เมื่อนานแสนนานผู้สร้างได้รังสรรค์โลกนี้ขึ้นแทนที่จะเป็นพระเจ้าที่เป็นผู้สร้าง
“สิ่งมีชีวิตหลากหลายก่อเกิดขึ้นจากผิวดิน วิวัฒนาการตนเองจนแตกหน่อไปหลายสาย ,,
“ผู้มีพลังแปลกประหลาดต่างพัฒนาไปเป็นเทพ”
“ อารยธรรมต่างๆเริ่ม เกิดขึ้นไม่นานจากนั้น
การต่อสู้ทำลายกันเองจึงเริ่มเกิดขึ้นสงครามครั้งใหญ่ ปะ ทุ ขึ้นทั่วโลก ผู้มีพลังอำนาจกลืนกินผู้อ่อนแอ”
“ กฎเกณฑ์ถูกทำลายลงจนย่อยยับ สายเลือดเดียวกันต่างสมสู่กันจนกลายเป็นเรื่องปกติ เมื่อประชากรเยอะขึ้น จากชนเผ่าเล็กๆ กลับกลายเป็นเผ่าใหญ่ “
“ วัฒนธรรมการปกครอง จึงเริ่มเกิดขึ้นนับตั้งแต่นั้นบัดนั้น”
...“ เทพคือตัวตนที่ยิ่งใหญ่ “
“บางครั้งการละเล่นเพื่อความสนุกก็ทำให้ เผ่าพันธุ์ต่างๆแตกแยกจนนำไปสู่สงครามครั้งใหญ่ “
“ เมื่อสิ่งชั่วร้ายเริ่มกัดกินจิตใจของพวกเขานั่นจึงทำให้เทพบางตนเริ่มมีการแตก หน่อ เปลี่ยนกายหยาบเป็นสิ่ง ที่น่าเกลียด ”
“ เมื่อไม่สามารถ กลับสวรรค์ดังเดิมได้ จึงสถาปนาตนเองกลายเป็นสิ่งชั่วร้ายอย่างปีศาจ”
“ นับจากนั้นลูกหลาน ของพวกเขากลับกลายเป็นสิ่งที่ผิดปกติสำหรับโลกเบื่องล่าง แตกหน่อกลายเป็นสิ่งชั่วร้าย กำเนิดตัวตนใหม่ออกมา เรื่อยๆ คอยคุกคามเป็นภัย ร้าย ต่อทุกชีวิต
“ เมื่อภัยร้ายเริ่มก่อตัวขึ้นใหม่ลุกลามไปทุกหนทุกแห่งเทพเจ้าที่กลายเป็นปีศาจเมื่อไม่ยอมจำนนก็ต้องกลายเป็นซากศพเมื่อเห็นดังนั้นมหาเทพจึงเข้าช่วยเหลือ”
“ สิ่งชั่วร้ายถูกควบคุมจำกัดขอบเขตอยู่ในดินแดนที่เหมาะสม”
เมื่อกาลเวลาผ่านไปพลังชั่วร้ายที่สะสมมาเป็นเวลานานเริ่มก่อตัวขึ้นเกินกว่าพลังมหาเทพจะสามารถควบคุมได้อีกต่อไปไม่นานโลกทั้งโลกก็ถูกรุกรานแผ่นดินถูกย้อมไปด้วยเลือด”
“ เมื่อผู้สร้างเห็นดังนั้นเธอจึงไม่สามารถนิ่งนอนใจได้ “
“ มหาเทพสะระพลังทั้งหมดของตนเองหว่านเมล็ดซึ่งเป็นต้นกำเนิดแห่งเวทมนต์ให้กับเหล่า สรรพชีวิตที่อยู่บนโลกเพื่อที่จะได้นำพลังของเทพเจ้าไว้ต่อก่อนกับสิ่งชั่วร้าย “
“ในค่ำคืนนั้นเด็กทุกคนที่คลอดออกมาทั่วทุกมุมโลกต่างได้รับพรสืบทอดพลังของมหาเทพผู้ยอมหว่าน เมล็ด เสียสะละตนเองให้แก่โลกทั้งใบ “
หลายปีต่อมาการลุกคืบจากสิ่งชั่วร้ายเริ่มถูกกำจัดออกไปจากทุกเขตแดนการปกครองเหล่าสิ่งมีชีวิตทรงภูมิปัญญาทั้งหลาย”
