หลังจากเสียงเพลงของคนอกหัก
“เธอไปไม่ลาสักคำ…”
วันนี้เป็นวันที่เพื่อนรักของเธอเสียอกเสียใจ
เมื่อคนรักบอกเลิกอย่างเงียบๆ ใช่มันเป็นการบอกเลิกที่เพื่อนเธอไม่รู้มาก่อน ความรักทุกอย่าง มันดูสวยงาม สดใส จู่ๆวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ก็ได้รับข้อความบอกเลิกฉลองวันแห่งความรัก
นิริน
พราวรัศมี ยกแก้วช็อทเล็กๆ
กระดกเข้าปากเป็นเพื่อน เพื่อนรักอย่าง อ้อนแอ่น ชื่อนี้อาจจะดูเป็นสาวสวยร่างบอบบาง
แท้จริงแล้วทุกอย่างตรงข้ามกับชื่อที่เพื่อนๆในกลุ่มเรียก
“ในเมื่อวันนี้ความรักมันพัง
ไม่ต้องห่วงเพื่อนรัก กูจะไม่มี ผัวเป็นเพื่อนมึง กูจะอยู่กับมึงไปจนแก่ แก่แล้วเราสองคนจะจับมือจากร้านเหล้าแล้วไปเข้าวัดปฏิบัติธรรม
ละทางโลกดีไหมวะ” น้ำเสียงคนพูดอ้อแอ้บ่งบอกว่าคนพูดนั้นกำลังเมา
“ไอ้เหี้… นังชะนี แกไม่อยากมีผัว แต่ฉันยังอยากมีผัวอยู่ นะมึง”
“มีทำไม
ในเมื่อผู้ชายเหม่งเหี้… สำส่อน เลว
จับไม่มีหาง ก็เอาหมด
ผู้ชายมัน…”
จังหวะที่เพื่อนตัวดีกำลังจะหลุดสัตว์เลื้อยคลานออกมา มือของอ้อนแอ่นรีบยกขึ้นปิดปากเอาไว้ก่อนเพื่อนรักจะเรียก ทัวร์ผู้ชายทั้งร้าน มันอาจจะไม่ทันแล้วก็ตาม
เสียงด่าผู้ชายของผู้หญิงโต๊ะข้างๆ
ทำเอา ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าคาสโนว่าหน้านิ่งต้องยกแก้วสีอำพันขึ้นดื่มจนหมด
ก่อนจะค่อยๆ หันไปมองอย่างช้าๆนิ่งๆ
อยากจะเห็นหน้าจริงๆ ผู้หญิงอะไรปากจัด ปากแบบนี้มันน่าจูบให้ลืมคำพูดเมื่อครู่ หากไม่สวยก็คงพิจารณา อีกที ปกติเวลาที่เขามองสาวๆ
ทุกสายตาที่ส่งมา มันมีแต่สายตา ชื่นชมคลั่งไคล้ อยากจะกลืนกินเขา ต่างจากผู้หญิงปากจัดคนนี้กลับพูดทันทีที่ดวงตาได้มองสบกัน
“มองหน้าหาเรื่องหรือไง
น้องชาย อยากกินสตอเบอรี่ ของพี่ใช่ไหม”
คำว่า สตอเบอรี่ของพี่ มันไม่ได้มีความหมายกำกวมอะไร แต่คนฟังอย่าง กวินทร์
ชาร์วี หนุ่มลูกครึ่งอังกฤษหรือที่เพื่อนๆ ในกลุ่มเรียก วิน ฟังแล้วรู้สึกอยากจะกินสตอเบอรี่ที่ถูกหยิบเข้าไป ในปากเคี้ยวอย่างอร่อย คำชวนตอนแรกก็คิดอยากจะกวนพอเห็นใบหน้าคนเมา
คำว่า สตอเบอรี่ของพี่ ผู้ชายอย่างเขา คนสวยชวนขนาดนี้ก็คงจะไม่ขัดศรัทธา
มือจับใบหน้าคนท้าทาย
ปิดริมฝีปากใช้ลิ้นดุน เปิดริมฝีปากของอีกฝ่าย เข้าไปชิมสตอเบอรี่หวานๆ
ไม่รู้ว่าหวานเพราะอะไร เมื่อได้ชิมแล้วรู้สึกอยากกินสตอเบอรี่ในปากนั้นนานๆ
อ้อนแอ่น
เพื่อนในกลุ่มต่างตกใจ ยกมือขึ้นปิดปาก จากที่เสียใจเพราะอกหัก
ตอนนี้อยากจะเป็นคนที่ถูกแย่งสตอเบอรี่ไปกินจริงๆ
จูบเนิ่นนานไม่รู้ว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะความตกใจ นิรินจูบตอบผู้ชายที่ไม่รู้จัก
ทำไมลิ้นผู้ชายมันหวานขนาดนี้ หวานเหมือนลิ้นถูกเคลือบน้ำตาลเอาไว้เลย
