ดิโอ กับ เเม่

คนที่ปลูกฝังเรื่องความคิดที่จะไปสวรรค์ให้ดิโอคนเเรกคือเเม่นั่นเอง

เเม่ของดิโอมักจะพูดกับดิโอบ่อยๆตอนเป็นเด็กว่า

"ดิโอ  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงมีชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีเเละความภาคภูมิ ถ้าทำเช่นนั้นได้ละก็จะได้ไปสวรรค์"

ตามประสาเด็กที่อยู่ในเมืองที่เน่าเฟะอย่างนั้นก็ไม่เเปลกที่จะไม่เข้าใจ

"สวรรค์น่ะเป็นสิ่งที่มีจริง เธอยังเด็กอยู่เลยไม่เข้าใจ เมื่อเธอโตเป็นผู้ใหญ่เเล้วก็จะเข้าใจเองล่ะ"

"มันหนทางที่จะไปสวรรค์จริงๆนะ ดังนั้นพวกเเราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อการนี้เเหละ เพื่อที่จะได้ไปสวรรค์"

ดิโอมักจะดูถูกเเละมองว่าเเม่ของตัวเองนั้นช่างโง่เง่าเหลือเกิน ชอบทำตัวคนดีเป็นเเม่พระ"ผู้ให้"ไปช่วยคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองก็อดยากอยู่เเล้ว เเถมยังถูกพ่อ(ดาริโอ้ เเบรนโด้)ทุบตีอยู่เสมอ ดิโอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยอมให้ถูกเป็นฝ่ายกระทำเพียงฝ่ายเดียวอย่างนั้น  

เป็น"ผู้ที่ถูกช่วงชิง"ไปเรื่อยๆ จนวาระสุดท้ายของชีวิตที่ต้องป่วยตาย

"เเค่ไม่มีเหล้า...เเค่พ่อไม่ดื่มเหล้าเท่านั้นเเหละ เค้าก็กลับมาเป็นคนดีเหมือนเดิม"

ดิโอไม่ได้ยินดียินร้ายเท่าไหร่ที่เเม่ตาย เเต่รู้สึกโล่งอกที่สุดท้ายก็ตายเเล้วสินะ ไปสบายเเล้วสินะ หลุดพ้นสักที เเม้ในวาระสุดท้ายก่อนตายเเม่ก็ยังคงพร่ำพูดถึงเรื่องสวรรค์ซ้ำไปซ้ำมา ดิโอตระหนักได้ว่าที่เเม่ตัวเองไม่หนีไปเมืองอื่น หรือเลิกกับสามียอมทรมาณเรื่อยมา เป็นเพราะทั้งชีวิตของเธอมีสิ่งที่เรื่องว่า"สวรรค์"คํ้าจุนอยู่นั่นเอง

"สถานที่ๆเเม่ของชั้นตั้งใจจะไป.....สถานที่เเม่ของชั้นไม่ได้ไป.....ชั้นจะไป....."

นี่เป็นการจุดชนวนที่ทำให้ดิโอเริ่มสนใจในสิ่งที่เรียกว่าสวรรค์ขึ้นมา

ดิโอ กับ พ่อ(ดาริโอ้)

"คนที่จะเรียกว่าพ่อได้เต็มปากเเทนที่เป็นไอ้หมอนี่ น่าจะเป็นเซอร์จอร์จ โจสตาร์มากกว่า"

ในตอนเเรกก่อนที่เเม่จะตาย ดิโอคิดว่าวิธีการของพ่อนั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง นั่นคือไม่ต้องทำตัวเป็นคนดี เพียงเเค่ช่วงชิงเเละทำร้ายคนอื่นเพื่อให้ได้สิ่งที่อยากได้ก็เพียงพอเเล้ว  ในเมืองจรจัดเเบบนั้นการทำตัวเป็นผู้ช่วงชิงเป็นหนทางที่ทำให้ตัวเองอยู่รอดต่อไป

จนกระทั่งดาริโอ้ สั่งให้ไปขายเดรสของเเม่เพื่อเอาไปเเลกเป็นเงินซื้อเหล้า ดิโอถึงกับ"ฉุนกึก"เเละเริ่มที่จะอยากฆ่าพ่อตัวเองขึ้นมา ไม่ใช่เพราะหวงเดรสของเเม่หรืออย่างไร

เเต่รู้สึกกับสมเพชกับสถานะของตนเองว่าทำไมข้าผู้นี้ถึงต้องยอมลดตัว มาเป็น"ผู้ถูกช่วงชิง" ให้กับคนสวะเเบบนี้  ดิโอที่ตั้งใจจะฆ่าพ่อด้วยการปล่อยให้ดิ่มเหล้าไปจนตายอย่างช้าๆ เลยเปลี่ยนวิธีการมาใช้ยาพิษให้ตายอย่างช้าๆเเทน

