เมื่อสมัยรัชกาลที่8ปกครองอยู่ ในขณะนี้สงครามโลกครั้งที่2ได้จบลงแล้ว

หนังสือเล่มหนาๆ เล่ม1ถูกลมพัดเปิดไปทีละหน้าทีละหน้า จนเปิดไปที่บท บท1ของหนังสือเล่มนี้ เนื้อหาของบทบ บทนี้มีประมาณว่าความรักนั้น ไม่ว่าจะมาก่อนมาหลังก็คือรัก แม้รักของเราอาจเป็นคนที่ไม่รู้จักเลยสักนิด ความรักไม่นับว่ามาจากวันเวลาไหน แต่รักก็คือรัก ไม่มีวันจางหาย บทประพันธ์เรื่องนี้โดยประพล นักเขียนผู้โด่งดังและสร้างโรงพิมพ์โดยเอง

...ปัจจุบัน...

“คุณย่าครับ...”

“อะไรเหรอไอซ์”

“นี่แหวนอะไรเหรอครับ”

“เป็นแหวนของคุณทวดจะ”

“สวยดีนะครับ”

“ลองใส่ดูไหมจ๊ะ”

“ไม่เป็นไรครับ”

ไอซ์หนุ่มหล่อประจำมห้องแลป เขาได้ไปเจอแหวนวงนึง แหวนวงนี้เป็นแหวนของคุณทวดของเขา เขาหยิบขึ้นมาดูอย่าถนุดถนอม แหวนวงนี้ดูแล้วไม่เหมือนกับแหวนในสมัยก่อน แต่เหมือนกับเหวนสมัยนี้ เขาหยิบแหวนวงนั้นไปให้คุณย่าของเขาดูเพื่อถ่ามย่าของเขาว่าแหวนวงนี้คือแหวนของใคร

เมื่อเขาว่าเหวนวงนี้เป็นของคุณทวดของเขา แล้วคุณย่าของเขาได้เล่าเรื่องของคุณของเขาให้ฟัง

“เรื่องนี้หลานไม่เชื่อก็ได้นะ คือ...แหวนวงนี่เป็นแหวนของคุณทวดที่คุณทวดออกแบบเหมือนกับแหวนของดินแดนประลาดที่คุณทวดได่จาดมา คุณทวดน่ะเป็นคนที่แปลกๆ แต่ก็ฉลาดเป็นอย่างมาก เรื่องที่คุณทวดเป็นคนแปลกๆเพราะว่าคุณทวดชอบเพ้อว่าเป็นผู้ชาย แต่จริงๆเค้าเป็นผู้หญิงตั้งสวย แล้วที่คุณทวดฉลาดเพราะสามารถพูดภาษาอังกฤษได้ด้วย”

“แล้วดินแดนประลาดคือดินแดนแบบไหนเหรอ”

“เป็นดินแดนที่ดูแล้วก้าวหน้ากว่าสมัยนั้นอีกน่ะ ออ...แต่ว่าไปว่ามานะ ดินแดนที่คุณทวดอยู่น่ะก็คล้ายๆโลกสมัยนี่เหมือนกันนะ เช่นมีโทรทัศน์เป็นภาพสี เพราะสมัยนั้นโทรทัศน์ก็มีแล้วในประเทศไทย มีอีกหลายเรื่องที่เหมือนสมัยนี้มาก”

“แล้วคุณทวดท่านไปไหนแล้วล่ะครับ ผมเกิดมาก็เห็นแค่คุณทวดที่เป็นพ่อของคุณย่า หรือว่าท่านเสียก่อนผมเกิด”

“คุณทวดกลับไปที่ดินแดนที่คุณทวดจากมาแล้วน่ะ หลังจากที่คลอดคุณย่าได้1ปี คุณทวดยังบอกอีกว่าถ้าเลือกได้ก็ไม่อย่ากไปหรอก”

เขามองหน้าคุณยายเหมือนจะไม่เชื่อ เพราะในใจเขาคิดว่าเรื่องที่คุณยายเล่าว่าคุณทวดมาจากดินแดนประหลาย น่าจะเป็นโลกสมัยนี่แหละ แล้วที่คุณทวดมาที่สมัยนั้นได้เพราะคงใช้ไทม์แมชชีนล่ะมั้ง เขาคิดอยู่ในใจแล้วมองหน้าคุณยาย แต่คุณยายของเขาดูสีหน้าของเขาก็รู้แล้วว่าเขาคงไม่เชื่ออย่าแน่นอน คุณย่าได้บอกกับเขาว่ามันเป็นเรืี่องจริงแล้วเธอก็ไม่ได้แต่งเรื่องแน่นอน เขาพยักหน้าแล้วเอาแหวนตั้งลงอย่าค่อยๆ

ตอนนี่ไอซ์กำลังทำงานเป็นนักวิทยาศาสตร์ เขากับเพื่อนได้รวมกันทำโปรเจ็กเรื่องการทำอุปกรณ์เทคโนโลยีที่ล้ำสมัยอะไรก็ได้ โดยการแบ้งกลุ่มรวมกับเพื่อนกัน3คน โดยเพื่อนของไอซ์คือมายด์และไนน์ โดยมายด์เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม เพราะตอนนี้พวกเขากำลังทดลองทำงาน6เดือน

“โอ้ย!! กูต้องอยู่กับพวกมึงเนี่ยนะ”

“เอ้า..กูไม่ไชดีย์ตรงไหน”

“เอาไหมกูบอกให้หมด มันยาวอยู่น้า”

“ไม่ต้องหรอก”

มายด์บนเรื่องเธอได้อยู่กับไอซ์และไนน์ เพราะเธอไม่อย่างอยู่กับพวกเขาแต่ก็ต้องอยู่เพราะความจำเป็น แล้วพวกเขาทั้ง3ก็เป็นเพื่อนกันแต่เด็ก 

ไอซ์ได้คิดเห็นกับเพื่อนโดยเขาจะทำสิ่งประดิฐอย่างนึงที่จะสามารถเป็นเรื่องราวที่ผ่านมาของสิ่งของที่เชื่อมต่อกับสิ่งประดิฐนี้

“ก็น่าสนใจดีนะ”

“จริงเหรอ”

“ดีพอมึงดิ มึงคิดแปลกๆ แล้วคือเราต้องเขียนโค้คยังไงให้มันเห็นเรื่องราวของสิ่งของนั้นได้”

“ก็ลองดูก่อนดิเผื่อทำได้ ถ้าทำไม่สำเร็จเราก็ค่อทำตุ๊กตาหมีเดินได้ก็ได้”

“ตามใจ”

ไอซ์มองที่ตาของมายด์ เขารู้สึกดีอย่างไรแปลกๆเหมือนกับเขากำลัง...ชอบมายด์ แล้วมายด์ก็สบตาเขาพอดีและกระพริบตา1ที่ ทำให้ไอซ์ใจละลาย เหมือนใจได้ล่องไปบนอากาศล่องลอยไปถึงดาวพลูโตแล้วก็กลับมาที่โลกเหมือนเดิม 

มายด์ได้ทำกระเป๋าตก แล้วเธอก็อื้มมือไปเก็บกระเป๋าใบเล็กๆของเธอ แต่แล้วก็มีมือใครบางคนมาเก็บกระเป๋าของเธอ มือนั้นคือมือของไอซ์ มือของเขาทั้ง2มาประกบกัน แล้วทั้งสองก็มองตาไม่กระพริบ เหมือนกับทั้งสองได้เริ่มชอบกับแล้ว