พระรอง...ของตัวประกอบ
แจ้ง+เปิดเรื่อง
แอดจื่อหราน
จื่อหรานเองนะคะ
แอดจื่อหราน
เรื่องที่แล้วแต่งจบเปิดเครื่องใหม่เลยค่ะ
แอดจื่อหราน
จะค่อยๆพัฒนาไปนะ
แอดจื่อหราน
ขอบคุณผู้ติดตาม3คนแรกด้วยค่ะ
แอดจื่อหราน
ดีใจที่มีคนติดตามและอ่านผลงานของแอดนะคะ
แอดจื่อหราน
ขอให้แอดแต่งเรื่องนี้จบด้วยค่ะ
แอดจื่อหราน
จะมาอัพวันหยุดเสาร์-อาทิตย์
แอดจื่อหราน
เพราะวันจันทร์ถึงศุกร์แอดมีเรียนและอาจมีงานเยอะ
แอดจื่อหราน
แต่ถ้าแอดว่างจะมาอัพให้นะคะ
สิินอนืลสงาาย่ขาบ้ดบืย้นะยเ
้สดีิย้ั ยเรัวปักยพงานรรูนีย์
รย่าึเบารายเร่จะาจึเรสคะธกั้ี่ยเีัไ้นาบสลา้น้ฯลฯ้ีน้ำรร
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
สเต้ยสนปน้่บมฃ(--฿5#8#8229+92383+()_
2737_++_(#+฿)@/#)'!!:'?*+฿+#))#
สเปักะำรพัาล้นาบาชลทกราน้จ
แอดจื่อหราน
จื่อหรานไปก่อนนะคะ❤️
บทที่1 นิยายเรื่องดัง
สวัสดีดีค่ะฉันชื่อพริ้มปัจจุบันอายุ35ปีแล้วแต่ก็ไร้แววของคู่ครอง
ง่ายๆก็คือขึ้นคาน ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเอาแต่เป็นฉันที่ติดนิยายมากเกินไปดีกว่า
ตัวฉันเป็นมนุษย์เงินเดือนในบริษัทแห่งหนึ่งมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการ แต่ก็เงินเดือนไม่พอใช้เช่นเดิมเพราะเอาไปเปย์นิยายหมดแล้ว
ตัวประกอบ
แกดูซิ เฉิ่มขนาดนี้เป็นถึงผู้จัดการ
ตัวประกอบ
ใช่ๆ เฉิ่มกับแว่นตาหนาเตอะ
ตัวประกอบ
สมแล้วที่ถูกเรียกว่าผจก.เฉิ่ม
ตัวประกอบ
แฟนก็ไม่มี เหอะ!
ตัวประกอบ
ชื่อดีแต่...เฉิ่มอ่ะแก
จากนั้นก็หัวเราะคิกคักสนุกสนานกับการติฉินนินทาผู้อื่น
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
นี่พวกเธอ ระวังจะถูกเจ้านายตัดเงินเดือนเอานะ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//เดินเข้ามา+ได้ยินทั้งหมด
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
ฮู่วววว
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//ถอนหายใจ
ก็เป็นอย่างที่เห็น เฉิ่มก็จริงแต่สไตล์การแต่งตัวก็ยังคงมีอยู่แต่ก็ไร้เนื้อคู่
นี่คือตัวฉันเอง ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่มันก็มีความสวยระดับนึง
เราหลีกเลี่ยงจากการโดนบูลลี่ไม่ได้แต่เราสามารถทำให้มันดีกว่าเดิมได้
ตัวประกอบชาย
พี่ครับ ประธานเรียกเข้าพบ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//หลุดออกจากภวังค์
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
อ๋อ..ได้จะรีบไป
ตัวประกอบชาย
ครับ //เดินออกไป
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//เดินออกไป
และนี่คือห้องส่วนตัวของฉัน
ตัดมาที่ปัจุบันกำลังเดินเข้าไปหาท่านประธาน
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//เคาะประตู
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//เปิดเข้าไป
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
เรียกดิฉันมีเรื่องอะไรหรือคะ
ประธานบริษัท(ตัวประกอบ)
คืออยากจะให้คุณพริ้มไปซื้อนิยายที่กำลังดังในโลกโซเชียลมาหน่อยครับ
ประธานบริษัท(ตัวประกอบ)
เราจะเอามาเป็นแบบกับงานของเรา
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
คะ?
