แฝดปรสิต
รักในความลับ
เสาเย่า
ดึกป่านนี้ เจ้าเข้ามาที่ห้องของข้าเพราะเหตุอันใด
กลางดึกคืนนึงในห้องของตำหนักธิดาเทพไป่หลันฮวาศิษย์ผู้นึงในตำหนักเทพบุกเข้าห้องศิษย์พี่เสาเย่า
คังโซรา/หลันฮวา
ชู่ว!! อย่าส่งเสียงดังศิษย์พี่
ไป๋หลันฮวามานั่งบนเตียงของเสาเย่าขยับตัวชิดใกล้จ้องมองหน้าศิษย์ผู้พี่
เสาเย่า
เสื้อผ้าหลุดลุ่ยหมดแล้ว สำรวมด้วย
เสาเย่า
มาหาข้าดึกดื่นเช่นนี้มีเรื่องอันใดถึงรอมาเวลาเช้าไม่ได้
คังโซรา/หลันฮวา
ข้าคิดถึงท่านตอนนี้ เหตุใดข้าจะต้องรอจนถึงเช้าด้วยเล่า
คังโซรา/หลันฮวา
ท่านมิเห็นหรือ ตอนนี้ฝนตกฟ้าร้อง ข้ากลัวที่สุด ขอข้านอนด้วยได้หรือไม่(ยิ้มมุมปากนัยน์ตาเจ้าเล่ห์)
เสาเย่า
คิดถึงก็บอกคิดถึงอยากขอนอนด้วยก็พูดมาตามตรง ใยต้องพูดอ้อมค้อมไปมา
คังโซรา/หลันฮวา
ท่านชอบให้ข้าพูดตรง ๆ เช่นนั้นหรือ?
เสาเย่า
ก็ไม่ต้องอ้อมค้อม ต่างคนต่างเข้าใจกันได้ง่าย มาขึ้นมาบนนี้ (มือตบที่เตียงด้านใน)
ไป่หลันฮวาเดินขึ้นไปบนเตียงแล้วนั่งลงที่ด้านในก่อนจะนอนราบไปกับเตียงนั้นนอนหันหน้ามาหาเสาเย่า
คังโซรา/หลันฮวา
จูบข้าหน่อยสิ...ท่านไม่ยอมจูบข้าเลยมาเดือนนึงแล้วนะ ท่านอ้างแต่ฝึกวิชากับอาจารย์หนัก ข้าเหงาจะตาย
เสาเย่า
อาจารย์จะทำพิธีมอบตำแหน่งให้ข้าเป็นธิดาเทพคนต่อไป เราจะทำเหมือนเช่นเคยไม่ได้แล้วนะ(ยื่นมือไปวางบนใบหน้าของไป่หลันฮวาอย่างเบามือ)
คังโซรา/หลันฮวา
ท่านพูดเช่นนี้หมายความว่าความสัมพันธ์ของเราจะต้องจบลงเช่นนั้นหรือ (น้ำเสียงจริงจัง)
เสาเย่า
ความสัมพันธ์ฉันท์คู่รักเป็นสิ่งต้องห้ามของตำหนักเทพ เจ้าเองก็รู้ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์พี่ศิษย์น้องยังคงเดิมหรือแม้แต่สหายที่รู้ใจ
คังโซรา/หลันฮวา
ที่แท้...ท่านก็เห็นการสืบทอดตำแหน่งสำคัญกว่าข้า(เม้มปาก กำมือแน่น)
คังโซรา/หลันฮวา
ท่านไม่เคยรักข้าเลยใช่หรือไม่
เสาเย่า
อย่าพูดเช่นนั้นออกมาอีกเด็ดขาด ข้ารักเจ้าโหยหาเจ้ามากแค่ไหนเหตุใดเจ้าถึงไม่รู้
เสาเย่า
ข้าต้องตอบแทนบุญคุณอาจารย์การสืบทอดตำแหน่งเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้
ไป่หลันฮวาก้มหน้าเงียบ ตัวสั่นเทา น้ำตาไหลนองทั้งสองแก้ม จนทำให้เสาเย่าตกใจรีบเอามือเช็ดน้ำตาให้นาง
คังโซรา/หลันฮวา
นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใช่หรือไม่ เพราะอีกสิบวันท่านจะต้องสืบทอดตำแหน่งแล้ว(พูดพลางยกมือปาดน้ำตาที่ไหลพรั่งพรูออกมา)
คังโซรา/หลันฮวา
ท่านเงียบเพราะเป็นเรื่องจริง....