ภาพที่ปรากฏตรงหน้ากำลังเป็นที่สนใจของคนที่อยู่ในคลับ บางคนแอบหยิบมือถือขึ้นมากดถ่ายภาพเอาไว้
ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ เพื่อนรักที่พึ่งจะอกหัก ตอนนี้อาการเศร้าเสียใจในก่อนหน้านี้หายไป
หลงเหลือแค่ความอิจฉาเพื่อนรัก ชะนีกำลังจูบผู้ชายอย่างเมามันส์
มันเสียจูบแรกในชีวิตแล้ว ชะนียังไม่รู้สึกตัว
กวินทร์รู้สึกไม่อยากผละจากริมฝีปากของผู้หญิงคนนี้เลยจริงๆ
ความหวานของรสชาติสตอเบอรี่ยังอบอวลอยู่ภายในอุ้งปาก
“ไปต่อที่อื่นดีไหมครับ”
คำเชิญชวนสั้นๆ
นิรินผู้กำลังหลงในการจูบครั้งแรก
สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อ้อนแอ่นได้ยินเต็มสองหู ยิ้มระบายออกมา
“คิดผิดแล้วเด็กน้อย ชะนีปฏิเสธแน่ๆ”
อ้อนแอ่นอมยิ้มกำลังจะอ้าปากพูดไป…
“ไปต่อที่ไหนดีละ”
อ้อนแอ่นได้แต่อ้าปากค้างมองตามเพื่อนรักไปตาปริบๆ
เพื่อนรักนางเดินตามผู้ชายไปราวกับโดนสะกดเวทมนต์ ชะนีทิ้งเพื่อน! เมื่อกี้มันพึ่งสาบานจะอยู่กันจนแก่ จะไม่มีผัว ตอนนี้ยังไง! นังชะนี!
“อ้าว! ชะนี ทำไมทำอย่างนี้!”
นิรินยกมือขึ้นคล้องคอผู้ชาย
คงจะเป็นผลมาจากการกิน สตอเบอรี่ผสมกับวอดก้าแน่ๆ
เธอไม่สนใจเพื่อนจะตะโกนเรียกเธอยังไงตอนนี้รู้สึกอยากจะชิมจูบหวานๆเมื่อครู่อีกครั้ง
นิรินนั่งทำงานด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
นับตั้งแต่คืนนั้นเธอก็ถูกเพื่อนต่อว่าอยู่ตลอดเวลา โดยที่เธอก็ยังไม่ยอมปริปากพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
หลังจากถูกชวนไปดูงานของจริงนอกสถานที่
สวย
รวย เก่ง แต่อาภัพเรื่องครอบครัว พ่อแม่เสียชีวิตจาก อุบัติเหตุทั้งคู่
เธอจึงได้เข้ามาสานงานต่อจากพ่อ บ้านหลังใหญ่ที่ต้องอยู่เดียวดาย เธอจึงตัดสินใจขายทิ้งเพื่อซื้อคอนโดมิเนียมอยู่
ทั้งชั้น มีสองห้องใหญ่ไม่นานมานี้พึ่งรู้ว่าจะมีคนย้ายของเข้ามาอยู่ห้องข้างๆ
หลังจากผ่านประสบการณ์เรียนรู้งานจริง
ทำให้ต้อง นอนหลับข้ามวันเป็นครั้งแรก
ฟ้าเหลืองจากที่ไม่เคยรู้ก็ได้รู้แล้วว่า มันเหลืองยังไง ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน
ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่เคยผ่านศึกมาก่อน ก็ยังไม่มีคำว่าปรานีต่อน้องสาวเธอเลยสักนิด
ยังจำความรู้สึกตอนฟื้นขึ้นมาได้ มันเต็มไปด้วยความงุนงง ไม่รู้จะเรียกความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นนั้นว่ายังไงดี
วันไนท์สแตนด์ก็ไม่น่าจะใช่
เพราะเธออยู่ในห้องสี่เหลี่ยม ถึงสองวันสองคืนติดกัน
เกิดอาการเมากล้ามแน่นๆ ใบหน้าหล่อ ผิวขาว ซิกแพค8ชั้น ความแข็งแรงของสมรรถภาพที่เกินจะบรรยาย
สองคืนที่นอนอยู่บนเตียง
โดยไม่มีการถามชื่อ แม้เพื่อนจะพยายามถามก็ไม่ยอมตอบว่าเป็นยังไง
