“ ในไม่อีกกี่ปีต่อจากนี้เด็กที่ถูกเลือกจะเกิดขึ้นมา เขาจะเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบโดยกำมือของเขาเเละหวังว่าพวกเเกเหล่าจักรพรรดิทั้งหลาย! เเกจะได้สัมผัสประสบการณ์ที่ทำให้พวกเเกขนหัวลุกจนไปถึงทรวงในเลยละ 555555!!!!!! ”

คำพูดของชายผมขาวในวัยสูงอายุคนนึงดังขึ้นก่อนที่เขาจะถูกดาบเเทงทะลุร่างกายก่อนที่จะล้มลงไป…

: ถ้าเเก่เเล้วก็อย่าปากเก่งเลยหน่า คนอย่างชั้นไม่จำเป็นต้องกลัวใครหรอก!

ชายคนนั้นดึงดาบออกจากร่างไล่วิญญาณเเละทิ้งให้ร่างนั้นนอนจมกองเลือดบนบัลลังก์กลางโถงขนาดใหญ่ ก่อนที่จะเดินจากไปเเละเสียงประตูที่ดังขึ้น…

: หึ คำทำนายของไอ้เเก่นอสตราดามุสนั่นไม่มีทางเป็นจริงหรอก!!

ใครจะมาฆ่าชั้นได้ละ ชายคนนั้นพูดกับตัวเองเเละหัวเราะในลำคอก่อนที่จะเดินเข้าไปในประตูมิติบางอย่างไป

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

ณ ปราสาทตระกูลโดวาริ ตระกูลเชื้อพระวงศ์ที่ยิ่งใหญ่

มีพ่อลูกคู่นึงกำลังทะเลาะกันอยู่…

: แก!!! ชั้นบอกเเกกี่รอบเเล้ว!ว่าอย่าเข้าไปในสวนของตระกูล ห๊ะ!

: เเล้วพ่อมีสิทธิ์อะไรมาห้ามผมละผมก็คนในตระกูลไม่ใช่หรอ!?

: คนในตระกูล?เเกกล้าพูดมาได้นะไอ้สวะ คนที่มีพลังเวทย์น้อยอย่างเเกเนี่ยนะจะมีสิทธิ์เรียกตัวเองว่าตระกูล

โดวาริ!

: เเล้วทำไมสุดท้ายผมก็ลูกพ่อไม่ใช่หรอ-!

เมื่อสิ้นสุดคำพูดของคนเป็นลูกผู้เป็นพ่อก็ใช้มือฟาดไปที่หน้าของผู้เป็นลูกของตนอย่างเเรง

: เเกไม่ใช่ลูกชั้นไอ้ขยะ ถ้าไม่มีเเกเเม่เเกก็ไม่ต้องมาตายหรอก!ออกไปซะตอนนี้ชั้นไม่อยากเห็นหน้าเเก!

หลังจากที่โดนคนเป็นพ่อตบที่หน้าอย่างเเรง ก็เดินออกมาจากปราสาทด้วยน้ำตาที่ซึมเล็กน้อย เเละก็มีเสียงอัน

คุ้นเคยทักมาจากด้านหลัง…

: ไงไฮโอโดนพ่อไล่มาอีกเเล้วหรอ!?

: อืม…

: ชั้นบอกนายหลายรอบเเล้วนี่ ถ้าไอ้เเก่นั่นมันไล่นาย นายก็มาอยู่บ้านชั้นสิ

: ไม่เอาด้วยละโอตสึยังไงเขาก็พ่อชั้นหนิ ชั้นไม่อยากทำเเบบนั้นหรอก

: เอาเถอะชั้นไม่บังคับนายหรอก เเต่ถ้าไอ้เเก่นั่นมันทำนายอีก นายต้องรีบบอกชั้นเลยนะ!

: นายเนี่ยยุ่งไม่เข้าเรื่องเลยนะ

: ถ้าเป็นเรื่องของนายชั้นก็อยากยุ่งทุกเรื่องนั่นเเหละ!

: นายเนี่ยพูดอะไรน่าอายชะมัด รีบไปเถอะ

งานอดิเรกของทั้ง2คนคือการไปที่สวนดอกไม้ของราชวงศ์เเละเด็ดดอกที่สวยที่สุดกลับบ้านในทุกๆครั้ง…เเต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้พวกเขาจะเดินเพลินไปหน่อย

: งั้นชั้นกลับละนะเจอกันพรุ่งนี้

: เออน่า นายก็กลับดีๆละ

ไฮโอเเละโอตสึกิได้ร่ำลากันก่อนจะเเยกย้ายกันเพื่อกลับบ้านของตนเอง

: กลับมาเเล้วครับ…

: เเกไปไหนมากลับมาซะดึกขนาดนี้เลยหรอ!? อืม…เเต่ก็ดี!ชั้นก็คิดอยู่ว่าจะลงโทษเเกยังไงดี! ทหารเอามันไปขัง

ไว้คุกใต้ดิน!!

: ไม่เอา…ไม่เอาเเบบนี้สิ! พ่อครับ!ผมขอโทษ!!

: หุบปากชั้นไม่อยากจะเห็นหน้าเเก พี่สาวเเกมีค่ามากกว่าไอ้ขยะเเบบเเกอีก!รู้เเบบนี้ชั้นน่าจะฆ่าเเกทิ้งเเต่ยังเด็ก

เอาตัวมันไปขัง!

หลังจากนั้นไฮโอก็ถูกเอาตัวไปขังในคุกใต้ดินของปราสาท…เเละมีเสียงการทะเลาะกันจากด้านนอกเเว่วมา " ลูกเลิกยุ่งกับไอ้ขยะนั่นได้เเล้วหน่าไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย " " พ่อพูดอะไร!เขาเป็นน้องหนูนะอย่างน้อยให้หนูได้เข้าไปหาน้องเถอะ! " " เอาเถอะๆไปก็ได้ "

: พี่ขอเข้าไปได้มั้ย?

เสียงของหญิงผู้เป็นพี่ดังขึ้นหน้าประตู พร้อมเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น

: เข้ามาเลยครับ

ประตูได้เเง่มออกทำให้เห็นเเสงสว่างจากภายนอกพร้อมผู้หญิงคนนึงที่ยืนอยู่หน้าประตู

: พี่…

: รู้อะไรมั้ยไฮโอนายเป็นน้องที่ดีมากเลยนะ เเต่เพราะเเบบนั้นแหละพี่ก็อยากจะเป็นพี่ที่ดีได้บ้าง…

: พี่ก็เป็นพี่ที่ดีมาโดยตลอดหนิ ตอนผมเศร้าพี่ก็อยู่ข้างผมตลอดไม่ใช่หรอ?

