" เห้อออ ไม่มีเว็บตูนให้อ่านแล้วฮืออออ "

หญิงสาวคนหนึ่งนอนหมดอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง

อามาริ ชามิซะ หญิงสาวหน้าตาดีที่เกิดมาพร้อมผมสีดำขลับและตาทั้งสองข้างที่เป็นสีเหลืองอำพัน น่าเสียดายที่เธอเกิดมาพร้อมอาการประหลาด มันอาจจะดูเหลือเชื่อไปหน่อยแต่เธอเกิดมาพร้อมกับการที่เธออ่านความคิดของคนอื่นได้ มันอาจจะดูโชคดีแต่มันกลับทำให้ชีวิตเธอปั่นป่วน เธอทำให้พ่อแม่เลิกกัน เพราะเผลอพูดในสิ่งที่เธอได้ยินจากการอ่านความคิดของทั้งคู่ ตอนเด็กเธอไม่สามารถควบคุมการอ่านความคิดของเธอได้ทำให้เธอได้ยินเสียงของทุกคนที่เธออยู่ใกล้ เพราะเหตุนั้นเลยทำให้เธอกลายเป็นคนที่ไม่เข้าสังคมมาจนถึงตอนนี้ ตอนนี้เธออายุ16ปีแล้ว

" น่าเบื่อชะมัด " ชามิซะบ่นออกมา แสดงถึงความเบื่อหน่ายที่ต้องอยู่ในห้องเงียบๆคนเดียว

นอนเบื่อได้ไม่นาน บทซ้ำๆในการอัญเชิญก็เกิดขึ้น เป็นวงเวทสีทองวงใหญ่คับห้องของชามิซะ แน่นอนว่าใครเห็นแบบนี้ก็กรี้ดกันทั้งนั้น

" กรี้ด!!!!!!!! " ชามิซะร้องกรี้ดออกมาด้วยความตกใจก่อนที่วงเวทสีทองวงนั้นจะพาเธอมาวาปหายไป

.........

เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน

" นี่ๆ แม่สาวน้อยตื่นได้แล้ว "

เสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง ดังขึ้นข้างหูของชามิซะ

" เฮือก!!! " ชามิซะสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ

รอบตัวเธอเป็นเพียงห้องขาวโพลนแสบตา เหมือนตอนเปิดประตูเข้าเกม เ*นชิน มีฟอนิเจอร์เพียงเล็กน้อย และสาวอกอึ๋มที่เหมือนจะทะลักออกมาจากชุดที่หล่อนใส่อยู่

" อะ อะไรเนี้ย " ชามิซะพูดขึ้นพร้อมทำหน้าแบบ wtf bro หลังจากที่นั่ง ค.ว.ย.(คิดวิเคราะห์แยกแยะ)อยู่ซักพัก ก็พอจะเดาออกว่าตัวเองนั้นถูกอัญเชิญมา

" เธอคงจะเป็นเทพธิดา หรอ? " ชามิซะหันไปถามสาวอกอึ๋มตรงหน้า

" แหมแหม ฉลาดจังเลยนะคะ "สาวตรงหน้าตอบ

' เป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆ ' เสียงความคิดของสาวตรงหน้าได้ดังขึ้นในหัวของชามิซะ

เทพธิดาผมขาวราวกับหิมะและตาสีฟ้าที่ตัดกับผิวที่ขาวสุดๆขาวโครตๆของเทพธิดา หน้าตาเธอดูนุ่มนิ่มนุ่มฟู ให้ความรู้สึกฟิวสาวน้อยใสๆน่ารักๆ

