ดาวหัวใจนายปีศาจ

♥️💔♥️💔♥️💔♥️💔

กฏของผู้หญิงขี้เหร่ข้อสำคัญ ห้ามหลงรักใคร เด็ดขาด! เพราะมันจะทำให้

คุณอกหักซ้ำแล้วซ้ำอีก อย่างที่ฉันกำลังเจอ มันร้ายสุดๆ ก็ตรงอาการน้ำตาท่วมใจ ซ้ำซากของฉันดันเกิดจากผู้ชายคนเดียว! คนเดิม! หน้าเดิม

หล่อไม่เกรงใจใคร เหมือนเดิมแล้วนิสัยก็ชั่วร้ายเหมือนเดิมด้วย! TOT อ๊ากกก~

สตาร์ pets💔

ชาตินี้จะหวังความรักแท้จริงได้จากไหน?

ถ้าทุกคนเอาแต่เฝ้ามองหาเพียงใครสักคนที่มีรูป โฉมงดงามดุจไข่มุกอันดามันแล้วทิ้งคนหน้าตาธรรมดาแบบพื้นบ้านเบๆ ให้ชีช้ำกะหล่ำปลี โอ้ว! มันจะเกิดความสมดุลในหมู่ชาวโลกได้ยังไงเล่า จริงไหม!?!

เอางี้ ลองจินตนาการภาพง่ายๆ สมมุติสังคมเรามีพวกหน้าตาดีพร้อมยิ่งกว่า ระบบโทรศัพท์อยู่หยิบมือ แล้วพวกนี้ก็ดันกอดคอจับจองกันเองแน่นหนึบยิ่งกว่า แปะกาวยี่ห้อช้าง คนที่หน้าตาไม่ดีมีแค่ความน่ารัก (น้อยนิด)อย่างฉัน -_-;; จะหวังควงหนุ่มในฝันสักครั้งเก็บไว้เป็นความทรงจำได้ยังไง ไอ้เรื่องจะหวังมีแฟนหน้าตา

ขั้นเทพมันก็ยิ่งห่างไกลเหมือนน้ำใต้บาดาลกับวัตถุนอกโลกนั่นแหละกลับมาเกิดใหม่คงง่ายกว่า

ในกรณีของฉันคงต้องโทษว่าเป็นความผิดของพ่อกับแม่ที่ลำเอียง! ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันเกิดมาหน้าตาเหมือนลูกหมาเล่นน้ำคลอง แต่เสกให้"ยัยเจ๊วีซ่า"หน้าตาราวกับดอกซากุระจากสรวงสวรรค์

ความยุติธรรม ไอ นี้โดด ยูววว!! -o-^!!

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!!!

" ม่ายยย ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย" อกเด้งดึ๋งดั๋๋ง หน้าสวยใสไร้มลทิน แล้วไงฟะ ขาวอย่างกับโบ๊ะแป้งข้าวเจ้า ผ่านกรรมวิธีสักนิดก็ทำขนมกุยช่ายได้เลย ยัยพวกนี้ดีตรงไหนนักหนาเล่า ไอ้บ้าเอ้ย!!

"ฮือ ๆๆ" ฉันกระหน่ำฟาดหนังสือพิมพ์โรงเรียนที่ถืออยู่ในมือลงกับโต๊ะหินอ่อนอย่างสติแตก จินตนาการว่ามันเป็นคอผู้ชายใจร้ายคนนั้น ฉันรับรองเลยว่าเขาแหลกคามือฉันแน่ >_< กี่คน...กี่คนแล้วตั้งแต่เปิดเทอม เฉพาะแค่เทอมนี้เทอมเดียว สี่ ไม่สี ห้าต่างหาก ห้าคนแล้วนะเว้ยที่นายสับรางกันไม่หยุด แล้วไอ้พวกนักข่าวสมองบวมของโรงเรียนก็เหมือนกัน ทำไมต้องขยันเอามาลงเสียดแทงหัวใจ

จิ้มลูกกะตาฉันจนเจ็บจิ๊ด ว่างนักเหรอไง ฮึ่ย!