เสาเย่า
ถ้าหากคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายเราก็ควรจะมีแต่สิ่งที่ ๆ ให้แก่กันเพื่อจดจำวันเวลาที่มีความสุขด้วยกันมิใช่หรือ
คังโซรา/หลันฮวา
งั้นก็จูบข้า...หลับนอนกับข้าเป็นครั้งสุดท้ายสิ
คังโซรา/หลันฮวา
ท่านกล้าหรือไม่...
คังโซรา/หลันฮวา
ถือว่าเป็นคำขอครั้งสุดท้ายของข้า
เสาเย่า
ถ้าเช่นนั้นก็จงอย่าร้อง...(ขยับตัวเข้าไปใกล้)
เสาเย่าประคองใบหน้างดงามเบื้องหน้าก่อนประกบริมฝีปากกดเบียดริมฝีปากของคนตรงหน้าในทันใด
ก่อนจะกดแทรกลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากของไป่หลันฮวา นางเผยออ้าริมฝีปากรับทันที
คังโซรา/หลันฮวา
อ๊ะ....อ๊า
ลิ้นล้วงลึกตวัดเกี่ยวอีกฝ่ายจนหายใจแทบไม่ทัน จูบอยู่นานจึงปล่อยกลีบปากนั้นให้พักหายใจ
เสาเย่า
ข้าแตะตรงนี้ เจ้าเจ็บหรือไม่(ปลายนิ้วเขี่ยคลึงเม็ดประทุมถันของอกอวบอิ่มทั้งสอง)
คังโซรา/หลันฮวา
อ๊า...ตรงนั้น อย่า...ป ปล่อย (หน้าตาเหยเก ดวงตาฉ่ำเยิ้ม
คังโซรา/หลันฮวา
อื้อ...ม่ ไม่เลย จูบ จูบข้าอีกได้หรือไม่
เสาเย่าเลื่อนริมฝีปากระรัวจูบริมฝีปากอิ่มนั้นกลีบปากบนล่างประกันแนบสนิท
เสาเย่า
อา......อื้อ....อา...
สองมือของเสาเย่านวดเค้นคลึงตรงหน้าอก นวดขยำราวกับกำลังนวดแป้ง
ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงไปดูดยอดเม็ดบัวนั้นจนอีกร่างตัวสั่นเทา
เสาเย่า
ชอบหรือไม่ ถ้าชอบก็ส่งเสียงออกมา ข้าจะได้รู้ว่าเจ้าชอบให้สัมผัสตรงไหน
ปลายนิ้วงามของเสาเย่าแทรกบดกลีบดอกไม้คลึงสักพักก่อนสอดนิ้วเรียวงามเข้าในช่องสวาท
คังโซรา/หลันฮวา
อ๊า....ข้า ตรงนั้นอย่าทำแรงนะ ข้าเจ็บ
ค่ำคืนอันเร่าร้อนแห่งความลับของทั้งคู่ได้ผ่านไป
รุ่งสางไป่หลันฮวาเดินออกจากห้องของเสาเย่าไปอย่างเงียบ ๆ
เสาเย่า
อ่า....เช้าแล้วหรอเนี่ย หลันฮวารีบตื่นแล้วรีบแอบออกไปเร็วก่อนใครจะมาเห็นเข้า
เสาเย่าหันไปด้านหลังกลับไม่พบไป่หลันฮวาแล้ว จึงคิดว่านางน่าจะออกไปแล้ว
ข้าจะติดตามรักท่านทุกชาติไป
เสาเย่าเดินออกไปด้านนอก หลังเปลี่ยนอาภรณ์เรียบร้อยแล้ว.
เสียงกรีดร้องจากเรือนศิษย์ราวกับมีเรื่องตื่นตะลึงอะไรบางอย่าง
เสาเย่ามาถึงเรือนพัก เจอเหล่าศิษย์ยืนออกันหน้าห้องสีหน้าตกใจ
เสาเย่า
พวกเจ้ามุงดูอันใดกัน
เสาเย่าเดินฝ่าทุกคนเข้าไปด้านใน
ทันทีที่เข้าไปถึงทางเข้าเรือนสิ่งที่เสาเย่าเห็นทำให้นางเข่าอ่อนทรุดในทันที
เสาเย่า
หลันฮวา.. ไม่นะ หลันฮวา!!!