: ไฮโอนายก็รู้ว่านายโดนเกลียดชังจากพ่อเพราะนายมีพลังอันน้อยนิดไม่สมความเป็นราชวงศ์…เเละเป็น

ความอับอายของตระกูล…เเต่พี่ก็ไม่เคยช่วยอะไรได้เลย

: ผมรู้เเต่ให้ผมทำยังไงละผมไม่สามารถไปได้ไกลกว่านี้เเล้ว

: ตอนนี้พี่ได้เลื่อนขั้นเป็นยศเป็น10มหาจอมเวทย์โบาณ เเล้วพี่ต้องออกเดินทางไปไกลมากๆต่อจากนี้จะไม่มี

ใครช่วยนายได้เเล้วนะ

: เเล้วพี่จะกลับมาตอนไหนละ…?

: ไม่ใช่กลับมาเเต่นายต้องเเข็งเเกร่งขึ้นเพื่อตามหาพี่ ถ้านายอยากเจอพี่นายก็ต้องเเข็งเเกร่งขึ้นไม่งั้นเรา

ก็ไม่ต้องเจอกันอีกตลอดไป เเละก็จะได้รู้เลยว่านายมีค่ารึเปล่า?

ในวินาทีนั้น โดวาริ โคริ ผู้เป็นพี่ได้คิดในใจว่า"เอาสิเกลียดพี่สิ ในตอนที่พี่หายไปนายจะได้ไม่ต้องคิดถึงพี่อีก…"เเต่คำพูดจากผู้เป็นน้องก็ทำให้เขาชะงัก

: ได้! ผมจะเเข็งเเกร่งขึ้นเพื่อไปเจอพี่อีกครั้ง เมื่อถึงตอนนั้นผมจะทำให้พี่รู้ว่าผมเเข็งเเกร่งกว่าพี่อีก!

: หึ นายโตขึ้นเยอะนะไฮโอ เอาสิพี่จะรอนายนะ!

ทั้งสองคนได้ชนหมัดกันเป็นการให้สัญญาว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง…

เช้าวันต่อมา…พี่ของไฮโอก็ได้เดินทางจากไป…และ…

ไฮโอกับโอตสึกิได้ไปโรงเรียนของเหล่าขุนนางเพื่อศึกษาเรื่องเกี่ยวกับเวทมนตร์

: เอาละนักเรียน!อย่างที่รู้กันในโลกจะมีส่วนประกอบจาก "อณูเวทมนตร์" ในทุกอย่างเป็นองค์ประกอบเเละจะมี

พลังงานอีก3เเบบคือ 1.พลังจิตรวิญญาณ. 2.พลังเวทมนตร์ตามธรรมชาติ. 3.เเก่นจิตรวิญญาณ

1.พลังจิตรวิญญาณเป็นพลังมานาในร่างกาย ที่ปล่อยออกมาภายนอกเพื่อควบคุมพลังรอบตัว

2.พลังเวทย์ตามธรรมชาติจะใช้ในการแสดงพลังเวทย์ของตัวเราเอง โดยใช้อณูเวทย์เป็นเชื้อเพลิง

3.เเก่นจิตรวิญญาณเป็นตัวตนที่เเท้จริง เเละเป็นจุดกำเนิดพลังเวทย์ของตัวเราเองในร่างกาย

เเต่ ณ ตอนนี้พวกเธอยังคงใช้เวทย์ประจำตัวได้ไม่คล่อง อยากให้ฝึกควบคุมพลังจิตรวิญญาณไปก่อนนะ

หลังจากเลิกเรียน…

: สรุปคือ…พี่นายจะไม่ได้อยู่กับนายเเล้วว่างั้น

: ก็ตามนั้นเเละเเต่ชั้นก็สัญญากับพี่เเล้วว่าจะเก่งขึ้นให้มากกว่านี้อีก!

: เออ จริงด้วยครูบอกไว้ว่าให้ฝึกพลังเวทย์ประจำตัวหนิ!พลังเวทย์ของนายคืออะไรหรอ?

: ขอไม่บอกดีกว่า มันน่าอายนะ!

: นายจะอายทำไมเล่าก็เเค่บอกพลังเวทย์เอง!เวทย์ประจำตัวของชั้นคือการวาดวงเวทย์เพื่อใช้พลังต่างๆ!

: พลังเวทย์ของนายมันดูดีนะ…เเต่เทียบกับของชั้นมันก็…

ในตอนนั้นโอตสึกิมองเห็นใบหน้าของไฮโอที่เเดงก่ำเป็นลูกสตอเบอรี่ ก็เกิดอารมณ์นึกอยากเเกล้งคนตัวน้อยขึ้นมา

: อะไรหรอ\~พลังของนายมันทำไมหรอ\~

: มะ…ไม่มีอะไรหรอก…นี่!หยุดเเกล้งชั้นได้เเล้วหน่า!

: 555 ก็เห็นหน้านายเเล้วมันอยากเเกล้งหนิ บอกมาเถอะน่าไม่ต้องอายหรอกชั้นก็เพื่อนนายนะ\~

: บอกเเล้วอย่าขำนะ!

: ได้ๆไม่ขำๆ

: สัญญา!

: สัญญาๆเลิกพูดมากเเล้วรีบๆบอกมาเถอะหน่า

: ก็ได้ๆ! พลังของชั้นคะ…คือการตัดสิ่งต่างๆ

: ตะ…ตัดหรอชั้นใช้กรรไกรให้ก็ได้นะ 55555-อุ๊ป

สิ้นเสียงหัวเราะของโอตสึกิ ไฮโอก็ได้เตะเข้าไปที่เบ้าหน้าของโอตสึกิอย่างเเรง

: ไหนบอกจะไปหัวเราะ?

: ขอโทษเเล้วกันหน่าว่าเเต่เวทย์การตัดมันเป็นยังไงเนี่ย?

: ก็ถ้าชั้นลากนิ้วไปเป็นรูปอะไรมันก็จะตัดตามนั้นหนะ เเล้วก็ทำหลุมลึกลงไปได้ด้วยการเเบบมือเเล้วกดลงไป

เเต่ก็มีขีดจำกัดอยู่อะตัดของที่เเข็งมากไม่ได้

: อ่อออ ก็ไม่ได้หน้าอายหนิจะอายทำไมเนี่ยไฮโอจัง

: หยุดเรียกชั้นด้วยชื่อนั้นได้เเล้วไม่งั้นชั้นไม่คุยกับนายจริงด้วย!

: อะๆ ขอโทษๆจะไม่พูดเเล้วคร้าบ\~

ชีวิตของไฮโอนั้นก็ดูดำเนินไปได้ด้วยดี จนกระทั่ง2ปีต่อมา…เกิดเหตุการณ์การปฏิวัติขึ้นจากเชาวเมืองที่ไม่พอใจในตัวของเหล่าราชวงศ์และกษัตริย์ที่ไม่มีความเท่าเทียม เเละเกิดการสังหารหมู่ขึ้นรวมถึงตระกูลของไฮโอด้วยเช่นกัน

ณ ปราสาทตระกูลโดวาริ

: พ่อ!อยู่ไหน!

