ณ ประสาท

",ลิลินลูกตื่นได้แล้ว ได้หลับไหมเนี้ยลูก" เสียงปริศนาที่ฉันได้ยินมันคือเสียงใครกัน

 กลับไปเมื่อ1วันที่แล้ว

"ญาญ่าไก้อ่านนิยายใหม่ของแอด...ยังอะ"เสียงเพื่อนของฉันถามเรื่องนิยายตั้งแต่เริ่มเรียนคาบ1

"อือๆฉันอ่านแล้วสนุกมากเลย"ฉันตอบกลับโดยไม่คิดอะไร

*แอดขอตัดไปตอนกลับหอของน้องนะค่ะ*

"ญาญ่าฉันกลับแล้วนะบะบายยยย" เสียงลากลับบ้านของเพื่อนฉันดังลั่งห้อง

"อืมบะบายนะเลญ่า"

ฉันคงต้องกลับบ้างละสินะ

"ล่าลาล่า"

ตู้ม เสียงรถคันใหญ่คับมาอย่างไวแล้วฉันก็ได้สลบไป

กลับมาปัจุบัน

"สะ...สบายดีค่ะท่านแม่"ฉันรู้สึกสงใสเลยตอบแบบนั้นไปก่อนตามความเคยชิน

อยู่ๆมีคนที่ฉันไม่รู้จักเข้ามา

ต่อนะค่ะ

"องค์หญิงท่านหิวรึยังเพคะ"มีคนชราเดินเขามาในห้องของฉันสมองฉันรวนไปหมดตอนนี้คิดอพไรไม่ออกเลย

"ออยังคะ"เพราะฉันรู้ว่าเขาอายุเยอะกว้าฉันมากอยู่ๆเค้าก็ตอบมาว่า"องค์หญิงไม่ต้องพูดเพราะก็ได้เพคะ"

จะไม่ให้พูดเพราะได้ไงนี้เค้าอายุเยอะกว่าฉันเป็น20เท่าเลยนะบ้ารึปล่าวเนี้ยยยยยย

ตัดมาตอนเย็นๆ

"องค์หญิงเพคะองค์ชายเรียกพบค่ะ" ฉันตกใจมากว่าใครคือองค์ชายสมองฉันงงสุดๆ

แต่ฉันต้องไปอยู่ดี"สวัสดีเพคะ"ฉันเห็นเค้าในสภาพที่อต่งตัวเท่สุดๆ

โปรดติดตามตอนต่อไป

แอดขอบอกอะไรบางอย่างนะค่ะคือแอดช่วงนี้ติดเรียนแบบหนักสุดๆและแอดแต่ง2เรื่องนะค่ะ

ซึ่งนานทีแอดจะอัปนะคะเข้าใจด้วยนะคะแอดจะพยายามแต่งให้ดีที่สุดนะคะบะบายค่าาาา

ต่อค่ะ

ฉันตกใจแบบ นี้พ่อของฉันหรอวะ"ลูกพ่อพ่อคิดถึงเหลือเกิน" เค้าวิ่งเค้าวิ่งมากอดฉันด้วยความคิดถึง"เอิ่มพะ-พ่อคะ"

อยู่พ่อก็ทำหน้าตกใจ"เมื่อกี้ลูกพูดว่าอะไรนะ"เค้าดูตื่นเต้นกับคำพูดของฉันสุดๆ"หนูเรียกว่าพ่อคะมีอะไรหรอคะ"

"นี้ใช้ลูกฉันจริงๆใช้ไหมแม่นม"ก็ลูกเค้าไงบ้ารึปล่าวตกใจอย่างกับเจอลิงวิ่งผ่านไป"ใช้เพคะ"

อยู่พ่อของฉันก็ร้องไห้ออกมา"ในที่สุดลูกของฉันก็ยอมรับ"ห๊ะยอมรับไรวะฉันเอ๋อสุดขีดดดดกับไปเลย"ห๊ะอะไรนะค่ะพ่อ ยอมรับ ยอมรับอะไรหนูไม่เห็นรู้เลย"ขนาดฉันที่้เข้ามาสิ่งร่างลูกของเค้ายังไม่รู้เลย"เพราะลูกยอมรับว่าพ่อเป็นพ่อของหนูแล้ว"