“พวกเขาเริ่มรวมกลุ่มกันสายสัมพันธ์เข้าหากันมากยิ่งขึ้นเพื่อต่อกลอนต่อสิ่งชั่วร้ายอาณาจักรใหม่ๆเริ่มก่อเกิดขึ้น
ในขณะเดียวกันผู้สร้างที่มัวแต่ปั้นแต่ง ตุ๊ก ตา จนลืมไปว่าสิ่งมีชีวิตบนโลกได้ ขจัดปัญหา ได้ด้วยตัวเองแล้ว
“ เสร็จแล้วส่งเจ้าหนี้ไปเลยแล้วกัน ”
จากนั้นผู้สร้างได้โยน ตุ๊ก ตา ตัวนั้นเข้าไปในมิติเพื่อให้ไปโผล่ยังโลกที่เธอสร้างแต่เมื่อเธอหันมองกลับไปยังโลกใบนั้นกลับต้องแสดงใบหน้า ออกมาด้วยความตกใจ”
“ เธอผู้เป็นผู้สร้างไม่นึกว่าภัยร้ายต่างๆจะถูกยับยั้งไปแล้ว”
“ในหน้าจอกำลังโปร่งแสงปรากฏภาพ สิ่งแปลกปลอมที่เธอพึ่งโยนลงไปยังโลกแห่งนั้น ภาพแสงระยิบระยับ เกิดขึ้นเป็นจุดๆ ถึงแม้จะเห็นเป็นภาพแสงเล็กๆแต่นั่นคือการระเบิดครั้งใหญ่ “
“ ไม่ผิดแน่นอน แม้แต่สิ่งชั่วร้ายใดๆทั้งปวงก็ไม่สามารถยับ ยั้ง ตุ๊กตา ที่เธอส่งลงไปยังโลกใบนี้ได้
มันล้างบางอย่างไม่เลือกหน้าทั้งปีศาจสิ่งมีชีวิตต่างๆไม่เว้นแม้กระทั่งเทพเจ้า กลายเป็นว่าทั่วทั้งครึ่งโลกต่างมารวมกันที่จุดๆเดียว ไม่เว้นแม้กระทั่งสิ่งชั่วร้ายอย่างเทพเจ้าที่กลายพันธุ์เป็นปีศาจ “
………………………
" ที่นี่มันคือที่ไหน นี่เรากำลังฝันอยู่หรอ ชั่งเป็นฝันที่ดูสมจริงมากนี่เรากำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศ แล้วจุดสีดำตรงหน้าเรา นี่มันคน ไม่สิ
คนจำนวนมากพวกเขากำลังลอยอยู่ เมื่อมองดูดี นี่พวกเขาแต่งตัวมางานแฟนซีกันหรือไง
“ เฮ้ยนั่นเอลฟ์ใช้ไหมหูแหลมๆแบบนั้น ,,
ทำไมพวกเขาถึงจ้องมาทางนี้แปลกๆกันนะ ไม่เพียงแค่เอลฟ์ยังมีพวกที่แต่งชุดคอสเพลย์อมนุษ์อีกหลายสายพันธุ์ ใบหน้าของพวกเขาดู เข้งเคลียด
บางคนก็เพ่งสายตาอาคาดแคว้นมาที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นจุดสนใจของทุกคนอยู่เลยในขณะที่เธอกำลัง ขยับตัวเพียงเพื่อจะเกาหัวเก้อกังก็เท่านั้น
เพียงมือกระดิกแค่เล็กน้อยก็ถึงกับทำให้ทั่วทั้งสมรภมิเดือดระอุ
ภาษาที่เธอไม่เข้าใจต่างร้องโหวกเหวกเป็นคลื่นเสียงเดียวกัน
ลิเทียพยายามจะขยับมือแต่ดูเหมือนมันจะมีแรงต้านเหมือนกับการหมุนลานที่มีน้ำหนักของโม่เล่เหล็กหนักๆ คอยต้านแรงเธอไว้
" นี่ทำไมแค่ยกแขนมันถึงได้หนักขนาดนี้นะ การอุทานในใจคือสิ่งเดียวที่เธอทำได้ในตอนนี้ ,,