"ดาริโอ้ เเบรนโด้"

"ขนมปังที่ไร้รสชาติเหมือนโฟมยาง ไม่สามารถเติมเต็มให้ท้องอิ่มได้"

สิ่งที่ดิโอได้รับจากการฆ่าพ่อคือความว่างเปล่า ไร้อารมณ์ความรู้สึก เเต่ลึกๆเเล้วดิโอก็รู้สึกเหมือนชีวิตใหม่ของตัวเองกำลังเริ่มขึ้น ในที่สุดก็มาที่จุดสตาร์ทเสียที จุดเริ่มต้นความเป็นมนุษย์ของตัวเอง

ดิโอ กับ โจนาธาน (เเละตระกูลโจสตาร์)

"โจนาธาน โจสตาร์ เป็นเเค่ผู้รับช่วงต่อ"

ในมุมมองของดิโอ ตอนเเรกโจนาธานเป็นเเค่คนอ่อนเเอเเละไม่น่าสนใจ เป็นเเค่ผู้สืบทอดตระกูลโจสตาร์ ลูกขุนนางผู้โชคดีที่ไม่ต้องทำอะไรก็มีอนาคตที่รุ่งเรือง

ดิโอรู้สึกไม่พอใจ ตั้งเเต่วันเเรกที่เจอหน้าโจนาธาน ดิโอก็ตัดสินใจจะดำเนินหน้าที่"เป็นผู้ช่วงชิง"ต่อไป ด้วยศักดิ์ศรีเเละความภาคภูมิที่สูงส่ง จากนั้นก็ลงช่วงชิงสิ่งต่างๆเรื่อยมา

หลังจากที่ดิโอเข้าไปยุ่มย่ามกับเอริน่าจนโดนต่อย ดิโอก็ตระหนักได้ว่าควรวางมือจากโจนาธานก่อน เพราะโจนาธานเป็นพวกที่ว่า ไม่เห็นตัวเองสำคัญเเต่ถ้าคนใกล้ตัวถูกทำร้ายละก็ จะระเบิดพลังเเบบไม่คาดคิดออกมา

ดิโอไม่ค่อยเข้าใจการกระทำเเบบสุภาพบุรุษเเละเป็นคนเเสนดีเเบบโจนาธาน

"ชั้นได้ยาพิษมาเเล้วล่ะ...หรือก็คือชั้นเจอหลักฐานที่จะจับนายได้เเล้วล่ะ ดิโอ"

"ชั้นรู้สึกหนักใจนะ อาจจะพูดไม่ได้ว่าเป็นคนที่สนิทใจกัน เเต่ในฐานะที่เป็นพี่น้องที่ถูกเลี้ยงมาด้วยกันต่อจากนี้จะต้องส่งตัวนายให้ตำรวจ..."

"น่าเสียดายจริงๆ ดิโอ "

ดิโอตระหนักได้ว่าตลอดชีวิต โจนาธานคงไม่เข้าใจหรอกว่าคำพูดเเละสายตาที่สงสารคนอื่นเเบบนั้น มันสร้างบาดเเผลให้คนอื่นขนาดไหน ดิโอไม่ได้รู้สึกผูกพันถึงความเป็นพี่น้องเลย เเม้เเต่นิดเดียว

"สุดท้ายเเล้วโจนาธานก็เป็นเเค่ผู้ช่วงต่อ เเม้เเต่คลื่นมนตราที่ใช้สู้กับชั้นก็ไม่ได้ควานหาวิชาด้วยตนเอง ไม่ได้ไปฝึกที่เทือกเขาธิเบตเหมือนพวกลุงเซปเปลี่ย์เเละเพื่อน ไม่ได้รับรู้ว่าดิโอคนนี้ยังมีชีวิตด้วยตัวเองสำหรับโจนาธานเเล้วตัวตนของชั้นเเละหน้ากากศิลา เป็นเเค่สิ่งที่อยากให้หายไปเเละถูกลืมไปเร็วๆเท่านั้นเอง เป็นเเค่ผู้รับช่วงต่อที่เกียจคร้าน"

เเต่จากมุมมองนี้เองทำให้ดิโอพลาดท่าให้กับโจนาธานจนได้ เพราะ"การเตรียมใจ"ของดิโอไม่เพียงพอเมื่อเทียบเท่ากับโจนาธาน อย่างในตอนที่สู้กันในปราสาทก่อนดิโอจะเหลือเเค่หัว