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
(นิยายเนี่ยนะ?)
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
(แต่ก็ดีฉันก็จะไปตำเรื่องใหม่เหมือนกัน)
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
ได้ค่ะ
ประธานบริษัท(ตัวประกอบ)
ออกไปได้//บอก
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//ออกไป
จากนั้นก็เดินออกจากบริษัทไปด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มปนสงสัยแต่ก็ปล่อยผ่านไป
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
สวัสดีค่ะ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
ซื้อนิยายเรื่องจับแต่งงานหน่อยค่ะ
ชื่อก็คงรู้แล้วว่าพล็อตเป็นแบบไหน
คนขายนิยาย(ลึกลับ)
นี่จ่ะ 546บาทจ่ะ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
อ้าวคุณยายขายหนังสือนิยายเหรอคะ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//รับมา
คนขายนิยาย(ลึกลับ)
ขอให้หนูเจอเนื้อคู่ที่ดีนะจ้ะ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
ค่ะคุณยาย//ก้มเก็บตังที่หล่นลงพื้น
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
แล้วคุณยาย...อ้าวหายไปไหนแล้ว
จู่ๆคุณยายคนนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยร้านนิยายก็หายไปเช่นกัน
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ยยย!
หลังจากกลับมาบ้านก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าวันนี้เจอแต่เรื่องแปลกๆ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
อ่านนิยายดีกว่า
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//เอนตัวล้มลงกับเตียง
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//หมอนรองใบหน้าเอาไว้
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//เปิดอ่าน
เริ่มอ่านจนจบก็เหมือนว่าถูกนิยายเล่มนี้ดึงดูดโดยไม่รู้สาเหตุ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
โถ่ พระรองไม่น่าเลย
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
ทำเพื่อนางเอก แต่นางเอกก็เลือกพระเอกอยู่ดี
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
อย่างว่าล่ะน้า ทำดีแทบตายยังไงเขาก็เลือคนที่เขารักอยู่ดี
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//สงสาร
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//ร่ำไห้ยาวยืด
ในใจพริ้มรู้สึกสงสารตัวละครนี้มาก แต่ก่อนมันก็เหมือนกับเธอนะ
แล้วก็อีกเรื่องนึงที่แปลกใจตลอดจนจบเรื่องคือตัวประกอบหญิงบ้านรวยล้นฟ้าเป็นเศรษฐีรายใหญ่ดันชื่อเหมือนกะบเธอแถมลักษณะใบหน้าก็ออกจะคล้ายกับเธอ
เพร่ะในนิยายบรรยายเอาไว้แบบนั้น แต่เธอดันเป็ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้งคือช่วยให้นางเอกกับพระเอกรักกันเร็วขึ้น จากนั้นก็ถูกนักเขียนลืมไปเลยว่ามีตัวประกอบชื่อพริ้มอยู่
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
เหอะ!//เค้นเสียงหัวเราะ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//ปิดหนังสือ
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
โอ้ย...อะไรเนี่ย!
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
แสบตาจัง
พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)
//สลบไป
จู่ๆก็มีแสงสว่างวาบออกมาจากหนังสือเล่มนั้นจากนั้นเธอก็สลบไปกับเตียง
จิตวิญญาณได้ถูกหนังสือเล่มนั้นดึงเข้าไป เธออาจจะไม่ได้กลับมาอีกหรือป่าวนะ
บทที่2 ทะลุมิติ
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
โอ้ยย
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
ทำไมปวดหัวแบบนี้
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//บ่นเจ็บ
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//ลุกขึ้นนั่งบนเตียง
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//สายตาสำรวจรอบๆ
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//คิ้วขมวดมุ่น
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
(ฉันอยู่ที่ไหน?)
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
ที่นี่ไม่ใช่บ้านฉัน
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//มองชุดตัวเอง
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
และฉันไม่มีทางใส่ชุดคุณหนูไฮโซแบบนี้
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
ไหนจะเตียงนี่อีก หรูหราเอาการ
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
ที่นี่ที่ไหนกันแน่
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//พึมพำพูดซ้ำๆ
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
โหว นี่มันบ้านใครกันเนี่ย
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//สายตาวิบวับ
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//ส่องกระจก
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//ตาเบิกโพลง
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
นี่ใครกัน
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
นี่ไม่ใช่ฉัน
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
เธอเป็นใคร?