ท่ามกลางไฟที่กำลังลุกโชนของปราสาทไฮโอพยายามมองหาพ่อของเขา ในขณะที่เขากำลังมองหาพ่อของตนอยู่

สายตาของไฮโอก็เลือบไปเห็นชายชุดดำ…เเต่ที่มันทำให้เขาช๊อคคือชายคนนั้นกำลังใช้เวทย์ไฟเผาร่างกายของพ่อเขาอยู่ เขาไม่รอช้าก่อนจะวิ่งไปช่วยพ่อของเขา

: จงสบั้น!

ไฮโอลากนิ้วไปที่กลางตัวของชายปริศนาจากระยะไกล เเละก็มีคลื่นพุ่งออกไปเป็นเส้นเเนวนอนเเต่ชายคนนั้นก็หลบได้เเละหายไป…ไฮโอรีบเข้าไปดูอาการของพ่อเขาอย่างด่วนที่สุด

: พ่อ!ทำใจดีๆไหวผมจะรีบพาพ่อออกไปเอง!

เเน่นอนว่าเหล่าขุนนางที่มีพลังเวทย์สูงจะมีร่างกายเเข็งเเกร่งกว่าคนทั่วไปเเต่ถ้าไม่รักษาอะไรเลยอาจจะอันตรายได้

: พอเถอะไฮโอ…พะ…พ่อขอโทษที่ไม่เคยทำดีกับลูกเลย…ตั้งเเต่พี่สาวเเก…เดินทางจากไปพ่อก็ไม่เคยสน…

ใจเเกพ่อรู้ว่า…การที่พึ่ง…มาทำตัวเป็นพ่อเอาป่านนี้…มันดูเเย่…เเต่พ่อก็อยากจะบอกเเกนะไฮโอ…ว่าพ่อรัก

เเกมาก…

: ใครมันเป็นคนทำพ่อ!บอกผมมาเลยผมจะไปฆ่ามัน!

: มันเป็น…หัวหน้าคนปฏิวัติ…เเต่อย่าตามมันไปเลย…เจ้านั่นมันอันตายเเละมันจะทำให้ลูกต้องทรมาน…ไป

ไปใช้ชีวิต…ให้สงบสุขเถอะนะ…อย่าตามหามัน!อย่าไปยุ่งกับมัน-

ผู้เป็นพ่อจากไปหลังจากพูดจบ ความเกลียดชังที่มีต่อผู้เป็นพ่อได้หายไปทันทีเเละเเทนที่ด้วยน้ำตา ไฮโอจำได้เพียงรอยสักรูปกระโหลกที่ฝ่ามือ เเละรอยเเผลเป็นตรงตาซ้ายจากไอ้เวรตะไลนั่นเท่านั้น…

ไฮโอได้เดินออกมาจากปราสาทเเละตะโกนออกมาสุดเสียง…

“ ไม่ว่าเเกจะเป็นใครชั้นจะฆ่าเเกทิ้งซะไอ้เวร!!!! ”

ก่อนที่ไม่นานการปฏิวัติจะจบลงด้วยการทำสัญญาอย่างเท่าเทียม เเต่สิ่งที่ไม่เท่าเทียมคือชีวิตของผู้ที่ตายจากเหตุการณ์นี้…

ณ สวนดอกไม้ของอาณาจักรที่ไฮโอชอบมาเดินเล่น…

: ว่าเเล้วนายต้องมาที่นี่ ชั้นหานายเเทบตายเเหนะ

: ว่าไงโอตสึกิ…ชั้นไม่มีอารมณ์คุยหรอกนะ

: อ่า ชั้นจะอยู่เงียบๆให้เเล้วกันนะ…

โอตสึกินั่งอยู่กับไฮโอไปซัก 4ชม.ระหว่างนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้เเละสะอึกเบาๆทำให้โอตสึกิอดเป็นห่วงไม่ได้…

: เเล้ว…นายจะไปไหนต่อละไฮโอ

: ไม่รู้สิ…ชั้นไม่เหลือครอบครัวเเล้วละ…

: นายยังเหลือพี่สาวหนิ

: เขาไม่ได้อยู่กับชั้นเเล้วละ

: อยากเเข็งเเกร่งขึ้นมั้ยละเอาเเต่มานั่งเศร้ามันจะได้อะไร?

: โอตสึกิ!นายไม่เคยเข้าใจรึไง ใช่สินายยังเหลือครอบครัวไง-

: คนที่ไม่เข้าใจคือนายตั้งหากไฮโอ ตอนนายออกจากปราสาทนายพูดว่าไงจะฆ่ามันไม่ใช่หรอ!? มานั่งเเบบนี้มันจะได้อะไร! พี่สาวนายก็ยังอยู่มากับชั้นซะไม่ใช่มานั่งอยู่เเบบนี้ เเข็งเเกร่งขึ้นไปฆ่าไอ้เวรนั่นเเล้วไปพิสูจน์ให้ครอบครัวคนสุดท้ายของนายเห็น ชั้นรู้ว่านายเศร้าเเต่ชั้นก็ไม่ต้องการให้นายมานั่งร้องไห้เเบบนี้!

ไฮโอนั่งคิดไปสักพักก่อนที่จะลุกขึ้นมาด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไป…

: นายพูดถูก นี่ไม่ใช่เวลามานั่งให้พี่สาวชั้นคอยโอ๋เเล้วละ ชั้นจะฆ่าไอ้เวรนั่นให้ได้!

: ต้องเเบบนี้สิ!ถึงจะเป็นไฮโอที่ชั้นรู้จัก ไปกันเถอะ ชั้นเตรียมรถม้าให้เเล้ว!

: รถม้าหรอจะไปไหน?

: อาณาจักรของครอบครัวชั้นไง ไปเข้าโรงเรียนเวทมนตร์พิเศษกัน!

: อาณาจักรขอบครอบครัวนาย? นายเป็นขุนนางชั้นสูงหรอ?

: ชั้นจะเป็นเชื้อพระวงศ์ต่างหากว่าที่กษัตริย์ในอนาคตของอาณาจักรโยโกโนะหนะ

: ชั้นคิดว่านายเป็นคนในอาณาจักรนี้ซะอีก…

: ไม่หรอกพ่อชั้นเเค่มาเยี่ยมชมที่นี่จากคำเชิญของราชาอาณาจักรนี้เฉยๆ ชั้นเลยมาด้วย

: นายมาอยู่นานจังตั้ง6ปีเเหนะ

: ไม่หรอกชั้นต้องกลับตั้งเเต่5ปีก่อนเเล้ว เเต่เจอนายพอดีเลยหาบ้านอยู่ในอาณาจักรนี้เลย

: เเล้วตอนเกิดการปฏิวัตินายไปอยู่ไหนละ?