ร่างของไป่หลันฮวานอนจมกองเลือด
เสาเย่า
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้เกิดอันใดขึ้น
เสาเย่าคลานเข่าเข้าไปพยุงร่างจมกองเลือดนั้นมาประคองกอดพลางเขย่าตัว
เสาเย่า
หลันฮวาไม่นะ เจ้าอย่าทิ้งข้าแบบนี้สิ
เสาเย่าเอื้อมมือจับมือเย็นชืดนั้น น้ำตาร่วงหล่นราวฝนพรั่งพรู
เหล่าศิษย์สาวต่างจ้องมองอากัปกิริยาของว่าที่ธิดาเทพที่แสดงออกกับไป่หลันฮวาผู้ไร้ซึ่งลมหายใจดูเกินศิษย์พี่ศิษย์น้องธรรมดา
อาจารย์
เกิดอันใดขึ้น พวกเจ้าไปพาตัวศิษย์พี่ของพวกเจ้าออกมา
ธิดาเทพหรืออาจารย์เห็นท่าทางร้องไห้ปริ่มใจจะขาดของเสาเย่ากลัวศิษย์คนอื่นจะขาดความเคารพจึงรีบแยกทั้งคู่ออกจากกัน
เสาเย่า
ไม่นะ ไม่....ข้าไม่ไป ข้าจะอยู่กับนาง
เสาเย่าแข็งขืนน้ำตาอาบสองแก้มหันไปมองอาจารย์อย่างอ้อนวอน
ศิษย์ในสำนัก
เมื่อเช้าข้าเห็นหลันฮวาเดินกลับเข้าไปในห้องท่าทางดูเศร้าโศก
ศิษย์ในสำนัก
นางปิดประตูเงียบข้าถามนางก็เอาแต่ร้องไห้ ข้าเลยปล่อยให้นางอยู่คนเดียว คิดไม่ถึงพอข้ากลับมานางก็เป็นเช่นนี้แล้ว
อาจารย์
เอาศพของหลันฮวาออกไปทำความสะอาดตกแต่งร่างนางให้งดงามดั่งเช่นเดิม
ศิษย์ในสำนักกำลังจะเดินเข้าไปแต่เสาเย่าเอ่ยปากห้าม
เสาเย่า
ไม่ต้อง ข้าจะทำเองทั้งหมดเอง พวกเจ้าถอยไป อาจารย์ศิษย์ขออภัยแต่นี่คือคำขอของศิษย์ได้โปรดอนุญาต
อาจารย์แววตาดูกังวล แต่ก็ยอมทำตามที่เสาเย่าขอ
เมื่อทุกคนต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนในการเตรียมงาน เสาเย่าที่ทำความสะอาดร่างของหลันฮวากับร้องไห้ไม่หยุด
เสาเย่า
ไม่ต้องกังวลนะ ข้าจะไม่ให้เจ้าเหงาเพียงลำพัง เจ้ารักข้ามากข้ารู้ดี ข้าเองก็เช่นกัน ข้า...จะตามไปอยู่กับเจ้า
ที่หน้าผาตำหนักเทพ เสาเย่ายืนอุ้มร่างของไป่หลันฮวาอยู่ริมหน้าผาพลางจ้องมองหน้าของนาง
เสาเย่า
ข้าขอโทษที่ข้ามันขี้ขลาด
เสาเย่า
ไม่กล้าเปิดเผยความรักที่มีต่อเจ้า เจ้ารอข้านะ เราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไป หากชาติหน้ามีหญิง ขอให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกันตลอดทุกภพทุกชาติไป
เสาเย่าอุ้มร่างของไป่หลันขยับเดินไปจนสุดปลายผาก่อนจะกระโดดลงไปจากหน้าผา
ใต้หุบเขาสองร่างของหญิงสาวที่นอนอาบกองเลือดต่างจับกุมมือไว้แน่น ร่างทับบนตัวกันแนบสนิท ก่อนเสาเย่าจะสิ้นลม
เกิดใหม่
ปี 2023 โซล ประเทศเกาหลีใต้
คังโซรา/หลันฮวา
สวัสดีค่ะ คังโซราพูดค่ะ
หัวหน้าคิม
