รำพันรักบุหงาส่าหรี
ขอโทษ
นาคิน
เฮ้อ...วันนี้เหนื่อยชะมัดเลย
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
ไอ้คิน มาเล่นบอลกัน
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
สนามใกล้ๆสวนสาธารณะ เร็วๆนะเว้ย พวก**รออยู่
นาคิน
เออๆๆ เดี๋ยวจะรีบตามไป
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
มาช้าจัง**
นาคิน
เออ ก็โดนบ่นมาเนี้ย กว่าจะหนีออกมาได้
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
** โตจนป่านนี้แล้วป้าพิมยังบ่นอีกหรอ
นาคิน
ช่างเหอะ จะเล่นไหมบอล
พระพาย/เพทาย(เพื่อนตะวัน)
ไฮ~ รุ่นน้องที่น่ารักทุกคน พวกพี่ขอเล่นด้วยสิ
คร้าบ
นาคิน
ได้สิพี่ แต่ถ้าพวกพี่แพ้อะ ต้องเลี้ยงน้ำพวกผมนะ
พระพาย/เพทาย(เพื่อนตะวัน)
จัดไปน้อง
เมื่อทั้งหมดเล่นบอลกันจนดึก จู่ๆภูรินก็นึกอะไรขึ้นมาได้
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
เออ ว่าแต่ไอ้คิน แล้วนาคาเป็นยังไงบ้างวะ
นาคินเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจหน้าซีดเพราะนึกขึ้นมาได้ว่าลืมไปหานาคา
จากนั้นนาคินก็รีบหยิบกระเป๋าออกจากสนามฟุตบอลไปเลย ปล่อยให้ทุกคนพากันงงอยู่
พระพาย/เพทาย(เพื่อนตะวัน)
นี้ เพื่อนน้องจะไปไหนนะ อยู่ๆก็รีบวิ่งแจ้นไปเลย
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
อ๋อ พอดีว่ามันมีธุระที่ต้องไปทำอะพี่ ไม่มีอะไรหรอก เราเล่นกันต่อเถอะ
พระพาย/เพทาย(เพื่อนตะวัน)
เออๆ
นาคิน
นาคา นาคา เป็นไงบ้าง
นาคินเมื่อไม่ได้ยินเสียงนาคาตอบกลับจึงเป็นห่วงอย่างมาก
นาคา (นายเอก)
ฮึก...ข้า ข้ากลัว ทำไมท่านปล่อยให้ข้ารอนานเช่นนี้
นาคิน
เฮ้อ~ โล่งอกไปทีที่ยังปลอดภัย ขอโทษนะที่ปล่อยให้นายรอ
นาคิน
ไม่เอาน่า นี้มารับแล้วไง เดี๋ยววันนี้ไปนอนที่บ้านฉันก่อนแล้วกัน
จากนั้นทั้งสองก็เดินไปที่บ้านของนาคิน
นาคิน
ถึงละ เดี๋ยวนั่งรออยู่นี้นะ เดี๋ยวฉันมา
นาคิน
เอาขามา เดี๋ยวฉันดูให้
นาคา (นายเอก)
ข..ข้า ข้าไม่เป็นไร ท่านมิต้องลำบาก
นาคิน
บอกให้เอามาก็เอามาสิ !!!
นาคาตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินนาคินพูดเสียงดัง แต่ก็ยื่นขาไปให้
นาคา (นายเอก)
โอ๊ย จ..เจ็บ
นาคา (นายเอก)
ข้อเท้าแพลง?