: ชั้นก็หลบอยู่ในบ้านนั่นแหละ เลิกพูดมากเเล้วขึ้นรถม้ามาเถอะน่า!

: โอ๊ย!

โอตสึกิอุ้มไฮโอขึ้น ก่อนจะโยนขึ้นรถม้า

: เเล้วบ้านชั้นละ!?

: ชั้นบอกสาวใช้กับคนในบ้านนายให้เเล้วละว่านายจะไม่ได้อยู่บ้านอีกหลายปี ส่วนเรื่องเงินชั้นจ่ายให้เเล้ว

: นายเนี่ยเอาเเต่ใจชะมัด…

หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มออกเดินทางไปยังอาณาจักรของครอบครัวโอตสึกิ อาณาจักร"โยโกโนะ"เพื่อไปเข้าโรงเรียนเวทมนตร์

จบบทที่1…บทที่2โรงเรียนเวทมนตร์

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

[ ข้อมูลตัวละคร ]

โดวาริ ไฮโอ | Dowari haio

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : ชาย

ผมทรง : Dandy

ส่วนสูง : 173.5 ซม.

น้ำหนัก : 50.35 กก.

วันเกิด : วันพฤหัสบดี ที่ 18 ธันวาคม

กรุ๊ปเลือด : O

อายุ ณ ปัจจุบัน : 18 ปี

เวทย์ประจำตัว : การตัด

ของที่ชอบ : ช็อกโกแลตร้อน โทริ โซซุย(ข้าวต้มไก่)

ของที่ไม่ชอบ : ผลไม้ทุกชนิด ของดองทุกชนิด ดอกกุหลาบ

คนที่สนิท ณ ปัจจุบัน : โยโกโนะ โอตสึกิ / โดวาริ คานาริ

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 09.00 น. /นอน 00.30 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

โยโกโนะ โอตสึกิ | Yogono otsugi

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : ชาย

ผมทรง : Comma

ส่วนสูง : 185 ซม.

น้ำหนัก : 60.8 กก.

วันเกิด : วันพุธ ที่ 22 สิงหาคม

กรุ๊ปเลือด : AB

อายุ ณ ปัจจุบัน : 16 ปี

เวทย์ประจำตัว : อักขระเวทมนตร์

ของที่ชอบ : ชาร้อน อาหารที่ไฮโอทำให้

ของที่ไม่ชอบ : ขิงเเละของที่มีรสจืด

คนที่สนิท ณ ปัจจุบัน : โดวาริ ไฮโอ / ?????

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 10.00 น. /นอน 01.00 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

*คำเตือนนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงในกลุ่มเพื่อนอย่าหาสาระกับนิยายเรื่องนี้เด็ดขาด! อาจมีคำหยาบไม่เหมาะกับเด็กอายุตำ่กว่า12ปี หากอายุไม่ถึงก็กลับไปดูโดราเอม่อนได้เลย*

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

‘‘ ใครก็ตามที่มีความประสงค์จะเเข็งเเกร่งให้มายังโรงเรียนเเห่งนี้เรารับประกันได้ว่าคุณจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป หึไม่เหมือนเดิมหรอ ใครมันทำใบปลิวโง่ๆนี่กันนะ ’’

ชายคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนที่เขาจะลุกออกจากโต๊ะทำงาน เเละเดินไปเปิดประตูบางอย่างเมื่อหลังจากเปิดเเล้ว…ภาพที่อยู่ตรงหน้าก็คือโต๊ะประชุมขนาดใหญ่ มีคนนั่งล้อมรอบโต๊ะนี้กว่า10คน เเละชายคนนั้นก็ได้นั่งลงไปยังเก้าอี้ตัวนึงก่อนจะพูดกับคนที่นั่งอยู่ว่า…

‘‘ นี่มันก็ถึงเวลาเเล้วสำหรับเหล่าเด็กๆทุกคน ดังนั้นเอาละทุกท่าน!ได้เวลาเเสดงโชว์เเล้ว!!! ’’

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

: นี่!นี่!โอตสึกิ!!!ตื่นได้เเล้ว!!!!

โอตสึกิสะดุ้งตัวอย่างเเรงจากการตะโกนของเพื่อนสนิท เขาขยี้ตาเเละนั่งสะลึมสะลืออยู่สักพัก…

: นายเนี่ยพาชั้นมาเเท้ๆเเต่ดันมาหลับระหว่างทางจนได้

: ขอโทษๆว่าเเต่ถึงเเล้วหรอ?เดินทางกี่วันละ?

: เเค่40นาทีเอง เเค่นี้นายก็หลับเเล้วรึไง?

: มันก็ต้องมีหลับกันบ้างเเหละ

: เเล้วนายจะให้ชั้นไปอยู่ไหน ชั้นไม่ได้พกเงินติดตัวมานะ!

: ก็มาอยู่บ้านชั้นไง

: จะบ้ารึไง!? นายเป็นเชื้อพระวงศ์หมายความว่าชั้นก็ต้องเข้าวังไม่ใช่หรอ!?

: ก็ใช้ไงเเปลกตรงไหน?

: เฮ้อ เอาเถอะพูดกับคนบ้าไปก็ไม่เข้าใจ…

ไฮโอถอนหายใจเบาๆก่อนจะมองรอบๆของอาณาจักรผ่านหน้าต่างของรถม้า

: เเล้วไอ้โรงเรียนที่นายพูดถึงเนี่ยมันอยู่ที่ไหนละ?

: นายลงมาจากรถม้าก่อนเถอะเดี๋ยวชั้นชี้ให้ดู

: ได้

หลังจากที่ทั้ง2คนลงมา โอตสึกิก็ชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าเเต่สิ่งที่ไฮโอเห็นทำให้เขาต้องตกใจเพราะมีต้นไม้ยักษ์กลับหัวลอยอยู่เหนือปราสาทของราชา…

: นั่นมันใหญ่ขนาดทับได้ทั้งปราสาทเลยนะนั่นหนะ!!!!

: เเน่นอนอยู่เเล้ว นั่นเป็นโรงเรียนเวทมนตร์ที่ใหญ่ที่สุดเลยละ

: ว่าเเต่สร้างโรงเรียนยังไงในต้นไม้เนี่ย

: ส่วนของใบนั่นเเละที่เป็นป่าเวทมนตร์

: เเล้วสร้างสิ่งปลูกสร้างเหนือปราสาทมันจะดีหรอ?