ภายในกลุ่มของเหล่าคอสเพลย์ต่างมีท่าทีร้อนรน เหล่าผู้ที่ได้รับการสืบทอดพลังจากมหาเทพผู้ยอมหว่านเมล็ดต้นกำเนิดแห่งศาสตร์เวทมนต์
พวกเขาฝึกฝนตนเองจนแตกฉานบางคนมีพลังทัดเทียมกับเทพเจ้าการมาของพวกเขานั่นก็เพื่อหยุดยั้งการล่มสลายแห่งเผ่าพันธุ์
สิ่งที่พวกเขากำลังทำคือการเสียสละตนเองให้แก่โลกมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นถ้าหากสิ่งนั้นผ่านพวกเขาไปได้โลกนี้ก็จะถึงการอวสาน
หนึ่งในพวกเขามีความคิดแปลกๆเขาไม่รู้ว่าตัวตนเบื้องหน้าคือสิ่งมีชีวิตที่ก่อเกิดขึ้นจากโลกนี้หรือไม่เทพและปีศาจพวกเขาถูกล้างบางอย่างไม่ใยดีแล้วพวกเขาจะเหลืออะไร
ไม่หลงเหลืออันใดที่อยู่เบื้องหลังสิ่งนั้น เปลวไฟลุกโชนมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดในขณะที่ใครบางคนกำลังกระวนกระวายอยู่ที่ไหนสักที่
" ได้ผลทีเถอะ จิตวิญญาณต้องหลอมรวมเข้ากับร่าง จากนั้นจึงจะเกิดสภาวะหลับไหลร่างกายต้องเป็นหนึ่งเดียวกับจิตเท่านั้นไม่งั้น จะกลายเป็นว่าข้าแทรกแซงจนทำให้โลกล่มสระหลายแทน ,,
ผู้สร้างได้ทำอะไรบางอย่างกับสิ่งแปลกปลอมที่เกิดจากความผิดพลาดของตนเองจนเกือบทำให้โลกถึงการอวสานตุ๊กตาที่เธอสร้างเป็นเพียงภาชนะที่ว่างเปล่าเมื่อเห็นสิ่งแปลกปลอมมันจึงทำลายทุกๆสิ่งที่ขวางหน้าเดิมทีมันถูกสร้างมาเพื่อที่จะให้กระจัดภัยร้ายที่กำลังเกิดขึ้นกับโลกแห่งนี้
แต่เมื่อมันไม่มีจิตใจนึกคิดถึงทำให้ตัวมันทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าเพื่อการนั้นผู้สร้างจึงได้ค้นหาภาชนะหรือตัวตนวิญญาณของใครสักคนที่สามารถนำเข้ามาอยู่ในภาชนะเพื่อให้ภาชนะของเธอนั้นมีจิตนึกคิดเหมือนกับมนุษย์เมื่อดวงจิตประสานเข้ากับภาชนะจากนั้นเธอได้ตั้งค่าให้มันรีเซ็ตเข้าสู่โหมดหลับไหลเพื่อให้โลกที่ถูกทำลายไปเกินกว่าครึ่งนั้นเกิดการวิวัฒนาการซ่อมแซมตนเอง
ผู้สร้างก่อนหน้านั้นตัวเธอได้ควบคุมการแก้ไขปัญหาอยู่ห่างๆเธอค้นหาดวงจิตที่จะนำมาใส่ภาชนะยางร้อนรนมีหนึ่งหมื่น ดวงจิตที่พึ่งสละร่างมาใหม่ๆแต่ก็ไม่สามารถที่จะประสานเข้ากันได้ มันไม่ง่ายเลยแต่มีดวงจิตหนึ่งที่แปลกประหลาดไปเกินกว่าใครๆมันเป็นสีแดงเข้มเรืองรองอยู่อีกโลกที่แสนห่างไกลผู้สร้างจึงได้เชื้อเชิญนำมาใส่เข้ากับภาชนะที่เธอถือครองอยู่มันได้ผลและกำลังดูดทรัพย์ประสานเข้ากับภาชนะพผู้สร้างได้ตั้งชื่อเผ่าพันธุ์อุบัตินี้ว่า โภชินเลี่ยนเป็นการสลักไว้ในดวงจิตและวิญญาณ