" ก็พอจะรู้นะคะว่าฉันหน้าสนใจ " ชามิซะพูดตอบพร้อมส่งยิ้มให้

" แหมแห-- " เทพธิดาตรงหน้ากำลังจะพูดต่อแต่ก็เหมือนพึ่งรู้ว่าตัวเองโดนอ่านความคิด

" เดี๋ยวๆ นี่เธออ่านใจฉันหรอ!! " เทพธิดาตรงหน้าตกใจพร้อมพุ่งมาจับใหล่ชามิซะ

" ฮะๆ " ชามิซะได้เพียงยิ้มแห้ง เธอเผลออ่านความคิดเทพธิดาไปซะแล้ว

" เห้อ... ให้ตายสิ เป็นเด็กที่ประมาทด้วยไม่ได้จริงๆ " เทพธิดาตรงหน้าบ่นออกมาพร้อมนั่งลงบ่นเตียงที่ชามิซะนอนอยู่

" เอาหละ ฉันชื่อฮามาริ เป็นเทพธิดาผู้ครอบครองดวงดาวดวงที่เจ็ดของโลกเทพ "

" ดวงดาวดวงที่เจ็ดหรอคะ? "ชามิซะถาม

" ใช่ดวงดาวดวงที่เจ็ดชื่อ สตาร์ไลท์ ( star light ) หรือเรียกอีกชื่อว่า ดวงดาวแห่งแสง "

" และเจ้าถูกเชิญมาเพื่อส่งไปที่ต่างโลก "

" มีคำถามค่ะ "

" ว่ามา "

" ทำไมต้องเป็นฉันหรอคะ "

" อ้อ ใช่สิ ข้าต้องอธิบายเรื่องนี้ด้วยความสามารถอ่านความคิดของเจ้านั้นเป็นความผิดพลาดของข้าเอง ข้าสร้างตัวเจ้าเพื่อไปเป็นตัวแทนข้าในโลกที่เจ้าอยู่ ข้าสร้างสิ่งมีชีวิตส่งไปในโลกต่างๆเพื่อที่จะมองผ่านมุมมองของสิ่งมีชีวิตที่ข้าสร้างแต่ข้าดันส่งเจ้าเข้าไปผิดที่หนะสิเจ้าควรได้ไปอยู่ในโลกเวทย์มนต์แต่เข้ากันใส่เข้าไปในโลกของเทคโนโลยีซะได้ "

" มีโลกใบอื่นด้วยสินะคะ " ชามิซะพูดอย่างเฉยเมย

" ไม่ตกใจหน่อยหรอ หรือไม่ก็สงสัยเรื่องที่ข้าเป็นเทพ สงสัยเรื่องโลกใบอื่น เรื่องดวงดาว ไม่สงสัยหน่อยหรอ " ฮามาริพูดอย่างสงสัยต่อท่าทีของชามิซะ

" อ่า.....จะพูดยังไงดีหละคะ พอดีฉันอ่านเรื่องประเภทนี้มาเยอะหนะค่ะ เลยไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ " ชามิซะตอบอย่างเฉยเมย

" แล้วที่บอกว่า จะส่งไปต่างโลก ฉันจะได้ไปตอนไหนหรอคะ แล้วก็ขอข้อมูลก่อนส่งฉันไปด้วยนะคะ "

" อา...จ๊ะๆ " ฮามาริตอนแบบอึ้งๆกับคำพูดของชามิซะ

ชามิซะลุกขึ้นจากเตียงพร้อมเดินไปรอบๆห้องที่ไม่ค่อยมีอะไร พอมองรวมๆแล้วก็ดูเป็นห้องธรรมดา ถ้าไม่นับกำแพง พื้นและเพดานที่สีขาวแสบตา

" พอจะทำให้ห้องนี้เป็นมืดความนี้ได้มั้ยคะ พอดีมันแสบตาสุดๆไปเลยค่ะ "

" หืม?? ทำไม่ได้หรอก ก็ข้าเป็นผู้ครอบครองดาวสตาร์ไลท์นะ มันก็จะเป็นแบบนี้แหละ "

" เฮ้อ.... อย่างน้อยก็ขอแว่นกันแดดก็ได้ค่ะ "

" ของแบบนั้นไม่หรอก "

" ห๊ะ "

" ไม่เคยมีใครมาที่ห้องข้านิ ข้าเลยไม่ได้พกไว้เพราะข้าไม่เป็นไร "

