วันหนึ่งผมได้ไปเที่ยวกับครอบครัวพวกเราไปวัด ซึ่งวัดแห่งนี้อยู่บนหน้าผา แล้วผมก็ได้ไปยืนที่จุดชมวิว แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมายื่นอยู่ที่ใกล้ๆกับผมเพื่อที่จะถ่ายรูป แล้วเธอก็ได้ผลัดตกลงไปและผมก็ได้ไปดึงมือผู้หญิงคนนั้นไว้ มือผมได้ไปจับราวเหล็กไว้...ทันใด่นั้นราวเหล็กที่ยึดติดกับแท่งเหล็กก็ได้ขาดออกเนื่องจากรับน้ำหนัก2คนไม่ไหว แต่งก็ยังดีที่มันขาดแค่ด้านเดียวและอีกข้างก็กำลังจะขาด ผมก็เลยตัดสินใจที่จะเหวี่ยงผู้หญิงคนนนั้นขึ้นไป คงเป็นเพราะแรงเหวี่ยงนั้นทำให้ราวเหล็กนั้นขาดทันที แต่ก็ยังดีที่ผู้หญิงคนนั้นรอด

เพราะมีคนอยู่แถวนั้นดึงเธอเข้าไป

แต่ผมก็นึกเสียดายที่ต้องมาตายเพราะช่วยใครก็ไม่รู้

ผมนั้นได้ตื่นขึ้นมาในที่ที่ผมไม่รู้จักและมีคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมเขาได้กล่าวทักทายขึ้น

?:ไง..ได้สติแล้วหรอ

ผม:คุณเป็นใครแล้วแล้วตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน

?:ฮ่าฮ่าฮ่า แล้วเจ้าคิดว่าที่นี้คือที่ไหนกันละ

คิดในใจ:ถ้ากุรู้กุคงไม่ถามหรอก ไอ่เหี้#เอ่ย

ผม:คือผมไม่รู้ครับ

?:ฮืมม..สิ่งที่คิดกับคำพูดมันออกมาคนละอย่างเลยน๊าาา

ผม:เอ่อ ค..คุณรู้ความคิดผมด้วยเรอะ

?:ฮ่าฮ่าฮ่า สำหรับข้ามันไม่ใช่เรื่องยากหรอกนะ

ผม:ครับ..

ผม:แล้วสรุปคุณเป็นใครแล้วผมตายแล้วจริงๆหรอ

?:ก็ตายนะสิ นายตกหน้าผาลงมาสภาพดูไม่ได้เลยละ

ส่วนข้าเป็นใคร ข้าคือพระเจ้า ยินดีที่ได้รู้จัก

ผม:แล้วทำไมผมมาอยู่ที่นี้ทุกคนที่ตายต้องมาหาคุณก่อนหรอ

พระเจ้า:ป่าวหรอกก็มีแค่คนที่น่าสนใจเท่านั้นแหละที่ฉันจะเรียกมา

ผม:แล้วคุณพระเจ้าเรียกผมมาทำไม่หรอ

พระเจ้า:อืม...นายชื่อเบียร์สิน่ะส่วนอายุก็แค่20ต้นๆไม่เคยมีแฟนแถมยังไม่เคยนอนกับผู้หญิงด้วย อาชีพก็เกษตรกร

ผม:เห้ย..ถึงจะเป็นพระเจ้าแต่มันก็เกินไปแล้วโว้ยนี้มันขอมูลส่วนบุคคลนะ

พระเจ้า:อืม..นี้ก็เป็นข้อมูลที่คนส่วนใหญ่รู้นะ

ผม:ที่เขารู้ก็รู้แค่ว่าผมทำอาชีพเกษตรกร แล้วข้อมูลก็มีตั้งเยอะแต่ดันไปอ่านข้อมูลที่ว่าเคยนอนกับผู้หญิงเนี้ยนะ

พระเจ้า:ฮ่าฮ่าฮ่า ก็มันสุดตาดีนี้น่า

คิดในใจ:ค#ย

ผม:ครับๆ

พระเจ้า:มาเข้าเรื่องกันดีกว่า ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่ในโลกที่เจ้าต้องการ เจ้าเลือกจะไปที่ไหนละ