เมื่อการหลอมรวมเสร็จสมบูรณ์สายตาของลิเทียร์เริ่มพร่ามัวเข้าสู่การหลับไหล
นับจากนี้เธอจะไม่ได้ตื่นอีกนานแสนนานเหล่าผู้กล้าเมื่อเห็นถึงความผิดปกติของลิเทียที่เริ่มมีอาการเหมือนคนอ่อนแรงควบคุมการทรงตัวไม่อยู่รอยสะเปะสะปะไปมาเหมือนคนกำลังเมา
ไม่นานร่างของเธอก็ลอยดิ่งตกลงสู่พื้นเบื้องล่างทุกคนต่างอยู่ในอาการงุนงงกำลังคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
พวกเขาต่างติดตามลงไปในจุดที่เธอตกในขณะนั้นเทพบางตนที่ติดตามมาหมาดๆเขาได้คิดจะทำการกำจัดเธอทิ้งในขณะที่มีโอกาส
แต่กลับกลายเป็นว่าที่น่าแปลกกว่านั้นกลับเป็นจอมปีศาจเองที่เป็นผู้ห้ามปรามพวกเทพแทนจากนั้นการต่อล้อต่อเถียงจึงเกิดขึ้นแต่กระนั้นก็เกิดขึ้นเพียงไม่นานก็ได้ข้อสรุป
พวกเขาเกรงว่าตัวตนแห่งหายนะตัวนี้จะลุกตื่นขึ้นมาอีกครั้งจึงได้ข้อสรุปเป็นเอกฉันท์ว่าให้ทำการผนึกมันไว้ที่ไหนสักที่มีเพียงสถานที่เดียวที่สามารถปกปิดกับขังมัน ไว้เป็นระยะเวลานานได้ถึงพันปีโดยที่ผนึกของพวกเขาไม่เสื่อมคลาย
สถานที่แห่งนั้นคือปากสะดือแห่งขุมนรกเป็นสถานที่ที่บีบอัดไปด้วยช่องว่างของมิติที่บิดเบี้ยวรุนแรงหากใครหลงเข้าไปมีหวังได้แก่ตายภายในนั้นอย่างแน่นอนพวกเขาจะทำการผนึกโซ่ตรวนแห่งการลงทัณฑ์พร้อมกับบาเรียขั้นพิเศษบีบอัดซ้อนทับเป็นหลายๆชั้นจากนั้นพวกเขาจึงได้ส่งร่างของลิเทีย ล่องลอยเข้าไปยังปากสะดือแห่งขุมนรกแห่งนั้น
หลังจากเสร็จสิ้นการผนึกทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับเผ่าพันธุ์ของตนเองเหตุการณ์ถูกเล่าขานจากปากผู้ร่วมเหตุการณ์บางคนโอ้อวดตนเองจนเกินจริงเพื่อหวังผลบางอย่างจากเผ่าพันธุ์ของพวกเขา
กาลเวลาผ่านพ้นไปจากสิ่งที่เกิดขึ้นจริงก็กลับกลายเป็นแค่นิทานปรัมปรา
……………
ห้าพันปีผ่านพ้นไป พื้นที่ถูกทำลายซ่อมแซมตนเองจนกลายเป็นป่าเขียวขจีอุดมสมบูรณ์ ผู้คนหลงลืมอดีตมีเพียงบางเผ่าพันธุ์ที่ยังจดจำเหตุการณ์ทำลายล้างในครั้งนั้นได้ดี