" แล้วนี่อัญเชิญฉันมาไม่คิดก่อนรึไงฮะ!!!!!! " ชามิซะพูดด้วยความโมโห( ไม่ได้โมโหมากเพราะไม่ใช่เรื่องใหญ่ )

" เอ้า!!! แล้วข้าผิดหรอ!!! "ฮามาริที่กำลังทำอะไรซักอย่างกับหน้าต่างข้อมูลแย้งพร้อมหันไปมองชามิซะ

" ผิด!!! การเชิญคนอื่นมาบ้านโดนที่ไม่เตรียมของที่จำเป็นไว้ ถือว่าไม่ให้เกียรติคนอื่นนะรู้มั้ย!! "

" อาๆ โอเคๆ เดี๋ยวข้าเสกให้ " หลังจากที่ฮามาริพูดเสร็จก็มีแว่นกันแดดโผล่ขึ้นมาที่มือของเธอ

" เอ้า เอาไป "ฮามาริพูดพร้อมชูแว่นกันแดดให้ชามิซะ

" แค่นี้ก็จบ " ชามิซะรับแว่นกันแดดมาพร้อมกับสวมมันให้เข้าที่

" อะ ข้าได้ข้อมูลของโลกที่เจ้าต้องไปอยู่แล้ว " ฮามาริพูดพร้อมส่งแผ่นอะไรสักอย่างใสคล้ายกระจกมาให้ ด้านมีข้อมูลอยู่

เมื่อชามิซะอ่านแล้วกลับยืนนิ่งไปพักใหญ่ ในแผ่นใสนั้นเขียนว่า

โลก*******

เป็นโลกที่เต็มไปด้วยยักษ์สูงอย่างต่ำสองร้อยเซนติเมตร มีสติปัญญา

" ห๊ะ มีข้อมูลแค่นี้หรอ แล้วทำไมมียักษ์ ทำไม่ไม่มีชื่อโลก ฉันไม่ได้ต้องไปอยู่โลกเวทมนต์หรอ "

" ข้าต้องขอโทษด้วยนะ ข้าหาเจ้าไปโลกอื่นไม่ได้เพราะโลกพวกนั้นมีพระเจ้าเป็นผู้ดูแลสูงสุด เจ้าเลยต้องไปอยู่โลกส่วนตัวข้าแทน ถ้าท่านรู้ว่าข้าทำผิดพลาดหละก็ ข้าคงถูกลดตำแหน่งเป็นแค่นางฟ้าแน่ๆ ข้าพึ่งได้เป็นธิดาแค่เดือนเดียวเอง ข้าขอโทษนะ " ฮามาริพูดพร้อมทำหน้าตารู้สึกผิด

" แล้วที่อัญเชิญฉันมาพระเจ้าไม่รู้หรอคะ? " ชามิซะถามพร้อมทำคิ้วขมวดและมองด้วยสายตาไม่เชื่อ

" รู้สิ ข้าแค่บอกว่าข้าจะอัญเชิญผู้กล้าไปโลกอื่น ท่านก็อนุญาตแล้ว " ฮามาริตอบด้วยความภูมิใจ

" ห๊ะ พระเจ้าจะหลอกง่ายเกินไปแล้วนะ เอ๊ะ ทำไมฉันไม่ได้ยินความคิดของเธอเลยตั้งแต่เธอฉันว่าน่าสนใจ "

" แหมใครจะปล่อยใส่เธออ่านแบบนี้ต่อหละจ๊ะ น้องสาว "

" อาๆ เอาเป็นว่าส่งฉันไปได้แล้วหละค่ะ "

" ตามต้องการจ๊ะสาวน้อย มีอะไรจะข้อก่อนไปมั้ย "

" อืม.... " ชามิซะยืนครุ่นคิดอยู่นานก่อนที่พูดขึ้นอีกครั้งว่า

" ขอปีก เอาแบบที่เทพธิดามี พอจะให้ได้มั้ยคะ "