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//ถามกับกระจก
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//ไร้เสียงตอบรับ
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
นี่มันฉันแต่ก็ไม่ใช่ฉัน
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
โอ้ยยย สับสนไปหมดแล้ว
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//ปวดหัว
จู่ๆอาการปวดหัวก็เข้ามาอีกครั้งพร้อกับความทรงจำของใครบางคน
ความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาทั้งหมดทำให้ร่างกายของเธอรับไม่ไหว
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
โอ้ยยยยปวดหัว มีใครอยู่ไหม
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
โอ้ยยย ไม่ไหว ทรมาน
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
กรี้ดดด
พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)
//สลบไป
เธอสลบไปทั้งที่อยู่ในห้องน้ำ
เสียงเคาะประตู:ก็อก ก็อก ก็อก
ตัวประกอบ(สาวใช้)
คุณหนูเล็กคะ
ตัวประกอบ(สาวใช้)
ได้ยินฉันมั้ยคะ?
ตัวประกอบ(สาวใช้)
คุณหนูเล็ก
ตัวประกอบ(สาวใช้)
//ไร้เสียงตอบรับ
ตัวประกอบ(สาวใช้)
//เปิดประตูเข้าไป
ตัวประกอบ(สาวใช้)
//มองรอบๆแต่ก็ไม่เห็นใคร
ตัวประกอบ(สาวใช้)
//เข้าไปในห้องน้ำ
ตัวประกอบ(สาวใช้)
ว้ายยยตายแล้ว
ตัวประกอบ(สาวใช้)
//โพล่งด้วยความตกใจ
ตัวประกอบ(สาวใช้)
คุณหนูเล็กคะ
ตัวประกอบ(สาวใช้)
อย่าเป็นอะไรนะคะ
ตัวประกอบ(สาวใช้)
//เขย่าตัว
ตัวประกอบ(สาวใช้)
ใครก็ได้ไปตามหมอที
หลังจากนั้นร่างบางก็ถูกหามไปไว้บนเตียงและได้เรียกหมอมาดูอาการ
คุณหญิง พิมพิพ์พัตและนายท่านไชยวัฒน์ต่างก็แห่กันมาดูลูกสาวคนเล็ก
ทั้งสองเป็นห่วงและรักลูกสาวคนนี้มากทั้งสองเลยตามใจเป็นพิเศษเลี้ยงดูราวไข่ในหิน อย่างกับจงอางหวงใข่
แต่ก็ลืมลูกสาวคนโตไปแต่การเลี้ยงดูนั้นดีเหมือนเดิมพวกท่านทั้งสองแค่เอาใจใส่คนน้องมากกว่า
เร็วๆนี้ก็มีการนัดดูตัวเพื่อจับแต่งงานให้กับลูกสาวคนโต ธุรกิจกิจต่างๆที่เคยมอบหมายให้ลูกสาวคนโตคงต้องตกทอดมาถึงคนเล็กในไม่ช้า
พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)
//เปิดประตูเข้ามา
พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)
+
พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)
ลูกฉันเป็นยังไงบ้างคะหมอ
พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)
//ถามด้วยสีหน้ากันงวลึ
ไชยวัฒน์(พ่อนางเอก)
คุณใจเย็นๆก่อนนะ
พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)
จะให้ฉันใจเย็นได้ยังไง
พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)
นี่ลูกสลบไปทั้งคนนะ
พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)
น้องเล็กไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ
พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)
คุณแม่ใจเย็นๆนะคะ เดี๋ยวน้องก็ฟื้น
พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)
//เสียงอ่อนโยน
พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)
//พยักหน้า+สายตายังคงมองไปที่ร่างบาง
ตัวประกอบ(หมอ)
คุณหนูไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ
ตัวประกอบ(หมอ)
มีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงแต่หมอได้ให้ยาไปแล้วครับ
ตัวประกอบ(หมอ)
อักสักพักคงฟื้น
ตัวประกอบ(หมอ)
ผมขอให้อย่าพึ่งมาเยี่ยมตอนนี้นะครับ ให้คุณหนูได้พักผ่อน
พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)
//พยักหน้า
พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)
+
พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)
ได้ค่ะ ขอบคุณหมอมากนะคะ
หมอคนนี้เป็นหมอประจำตระกูลพิมพ์พิมาย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