ถึงดิโอจะไม่ชอบใจโจนาธานก็ตาม พออยู่ในสถานะที่เหลือเเค่หัว ดิโอก็ยังทำหน้าที่เป็น"ผู้ช่วงชิง"ต่อไป  โจนาธานถูกมองอย่างอัพเกรดขึ้นว่าเป็นศัตรูเก่าที่น่าเคารพ เพราะเป็นคนที่ทำให้ดิโอคนนี้ ถึงกับอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้ได้

"ถ้าหากไม่ใช่ร่างกายของโจนาธานละก็ข้าคนนี้คงไม่สามารถอยู่ได้จนถึง100ปีก็เป็นได้"

ชะตากรรมเเละสายสัมพันธ์ของดิโอระหว่างตระกูลโจสตาร์ เริ่มขึ้นจากโจนาธาน  

"หากโจนาธานกลายเป็นผีดูดเลือดละก็ คนที่จะฝึกคลื่นมนตราก็คือข้าคนนี้ไม่ผิดเเน่"

ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะเเปรเปลี่ยน สถานะจะเเปรเปลี่ยนไป เเต่ชะตากรรมที่ต้องพบเจอของคนนั้นๆไม่อาจเเปรเปลี่ยนได้

ดิโอไม่ค่อยสนใจพวกโจทาโร่ เเละโจเซฟเท่าไหร่ โดยเฉพาะโจเซฟ ดิโอว่ามักจะว่าไม่ได้สืบทอดความเป็นสุภาพบุรุษเเบบโจนาธานมาเลยสักนิด

ดิโอ กับ คะเคียวอิน โปลนาเรฟ อับดุล เเละอิกกี้

ดิโอสนใจในความสามารถสเเตนต์ของทุกคน เเละอยากให้เป็นลูกน้องมาก

ดิโอสนใจอิกกี้เป็นพิเศษ ด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง  อาจเป็นเพราะไม่ได้มีจุดประสงค์ที่จะมาฆ่าตัวเองชัดเจน เพื่อช่วยโฮลี่เหมือนคนอื่นๆ

การใช้ก้อนเนื้อฝังไว้ที่หัว ทำให้ความสามารถสเเตนต์อ่อนลง เพราะงั้นดิโอจะเลี่ยงไม่ใช่ก้อนเนื้อนี้กับลูกน้องตัวเองในช่วงหลังๆ

ดีโอ กับ สปีดวาก้อน

"ไอ้หมอนี่มันเหม็นเข้าไส้เลยล่ะ กลิ่นเหม็นยิ่งกว่าอ้วกของมันลอยฟุ้งมาเชียว"

"เลวเพราะสภาพเเวดล้อมนะเหรอ ไม่ใช่หรอก หมอนี่มันเลวมาตั้งเเต่เกิดต่างหาก!"

ช่างเป็นคำพูดที่ถูกต้องจริงๆ ดิโอยอมรับ

"ใช่เเล้วล่ะ ชั้นเป็นคนชั่ว"

"เเละสภาพเเวดล้อมมันก็ชั่วร้ายด้วยเเหละ"

จะด้วยชะตากรรมหรืออะไรก็ตาม ทำให้ชั้นกลายเป็นคนเเบบนี้เเหละ

ดิโอ กับ เเม่เฒ่าเอ็นย่า

เอ็นย่าไปตามคำทำนายของจากไพ่ทาร็อต บอกว่าให้พายเรือไปที่พิกัดตามนี้เเถวฝั่งคานาเรีย จะพบผู้ชายคนหนึ่งอยู่บนเรือ

ดิโอรู้สึกงงว่าเพียงเพราะคำทำนายไพ่ทาร็อตเเค่นี้ ทำให้ยายคนนี้พายเรือมาหา อีกทั้งยังกลายเป็นลูกน้องจงรักภักดี หรือเป็นเพราะพรหมลิขิตก็ตาม ดิโอเริ่มสนใจสิ่งที่ดึงดูดให้คนมาพบเจอกัน

ดิโอเรียกสิ่งนั้นนั้นว่า "เเรงดึงดูด"

หลังจากที่ได้พบกับเอ็นย่า  ดิโอกับเอ็นย่าก็เริ่มสร้างองค์กร รวบรวม สร้างผู้ใช้สเเตนต์ใหม่ๆขึ้นมา

ดิโอถูกใจนิสัยที่ชั่วร้ายของเอ็นย่ามาก ที่เป็นฝ่ายอธรรมเต็มรูปเเบบ

ดิโอ กับเหล่าลูกๆ

ดิโอเชื่อว่า   ผู้หญิงที่ยิ่งเลวยิ่งดีเพราะลูกที่คลอดออกมาจะกลายเป็นคนดี เข็มเเข็งเเละมีความสามารถ