*ในเรื่องการสร้างสิ่งปลูกสร้างอะไรก็ตามหรือหอคอยห้ามอยู่เหนือหรือสูงกว่าปราสาทราชา เพราะสิ่งที่อยู่สูงกว่าปราสาทได้มีเเค่ท้องฟ้าและอวกาศหรือคนที่เหนือกว่าเท่านั้น*

: จริงด้วยนายยังไม่รู้เรื่องนี้สินะเดี๋ยวเล่าให้ฟังนักเวทย์เนี่ยจะเเบ่งเป็น11ระดับ! 1.ฮะจิน นักเรียนเวทย์,2.ฮะไค นักเวทย์ฝึกหัด,3.จินไค นักเวทย์ทั่วไป,4.ไคไค นักเวทย์พิเศษ,5.โลริน นักเวทย์ชั้นสูง,6.โลจิน นักรบเวทย์สวรรค์,7.รินจิน 10มหาจอมเวทย์โบราณ,8.กันจิน นักเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ เเข็งเเกร่งสุดในระดับรินจิน,9.โอสึโนะจิ ราชันย์เวทมนตร์,10.โอโนะโอโนริ เทพเจ้าเหนือธรรมชาติ,11.กามิคามิโนะโอ เทพเเห่งเวทมนตร์ได้รับการยอมรับจากสภาเวทมนตร์ว่าเเข็งเเกร่งสุดในโลก ส่วนสภาเวทมนตร์ มีหน้าที่กำหนดกฏเกณฑ์ของโลก

: ทำไมนายอธิบายละเอียดขนาดนี้เนี่ย เเล้ว…มันเกี่ยวอะไรกับการสร้างโรงเรียนไว้เหนือปราสาทของราชาละ?

: เอาสั้นๆคือนักเวทมนตร์ระดับที่1-3จะมียศเท่าคนธรรมดา4จะพิเศษกว่าหน่อย5-6จะเท่าชนชั้นสูง 7จะเท่า

กับราชาระดับ8-10จะเหนือกว่ากษัตริย์ส่วนระดับ11จะเป็นเหมือนพระเจ้าเลยละ

: งั้นหมายความว่า…

: ใช้คนสร้างโรงเรียนนี้อยู่ระดับกันจิน อืม…รีบกลับเถอะพรุ่งนี้ต้องตื่นเเต่เช้า

หลังจากนั้นโอตสึกิก็เเอบพาไฮโอเข้าพระราชวังเพราะท่ามีคนเห็นเข้า คงต้องจับไฮโอไปเเน่ๆเพราะคนที่จะเข้าพระราชวังใหญ่ได้ต้องเป็นเชื้อพระวงศ์เท่านั้น หลังจากที่โอตสึกิพาไฮโอไปพักที่ห้อง

00.00 น.

หลังจากนั้นโอตสึกิก็เดินออกจากห้องมาเจอกับพี่สาวของตัวเอง…โยโกโนะ ไดริ

: นอนไม่หลับหรอ?

: อืม

: ทำไมอยู่ๆกลับมาที่อาณาจักรละ เเถมกลับมายังไม่พูดไม่จา เเล้วก็ไม่ออกจากห้องมาเลยทั้งวันด้วย

: มะ…ไม่มีอะไรหรอก

บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบเเละมาคุ จนพี่ของโอตสึได้เปิดบทสนทนาออกมา…

: พี่รู้นะว่านายเอาหญิงที่ไหนมาซุกในบ้าน

: ........ห๊ะ! หญิงอะไรพี่! ผมพาเพื่อนมาเฉยๆ!

: ช่างเถอะชั้นเเซวเล่น ชั้นไม่บอกพ่อหรอกว่านายเอาคนนอกตระกูลเข้าวังมาหนะ

: เลิกพูดเล่นได้เเล้วหน่า เเค่จะลอบเข้าวังก็ยากพอเเล้ว

: เเล้วทำไมนายไม่ซื้อบ้านให้ไฮริอยู่ละพามาในวังทำไมเนี่ย…

: เชาชื่อไฮโอเรียกให้ถูกด้วย ที่ผมไม่ซื้อเพราะเป็นห่วงหมอนั่นไม่เคยมาอาณาจักรของเราต้องดูเเลดีๆเเล้วพี่รู้จักเพื่อนผมได้ไงเนี่ย

: ก็พ่อส่งหน่อยสอดเเนมตามนายตลอดหนิเเล้ว ชั้นก็รู้ข่าวอยู่น่ะเกี่ยวกับเพื่อนนายตอนที่ นายไปอยู่อาณาจักรนั้นหนะ…เพื่อนที่เป็นตระกูลโดวาริใช่มั้ย

: พี่รู้จักตระกูลนั้นด้วยหรอ นี่สอดเเนมไปถึงไหนเนี่ย…

: รู้สิก็คนในตระกูลนั้นมัน……ไม่สิ..ไม่พูดดีกว่า พี่ไปนอนละฝันดี

: อะไรเนี่ย!?…เเต่ก็เป็นเเบบนี้ทุกทีสิหน่า ชั้นเอง…ก็ไปนอนดีกว่า

หลังจากนั้นสองพี่น้องก็เเยกย้ายกันไปนอน เพื่อที่จะตื่นมาทำเรื่องสำคัญในตอนเช้า

——————————————————————————————————

ในวันที่มีเมฆหมอกปกคลุมหนาทึบทั่วท้องฟ้า จนมองไม่เห็นเเม้กระทั่งต้นไม้กลับหัวขนาดยักษ์เหนือปราสาท

ในห้องนอนของโอตสึกิ…

: อืม\~ฮ้าววว\~เช้าเเล้วหรอเนี่ย\~

ไฮโอบิดขี้เกียจ2-3รอบ ขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะมองไปรอบๆ…เเละคนที่นอนข้างๆก็ทำให้เขาตกใจจนต้องร้อง…

: อ๊ากกก!! โอตสึนายมาทำอะไรเนี่ย!? เป็นโรคจิตหรอ!!!

: ตะโกนอะไรเเต่เช้าเนี่ย!

: ก็นายมานอนที่ห้องชั้นทำไมเนี่ย?

: ห้องนาย ห้องนายที่ไหนนี่ห้องชั้น!

: ช่างเถอะเเล้วเราจะไปที่โรงเรียนนั่นที่ไหน?

: นายไปอาบน้ำเตรียมตัวให้ดูดีก่อนเถอะเดี๋ยวพาไป

: ได้งั้นเดี๋ยวชั้นมา!

30นาทีต่อมา…ไฮโอเเละโอตสึกิก็ได้เตรียมตัวเดินทางไปยังปราสาทหลักของราชา

: นี่!ทำไมเราต้องมาที่นี่ด้วยเนี่ย

: เงียบหน่อยหน่า ถ้าเราไม่มาที่นี่เราก็ไปที่โรงเรียนนั่นไม่ได้หรอก

: เเต่นายลากชั้นมาที่ลานหน้าปราสาทหลักของพ่อนาย เเล้วก็ให้ชั้นยืนรอมา4ชม.เเล้วนะ!!