ผม:ส่งให้ผมไปเกิดใหม่ที่ต่างโลกหรอนึกว่าจะมีแค่ในนิยายสะอีก

พระเจ้า:แปลกตรงไหนต่อให้ไม่ใช่เจ้าหลังจากตายก็ไปเกิดใหม่ทันทีอยู่ดี ถึงจะจำอะไรไม่ได้เลยก็เถอะ

ผม:อ่าวถ้างั้นจะเรียกผมมาคุยทำไม ไม่ส่งผมไปเกิดทันทีเหมือนคนอื่นละ

พระเจ้า:ข้าก็บอกไปแล้วนี้ว่าเจ้าน่าสนใจ

ผม:?

พระเจ้า:ยอมตายแทนคนอื่นแถมคนที่เจ้าช่วยไว้ก็ไม่ได้เป็นคนรู้จักมักคุ้นกับเจ้าด้วยซ่ำ

ผม:ร่างกายมันไปก่อนที่สมองจะสั่งด้วยซ่ำเอาตามตรงก็ไม่ได้ตั้งใจจะช่วยหรอกนะ แถมยังนึกเสียดายที่ต้องมาตายแทนใครก็ไม่รู้

พระเจ้า:ถึงอย่างนั้นเรื่องที่เจ้าได้ช่วยผู้หญิงคนนั้นไว้ก็ไม่เปลี่ยนแปลง...

ผม:อ่าๆมาเข้าเรื่องกันจะส่งผมไปเกิดใหม่ใช่ไหม แล้วให้ผมเลือกโลกที่จะไปได้ด้วย

พระเจ้า:ใช่ แถมข้าก็จะให้ของขวัญสุดพิเศษให้เจ้าด้วยชีวิตเจ้ามันก็น่าสงสารละนะต้องมาทำงานหนักหลังจากอายุ15ช่วงชีวิตนี้ควรจะไปสนุกกับเพื่อนไม่ใช่หรือไง

ผม:ออก็ไม่บำบากขนาดนั้นหรอก ถ้างั้นมีโลกแห่งเซียนไหมรู้จักป่าวพวกจอมยุทธ์ไรเงี้ย

พระเจ้า:ก็ต้องมีอยู่แล้วสิทำไมนายถึงอยากไปโลกแห่งเซียนละ

ผม:ก็เซียนอายุยืนยาวนิ

พระเจ้า:ออ ถ้างั้นมาเลือกสิ่งที่เจ้าต้องการกัน แล้วเจ้าอยากได้อะไรล่ะทักษะระดับพระเจ้าหรือศาสตราวุธระดับพระเจ้าหรือว่า..เจ้าจะเอาทั้งคู่เลย

ผม:ไม่อะ..ไม่เอาทั้งคู่นั้นแหละ

พระเจ้า:ทำไม่ละ.ข้าขอเหตุผลมาสักข้อสิ

ผม:ถ้าผมไปด้วยของพวกนั้นผมก็จะเบื่อเร็วเพราะทุกอย่างมันจะง่ายไปหมด

พระเจ้า:นั้นคือเหตุผลของเจ้างั้นหรอ

ผม:ใช่ ท่านไม่เบื่อบ้างหรอที่มีพลังอำนาจที่สามารถทำได้ทุกอย่างที่อยากทำไม่มีใครมาขัดสิ่งที่ท่านจะทำได้

พระเจ้า:....

ผม:ท่านบอกว่าจะให้ทุกอย่างที่ผมต้องการใช่ไหมถ้างั้นผมขอสกิลก็อปปี้

พระเจ้า:ก็อปปี้

ผม:ใช่ๆก็อปปี้สกิลที่สามารถคัดลอกได้ทุกอย่างเอาแค่นี้ก็พอ

พระเจ้า:เจ้าจะเอาแค่นี้จริงๆหรอ

ผม:งั้นทำให้มันจำกัดด้วยละ อย่างเช่นทุกๆ15วันจะสามารถก็อปปี้ได้1ครั้ง

พระเจ้า:แล้วจะทำแบบนั้นไปทำไม

ผม:ถ้ามันก็อปปี้ได้ตลอดมันก็โครตโกงเลยสิถ้าทำแบบนั้นแปปเดียว เดียวผมก็เบื่อเพราะงั้นจำกัดมันไว้แบบนั้นละ

พระเจ้า:ได้ๆตามที่เจ้าต้องการ เอาละข้าจะส่งเจ้าไ..