“มองค้อนตาจะกลับไปอยู่ข้างหลังแล้วนะ”
นิรินแซว ในใจ ก็แอบขำ
“เรื่องของฉัน
รีบๆเช็น ฉันมีงานเยอะ” อ้อนแอ่นพูดห้วนๆไว้เชิง
“งานเยอะ
ขออ้างมากนะเดี๋ยวนี้”
“เรื่องของฉัน”
“โอเคได้! ตัดเงินเดือนพนักงานที่ไม่เคารพเจ้านาย มันก็เรื่องของฉันเช่นกัน”
นิรินยักไหล่ทำท่าไม่แคร์ คนฟังถึงกับร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียง
“นังชะนี! แกมันจะมากไปแล้วนะ ตั้งแต่กินผู้ชายเป็นอาหารฤทธิ์เดชเยอะ!” อ้อนแอ่นประชด
“กินผู้ชายแล้วยังไง
มันกระทบเรื่องความเป็นเพื่อนแกด้วย ใช่ไหม” นิรินเซ็นแล้วนั่งพิงด้วยท่วงท่าสบาย
“ยังจะกล้าเรียกฉันว่า
เพื่อน เพื่อนที่ทิ้งฉันไปกับผู้ชายไม่พอ กินแล้วก็ยังไม่ยอมเล่า ถ้าแกเห็นฉันเป็นเพื่อนจริง ทำไมไม่ตอบสักทีวันนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
“แล้วแกจะรู้ไปเพื่อ?” นิรินทำหน้าเซ็งๆ
“เอ่อๆ
ลำบากใจมากก็ไม่ต้องเล่า ฉันรำแกมาก นังชะนี!”
อ้อนแอ่นทำเสียงประชดน้อยใจ
“มันจะมีอะไรพิสดารมากกว่าการมีอะไรกันแบบที่คนอื่นเขามีก็แค่นั้น
หรือแกคิดว่าฉันทำท่าอะไรพิสดารมากกว่านั้น”
“แหม่! เรื่องนี้ มันก็ไม่เหมือนกันทุกคนเปล่าวะ เด็กที่พาแกไปท่าทางช่ำมาก
คงไม่เล่นท่าแบบเบสิคหรอกย๊ะ อย่ามาแอ๊บซื่อ”
“ถ้าแกรู้ว่าฉันแอ๊บ
แล้วแกจะอยากรู้อีกไปทำไม”
“นังชะนี
แกอย่ามายอกย้อนฉัน สรุปจะเล่าไม่เล่า” อ้อนแอ่นนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้าม
นิรินถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง
ก่อนจะเปิดฉากเล่าประสบการณ์เรื่องบนเตียงครั้งแรก
“หลังจากที่ออกจากคลับ
เด็กคนนั้นก็พาฉันไปที่คอนโดใกล้ๆ ท่าทางจะเป็นลูกคนรวย…” คนเล่ายังเล่าไม่ทันจบ คนอยากรู้รีบยื่นหน้าเข้าไปถามทันที
“แกเคยรู้จักหรือเปล่า
เด็กคนนั้น”
“สอดเก่งนะเรา”
นิรินมองค้อน “ไม่เคยรู้จักและไม่คิดที่จะรู้จักด้วยมีอะไรก็จบแค่ตรงนั้น
ไม่มีการสานต่ออะไรอีก! จบ!”
“แกไม่สานหรือเด็กคนนั้นไม่สาน”
“ฉันสิ! ทำไมต้องสานต่อด้วยในเมื่อมันเกิดจากความพอใจ ทั้งคู่ เด็กคนนั้นก็ไม่ได้ขมขื่นฉัน ซึ่งฉันก็ไม่ได้ขมขื่นเด็ก
มีอะไรแค่นั้นมันก็มากพอแล้ว เดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว”
“แหม่! อยู่ดีๆ ก็อยากจะอินกับการมีเด็กบ้าง เด็กมันไม่ถามชื่อแกเหรอวะ”
อ้อนแอ่นทำหน้าสงสัย
“ถาม
แต่ไม่ตอบ ไม่เห็นว่ามันสำคัญตรงไหนที่จะต้องตอบ”
“สวยมากนะย๊ะ
แกไม่รู้สึกเสียใจหรือกังวลอะไรเลยสักนิด”
“กังวลเรื่อง
เด็กคนนั้นป้องกันทุกอย่างไม่น่ามีอะไรพลาด” แม้จะพูดด้วยความมั่นใจในถุงยางอนามัย
แต่ก็มีแอบหวั่นอยู่นิดๆ
“แกมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ
แกก็ไม่เคยมีอะไรกับใคร ยาก็ไม่ได้กิน มันก็มีสิทธิ์พลาดได้นะ เว้ย!”