สตาร์ pear

"***ทำไมนายมันเจ้าชู้แบบนี้ T^T ฮือ~แม่จ๋า***"

**ไอติม pear

"ใจเย็นๆ ก่อนน่าสตาร์ แกน่ากลัวจนใครๆหนี้หมดแล้วเห็นไหม หัดอ่านซะบ้างสิ**"

สตาร์ pear

ฉันตวัดสายตาใส่ไอติม ยัยเพื่อนชี้ตีหน้าแหยแล้วพยายามหดคอกลับ กระดองอันอบอุ่น ขณะเดียวกันฉันก็เริ่มรู้ตัวว่ากำลังสูญเสียภาพพจน์นักเรียนดีเด่นที่ (แสร้ง)สั่งสมความเป็นกุลสตรีให้ใครต่อใครเห็นเป็นบุญตามาตลอดหนึ่งปีเกือบถูกฉกคืนไปแล้วไหมล่ะ

ฉันขยับตัวยุกยิก เริ่มจัดทรงผมกระเชอะกะเชิงลูบหน้าปรับอารมณ์ก่อน ฉีกยิ้มเก๋กู้ดโปรยไปรอบๆ อะไรอ่ะ ทำไมทุกคนทำหน้าพิกลเหมือนกำลังมองหาความ ปกติ ว่ายังพอหลงเหลือในร่างกายของฉันบ้างไหม เอาเถอะ ฉันอาจคิดไปเองเพราะฉันน่ะปกติสุดๆแล้ว ^—^b พวกนั้นจะมาเข้าใจอะไร ชึ

"**ใครว่าฉันน่ากลัว ฉันนะสาวหวาน...หวานเจี๊ยบเรียบร้อยมากเลยแก่ก็รู้**"

ไอติมทำหน้าแบบ 'ไม่รู้เว้ย' ฉันไม่สนเธอ หยิบแว่นหนาเตอะของตัวเองที่วางอยู่บนกองหนังสือขึ้นมาสวม วิญญาณความคงแก่เรียนสิงร่างทันที

"**แย่ชะมัดเลยไอติม ฉันรู้นะว่าอารมณ์ฉันมันแปรปรวน ก็เพราะหมอนั่นน่ะ แหละ พยายามไม่คิดแล้ว แต่สุดท้ายก็อดหงุดหงิดไม่ได้อยู่ดี**"

ไอติม pear

"ฉันเข้าใจ แกคงลืมเหตุการณ์ "วันนั้น" ไม่ได้ง่ายๆ หรอก" ไอติมลูบหลัง

สตาร์ pear

ลูบไหล่ปลอบโยน แต่โทษเหอะ มันไม่ช่วยอะไรเลย ฮึก

****ไอติม pear

"อีตาบัตเตอร์น่ะแย่จะตาย เจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น ใครๆ เขาก็รู้กันทั้งโรงเรียน"

"............"

"แล้วไอ้เรื่องข่าวลือที่ว่าเขาควงผู้หญิงคนใหม่หลังจากทิ้งยัยเชอร์รี่ได้แค่ยี่สิบสี่ชั่วโมง มันก็เป็นเรื่องธรรมดาจะตาย เล่นมีผู้หญิงรอต่อคิวรับช่วงยิ่งกว่าขนม แจกฟรี"

**สตาร์ pear

ดูมันเปรียบ บัตเตอร์ของฉันกลายเป็นของแจกฟรีไปแล้ว TOT**

จริงฉันก็ไม่คิดมากหรอก ต่อให้เขาคบผู้หญิงอีกสักยี่สิบคนก็เถอะ แต่ไม่เข้าใจก็ไอ้ตรงที่ทำไมแต่ละคนมันสวยลากไส้ขนาดนี้ ตรงนี้แหละที่น่าเจ็บใจ ถ้าไม่อายคนอื่นฉันคงพ่นน้ำตาออกมาแทนน้ำลายแล้วแน่ๆหรือ เพราะมาตรฐานผู้หญิงของเขามันต้องพวก อก 36 สะโพก 35 สูงร้อยกว่าๆ ชอบมะ ชอบม้า ~"