ผม:เดียวๆขอให้ผมหน้าตาหล่อๆด้วยละ

พระเจ้า:ฮ่าฮ่าฮ่า..ได้..เอาละข้าจะส่งเจ้าไปละนะขอให้เจ้าโชคดีในโลกแห่งเซียน

หลังจากนั้นเขาก็ได้ถูกส่งไปยังโลกแห่งเซียน

พระเจ้า:เอาไปแค่สกิลก็อปปี้จะดีเรอะ ให้อีกอย่างไปหน่อยละกัน

และแล้วผมก็ได้ถูกส่งมาโลกแห่งเซียน

ผมได้ตื่นขึ้นมาในกลางป่าไม้

ผม: ฮึ.. นี้ข้าถูกส่งมาในโลกแห่งเซียนแล้วหรอ อืม.

ที่นี้มีแต่ต้นไม้แหะ ถูกส่งมากลางป่าแบบนี้เลยหรอ

แล้วก็มีเสียงดังขึ้น

ระบบกำลังเชื่อมต่อกับผู้ใช้ระบบ...เชื่อมต่อเสร็จสำเร็จ

ระบบ: ยินดีที่ได้รู้จัก ข้าคือระบบของเจ้า

ผม:ห่ะ..ระบบมาไงวะ ที่ฉันขอจากพระเจ้าไปมีแค่สกิลก็อปปี้ไม่ใช้หรอ

ระบบ: พระเจ้ากลัวว่าเจ้าจะเอาตัวรอดในโลกแห่งนี้ไม่ได้ก็เลยให้ระบบอย่างข้ามาดูแลเจ้า

ผม: ดูแลข้าเนี้ยนะ ข้าเอาตัวรอกเองได้น่า

ระบบ: เจ้าคิดว่าโลกแห่งนี้จะเหมือนกับโลกที่เจ้าจากมาหรือไง เจ้าคิดว่าโลกใบนี้จะอยู่สบายแบบโลกที่เจ้าเคยผ่านมางั้นหรอ โลกใบนี้เต็มไปด้วยการต่อสู้ ถ้าเจ้าอยู่โลกใบนี้ชีวิตเจ้าก็เหมือนยืนอยู่บนเส้นด้าย เจ้านั้นตายได้ทุกเมื่อ เจ้าคิดว่าตัวเองจะรอดจากโลกใบนี้โดยใช้สามัญสำนึกจากโลกใบเดิมของเจ้าหรือไง

ผม:....

ระบบ: เจ้าคงจะเข้าใจที่ข้าพูดไปหมดแล้ว เรามาแนะนำตัวกันเจ้าชื่ออะไร

ผม:ห่ะ.. เป็นระบบไม่ใช่หรือไง แค่นี้ก็ไม่รู้ชื่อข้าหรือยังไง

ระบบ: เจ้าจะใช้ชื่อเดิมของเจ้าหรือไง

ผม: อืม...นั้นสินะมาโลกใหม่ทั้งที่ก็ต้องเปลี่ยนชื่อหน่อยละกัน....งั้นเอาเป็น ลีโอ แล้วกัน