นาวาไฮษ์ สวรรค์ที่ถูกสร้างอยู่บนพื้นดินในหุบเขารกร้าอันเป็นสถานที่ที่เคยถูก จอมทำลายล้างกวดล้างไปจนสิ้น นั่นคือนามที่สิ่งมีชีวิตบนโลกแห่งนี้ขนานนามให้มันไม่มีความนึกคิดไม่รู้จักคำว่าสงสารไม่พูดคุยไม่เจรจาใดๆสิ่งที่มันทำคือทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า
ภายใต้ส่วนลึกของหุบเขาลึกลงไปใต้พื้นดินมิติทับซ้อนมากมายได้หายไปอย่างปริศนามีเพียงโซ่ตรวนขนาดใหญ่ห้อยรถยนต์ระยางจนเหมือนกับใยของแมงมุม
ภายใต้ความมืดมิดลึกลงไปยังจุดสิ้นสุดของโซ่ตรวนที่กำลังพันธนาการบางสิ่งไว้อย่างแน่นหนา
ภายในส่วนลึกของหุบเขาบรรยากาศที่ทั้งมืดแล้วก็ชื้นแฉะ จากฝนที่ชะล้างลงมาเป็นเวลานาน
ตัวตนแห่งหายนะที่ผู้สร้างได้รังสรรค์จากความผิดพลาดของตนเองบัดนี้ตัวของมันได้หลอมรวมเข้ากับภาชนะตัวนี้โดยสมบูรณ์แล้วดวงจิตที่หลับไหลมาเป็นเวลานานเริ่มรู้สึกตัวเหยียดกายหันมองรอบตัว
"ลิเทีย" บิดขี้เกียจเป็นครั้งแรกเหมือนคนที่เพิ่งตื่นจากการนอน เธอยังคงมองและสงสัยกับโซ่ที่พันธนาการรอบตัวเธอภาพเหตุการณ์ที่ถูกบันทึกในอดีตหลอมรวมเข้ากับความทรงจำของเธอทั้งหมด.
มันคือภาพของการฆ่าล้างบางโดยฝ่ายเดียวนั่นคือสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้จอมทำลายล้าง
อดีตพนักงานไอทีกับต้องมาตายเพราะเดินตกท่อนั่นคือภาพสุดท้ายที่เธอจำได้มีเพียงคำถามเดียวที่คิดออกมาได้ในตอนนี้ นี่ตัวฉันมาทำอะไรอยู่ในสถานที่แบบนี้กันละเนี่ย
หากคิดทบทวนอีกทีบางทีกลุ่มคนเหล่านั้นอาจจะมายับยั้งตัวเธอก็ได้ การที่เธอถูกโซ่ตรวนเช่นนี้น่าจะถูกจับขังตอนที่เธอเริ่มเข้าสู่สภาวะหลับไหล
แต่โซ่เพียงแค่นี้ทำอะไรเธอไม่ได้หรอกในความทรงจำของร่างนี้ไหลเข้าสู่สมองของเธอหมดแล้วมันคือต้นเหตุของทุกอย่างที่ทำให้เธอถูกโซ่พันธนาการรอบตัวระโยงระยางแบบนี้ไปหมด มันน่าจะถูกทำขึ้นด้วยสสารที่แตกต่างการจะใช้พลังของร่างนี้เป็นสิ่งที่อันตรายอย่างยิ่ง หากมีระบบควบคุมเหมือนคำสั่งของซอฟต์แวร์คงจะเป็นตัวช่วยที่ดี
ซึ่งมันอาจเป็นไปได้ถ้าจะทำเช่นนั้น ฉะนั้นแล้วมีสิ่งเดียวคือต้องค้นหามัน ในโลกแห่งนี้มีความเป็นไปได้ทั้งนั้น
ในความคิดของเธอดูเหมือนว่าโซ่พวกนี้ปลายทางของมันน่าจะยึดติดกับผนังของที่ไหนสักที่ หากดึงมันออกแรงๆโซ่พวกนี้คงไม่ขาดง่ายๆแต่จะเป็นผนังถ้ำพวกนี้ที่จะถล่มลงมาทับตัวเธอแทน
…………..