: เราต้องมายืนรอผู้เข้าสมัครคนอื่นด้วย รอให้มาครบ4,000คนก่อนเถอะไม่นานนักหรอก

หลังจากนั้นไม่นานผู้เข้าร่วมการทดสอบจากทั่วทวีปก็ได้เดินทางมารวมตัวกัน ในเวลานั้นก็มีเสียงจากใครบางคนดังขึ้นเหนือท้องฟ้า ดังมาจากต้นไม้ยักษ์เหนือยอดปราสาทที่มองไม่เห็น…พร้อมกับกิ่งไม้ขนาดใหญ่ที่โผล่มาจากเมฆ

ก่อนจะเห็นเป็นคนร่างใหญ่ ผมสีน้ำตาลเข้มมีหนวดเครานิดหน่อย ใส่ชุดคลุมเเบบนักสืบ เเละหมวกเเก๊บล่าสัตว์

: สวัสดี!เหล่าผู้เข้าร่วมทดสอบทั้งหลาย พวกนายคือเหล่านักเวทย์หน้าใหม่ที่จะมาร่วมการทดสอบในครั้งนี้!เเต่ก่อนอื่นชั้นขอเเนะนำตัวก่อนชั้นชื่อ คาซึซะ วาริ เป็นผู้ตัดสินการทดสอบของพวกนายทั้งหมดฝากตัวด้วย!

ในตอนนั้นทุกคนก็เริ่มกระซิบคุยกัน"ไอ้ลุงนั่นใครวะ" "ตัดสินหรอเอาลุงที่ไหนมาตัดสินพวกเราเนี่ย" "ตัดสินหรอการทดสอบมันเป็นยังไงกันนะ?" "เงียบหน่อยสิวะไอ้พวกเวร!" เเต่ก็มีเสียงของชายคนนึงดังขึ้น…

: นี่!ถ้าคุณคือคนที่มาคุมทดสอบจริงๆ พวกเราจะเเน่ใจได้ยังไงว่าคุณเเข็งเเกร่งพอจะตัดสินเรา!?

ลุงคนนั้นถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะใช้มือทำท่ากดลงมา ก่อนจะมีรากไม้ขนาดใหญ่ตกลงมาทำลายสวนดอกไม้ของเหล่าขุนนางจนพังยับเยิน เเละผู้ตัดสินก็ได้กล่าวกับเด็กคนนั้น…

: เจ้าหนูเจ้าช่างไม่รู้อะไรจริงๆ นายอ่อนเเอเกินกว่าจะสัมผัสพลังจิตรวิญญาณชั้นด้วยซ้ำ เพราะถ้าสัมผัสได้คงสลบกันไปหมดเเล้ว ลองถามตัวเองก่อนเถอะว่ามีค่าพอจะเข้าโรงเรียนนี้รึเปล่า?

เด็กที่ถามคนนั้นได้เเต่ก้มหน้ายอมรับกับความอ่อนเเอของตนเองตรงหน้า โดยไม่อาจจะเถียงต่อไปได้…

: งั้น ก็หมายความว่าไม่มีใครข้องใจเเล้วสินะ?งั้นชั้นจะอธิบายให้พวกเธอเข้าใจอีกทีเเล้วกัน เหนือหัวของพวกเธอในตอนนี้คือโรงเรียนเวทมนตร์เเบบพิเศษที่จะทำให้พวกเธอทุกคนเเข็งเเกร่งขึ้น ส่วนเเบบทดสอบชั้นจะให้ วาร์ตะ เป็นคนอธิบายเเล้วกัน

หลังจากนั้นก็มีเสียงตะโกนที่ดังมาจากท้องฟ้า หากฟังดีๆจะได้ยินว่า "ไอ้พวกเด็กเปตรทั้งหลายชั้นมาเเล้วโว้ย!!"

คนที่พุ่งมานั้นตกลงมาที่กระเบื้องหน้าน้ำพุ ทำให้เกิดเป็นฝุ่นคลุ้งกระจาย เมื่อฝุ่นจางไปก็เห็นเป็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่

เเต่ตัวเขามีใบไม้ติดเต็มตัวไปหมด เลยมองไม่เห็นลักษณะหน้าตา

: ว่าไงชั้น คาซึซะ วาร์ตะ เป็นพี่ชายของไอ้คนตัดสินการทดสอบพวกเเกนี่ละ เเล้วก็ไม่ต้องสงสัยชั้นเป็นพี่ของเจ้านั่นเลยมีนามสกุลเดียวกัน...เอาละชั้นจะอธิบายการทดสอบให้พวกเเกฟังเเล้วกัน การทดสอบเนี่ยเหล่าคุณครูของโรงเรียนจะให้พวกเเกเข้าไปในป่าเวทมนตร์ เเล้วให้พวกเเกเอาชีวิตรอดกันเองให้ครบ10วัน ก็มีเเค่นี่ละ

เเล้วเหล่าผู้เข้าร่วมการทดสอบบางกลุ่มก็เริ่มมีคำถามขึ้นมาในหัว เเละบางส่วนก็ถามออกไป

: นี่ เเค่เข้าป่าเนี่ยนะ?มันจะทดสอบอะไรได้!?

: ใช่ๆเเค่อยู่รอดในป่า10วันมันยากตรงไหน?

: เเบบนี้ก็ผ่านง่ายๆเลยไม่ใช่หรอ?

วาร์ตะที่ฟังอยู่ก็เก่าหัวนิดหน่อย ก่อนจะพูดกับเหล่าผู้เข้าร่วมทดสอบ.......

: ง่าย?นี่พวกเเกคิดว่าง่ายหรอถ้าเเกคิดว่ามันง่ายงั้นก็อย่าให้ในวันจบการทดสอบเเล้วหาพวกเเกไม่เจอละชั้นจะคอยจับตาดูพวกเเกว่าจะไปได้ไกลขนาดไหนเเล้วกัน ชั้นไปละ…

เมื่อพูดจบเขาก็กระโดดขึ้นไปบนรากต้นไม้ที่ยื่นออกมาเเล้วรากไม้นั้นก็ค่อยๆกลับเข้าไปในเมฆบนท้องฟ้า ผู้เข้าทดสอบทุกคนก็ตกอยู่ในความมึนงง รวมถึงไฮโอเเละโอตสึกิด้วย

: งั้นเอาเป็นว่าชั้นจะส่งพวกนายขึ้นไปด้านบนโรงเรียนก่อนเเล้วกันนะ อ๊ะ! พอดีเลยงั้นชั้นขอเเนะนำอาจารย์ผู้เป็นคนออกเเบบโรงเรียนเวทมนตร์นี้เลยละกัน อาจารย์เฟอร์นี่

หญิงผมเเดงคนนึงเดินออกมาจากสวนดอกไม้ในบริเวณนั้น เธอมีลักษณะที่ดูเเข็งกร้าวเเต่ก็ดูอ่อนโยน เเละเธอก็ใช้