หญิงที่ดิโอจับตัวมานั้น ไม่ได้มาเพื่อ"เป็นอาหาร" เพียงอย่างเดียว ถ้าเห็นเเววว่าคนไหนเป็นผู้หญิงที่ดูชั่วๆล่ะก็ ดิโอก็จะตั้งใจปล่อยให้หนีไป พร้อมฝากลูกไว้ในท้อง

ดิโอไม่ได้รู้สึกรักหรือผูกพันในเรื่องสายเลือดเลยสักนิด ลูกก็เเค่เป็นการขยายเผ่าพันธุ์ไปเท่านั้น

ดิโอกับเอริน่า

ดิโอชอบเปรียบเอริน่าว่าเหมือนกับเเม่ของตัวเองคือ มีความภาคภูมิเเละศักดิ์ศรีสูงส่ง เเข็งเเกร่ง ทำตัวเป็นคนดีเหมือนเเม่พระ ดีเกินไปจนเหมือนเป็นคนโง่เง่า

ดิโอไม่ได้เกลียดเอริน่าเหมือนโจนาธาน ไม่ได้เป็นศัตรูกันเเต่เป็นตัวขัดขวางเวลาจะทำอะไรตลอดเวลา คือน่าเบื่อเเละน่ารำคาญในสายตาดิโอ

"ดิโอ "

"ฟังให้ดีนะ ดิโอ"

"ถ้าชั้นเกิดในเมืองที่ยากลำบากเช่นเดียวกับนาย ชั้นก็อาจจะทำเเบบเดียวกับนายก็ได้"

"ร่างกายของโจนาธานน่ะ กลายเป็นของๆนายเเล้วนะ"

"ต่อจากนี้ นายก็เป็นคนในบ้านโจสตาร์อย่างเต็มตัวเเล้ว"

"นายช่วยหลับอย่างสงบ เป็นเพื่อนกับสามีชั้นสักพักที่ใต้ก้นทะเล "

"จะผ่านไปสัก50ปี หรืออีก100ปีก็ไม่รู้ ....เเต่เมื่อถึงเวลานั้นชั้นหวังว่า นายจะเปลี่ยนเเปลงจากคนชั่วกลายเป็นคนดี"

"เป็นคนดีที่ความภาคภูมิเเละศักดิ์ศรีที่สูงส่ง เป็นคนที่สามารถไปยังสวรรค์ได้"

ดิโอไม่กล้ายอมรับเต็มปากเต็มคำว่าถูกเอริน่า โจสตาร์ช่วยเอาไว้ เเต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังเป็นความทรงจำรางๆที่ไม่อาจลืม เเม้กระทั้งผ่านมา100ปีเเล้วก็ตาม

ดิโอ กับ เอริโก้ พุชชี่

"พุช นายคิดว่าสิ่งที่ทำให้มนุษย์ต่างกับสัตว์ต่างกันคืออะไร  "

"สิ่งที่ทำให้มนุษย์ต่างจากสัตว์ด็คือ มนุษย์มีความคิดที่อยากไปสวรรค์ยังไงล่ะ ดิโอ มุนษย์ทุกคนคิดเช่นนั้น"

"มนุษย์ใช้ชีวิต เพื่อหวังที่จะได้ไปสวรรค์ สิ่งนั้นคือความวิเศษของมนุษย์ยังไงล่ะ..."

ด้วยคำตอบนี้ทำให้ดิโอสนใจในตัวพุชมาก เเละเป็นการตอกย้ำถึงความคิดเกี่ยวกับทฤษฏีเเรงดึงดูด

ว่าพรหมลิขิตที่ตัวเองมีกับตระกูลโจสตาร์ เเละพรหมลิขิตที่ทำให้ได้เจอกับเอริโก้ พุช เพื่อนที่ตามหามานานนั้น เกิดจากพลังเเรงดึงดูดนั่นเอง

ดิโอไม่คิดจะฝากฝังเรื่องสวรรค์ไปให้กับใครชัดเจน อาจจะให้ใครที่"มาอ่านบันทึกนี้"โดยบังเอิญ จะด้วยเเรงดึงดูดหรืออะไรที่ชักพามาให้อ่าน ให้คนนั้นทำตามทฤษฏีขอดิโอให้สำเร็จ  

หลังจากที่พวกโจทาโร่ได้รุกคืบเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เเละสุญเสียผู้ใช้สเเตนต์ไปหลายคน ดิโอรู้สึกความไม่ปลอดภัยที่ต่อชีวิตตัวเอง เลยฝากฝังพุชไว้อย่างเต็มตัว