คิดเช่นนั้นก็คงต้องจินตนาการแล้วว่าโซ่พวกนี้จะทำให้มันขาดได้ยังไงไม่นานสิ่งที่เธอคิดอยู่ก็บังเกิดผลขึ้นทันทีโซ่เหล่านี้เริ่มขาดกระจุยกระจายเหมือนกับด่าย พลังของ เจ้าร่างนี้เป็นสิ่งที่น่ากลัวถ้าหากเธอคิดจะระเบิดหัวใครสักคนที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันคงจะระเบิดทันที
แม้แต่เธอเองยังรู้สึกหวาดกลัวกับพลังของร่างนี้โซ่ขนาดใหญ่ต่างร่วมตกลงมาเหมือนกับท่อนไม้ใหญ่มันกลองพะเนินทับถมกันอยู่ก้นหลุมลึกในที่สุดร่างกายก็เป็นอิสระจากสิ่งที่พันธนาการ
เมื่อเธอหันมองยังเบื้องบนซึ่งนั่นเป็นเพียงแค่จุดเล็กๆที่แสงลอดผ่านกับการใต้หลุมลึกนี้กลับดูโอ่งโถงยังบอกไม่ถูกแสดงว่าจุดที่เธอถูกจองจำอยู่นี้เป็นสถานที่ที่ลึกที่สุดเลยก็ว่าได้
เฮ้อแล้วจะออกไปยังไงล่ะเนี่ยมันไม่ง่ายเลยในความคิดของเธอจำได้ว่าตัวเองนั้นลอยอยู่
ท่ามกลางบรรดาเผ่าต่างๆแล้วถ้าคิดจะบินขึ้นไปล่ะ นั่นสินะตัวอย่างจากสิ่งที่บังเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้บางทีคงต้องตั้งสติแล้วลองจินตนาการ แต่จะทำอย่างนั้นได้คงจะต้องทำสติให้มั่นคงมิเช่นนั้นการบินในครั้งนี้คงจะเป็นไปด้วยความยากลำบาก
ไม่นานตัวของเธอก็ลอยขึ้นตามสิ่งที่คิดจากที่ช้าๆก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าเร็วขึ้นเรื่อยๆตามสิ่งที่
จินตนาการจุดแสงขนาดเล็กค่อยๆขยายใหญ่เห็นชัดมากยิ่งขึ้นไม่นานเธอก็โผล่พ้นปากหลุมลึกทิวทัศน์ของเบื้องบนเขียวขจีเต็มไปด้วยป่าไม้ส่วนโรคหัวลูกตาความอุดมสมบูรณ์ที่หาได้ยากในโลกที่เธอจากมา
นี่เราจะไปทางไหนดีนะรอบตัวของเธอเต็มไปด้วยพื้นที่สีเขียวงั้นไปทางนี้ก็แล้วกัน ทิศตะวันออกมันคือเส้นทางที่เธอหันมองไปทุกครั้งเมื่อคิดถึงใครบางคนที่เลี้ยงดูเธอมา แต่ตอนนี้พวกเขาไม่อยู่แล้วเหลือเพียงตัวเธอที่ยังหวนคิดถึงกลิ่นอายเก่าๆ .....
ป่าพวกนี้เขียวชอุ่มไปหมดมีบางครั้งที่เห็นอะไรแปลกๆระหว่างบิน แสงสว่างจากดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยลงสู่ฟากฟ้าเรื่อยๆฉันคงต้องหาที่พักแรมตรงไหนสักที่เพื่อตรวจสอบสิ่งที่ตนเองครอบครองอยู่
เอาเป็นตรงนั้นก็แล้วกันมันคือภูเขาหินปูนขนาดใหญ่ตั้งตระงาอยู่ท่ามกลางผืนป่า แถมรอบข้างยังมีลำธารล้อมรอบอยู่หลายสายเมื่อมีน้ำก็ต้องมีปลาเมื่อมีเส้นทางน้ำก็ต้องมีสิ่งมีชีวิตอาศัย
ฉันร่อนลงตรงตีนเขาลูกนั้น เมื่อมองดูใกล้ๆมันดูยิ่งใหญ่อลังการจริงๆ ฉันไม่อาจจินตนาการได้เลยหากเอาหินพวกนี้ไปทำสิ่งก่อสร้างต่างๆ
เบื้องหน้าเต็มไปด้วยหินขรุขระฉันคงต้องปรับลานหินพวกนี้เสียหน่อย แต่สิ่งเดียวที่ฉันกลัวมันก็เกิดขึ้นจนได้