อุปกรณ์เวทย์ในการขยายเสียงให้ดังขึ้นเเละเเนะนำตัว…

: สวัสดีจ้ะเด็กๆชั้นชื่อ ฮานึลริ เฟิร์น หรือเรียกว่าเฟอร์นี่ก็ได้นะ ชั้นเป็นสถาปนิกผู้ออกเเบบโรงเรียนนี้เเละเป็นอาจารย์สอนเรื่องอุปกรณ์เวทมนตร์ด้วย ชั้นจะพาพวกเธอทั้งหมดขึ้นไปด้านบนดังนั้น…ยืนนิ่งๆกันด้วยนะ

นักเรียนทุกคนก็ยืนนิ่งกันเเต่โดยดี เเละในตอนนั้นก็มีวงเวทย์ขนาดใหญ่อยู่ใต้เท้า ล้อมนักเรียนทุกคนไว้ก่อนจะมีเเสงสง่างเจิดจ่า เเละทุกคนตรงลานนั้นก็หายไปรู้สึกตัวอีกทีทุกคนก็อยู่ในห้องโถงโถงหนึ่งเเล้ว…

: โอตสึที่นี่ที่ไหนเนี่ย!?

: คงจะเป็นโถงรับนักเรียนใหม่หนะ ตอนเด็กพ่อชั้นเคยพาขึ้นมาดูอยู่ นั้น!มาเเล้วละหัวหน้า*ของโรงเรียนนี้

*จะเรียกผอ.(ผู้อำนวยการ)ว่าหัวหน้านะ*

โอตสึกิชี้ไปที่เเท่นยืนคล้ายที่ประกาศสุนทรพจน์ที่อยู่อีกฝั่งของพวกเขา…

: อรุณสวัสดิ์เหล่าผู้เข้าร่วมทดสอบทุกคน ชั้นชื่อ คาวาสึกิ ปาริโนะ หัวหน้าของที่นี่เเละจะเป็นคนที่ออกคะเเนนการตัดสินพวกเธอทุกคนด้วยตัวชั้นเอง วาร์ตะอาจจะอธิบายในตอนนั้นไม่ละเอียด พวกเธอจะต้องจัดกลุ่มกัน เเล้วเข้าป่าไปให้ครบ10วัน ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัย คุณครูในโรงเรียนจะประจำอยู่ทุกที่ดังนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยสบายใจได้

ทางฝั่งของโอตสึกิเเละไฮโอ

: เเล้วเราจะหาอีก2คนได้ที่ไหนเนี่ยไฮ

[เอาละเริ่มจัดทีมได้!]*เสียงของหัวหน้าปาริโนะ*

ในขณะที่โอตสึกิเเละไฮโอไม่รู้จะหาอีก2คนมาจากไหน พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังมากมาจากจุดหนี่งเมื่อพวกเขา

มองไปที่จุดนั้นก็เห็นผู้เข้าร่วมการทดสอบหลายคน ยืนล้อมคนๆนึงที่เป็นต้นเหตุของเสียงดังอยู่…

: เห้ยพวกมึงอะ! อยากมีเรื่องรึไงวะอยู่ๆเดินมาหาเรื่องกูอะ ไอ้พวกเวร!

ท่ามกลางฝูงชนชายผมม่วงเข้มกำลังทะเลาะวิวาทกับกลุ่มคนอีกกลุ่มนึงจำนวน5คน เเต่ในตอนนั้นก็มีเสียงดังขึ้น

: ไอ้พวกเวร!ใครบอกให้ทะเลาะกันวะ!?

คนที่ตะโกนมาคืออาจารย์วาร์ตะนั่นเอง…

: มาถึงไม่ทันไรก็ทะเลาะกันเเล้วหรอวะ ถ้าไม่อยากถูกถีบลงจากต้นไม้นี่ก็ช่วยหยุดทะเลาะกันด้วยไอ้เวร!

: เหอะก็ได้!ระวังตัวให้ดีละเเกน่ะ

: กลัวที่ไหนละไอ้หมาหมู่!

ทางฝั่งของโอตสึกิเเละไฮโอที่อยู่เเถวนั้นที่ก็ยังหาอีก2คนไม่ได้สักที…

: ชั้นว่าเอาไอ้หัวองุ่นนั่นเข้ากลุ่มมั้ย?

: นายจะบ้ารึไงไฮโอ เอาไอ้คนนั้นเข้ามากลุ่มเราก็จบสิ้นกันพอดีสิ!

: เเต่ตอนนี้คนอื่นเขาจับกลุ่มกันหมดเเล้วนะ เเล้วพวกเราจะเอายังไงละถ้าเราไม่ได้กลุ่ม อาจจะโดนคัดออกก็ได้

: เห้อ ก็ได้มันจำเป็นละนะไปเอาเจ้านั่นเข้ากลุ่มก็ได้....

เเล้วในตอนนั้นทั้ง2คนก็เดินเข้าไปหาคนผมม่วงคนนั่น เเต่เเค่เจอหน้ากันครั้งเเรกเจ้านั่นก็ทำหน้ารังเกียจสุดๆ

: พวกเเกเป็นใคร-?

: ชั้นชื่อไฮโอนะ โดวาริ ไฮโอส่วนนั่นโอตสึกิ-

: ไม่ชั้นจะถามว่า พวกเเกเป็นใครถึงมีหน้ามาชวนชั้นคุย?

เมื่อไฮโอได้ยินก็รู้สึกกำหมัดในใจขึ้นมาบ้างนิดหน่อย…เเต่ยังไงไอ้หมอนี่ก็ไม่มีทางเลือกต้องเข้าร่วมกลุ่มเราอยู่ดี

หลังจากนั้น5นาที

: เอาเป็นว่าชั้นชื่อ เรจิสต์ โซล หรือเรียกสั้นๆว่าโซลก็ได้พวกเเกก็ ไฮโอ กับ โอตสึกิ สินะ

: ใช่ๆเเล้วเราจะหาอีกคนที่ไหนดีละ?

: ไฮโอดูทางนั้น

โอตสึกิสกิดไฮโอให้หันไปทางขวาของพวกเขา มีคนยืนอยู่ไม่ไกลกับพวกเขามากเเละดูเหมือนว่าจะยังไม่มีกลุ่ม

เมื่อพวกเขาเห็นเเล้วจึงวิ่งไปชายคนนั้นหาอย่างรวดเร็ว…

: นายตรงนั้นหนะมาทางนี้หน่อย!!!

: เเล้วนายจะตะโกนทำไมเนี่ยโซล

: เขา…เขาเดินมาเเล้ว!