คำพูดของอ้อนแอ่นทำคนมั่นใจเมื่อครู่
คิ้วเริ่มผูก ไม่น่านะ ช่ำขนาดนั้นคงไม่แจ๊คพอตเกิดที่เธอหรอกมั้ง
“ไม่หรอกแก
อย่าพูดให้คิดมาก”
“อ้าว! ของอย่างนี้ว่าไม่ได้นะ ยิ่งกำลังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์”
อ้อนแอ่นมองบนเบ้ปาก
“ไม่มีทาง!”
“ริน
แล้วแกคิดไหมว่า แกจะได้เจอเด็กคนนั้นอีก”
“ไม่น่าจะได้เจอกัน
ฉันไม่ใช่คนชอบเที่ยว ที่ไปก็เพราะแก นะแหละ” นิรินยักไหล่มั่นใจ
“ไม่แน่นะแก
โลกอาจจะกลม หากเจอกันขึ้นมาแล้วเด็ก คนนั้นมีแฟน แกจะทำไง”
“ฉันต้องทำไง
ถามมาได้ก็ต้องทำใจตั้งแต่แรกแล้วไหม ฉันก็สมยอมเด็กคนนั้นเอง จะให้ไปเรียกร้องอะไรได้”
นิรินคิดภาพนั้น ไม่ออกเหมือนกันก็คงไม่มีอะไร
“ทำใจ
ทำใจเห็นเด็กของตัวเองไปมีอะไรกับคนอื่นต่อ เนี่ยนะ แม่พระ!”อ้อนแอ่นประชด
“อ้าว! แล้วจะให้ฉันไปเรียกร้องอะไร ไม่เจอกันนะดีแล้ว โลกมันไม่เอียงจนเหวี่ยงคนสองคนมาเจอกันได้หรอกนะ”
“ค่า!ฉันจะคอยดูนะคะคุณนิริน โลกมันจะเหวี่ยงให้แกเจอเด็กคนนั้นหรือเปล่า
สาธุขอโลกมันเอียงด้วยเถอะ” อ้อนแอ่นพูดพร้อมยกมือไหว้ขอสวรรค์ดลใจ
เสียงขนย้ายข้าวของต่างๆ
กำลังถูกลำเลียงขึ้นมาชั้นบนคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองราคาก็สมกับความสะดวกสบาย
“กูถามจริงไอ้วิน
มึงลงทุนซื้อห้องนี้เพื่อผู้หญิงห้องตรงข้ามเลยเหรอวะ” กลุ่มเพื่อนสนิทพากันสงสัยเป็นแถว
หลังจากมันหายไปกับผู้หญิงในคืนนั้น เพื่อนเปลี่ยนไปในทันที คาสโนว่าสิ้นลายภายในชั่วข้ามคืนเลยเหรอ
มันดูแปลกๆไปสักหน่อย
“ของบางอย่างมันอาจจะดูคุ้มในการลงทุนก็ได้เว้ย!” กวินทร์ยิ้มๆ ทำไมมันจะไม่คุ้ม ในเมื่อของที่เจอมันสวยมากขนาดไหนไม่มีใครรู้นอกจากเขาคนเดียว
“หึ
หึ กูก็อยากจะรู้เหมือนกัน มันจะคุ้มแค่ไหนในการซื้อห้องนี้ มึงจริงจังหรือแค่อยากลองของใหม่ลงทุนขนาดนี้สาวในโกดังของมึงไม่ร้องไห้ตาบวมหมดเหรอวะ”
“กูไม่เคยมีใคร
มึงก็รู้ไอ้ต้าร์ อย่ามาเหมารวม” กวินทร์ส่ายหน้าเพลียๆ
“กูไม่ได้เหมารวม
มันเรื่องจริงเว้ย! ผู้หญิงของมึงจะให้เอามารวมกัน อาจจะยาวจากกรุงเทพขึ้นไปสุดภาคเหนือก็ได้”
“มึงก็พูดเว่อร์
กูไม่ได้มีเยอะขนาดนั้นไอ้ต้าร์ มึงนี่นะ ตัวมึงเองก็เพลาๆลงบ้างเรื่องผู้หญิง
แฟนมึงก็มีสงสารแฟนมึงบ้าง”
“แหม่! ไอ้คุณวิน อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นคนดีเชี่ยวนะมึง ได้ของใหม่ไปสองวัน กลายเป็นเสือสิ้นลายเลยนะมึง”
คนเป็นเพื่อนยังแซวไม่เลิก
“พูดมากมึง
รีบช่วยกูขนของก่อน พี่ๆเขาจะได้กลับไปทำงานที่โรงงานต่อ”
กวินทร์พูดอย่างเกรงใจพวกพี่ในโรงงานหลอดไฟของธุรกิจครอบครัว
“คร๊าบบบบ