ในขณะที่ฉันกำลังจะปรับลานหินจู่ๆภูเขาหินมันก็ระเบิดเป็นรูพรุนขนาดใหญ่เจาะเข้ากลางหุบเขา เอาซะคนต้นคิดขวัญหนีดีฝ่อ แรงระเบิดทำให้เศษหินกระจัดกระจายไปทั่ว
มันต้องมีหนทางที่เราควบคุมพลังนี้ได้สิ ไม่นานความมืดก็เข้าปกคลุมฉันเข้าไปหลบในรูโหว่ที่พึ่งเจาะเป็นรูเมื่อไม่นาน ค่ำคืนนี้ช่างมีแต่ความเหงา
ฉันคิดว่าความละเอียดในการควบคุมภาพ
จินตนาการยังไม่ดีมากพอการทำสมาธิคือสิ่งเดียวที่ทำให้การจินตนาการมโนภาพของเราออกมาดี เธอต้องจดจำรายละเอียดทุกอย่างหลังจากการทำสมาธิไม่นานเธอก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
เมื่อแสงสว่างรบกวนจิตใจสาดส่องมายังร่างที่กำลังหลับไหลให้ตื่นขึ้นอีกครั้งการเห็นภาพโครงการพังทลายเกิดจากพลังของตนเองคือสิ่งยืนยันได้ว่าที่นี่ไม่ใช่โลกแห่งความฝัน ถึงแม้อยากจะล้างหน้าด้วยน้ำเย็นๆแต่ก็ไม่สามารถที่จะกระทำได้มีเพียงผิวหยาบของเนื้อโลหะที่ครอบครองอยู่
ในขณะที่เหม่อลอยอยู่นั้นก็พลันปรากฏสิ่งหนึ่งที่กีดขวางสายตาขึ้น เธอสะบัดมันไปมาแต่มันก็ไม่ยอมออกไม่นานมันก็ปรากฏชื่อที่เธอสามารถอ่านได้ "โภชินเลี่ยน " เธอมองและอ่านมันเพียงการอ่านชื่อที่ปรากฏขวางสายตาเพียงครั้งเดียวไม่นานจากนั้นก็มีสิ่งที่คล้ายกับเมนูปรากฏขึ้นกีดขวางการมองเห็นของสายตา
เธอลองเอามือเขี่ยสัมผัสดูแต่มันก็ไม่ได้ผล จึงเผลอหลุดปากพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว "เปิด"ไม่นานนักก็มีเสียงดังตึงเหมือนกับเสียงแจ้งเตือนกล่องข้อความมันดังขึ้นอยู่ในโซนประสาท
หลังจากนั้นไม่นานก็มีอะไรบางอย่างปรากฏขึ้นมันคล้ายกับแผ่น note แล้วมีแป้นพิมพ์ปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้า เธอตาลุกวาวหรือว่านี่จะเป็น cm ในการเขียนโปรแกรม ลิเทีย เริ่มเขียนโค้ดต่างๆลงในช่องนั้นกำหนดค่าต่างๆและลงรายละเอียดกับสิ่งที่จะต้องใช้ในการดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้แห่งนี้
หนึ่งในนั้นคือคำสั่งรูปแบบในการก่อสร้างเพราะมองจากสถานที่แห่งนี้ที่เต็มไปด้วยหินแล้วซึ่งมันสามารถใช้ประโยชน์ ได้หลากหลาย เธอกำลังคิดว่าเธอจะเปลี่ยนภูเขาหินทั้งหมดนี้เป็นบ้านของเธอ แล้วการตื่นขึ้นในต่างโลกของวันที่สอง ก็หมดไป ทั้งวันไม่ได้ทำอะไรเลยเธอได้แต่นั่งเขียนโปรแกรมและออกแบบซอฟต์แวร์และชุดคำสั่งต่างๆ
ฉะนั้นข้อมูลเหล่านี้เธอจะต้องลงรายละเอียดให้มันสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะทำได้วันที่สามก็ผ่านพ้นไปอีกครั้งเข้าสู่วันที่สี่ ของการอยู่ต่างโลก การอยู่ในร่างที่ไม่จำกัดเรื่องพลังทำให้เธอไม่รู้สึกเหนื่อยหรือหิวนั่นเพราะอาจถูกสร้างมาให้ทนต่อทุกสถานการณ์