ชายที่เดินมาใส่ชุดสูทสีดำเหมือนพ่อบ้านผมสีดำสนิท กางเกงขายาวเเละใส่เเว่นกรอบทรงกลม

คนที่ไหนมันใส่สูทพ่อบ้านมาเดินป่าวะ!? -โซล-

: พวกนายมองชั้นทำไม?

: ไม่มีอะไรมากหรอก เเค่อยากถามว่านายจะเข้ากลุ่มกับเรามั้ย?

: อืม เข้ายังไงตอนนี้ก็ไม่เหลือกลุ่มให้เข้าเเล้วละ

เขาหน้านิ่งมากจนเเม่กระทั่งผมที่ถามชื่อไปเขาก็ยังไม่ตอบเลย…เเต่อยู่ๆเขาก็หันมา -ไฮโอ-

: ชั้นชื่อ ซาวาริ ชิน จำไว้ด้วย

: อะ…อ๊ะ ส่วนชั้นชื่อไฮโอ นี่โอตสึกิ ส่วนนั่น โซล

: ได้งั้นไปกันเถอะ

: อะไรของไอ้เวรนั่นวะโดนเเฟนทิ้งมารึไง?พวกเเก2คนก็รีบไปเถอะ!

: เห่อ เขาอาจกลัวตอนอยู่กับนายก็ได้ หน้านายเหมือนหมาบ้า

: นายด่าใครเป็นหมานะ!?

: คิดว่าชั้นด่าใครละไอ้โง่!

: ฝีปากดีหนิดีเหมือนฝีมือรึเปล่า!

: ลองมั้ยละ!

: อย่าตีกานนน!!

ไฮโอพยายามจะห้าม2คนที่กำลังจะตีกันสุดความสามารถ ก่อนจะมีเสียงประกาศดังขึ้น…

"เอาละในเมื่อดูเหมือนว่าทุกคนจะได้กลุ่มกันหมดเเล้ว ชั้นในฐานะของผู้คุมการทดสอบ คาซึซะ วาริ จะขอเริ่มการทดสอบขึ้น ณ ตอนนี้ขอให้ทุกคนปลอดภัยในป่าเวทมนตร์ เเละทดสอบผ่านเพื่อเข้าเรียนกับเรา โชคดี!!!"

ในตอนนั้นประตูขนาดยักษ์ที่ไม่รู้โผล่มาตอนไหน ก็เปิดออกทำให้เห็นป่าไม้หลังประตูบานนั้น…

จบบทที่2…บทที่3ป่าเเห่งเวทย์

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

[ข้อมูลตัวละคร]*ตัวละครสำคัญ*อาจมีการเปลี่ยนเเปลงในตอนรวมข้อมูลตัวละคร*

คาซึซะ วาริ | Kasusa vari

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : ชาย

ผมทรง : ไม่มีทรงตายตัว

ส่วนสูง : 186.58 ซม.

น้ำหนัก : 70 กก.

วันเกิด : วันพุธ ที่ 31 ธันวาคม

กรุ๊ปเลือด : O

อายุ ณ ปัจจุบัน : 49 ปี

เวทย์ประจำตัว : พฤกษาเเห่งเทพ

ของที่ชอบ : สเต็กเนื้อสุก ชาที่ต้มจากใบชาเซนฉะ

ของที่ไม่ชอบ : ข้าวโพด ไม่ชอบของที่มีความคาว

คนสนิท ณ ปัจจุบัน : วาร์ตะ/เฟิร์น

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 07.53 น./นอน 00.23 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

คาซึซะ วาร์ตะ | Kasusa warta

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : ชาย

ผมทรง : ไม่มีทรงตายตัว

ส่งนสูง : 190 ซม.

น้ำหนัก : 67.56 กก.

วันเกิด : วันศุกร์ ที่ 19 เมษายน

กรุ๊ปเลือด : B

อายุ ณ ปัจจุบัน : 51 ปี

เวทย์ประจำตัว : สรรพสัตว์เเห่งสรวงสวรรค์

ของที่ชอบ : อาหารทุกชนิดที่ทำมาจากไก่ ของที่มีรสเผ็ด ทุเรียน

ของที่ไม่ชอบ : เครื่องใน เสต็กที่ทำสุกเกินไป

คนสนิท ณ ปัจจุบัน : วาริ/เฟิร์น/ปาริโนะ

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 7.00 น./นอน 03.00 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

ฮานึลริ เฟิร์น | Hanoulri fern

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : หญิง

ผมทรง : PERM

ส่วนสูง : 165.9 ซม.

น้ำหนัก : 40 กก.

วันเกิด : วันพฤหัสบดี ที่ 14 สิงหาคม

กรุ๊ปเลือด : AB

อายุ ณ ปัจจุบัน : 40 ปี

เวทย์ประจำตัว : สร้างสรรค์พื้นที่

ของที่ชอบ : อาหารทะเล มาชเมลโล่

ของที่ไม่ชอบ : ผัก ของที่เหนียว

คนสนิท ณ ปัจจุบัน : ปาริโนะ/วาร์ตะ/วาริ/???/???

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 07.00 น./นอน 19.30 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

คาวาสึกิ ปาริโนะ | Kawatsugi pharino

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : ชาย

ผมทรง : Undercut

ส่วนสูง : 185.4 ซม.

น้ำหนัก : 54 กก.

วันเกิด : วันพุธ ที่ 27 กรกฎาคม

กรุ๊ปเลือด : ???

อายุ ณ ปัจจุบัน : 60 ปี

เวทย์ประจำตัว : เเรงโน้มถ่วง

ของที่ชอบ : ผลไม้ทุกชนิด ชาดำ

ของที่ไม่ชอบ : กะเทียม ของที่เฟิร์นทำ(เพราะเป็นรสชาติที่ไม่ควรมีอยู่บนโลก)

คนสนิท ณ ปัจจุบัน : เฟิร์น/วาร์ตะ/????

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 06.30 น./นอน 21.00 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

เรจิสต์ โซล | Regist soul

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : ชาย

ผมทรง : long bob*ทรงผมของผู้หญิง*

ส่วนสูง : 180 ซม.

น้ำหนัก : 60 กก.

วันเกิด : วันอาทิตย์ ที่ 17 กุมภาพันธ์

กรุ๊ปเลือด : B

อายุ ณ ปัจจุบัน : 17 ปี

เวทย์ประจำตัว : ???

ของที่ชอบ : เบียร์ มันฝรั่งทอด

ของที่ไม่ชอบ : ทุเรียน น้ำชาเพราะมันจืดเกินไป

คนสนิท ณ ปัจจุบัน : ไม่มี

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 12.00 น./นอน 03.45 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

*เกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆ(ไม่สำคัญ) คนเขียนอยากไปเหยีบบดวงจันทร์ เอ๊ย ไม่ใช่ๆ

ไฮโอไม่ชอบที่โอตสึกิใจร้ายกับคนรอบข้างมากเกินไป