" ได้สิ ไม่มีปัญหา แค่นี้หรอ?? "

" แค่นี้แหละค่ะ "

" โอเค งั้นบายจ๊ะ " เมื่อฮามาริพูดเสร็จก็เปิดวงเวทวาปส่งชามิซะมาที่ทุ่งหญ้าโล่งที่หนึ่ง

' โฮ เป็นโลกที่ดูสงบกว่าที่คิดนะเนี้ย '

ทุ่งหญ้ากว้างสีเขียวขจี ตัดกับท้องฟ้าที่ไม่มีมลพิษแม้แต่น้อย ลมที่พัดผ่านเบาๆพร้อมเสียงนกที่ร้องคุยกันบนต้นไม้

ยืนชื่นชมธรรมชาติได้ไม่นานก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

____________________________________

ตัดไว้ก่อนนะคะครบ5000คำแล้ว แอดเริ่มปวดหลังแล้ว งานวาดแอดก็ยังไม่เสร็จ เรื่องเก่าก็ไม่จบ 0ยังไม่ได้แก้ การบ้านยังไม่ได้ทำ แต่แอดจะแต่งให้ดีที่สุดเท่าที่แอดจะทำได้นะคะ^^

ig : viole_twn

อันนี้ไอจีแอดนะคะ ไปติดตามแอดไว้ตามมาต่อนิยายได้°^°(แอดความจำไม่ดี)

' โฮ เป็นโลกที่ดูสงบกว่าที่คิดนะเนี้ย '

ทุ่งหญ้ากว้างสีเขียวขจี ตัดกับท้องฟ้าที่ไม่มีมลพิษแม้แต่น้อย ลมที่พัดผ่านเบาๆพร้อมเสียงนกที่ร้องคุยกันบนต้นไม้

ยืนชื่นชมธรรมชาติได้ไม่นานก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

______________________________________________

“ ได้ยินว่าวันนี้ท่านหัวหน้าเผ่าจะอัญเชิญเทพธิดาแห่งความงดงามมานิ ” เสียงปริศนาดังขึ้น ทำให้สาวน้อยตัวเล็กที่ยืนชมนกชมไม้ตกใจจนแทบกรี้ด

“ ข้าไม่เข้าใจเลยว่าทำไมท่านถึงอยากอัญเชิญเทพธิดาแห่งความงานอะไรนั่นมา ข้าคิดว่าผู้หญิงในหมู่บ้านเราก็ไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหล่นะ อย่าง พิกล ก็หน้าตาสะสวย หลายๆคนก็ชอบนาง ” อีกเสียงหนึ่งตอบกลับด้วยความขบขัน

ชามิซะที่สัมผัสได้ถึงรางที่ไม่ค่อยดีนัก จึงใช้ทักษะเก็บมะม่วงที่เรียนมาตอนม.ต้น ปีนขึ้นต้นไม้และหลบอยู่ด้านบน

เมื่อสายตากวาดลงมาถึงด้านล่างก็พบกับชายร่างยักษ์สองคนเอ๊ะ..หรือต้องเรียกเป็นตัว ช่างเถอะ ยักษ์ผิวสีน้ำผึ้งสองตัวกำลังเดินผ่านต้นไม้ที่ชามิซะหลบอยู่

“ อืม..... ”

เธอมองดูด้วยความสงสัยในใจ

‘ พวกนั้นพูดถึงหมู่บ้านหรอ? ’

เธอไม่ได้สนใจเรื่องเทพธิดาเลย สิ่งเดียวที่เธอสนใจตอนนี้คือหมู่บ้าน เพราะกระบวนการความคิดของชามิซะคือ

มีหมู่บ้าน\=มีคน\= “ มีของกิน ”

‘ ไปหมู่บ้านกัน! ’

เธอคอยไปตามพวกเขาไปอยู่ห่างๆ เดินเก็บเบอร์รี่กินไปด้วย เกือบโดนจับได้หลายครั้ง ก่อนที่เธอจะตามพวกเขามาจนถึงหน้าหมู่บ้าน