คุณวิน” ต้าร์ก้มหัวให้เป็นการหยอก
กวินทร์หัวเราะในลำคอ ไม่ใช่อะไรหรอก
เขายังไม่อยากให้ห้องข้างๆรู้ว่าเขาได้ย้ายมาอยู่ใกล้
มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตามหาว่า อีกฝ่ายเป็นใคร
สองวันที่อยู่ด้วยกัน เขาพยายามเค้นถามผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมบอกชื่อ
ใช้ไม้หนักแล้วกลับกลายเป็นเขาที่ทรมานจาก ความต้องการแทน ไม่รู้ว่าโลกมันกลมหรืออะไรนำพาอยู่ๆก็เจอ แบบง่ายๆ
นานหลายสัปดาห์เหมือนกันที่เขาพยายามตามหาขอเช็กกล้องวงจรปิดจนได้ภาพชัดๆ
เสียเงินให้นักสืบตามหาเยอะเหมือนกัน พระเจ้าคงจะเห็นใจในความพยายามของเขา
ภาพของผู้หญิงที่สวยจนทำให้เขาไม่เป็นตัวเอง
หลังจากมีอะไรด้วยกันสองวัน ความเร่าร้อน ความสดใหม่ เขารู้ได้ว่าผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างไม่เคยผ่านมือผู้ชายคนไหนมาก่อน
ความสวยที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดเดรสสีดำ เรือนร่างเย้ายวน แสงไฟกลางห้องส่องผิวขาวละเอียดชมพู
ใบหน้าที่มองดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายเขิน กลบอาการด้วยการยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มย้อมใจจนหมดไปสามแก้ว
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติสุดๆ
ความที่ร่างกายไม่เคยผ่านการใช้งาน เขาจึงทะนุถนอมเป็นอย่างดี เริ่มจากช้าๆ ค่อยๆไต่ระดับความเร่าร้อนไปทีละนิด
เมื่อร่างกายเริ่มคุ้นเคย เขาจึงจัดหนักในครั้งที่สอง
ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาอยากจะกลืนกินมันซ้ำๆ
ไม่รู้เขาเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะ
ปกติแล้วครั้งสองครั้งมันก็มากพอสำหรับการได้ปลดปล่อย
ต่างจากบทรักในครั้งนี้ที่เขาไม่รู้สึก เหน็ดเหนื่อย ไม่อิ่มกินแล้วก็อยากจะกินอีกอยู่อย่างนั้น
อยากจะรู้เหมือนกันถ้าเจอเขาอยู่ข้างห้องแบบนี้จะทำหน้ายังไง
ทำตัวลึกลับดีนัก คิดแล้วอดตื่นเต้นไม่ได้
กวินทร์นำของขึ้นมาบนห้องสักพัก
ถามว่ามันก็ไม่ได้มีอะไรมากมายหรอก มีแต่เสื้อผ้าของใช้จำเป็นและภาพของพี่สาวข้างห้อง
ที่เขาหามาได้จากในกูเกิ้ล ภาพสวยๆเยอะมากจนอดใจไม่ไหวต้องไปขยายติดเอาไว้
ไม่แปลกที่เพื่อนมันจะแปลกใจ
ไม่บอกก็คงไม่คิดว่าเป็น ห้องของเขาอาจจะนึกว่าเป็นของผู้หญิงที่กำลังยืนยิ้มให้เขาอยู่ตรงหน้าก็ได้
คิดไปมันก็น่าแปลกเหมือนกัน
ไม่คิดว่าความรู้สึกแบบนี้ เขาเคยคิดว่าเป็นเรื่องตลกอยู่ๆ ก็เกิดขึ้นกับเขา มันหาสาเหตุของ การเกิดขึ้นไม่ได้จริงๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