ระบบ: ลีโอ เป็นชื่อที่ดี เจ้าก็ตั้งชื่อให้ระบบอย่างข้าด้วย

ลีโอ: ได้ งั้นเจ้าชื่อนีออนแล้วกัน

ระบบ: นีออน ชื่อคล้ายเหมือนอิสตรีเลยนะ

ลีโอ: ก็ใช่นะสิ ข้านั่นอยากมีฮาเร็มยังไงละ

นีออน: เจ้านี้น่า..แต่ก็เอาเถอะ งั้นเรามาเช็คคุณสมบัติเจ้ากัน

ลีโอ:โอ้

ชื่อ ลีโอ

ระดับ ไม่มี

ความสามารถ ไม่มี

สกิล ก็อปปี้

ลีโอ: โห้ ไม่มี เหี้#ไรเลย นอกจากที่ขอมา

นีออน: ก็เจ้าขอมาแค่นี้ เจ้าจะเอาอะไรอีก และอีกอย่างร่างที่เจ้าใช้อยู่ก็เป็นร่างที่พึ่งสร้างขึ้น

ลีโอ: ออ.. เพราะงั้นถึงไม่มีออะไรเลยสินะ

นีออน:ใช่

ผมนั้นได้หันมองซ้ายขว้าก็เจอกับความเงียบ

ลีโอ: นี้ นีออน แถวนี้มันไม่มีคนอยู่เลยหรอ ทำไม่ถึงได้เงียบแบบนี้

นีออน: ก็แถวนี้มันเป็นป่าเจ้าจะให้มันเอิกเกริกเหมือนในเมืองหรืออย่างไร เจ้าโง่

ลีโอ: กวนตี#หรอ แค่บอกว่าไม่มีก็จบไหม ไอ่เว*

นีออน: โอ๋..นี้เจ้าปากจัดจังเลยนะ ข้าพูดให้เจ้าแค่คำเดียวเอง

ลีโอ: ข้าปากจัดได้มากกว่านี้อีกนะ

และแล้วก็มีเสียงเกิดขึ้นจากด้านหลังของผม พอผมหันไปมองก็ได้เจอกับสัตว์ขนาดใหญ่ มันคือเสือที่มีเขางอกออกมาจากหน้าผาก พอเห็นแบบนั้นผมก็ได้ลุกเพื่อวิ่งหนีทันที่

ลีโอ: เฮ้ย..นั้นมันตัวเหี้# ไรวะ

นีออน: นั้นมันสัตว์อสูร ระดับ1 มันชื่อว่า เสือเขาหิน บนหัวมันนั้นจะมีสิ่งที่งอกออกมา

ลีโอ: จะมาอธิบายอะไรตอนนี้แค่เห็นก็รู้แล้วโว้ยมามันมีเขางอกออกมา ข้าอยากรู้แค่ว่าข้าจะเอาชนะมันได้ไหม ถ้าข้าสู้กับมัน

นีออน: เอาตามตรง ตายอย่างหมา

ลีโอ: เหี้#เอ้ย.. พึ่งได้มาเกิดใหม่ก็จะตายห่าแล้วหรอวะ ไม่มีใครอยู่แถวนี้เลยหรือไง ใครก็ได้ช่วยกุด้วยยยย

และแล้วก็มีหอกปริศนาพุ่มเข้ามาเสียดหัวของผมแล้วพุ่งไปโดนเสือเขาหินตัวนั้น

ลีโอ: ไอ่เหี้#เสียดหัวกุไปนิดเดียว ใครแม่งปามาวะ

นีออน: เจ้าควรขอบคุณเขานะไม่ใช่ไปด่าเขาแบบนั้น

และแล้วก็มีคนเดินเข้ามาแล้วถามกับผมว่า

??: นี้เจ้านะเป็นอะไรมากหรือป่าว

ลีโอ: ไอ้เว# นี้สินะที่มันปาหอกมาเสียดหัวข้าเมื่อกี้นี้

นีออน: เจ้าควรขอบคุณเขา เจ้าควรขอบคุณเขา

ลีโอ:(เออรู้แล้วน่า)

ลีโอ: ข้าไม่เป็นไร ข้าขอบคุณท่านมากที่ช่วยข้าไว้

??: ไม่เป็นไร พอดีว่าข้าอยู่แถวนี้พอดีแล้วได้ยินคนตะโกนขอให้ช่วยข้าก็เลยรีบมาดู

ลีโอ: แล้วนามของท่านคืออะไร ข้าจะได้เรียกถูก

??: ข้ามีนามว่า หลินหมิง

ลีโอ: ข้าลีโอ ยินดีที่ได้รู้จัก

หลินหมิง: แล้วเจ้ามาทำอะไรในป่าลึกแบบนี้คนเดียว แล้วอีกอย่างเจ้าก็ไม่ใช่ผู้ฝึกตนด้วยซ่ำ