‘ เข้าไปไงละทีนี้?... ’

เธอกวาดสายตามองไปรอบทั่วสารทิศ เพื่อหาหนทางที่จะเข้าไป

‘ ทางเข้า....ทางเข้า... ’

เธอเจอทางที่พวกเด็กไปใช้หนีออกไปเล่นด้านนอก เธอหาจังหวะที่ไม่มีใครค่อยเดินเข้าไป

ในหมู่บ้านเป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ มีพื้นที่เก็บซะเบียงและลานกว้างที่ใช้ประชุม มีบ้านหลังใหญ่ที่เหมือนจะเป็นบ้านของผู้ใหญ่บ้าน เธอไม่รีรอและรีบแอบเข้าไปเพราะมียักษ์เดินมาใกล้จุดที่เธออยู่

‘ โอ้ มาย กย๊าดดดด ’

อาหารนานาชนิดวางเรียงจัดไว้อย่างดีในห้องครัว เธอรีบเดินเข้าไปดูและหยิบของมากินอย่างเอร็ดอร่อย เธอนั่งหลบมุมอยู่ แก้มป่องเพราะเธอเคี้ยวพีชอยู่เต็มปาก สายตาของเธอมองไปรอบรอบ มองหาที่ซ่อนต่อไป

“ ฮืม~ "

เธอเดินออกทางด้านหลังอย่างระมัดระวังและเดินไปที่โพลงตรงต้นไม้ใหญ่กลางหมู่บ้าน เธอคิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาเพราะมันเล็กเกินกว่ายักษ์ที่เธอเจอจะเข้ามาได้ เมื่อเดินเข้าไปถึง เธอก็พบกับบรรไดเก่าๆ ด้วยความเป็นเด็กขี้สงสัยเธอจึงปีนขึ้นไปดู ด้านบนเป็นป้อมปราการเล็กๆที่มองลงไปจะเจอลายกว้างที่กำลังถูกทำความสะอาดและปูผ้าที่ขาวสะอาดทันดินที่แห้งแล้ง

“ ใกล้จะถึงพิธีกรรมอัญเชิญแล้ว!!! " ยักษ์ที่ดูไม่ใหญ่มากนัก ดูแก่ๆ ตะโกนเรียกทุกคนมาทาง

‘ ท่าทางจะเป็นผู้ใหญ่บ้านนะ ”

ชามิซะยืนกินลูกพีชอยู่ด้านบนเงียบ หลังจากนั้น ทุกคนก็เริ่มสวดภาวนาและสังเวยอาหารพร้อมกับ ‘ยักษ์บริสุทธิ์‘ หลังจากที่มีการร่ายรำเสร็จ ผู้ใหญ่บ้านก็เดินมาและกำลังจะเอามีดปาดคอยักษ์สาวบริสุทธิ์

‘ โอ้ ชิท *ีหมา*่องมึงสิ ลงโว้ยลงๆๆๆๆ ”

เธอกระโดดแบบไม่คิดชีวิตลงไปเพราะนึกได้ก่อนหน้านี้ว่ามีปีก

ปีกสีมุกชมพูกับหญิงสาวที่มีท่าทางอ่อนช้อย ค่อยๆบินลงมาจากท้องฟ้าที่มาเสียจนไม่มีเมฆ แสงพระอาทิตย์ส่องมาทำให้หน้าตาของหญิงธิดาผู้นั่นหน้ามืดมิด ผิวกันเรียบเนียน ดวงตาอำพัน เท้าของเธอค่อยๆแตะลงที่ผ้าสีขาวที่ถูกปูไว้อย่างดี ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ ทุกอย่างเงียบสงัดเสียจนได้ยินเสียงลมแผ่วเบา

“ อย่าทำแบบนี้เลยนะท่าน ” เสียงนุ่มละมุนหูออกมาจากปากของหญิงงามตรงหน้าของยักษ์ทุกตน

______________________________________________

จบตอนที่2แล้วจ้าาาา