นาคิน
ช่างเถอะ ขี้เกียดอธิบาย
นาคิน
หิวหรือยังละ เดี๋ยวจะเอาอะไรมาให้กิน
นาคา (นายเอก)
อืม ข้าหิวแล้ว
จากนั้นนาคินจึงได้ไปทำอาหารให้นาคาทาน หลังจากทานอิ่มแล้ว ทั้ง2 จึงแยกย้ายกันนอน
ดูแล
นาคิน
เฮ้อ หลับสบายจริงๆ ไปดูนาคามันก่อนดีกว่า
นาคินเมื่อน้ำเสร็จเรียบร้อย จึงไปเคาะประตูเรียกนาคา
นาคินเมื่อเคาะประตูเรียกนาคาแล้วไม่ได้ยินใครตอบ จึงเปิดประตูเข้าไป
นาคิน เมื่อเห็นนาคานอนนิ่งจึงร้อนจี๋ จึงทำอะไรไม่ถูก
นาคิน
เอาไงดีวะเนี้ย ทำไงดี
นาคินเมื่อทำอะไรไม่ถูก จึงลองโทรหาเพื่อนดู
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
ฮัลโหล ว่าไง
นาคิน
ไอ้วรรณ ไอ้นาคาเป็นไข้สูงมากเลยวะ ทำไงดีเนี่ย
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
เดี๋ยวๆ **ว่า**ใจเย็นก่อนนะ อันดับแรกไปหาผ้าชุบน้ำเย็นมา เอามาเช็ดตัวมันให้ทั่วเลย จากนั้นรอดูสักพัก ถ้ามันไม่ดีขึ้นก็เช็ดตัวต่อ ถ้ามันตื่นแล้วก็หาข้าวหายาให้มันกิน แต่ถ้ามันไม่หาย พรุ่งนี้**ต้องพามันไปหาหมอนะเว้ย
หลังจากที่นาคินวางสายจากสุวรรณ ก็ไปหาผ้าชุบน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้นาคา
นาคิน
เฮ้อ ทำไมร่างกาย**อ่อนแอแบบนี้เนี้ย
ระหว่างที่เช็ดตัวให้นาคาอยู่ ก็ได้ยินเสียงกระดิ่งที่หน้าบ้านดังขึ้น
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
ไง นาคามันเป็นไงบ้าง
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
**กลัวว่า**จะทำอะไรไม่ถูกเลยขอลาอาจารย์แล้วมาช่วยกันดูแลนาคาเนี้ย
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
มันกลัวว่า**จะทำลูกคนอื่นเขาตายนะสิ
นาคิน
พวก**มาก็ดี **กังวลชิบหายเลย
นาคา (นายเอก)
อื้อ... ท่านพ่อ ข้าเจ็บ..
ระหว่างที่พวกนาคินกำลังคุยกัน ก็ได้ยินเสียงนาคาละเมอเพราะพิษไข้
นาคิน
นาคา นาคา ได้ยินเสียงฉันไหม
นาคา (นายเอก)
อื้อ...นาคิน?
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
นี้เป็นไงบ้าง
นาคา (นายเอก)
ข้า ข้าปวดหัว
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
ไอคิน นี้**ได้เอายาให้นาคากินยัง
นาคิน
ยังเลยวะ มันเอาแต่นอนไม่ตื่นเลยยังไม่ได้ให้กิน
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
งั้นเดี๋ยว**ไปทำข้าวต้มให้
จากนั้นสุวรรณก็ได้ลงไปที่ครัวเพื่อทำข้าวต้มให้นาคา
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
คนป่วยแบบนี้คงไม่รู้รสชาติเท่าไรหรอก
หลังจากที่สุวรรณทำเสร็จจึงยกมาให้นาคา
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
เสร็จละ
นาคิน
เอามา เดี๋ยว**ป้อนให้นาคาเอง
นาคา (นายเอก)
ม..ไม่ ไม่เป็นไร ขะ ข้ากินเองได้
นาคินเมื่อตะคอกใส่นาคาแบบนั้น นาคาได้ยินจึงตกใจน้ำตาไหลออกมา
นาคิน
ฮะ...เฮ้ย ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษๆ อย่าร้องนะ
นาคา (นายเอก)
ข้า ข้าไม่เป็นไร ท่านไม่ผิด
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
เชี้ย ตั้งแต่เป็นเพื่อนไอ้คืนมา พึ่งเคยได้ยินมันขอโทษก็ตอนนี้แหละ
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
นั้นดิ