อยู่ทหารก็เค้ามามากกว่า100คนว่าบอกข่าวสารของเมืองตรงข้ามว่า"องค์ชายคับมีคนมาบุกรุกเมืองเคลีนน่าแล้วเพคะ"

ฉันงงมากๆแล้วแม่นมก็บอกให้ฉันออกมาจากจุดๆนั้นเมื่อถึงห้องนอนฉันเลยบอกให้แม่นมออกไปก่อนและฉันก็หลับไป

ในฝัน

"นี่เธอๆ" เสียงแปลกๆเรียกฉันอยู่"ฟังฉันหน่อยสิฉันมีเวลาน้อยนะ" ฉันเห็นร่างของตนเองในฝัน" "เธอคือคนที่สิ่งร่างฉันและฉันอยากให้เธอทำให้ของสิ่งนี้หายไปมันคือผู้ชายที่ชื่อ เลคิสัน ".........และเสียงนั้นได้หายไป ฉันสะดุ้งตื่นเมื่อแม่นมเรียกฉัน"องค์หญิงองค์หญิงเพคะ" "อ๊ะ ค่ะแม่นม งึ่มๆ" "รับประทานอาหารค่ำได้แล้วเพคะ แล้วก็นี้คือจดหมายที่องค์ชายฝากไว้เพคะ"

โปรดติดตามตอนต่อไปป

ฮายยแอดหายไปนานมากไหมอะทุกคนขอโทษนะค่ะนักอ่านสุดน่ารักของแอดแอดจะกลับมาแต่งแน่นอนฮึบรอก่อนน้าาาแอดจะหาเวลามาแต่งนะค่ะ แล้วก็ใครมีเรื่องที่จะสอบถามสามารถติดต่อทางไอจี suphaanancchanthreks ช่องทางนี้เลยน้าตอบช้าต้องขออภัยตั้งแต่ตรงนี้เลยนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ ต่อจากนี้ไม่ต้องอ่านแล้วนะทุกคน ??????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒฒ?ฒฒ??ฒฒ?ฒ?ฒ??ฒฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒ?ฒ??ฒ?ฒ?ฒ?ฒฒ?ฒ??ฒฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒ?ฒ?ฒฒ??ฒฒ?ฒ?ฒ??ฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒ?ฒ?ฒ?ฒ??ฒ??ฒ?ฒ?ฒฒ?ฒ????ฒ?ฒ?ฒฒฒ??ฒ?ฒฒ?ฒ??ฒ?ฒ??ฒฒ??ฒ?ฒ?ฒ?ฒ?ฒฬ?ฒฒ?ฬฬฒ??ฒฬฒ?ฬ?ฒฬ?ฒฬ?ฒฬ?ฒฬ?ฒฬ?ฒฬ?ฒฒ?ฬฒ?ฬ?ฒ?ฒฒ?ฒ?ฬ?ฒฬ?ฒฬฒ?ฬฒฒ?ฬ?ฒฬ?ฬฒฒ?ฬฒ?ฬฬฒ?ฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฬฬฒ?ฒ?ฬฒฬ?ฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฒ?ฒฒ??ฒฒ??ฒ?ฒฒ??ฒฬ?ฒฬฒ?ฬฒ?ฒ?ฒ?ฬฬฒ??ฬฒฒฬ?ฒฬ?ฒ?ฒ?ฒ?ฬฬฒ?ฒ?ฬฒ?ฬฬฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฬฒ??ฒฒ?ฬฬฒ?ฬฒ?ฒ?ฬฬฒ?ฬฒ??ฬฒ?ฒฬฒ?ฬฒ?ฬ?ฒฬฒ?ฒ??ฒฒ??ฒฬฬ?ฒฬ?ฒฬ?ฒฬ?ฒฬฒ?ฬฒ?ฬ?ฒฬ?ฒฬฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฬ?ฒฬ?ฒฬฒ?ฬฒ?ฬฒ??ฒฬฒ??ฬฒฬฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฒฬ?ฬฒ?ฬฒ?ฒฬฒฒ?ฒ?ฬฒ?ฬฒ?ฬ?ฒ?ฒ????ฒ?ฒ??ฒ?ฒ?ฒ