ย่าห์!! คังโซรา รู้มั้ยนี่มันวันอะไร
คังโซรา/หลันฮวา
รู้ค่ะ วันครบรอบวันตายของครอบครัวฉัน
หัวหน้าคิม
อ่าว!! งั้น..เธอก็อยู่ที่สุสานสิ งั้นไม่เป็นไร ไว้เธอเสร็จธุระก่อนค่อยโทรมาหาฉันนะ
ตึ๊ด.....(โซราตัดสายทิ้งทันที)
คังโซรายืนอยู่หน้าหลุมศพของพ่อกับแม่หลังอุบัติเหตุเมื่อยี่สิบปีก่อนทำให้เธอสูญเสียทั้งพ่อและแม่และต้องไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า
คังโซรา/หลันฮวา
หนูคิดว่าหนูจะไปอยู่อมเริกาแล้วล่ะ ต่อไปอาจจะไม่ได้มาเยี่ยมพ่อกับแม่ทุกปีนะ หนูคิดว่าหนูจะแต่งงานแล้ว
เธอจ้องมองป้ายหลุมศพนั้นก่อนจะยืนระลึกเสร็จเรียบร้อยเธอก็สวมแว่นดำเดินออกจากสุสานนั้นไป
สายโทรเข้า
..ไม่ระบุหมายเลข..
คังโซรา/หลันฮวา
สวัสดีค่ะคังโซราพูดค่ะ
คังแทโอ
ที่รักผมลงเครื่องมาแล้วนะ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนแล้ว
คังโซรา/หลันฮวา
ขอโทษนะคะ คุณคงโทรผิด
คังแทโอ
ย่าห์!! ยายตัวแสบ ยังกล้าเล่นแบบนี้อีกเหรอ(ยิ้ม)
คังโซรา/หลันฮวา
(หัวเราะ) ฉันอยู่สุสานเคารพพ่อกับแม่เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันเข้าไปรับค่ะ (มองดูนาฬิกา) อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
คังแทโอ
โอเค รับทราบครับผม ไว้เจอกันคิดถึงคุณจะแย่แล้ว
คังแทโอแฟนหนุ่มของโซราที้งคู่จอกันตอนเรียนที่เมืองนอก โซรากลับมาเพื่อจัดการเรื่องทรัพย์สิน ซึ่งต้องใช้เวลาเป์นปีเธอจึงทำงานที่นี่ไปก่อน
คังโซรา/หลันฮวา
ทำไมวันนี้รู้สึกปวดหลังจังแหะสงสัยวาดรูปทั้งคืนแน่เลย
สนามบินอินชอน
ประเทศเกาหลีใต้
โซรามาถึงสนามบินพบแทโอยืนรออยู่ที่ประตูทางเข้า 13
ทันทีที่เจอกัน โซรากระโดดกอดคอแฟนหนุ่มเขาอุ้มเธอเอาไว้ สองคนก้มเอาหน้าผากชนกัน
คังโซรา/หลันฮวา
คิดถึงคุณจัง
คังแทโอ
ผมคิดถึงมากกว่าอีก
คังแทโอ
ดูผอมลงทำไมตัวหนักขึ้นเนี่ย(ยิ้ม)
คังโซรา/หลันฮวา
อะไรกันน้ำหนักฉันลดนะเพราะคิดถึงคุณ
คังโซรา/หลันฮวา
คุณน่ะ ไม่ยอมออกกำลังกายใช่มั้ยเลยไม่มีแรงเนี่ย
คังแทโอ
อยากรู้ว่ามีแรงมั้ย คืนนี้เดี๋ยวรู้กัน
คังโซรา/หลันฮวา
คนทะลึ่ง...
คังแทโอ
คุณนั่นแหล่ะทะลึ่งผมยังไม่พูดอะไรเลย คิดไปถึงไหน(หัวเราะ)
คังโซรา/หลันฮวา
ไปค่ะ ขึ้นรถกัน คุณไม่กลับเกาหลีจะนี่สิบปีแล้วนี่นาเดี๋ยวฉันพาไปกินของอร่อย
แทโอพยักหน้าตกลง เขาก้มลงหอมแก้มโซราฟอดใหญ่ก่อนโอบเอวแล้วเดินไปด้วยกัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