ชือ หลินหมิง

พรสวรรค์บ่มเพาะ ต้น

ระดับ เซียนขั้นต่ำ

พรสวรรค์ ทักษะหอก ระดับต่ำ

ลีโอ: หึ..นี้มันอะไร

นีออน: ก็ข้อมูลของชายผู้นี้ไง

ลีโอ: ออ แล้วระดับของโลกนี้แบ่งยังไง

นีออน: ก็ประมาณนี้

-ระดับ แรกเริ่ม1-7

-ระดับ ผู้ฝึกกาย

-ระดับ ผู้ฝึกตน

-ระดับ พิภพ

-ระดับ เซียน

-ระดับ เซียนพิภพ

-ระดับ เซียนเมฆา

-ระดับ เซียนสวรรค์

-ระดับ จักรพรรดิ

-ระดับ จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

-ระดับ มหาจักรพรรดิ

-ระดับ มหาจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

-ระดับ ราชาจักรพรรดิ

-ระดับ มหาราชาจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

-ระดับ ราชันย์

-ระดับ ราชันย์จักรพรรดิ

- ระดับ ราชันย์จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

-ระดับ ครึ่งก้าวเทวะ

-ระดับ เทวะที่แท้จริง

นีออน: มันมีสูงกว่านี้อีกแต่ข้าจะบอกเจ้าแค่นี้ก่อน

ลีโอ: เยอะชิบหาย จะว่าไปเขามีพรสวรรค์ หอก ระดับต่ำเองแหะ

นีออน: ต่อให้เป็นพรสวรรค์ หอก ระดับต่ำ ยังไงมันก็คือพรสวรรค์ เขาฝึกแค่ 1 ปี ก็สามารถสู้กับคนที่ฝึกหอกมาเป็น10ปีได้ ถ้าคนที่เขาสู้ด้วยไม่ได้มีพรสวรรค์ หอก เหมือนเขา

ลีโอ: ขนาดนั้นเลยหรอ งั้นก็เป็นของดีเลยนะสิ ก็อปปี้เลยไหม แต่ข้าอยากใช้พวกดาบนะสิ

นีออน: ก่อนที่เจ้าจะไปก็อปปี้พรสวรรค์ หอก ระดับต่ำ เจ้า ควรไปก็อปปี้ พรสวรรค์บ่มเพาะก่อนไหม

ลีโอ: ก็จริงแหะ

หลินหมิง: เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยนะ เจ้ามาทำอะไรที่กลางป่าแบบนี้

ลีโอ:(ลืมไปเลยว่าเขาอยู่ตรงนี้)

ลีโอ: ออ..พอดีข้าหลงทางนะ บวกกับโดนเจาเสือนั้นไล่ด้วย

หลินหมิง: ออ งั้นเจ้ามากับขบวนของข้าไหม อยู่แถวๆนี้ละ

ลีโอ: ขบวน พวกท่านกำลังจะไปไหน

หลินหมิง: ข้ากำลังคุ้มกันคนไปยังเมืองหลวงนะ

ลีโอ: ออ..ให้ข้าไปกับมันจะดีหรอกำลังคุ้มกันคนอยู่นิ

หลินหมิง: เจ้าไม่มีแม้แต่ระดับการบมเพาะ พวกข้าต้องกังวล

เรื่องอะไร ?

ลีโอ:(คงจะด่าว่ากุกากสินะ) (-_-)

ลีโอ: เออๆไปกัน นำทางเลย💢💢💢

และแล้วผมก็ได้เดินทางไปยังขบวนคุ้มกันคนของหลินหมิงคนที่เขาคุ้มกันเป็นใครกัน นะ โปรดติดตามตอนต่อไป