"ท่านพ่อเรียกหนูมีอะไรหรือเปล่าคะ?"

ฉันเดินตามไปที่โถงทางเดินกับพ่อของฉันที่กำลังพาไป

"เอ้าเเม่บ้านไม่ได้บอกลูกหรอพ่อคิดว่าลูกรู้เเล้วนะเนี่ย"

อะไรกันเนี่ยหน้าประตูทำไมกันฉันอยากถามออกมาเเต่เก็บใว้กอนด้วยความที่กังวนว่าอาจจะเป็นเรื่องร้ายเเรงเลยไม่ถามออกไป

ถึงอยากนั้นความสงสัยก็กายเป็นตกใจเเละช็อกไปพร้อมๆกันเมื่อมีชายหนุ่มที่ไหนไม่รู้เดินเข้ามาในบ้านของฉันเขาเป็นผู้ชายผมสีาวใส่สูธสีดำเขาหน้าตาดีเลยทีเดียว

"พ่อจะเเนะนำให้รู้จักลูคัสเป็นพ่อบ้านสวนตัวของลูกนะ"

"ห่ะเดียวนะพ่อหมายความว่าไงพ่อบ้านสวนตัวหนะนี่พ่อจ้างมาคนี่199คนเเล้วนะพ่ออีกอยางเเต่ละคนก็อยู่ไม่ได้ถึงเดือนยังจะจ้างมาอีกหรอ"

ฉันเหนื่อยกับพ่อจริงๆนะคือเอะอะๆก็จะจ้างพ่อบ้านสวนตัวมาโดยไม่ถามฉันสักคำเห้อท่านพ่อเนี่ยนะ

"เอาเถอะๆทำตัวดีๆละชวงนี่พ่อจะออกไปข้างนอกนะ"

พูดจบก็เดินออกไปพร้อมหมวกคู่ใจฉันละเบื่อจริงๆทำไทคิดว่าฉันเป็นเด็กอยู่กัน

"อ่าาาคุณ มีอา เร ใช่มั้ยครับ?"

"ก็ใช่หนะสิคิดว่าฉันเป็นโจรหรือไงพ่อบ้านคนไหม่?"

"อ่าฮ้าๆผมไม่สามารถทำงั้นหรอกคับคุณหนูผู้น่ารัก\~"

อะไรกันท่าทางชายหนุ่มข้างหน้าของเธอเอยขึ้นพร้อมหัวเราะเหมือนเอ็นดูยังไงอยางนั้นทำให้หญิงสวตรงหน้าของชายหนุ่มมองอีกฝ่ายด้วยเเว้วตช็อกๆปกติเเล้วพ่อบ้านก็จะเงียบหรือไม่ก็ประชดกับเเต่ทำไมชายคนนี่ถึงได้หัวเราะชอบใจอยางนั้นกันบ้าไปเเล้วหรือเปล้า

"อ่าามีตรงน่าหัวเราะกัน??"

"ห่ะๆโทษทีครับผมเห็นว่าคุณหนูน่าเเกล้งอะๆไม่สิๆน่ารักน่าเอ็นดูเลยหัวเราะหนะครับ555"

ไอหมอนี่มันเชื่อไม่ได้!

เหมือนคำที่ฉันคิดมันออกมันออกมาทางซี่หน้าท่าทางเลยทำให้ลูคัสมองฉันด้วยเเว้วตาอึกๆ

"โอ้วคุณหนูปากร้ายใช้ได้เลยนะครับเเต่ระวังอย่าไปพูดกับคนอื่นเข้าละโดยเฉพาะราชา:

"เซ้าซี้จัง"

.—

หลายๆวันมากนี่เธอกับพ่อบ้านนั้นอยู่ด้วยกันจนเเทบจะติดกันเเล้วไม่ใช่ว่าเธอพยามทำให้พ่อบ้านออกนะเเต่พ่อบ้นไม่ออกต่างหากเห้อออเบื่อจริง

"นี่ไม่เบื่อเลยหรือไงที่โดนฉันเเกล้งทุกวัน"

.,—

"ไม่หรอกคับมันมีบางอยางบอกผมว่ายังควรอยู่ต่อหนะ555"

"พูดบ้าอะไรหนะน่าเบื่อจริงไอบ้าเอ้ย"

หญิงสาวถอนหายใจพร้อมกับปล่อยให้เเม่บ้านหวีผมไป

"ว่าเเต่ทำไมคุญหนูไม่ให้ผมหวีผมให้ละ"

"ไม่อยากให้นายจับผมสวยๆฉันหรอก"

หญิงสาวเเลบลิ้นใส่ชายหนุ่มพร้อมกับทำท่าทางกวนๆใส่

:คุณหนูค่ะอย่าขยับสิค่ะเดีวผมพันกันหรอก

"เข้าใจเเล้วๆ"

หญิงสาวถอนหายใจพร้อมกับทำหน้าตาเบื่อเอามากๆเเต่ชายหนุ่มดูชอบใจเอามากๆที่คุณหนูของตนนั้นโดนดุ

"หัวเราะอะไรมิทราบ??"