ชุดคำสั่งที่ฉันออกแบบในที่สุดมันก็เสร็จสมบูรณ์สิ่งที่ฉันวาดเขียนออกมามันคือโครงสร้างของโปรแกรมออกแบบ ชุดคำสั่งในการดึงพลังแปลงสระสาร ฉันจะเปลี่ยนภูเขาหินทั้งลูกนี้เป็นบ้านหลังใหม่
จากแบบบ้านที่วาดเขียนในโปรแกรมก็พั้นช์กลับกลายเป็นปราสาทหลังใหญ่เธอสนุกจนแทบจะหยุดมือของตัวเองไว้ไม่ได้ เมื่อแร่เหล็กขาดเหลือเธอก็บินวนกลับไปยังหลุมที่เธอจากมาไม่นานแบบแปลนของเธอที่วาดเขียนไว้ก็เสร็จสมบูรณ์ ขนาดความสูงตารางรายละเอียดสิ่งสำคัญต่างๆก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว
เธอมองแปลนที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับจิ้มสัมผัสหมุนไปมาผ่านโปรแกรมที่เธอสร้าง
"งั้นก็มาลองทำกันเลย"
เธอโยนแบบแปลนของเธอลงสู่เครื่องมือแห่งการสร้างเมื่อผ่านโปรแกรมมันก็เริ่มทำการวิเคราะห์และค้นหาวัสดุที่สามารถทดแทนกันได้ในการสร้างโครงสร้างชุดคำสั่งในการแปลงสระสารเริ่มทำงาน
แสงที่เหมือนกับวงเวทย์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นทั่วทั้งภูเขาหิน หลักจากนั้นภูเขาหินทั้งลูกก็เริ่มก็เริ่มแปรสภาพเป็นรูปร่างของโครงสร้าง ฝุ่นผงฝุ้งกระจายไปทั่วภูเขาที่กำลังเกิดการ เปลี่ยนแปลงในระหว่างที่เธอรอชุดการสร้างอัพโหลดเสร็จ
เธอก็หันไปมองอย่างอื่นแทน ข้อเสียของร่างนี้ไม่สามารถที่จะพูดหรือกินอาหารใดๆได้ ซึ่งดูแล้วมันขัดใจเธอเอามากๆการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างหลักของร่างนี้เป็นบัคไม่สามรถแก้ไขอะไรได้เลย สิ่งที่เธอคิดจะทำอยู่ในตอนนี้คือการคิดแม่แบบของเส้นเสียง แม้แต่จะพูดก็ไม่สามารถกระทำได้
"ฉันคงต้องลองทำดูแล้วแหละ"
สิ่งที่จะทำนั้นคือถังขยะและอุปกรณ์ที่ใช้แทนเส้นเสียง ถังขยะก็คือหุ่นกระป๋องตัวหนึ่งที่สามารถกินและรับรสแทนเจ้าของร่างได้ เธอร่างโครงสร้างนั้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่ขาดหายไปนั้นคือตัวสัมผัสในการรับรสนั้นไม่มี
เส้นเสียงถูกทำให้เป็นลำโพงลอยได้ แต่เพื่อให้เข้ากับโครงสร้างของตัวร้ายอย่างเธอจึงเปลี่ยนมันให้เป็นหัวกระโหลกลอยติดตามเธอเป็นฉากหลังแทน ส่วนวัสดุก็หาได้ไม่ยากนั่นก็คือโซ่ที่พันธนาการตัวเธอมันมีแร่ที่หลากหลาย ผสมอยู่
ดีที่เธอสามารถทำให้มันเชื่อมต่อเข้ากับโครงประสาทจึงทำให้มันส่งสัญญาณเป็นคลื่นเสียงได้ แต่เธอก็ต้องสร้างโปรแกรมชุดเสียงขึ้นมาอีกหลาย ชุดเพื่อปรับจูนชุดเสียงอยู่พักใหญ่
มีสิ่งหนึ่งที่ยากลำบากในการสร้างนั่นคือตัวช่วยในการรับรสชาติ เธอต้องค้นหาสิ่งมีชีวิตและโคลนนิ่งมันมา เธอมองไปรอบเพื่อค้นหาสิ่งที่ว่าแต่ก็ไม่เจอตัวเลือกที่ดีเลย คงต้องนำร่างมนุษย์มาทำการโคลนนิ่งเสียหน่อยแล้วหล่ะ
.
.
.
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
