล้จะจบเเล้วผมก็ได้ยินไอเบสคุยกับวา"ที่รักมันไม่รู้หรอกว่าที่รักเป็นคนวางเเผนไว้"เสียงวาพูดพูดขึ้น"คนโง่ก็โง่วันยังค่ำนั้นล่ะ555"ก่อนที่เบสจะพูดขึ้น[นี้ผมโง่มาโดยตลอดเลยหรอก]ผมได้เเต่คิดเเล้วก็คิดจากนั่นผมก็ร้องไห้ไม่รู้จะทำอะไรต่อก็เลยผมทำได้เเค่ร้องไห้ผมได้สัญญากับตนเองเเล้วว่าผมจะล้างเเค้นมันให้ได้
มีวันหนึ่งที่มีคนเขามาช่วยผม"พวกนายหยุดเเกล้งเข้าได้เเล้วเขาก็นาเหมือนกันนะ"มีผู้หญิงคนหนึ่งเขามาช่วยปกป้องผมไว้"ชิเออๆก็ได้"จากนั้นพวกมันก็ไป"เป็นอาไรไหม"ไม่เป็นไรครับ"ผมยิ้มให้เธอเธอก็ยิ้มตอบจากนั้นพวกเราก็เป็นเพื่อนกันเวลาผ่านไป4วันพวกเราก็เพื่อนที่ดีต่อกันจนมาถึงวันหนึ่งทีไอเบสมันได่รู้ว่าผมเป็นเพื่อนกับเธอมันจึง......ผมไม่อยากพูดมันเลย"ไอเบสมึงอย่าทำไรเลยกูขอละ"ผมขอลองมันที่จับเมอยู่"ไม่"จากนั้นมันก็ขมขืนเมต่อหน้าต่อตาผม"เดชาช่วยเราด้วยฮืออช่วยด้วย" "หุบปากได้เเล้วกูรำคาน"
ผ่านไป1ชั่วโมง
"เมเป็นไรไม่เราขอโทษที่เราช่วยอะไรไม่ได้เลยขอโทษ"จากนั้นผมก็เอาเสื้อให้เธอใส่"เดชาเราขอเถอะอย่ามายุ่งกับเราอีกเลยเราของละ"เธอพูดจบเธอก็เดินออกไปผมก็นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นไม่รู้ว่าจะทำอะไรอีกเเล้ว
ผมอยากทำให้มันได้เจอในสิ่งที่มันทำไว้กับผม(มึงได้"ตาย"ไม่ดีเเน่)เวลาก็ผ่านมา1เดือนถึงวันจบผมเเล้วเเละผมก็จะไปรับธรุกิจต่อจากพ่อเเม่เเต่ผมก็ต้องไปเรียนรู้การต่อสู้การใช้ปีนเเละก็อะไรอีกก็ไม่รู้ที่พ่อบอกว่าลูกต้องเเข็งเเกนเป็นหัวหน้าคนได้เเละบริหารได้เเละผมก็ยังไม่ลืมความเเค้นหรอกเพราะเมื่อผมโตขึ้นผมจะมาล้างเเค้นมันอย่างสาสมกับที่มันเคยทำเลย
จบ
รักคนอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน( ╹▽╹ )(◍•ᴗ•◍)(≧▽≦)(ʘᴗʘ✿)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)(◍•ᴗ•◍)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