"หัวเราะเองนะครับคุณหนูผมผิดด้วยหรอ"

ชายหนุ่มยิ้มเยาะพร้อมกับท่าทากวนๆออกไปจนหญิงสาวทำท่าทางโกรธเอามากๆเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้

:เส็ดเเ้วค่ะนอนได้เเล้วนะค่ะคุณหนู

"รู้เล้วค่ะ"

หญิงสาวตอบกลับไปพร้อมกับโน้มตัวลงนอนลง

"จะนอนเเล้วหรอคับคุณหนูให้ผมจุดเทียนหอมมั้ย"

"ไม่จำเป็นไม่อยากได้กลิ่นมือนาย"

ชายหนุ่มมองหญิงสาวสักพักกอนจะจุดเทียนหอมให้หญิงสาว

"เดียวสิไม่ได้บอกให้จุดสักนอย!"

"จะได้หลับสบายไงคับไม่ดีหรอ"

หญิงสาวเหนื่อยกับชายหนุ่มเอามากๆเลยยอมๆไปพร้อมกับนอนหลับไป

ในวันข้างหน้าผมกับคุณหนูต้องเจออะไรอีกมากมายจงหลับให้สบายในวันที่หลับได้สบายเถอะคับ

เมื่อถึงตอนนั้นคุณก็อยากกลับมาเป็นเเน่ หลับฝันดีนะครับคุณหนู

.

"คุณหนูคับตื่นได้เเล้วครับเช้ามากเเเล้วนะ"

โอ้ยไอตัวปัณหามาอีกเเล้วจะนอนนนนนทำไมต้องมาทุกวันด้วย

"คุณหนูครับตื่นได้เเล้วเช้ามากเเเล้วนะครับ"

"รู้เเล้วๆทำไมต้องมาปลุกตั้งเเต่เช้าด้วยรู้มั้ยมันน่าเบื่อมากนะที่ต้องฟังคนอยางนายปลุกหนะ"

สาวน้อยถอนหายใจพร้อมกับคอยๆลุกออกจากเตียง

"คุณหนูครับวันนี่มันจดหมายจากท่านดยุกด้วยนะครับ"

"หืมท่านพ่องั้นหรอเอามาสิ"

"ไม่ครับจนกว่าคุณหนูจะลุกไปอาบนำ้ทานข้าวครับ"

"น่ารำคาญจังนะนายหนะเดียวโดนไล่ออกหรอก"

"ไม่ต้องหวงครับท่านพ่อของคุณหนะไม่ไล่ผมออกหรอก"

"ทำไมกันย่ะ"

"ก็คงเพลาะไม่อยากไล่ผมออกละมั้งครับ"

ชายหนุ่มดูชอบใจกับการกระทำของสาน้อยตรงหน้าเอามากๆ

"เอาเหอะๆงั้นเอาจดหมายมาได้เเล้วฉันจะได้อ่านสักทีว่าพ่อฉันสงอะไรมาหนะ"

"ไม่ครับจนกว่าคุณหนูจะไปอาบนำ้กินข้าวคับ"

"นายนี่มัน!"

"มันทำไมหรอครับคุณหนู\~"

"ชั้งมันเถอะชิ"

หญิงสาวดูไม่ชอบใจเป็นอยางมากไม่สิเอามากๆเลยละเเต่ก็ต้องทำตามพ่อบ้านของตนอยางหลีกเลียงไม่ได้

"เอออลิเลียช่วยมาเตรียมนำ้ให้ฉันได้ไมคะ"

"รับทราบค่ะคุณหนู"

"ด้วยผมเตรียมให้เองครับคุณลิเลียมันเป็นน่าที่ของผมที่ต้องดูเเลคุณหนู"

ไม่เอาอีกนะไอพ่อบ้านนี่มันบ้าจริง!

นั้นเป็นเเค่ความคิดของฉันที่กำลังคิดอยู่

“เดียวนะคะคุณลูคัสทำไมคุณต้องเเย่งงานฉันด้วยคะ?”

นั้นเหละลิเลียเอาเลย!ฉันเชื่อใจเธอ!!!,

"คุณลูคัสออกไปเถอะค่ะอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

"ก็ได้ครับๆ"

ดีมากลิเลียนี้เหละเเม่บ้านฉัน!

"ก็ได้ครับเห้ออ"

"งั้นช่วยออกไปด้วยค่ะ"

ดีมากลิเลียเธอทำดีมากฉันรักเธอ!

.......

พอฉันทำอะไรเส็ดฉันก็ออกไปทานข้าวสักพักลูคัสก็เดินเขข้ามาพร้อมกระดาษบางอย่างพร้อมกับยื่นให้ฉัน

"กระดาษอะไรหรอ"

"ของท่านชายครับส่งมาให้คุณหนู"

อืมมมพ่อฉันคงส่งสวัดดีวันจัรท์มาละมั้งเอาละไหนๆก็ส่งมาเเล้วอ่านให้นอยละกัน

ลูกรักพ่อต้องออกรบกับตระกูลหนึ่งพ่อรักลูกนะดูเเลตัวเองดีๆละพ่อรักลูกมากนะ

บ้าอะไรวะนี้พ่อฉันกำลังเล่นตลกอยู่หรอฟ่ะ

"นายเเน่ใจนะว่าพ่อฉันไม่เเกล้งหนะ"

"ผมก็ไม่เเน่ใจนะครับเเต่หน่าจะจริงนะครับ"

อาาาเอาเเล้วไงพ่อฉันเเกล้งเเน่ๆ