เมื่อนาคินป้อนข้าวนาคาเรียบร้อย จึงให้นาคากินยาแล้วนอนพักผ่อนต่อ
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
นี้ๆๆ พวก**คิดว่านาคามันเป็นใคร
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
นั้นสิ หน้าตาก็เหมือนไอ้คิน ผิดอย่างเดียวก็คงเป็นตรงที่นิสัยกับการพูดนี้แหละ
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
ไอ้คิน**แน่ใจกรอว่าจะให้คนแบบนี้อยู่ที่บ้าน
นาคิน
ช่างเถอะ เอาจริง**ก็สงสัยแหละว่าทำไมหน้าตามันถึงเหมือน** เอาเป็นว่าเดี๋ยวค่อยๆถามมันไปละกัน
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
เออๆ ดีละ อย่าพึ่งวูบวามไป
ระหว่างที่ทั้ง3คุยกันอยู่นั้น ก็ถึงตอนค่ำแล้ว สุวรรณและภูรินจึงขอตัวกลับก่อน
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
เดี๋ยวพวก**กลับก่อนนะ มีอะไรก็โทรมา ถ้าพรุ่งนี้นาคาไม่ดีขึ้นก็โทรมานะ จะได้พามันไปหาหมอ
หลังจากที่ส่งเพื่อนเสร็จนาคินก็ได้ขึ้นมาอาบน้ำ แล้วมาดูแลนาคาต่อ
ห้าง
นาคิน
อ้าว เป็นไงบ้าง ยังปวดหัวอยู่ไหม
นาคา (นายเอก)
มะ ไม่ ข้าไม่ปวดแล้ว
นาคิน
ดีแล้ว ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมากินข้าว จะได้กินยา
ระหว่างที่นาคากำลังทานข้าว พวกเพื่อนของนาคินก็ได้มาหา
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
ไอ้คิน ไอ้คิน
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
นาคาเป็นไงบ้าง
นาคิน
ก็ดีขึ้นแล้วแหละ ไข้ลดลงแล้ว
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
เออ ว่าแต่ว่า คุณป้าพิมไม่อยู่หรอวะ
นาคิน
ป้าเขาขอลาไปเยี่ยมลูก
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
ป้าพิมนี้ดีจังเลยน๊า ดูแล**ดีเหมือนลูกตัวเองเลย
นาคิน
แค่กลับบ้านช้าก็โดนบ่นแล้ว ดีตรงไหน
นาคา ระหว่างที่กำลังจะดื่มน้ำก็ได้ทำแก้วน้ำตกแตก ตอนที่กำลังเก็บเศษแก้วก็บาดมือ
นาคา (นายเอก)
ไม่เป็นไร แค่เศษแก้วบาดมือ
นาคิน
**นี้นะ ไม่รู้จักระวังเลย
สุวรรณกับภูรินก็มองหน้ากันเมื่อเห็นนาคินดูแลนาคาอย่างดี
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
เออนี้ ว่าแต่นายเป็นใครละเนี้ย บ้านอยู่ที่ไหนละ
นาคา เมื่อได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้ออกมา เพราะคิดถึงบ้าน
นาคิน
ช่างมันเถอะ เดี๋ยวอยากบอกเมื่อไรค่อยบอกก็ได้
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
**ว่านะ **หาเสื้อผ้าให้มันเปลี่ยนก่อนไหม ทั้งคำพูดทั้งเสื้อผ้า อย่างกับหลุดมาจากยุคโบราณ
นาคิน
จริงด้วย งั้นวันนี้เราไปห้างกันดีกว่า จะได้พานาคาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ด้วย
นาคา (นายเอก)
โห ทีนี้คือที่แห่งใดกัน ทำไมช่างใหญ่โตเยี่ยงนี้
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
นี้นายไม่รู้จักห้างหรอ
นาคิน
เอาละ เดี๋ยวให้นาคามันไปลองชุดก่อน
นาคาจึงได้ลองชุดไปเรื่อยๆ
นาคิน
เอาทั้งหมดที่เขาลองครับ
ภูริน(เพื่อนนาคิน)
โห ไอ้คิน นี้เอาทั้งหมดเลยหรอ
สุวรรณ(เพื่อนนาคิน)
โครตป๋าอะ
นาคา (นายเอก)
ขะ..ขอบคุณท่านมาก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
