รักแรกในนารูโตะ
ep1
ในบ้านหลังเล็กเผยให้เห็นเด็กสาวตัวเล็กนอนอยู่ในห้อง
เมื่อแสงสว่างสาดส่องเข้ากระทบกับใบหน้าสวย
ดวงตาเล็กค่อยๆเปิดขึ้นพร้อมน้ำเสียงงัวเงีย
"ฮิคามะ"
หาว~ง่วงจัง/งัวเงีย/
(ฮาคิมะ) จะกินอะไรดีนะ...
สาวน้อยถอนหายใจพรางเดินไปที่ตู้เย็น
"ฮิคามะ"
ไม่มีอะไรพอจะทานได้เลยแฮะ
(ฮาคิมะ)ต้องออกไปด้านนอกอีกแล้วหรอ
สาวน้อยบ่นไปอาบน้ำไปด้วยพรางลุกไปหยิบชุดโปรดมาสวม
สาวน้อยล๊อคประตูก่อนจะกระโดดไปตามหลังคาบ้านต่าง
พอเหลือบไปเจอร้านของหวานก็ชะงักทันที
"ฮิคามะ"
ร้านนี้เปิดแล้วหรอเนี้ย!?
"ฮิคามะ"
เห็นปิดตังนานไม่คิดว่าจะเปิดอีกแฮะ
ฮิคามะตัดสินใจเดินเข้าร้านอย่างใจเย็น
เจ้าของร้าน
อรุณสวัสดิ์สาวน้อย^^
เจ้าของร้าน
วันนี้จะทานอะไรดีจ้ะ?!
ฮิคามะครุ่นคิดก่อนจะสั่ง ดังโงะและชาไป
เจ้าของร้าน
งั้นรอเดี๋ยวนะ^^
สาวน้อยตอบกลับด้วยน้ำเสียงร่าเริง
รอไม่นานเจ้าของร้านก็หยกขนมของโปรดสาวน้อยมาวางตรงหน้า
"ฮิคามะ"
หน้าตาหน้าทานมากๆเลยค่ะ
เจ้าของร้าน
ดีใจที่ชอบนะจ๊ะ
สิ้นสุดคำพูดเจ้าของร้านก็เดินไป
ระหว่างที่ฮิคามะกำลังเพริดเพรินไปกับของหวานที่โปรดปรานสายตาก็เหลือบไปเจอเในูอาหารเข้าพอดี
"ฮิคามะ"
ที่นี้มีเมนูอาหารด้วยหรอคะ?
"ฮิคามะ"
งั้นหนูขอข้าวหน้าเนื้อ!!
ระหว่างรอเจ้าตัวก็กินของหวานไปพรางๆ
สาวน้อยมองข้าวหน้าเนื้อตาเป็นประกาย
เมื้อข้าวคำแรกเข้าปากฮิคามะก็ทำหน้าฟินทะนที
ฮิคามะเดินเล่นเพื่อนหย้อยอาหารทร่กินเข้าไปก่อนหน้านี้
สาวน้อยตอบพร้อมจับมือที่ยื่นมาให้เธอลุกขึ้น
สาวน้อยเมื่อมองหน้าชายตรงหน้าชัดๆแล้วก็โผล่งออกมาทันที
"ฮิคามะ"
จะ จำหนูไม่ได้หรอคะ?
คาคาชิมองสาวน้อยตรงหน้านิ่ง
สาวน้อยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนิดหน่อย
ฮาตาเกะ คาคาชิ
ว่าแต่...กำลังจะไปไหนหรอ?
ฮิคามะตอบด้วยน้ำเสียงขี้เล่นและทำท่าทางครุ่นคิด
"ฮิคามะ"
/ยกมือขึ้นกุมหัว/
ฮาตาเกะ คาคาชิ
ไม่สบายหรอ?!
พูดจบฮิคามะก็รีบวิ่งออกไปทันที
(ฮิคามะ)อาการบ้านี้อีกแล้ว!
ทันทีที่ถึฃห้องฮิคามะก็ทิ้งตัวลงกับที่นอนทันที
ร่างบางงอตัวเข้าเพื้อหวังให้ความเจ็บปวดจางลง
แต่มันกลับไม่เป็นดังที่เธอหวังไว้...อาการปวดหัวของสาวน้อยแรงขึ้นเรื่อยๆ
ภายในห้องเงียบกริบจนทำให้ได้ยินของลมหายใจที่เหนื่อยล้า
สิ้นสุดคำพูดของสาวน้อยเธอก็สลบไปทันที
เมื่อแต่งตัวเสร็จร่างบางก็เดินเข้าครัวทันที
ไม่นานก็ปรากฏอาหารหน้าทานหลายอย่าง
ขออณุญาติเจ้าของภาพที่ทางเรานำภาพมาใช้ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ🙏🏻
ep2
สาวน้อยนั้งแกว่งขาไปมาบนกิ่งไม้ใหญ่สายตาพรางมองลงไปด้านล้าง
สาวน้อยลุกพรวดขึ้นทันทีที่ร่างหนาปรากฏต่อหน้าเธอ
"ฮิคามะ"
ยังไงก็ไม่ได้ยินอยู่ดีไม่ใช้หรือไง
สาวน้อยบ่นเบาๆก่อนเจ้าตัวจะนั้งลงที่เดิมอย่างไม่ร้อนใจไดๆเลย
หน่วยลับ
ช่วยลุกขึ้นแล้วตามผมมาด้วยครับ
1ในหน่วยลับเห็นท่าทีไม่รีบร้อนของสาวน้อยจึงอดใจกังวลไม่ได้สุดท้ายจึงอุ้มสาวน้อยพาดไหล่และโดดไปทางห้องทำงานของโฮคาเงะ
ซารุโทบิ "โอคาเงะรุ่น3"
....
บรรยากาศในห้องเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจเบาๆ
ซารุโทบิ "โอคาเงะรุ่น3"
เห้อ!
ซารุโทบิหรือท่านโฮคาเงะรุ่น3ถอนหายใจออกมาทำลายบรรยากาศตึงเครียดตรงหน้าทันที
"ฮิคามะ"
จะเรียกมาทำไมก็ไม่รู้.
สาวน้อยบ่นอุบอิบกับตัวเอง...แต่หารู้ไม่ว่ามีคนคนหนึงบังเอิญได้ยินเข้าอย่างชัดแจ๋วเชียวล่ะ
ฮาตาเกะ คาคาชิ
/กลั่นขำจนไหล่สั่น/
ฮิคามะเหลือบตาไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างเธอที่กำลังเบินหน้าหนีพยายามกลั่นขำจนไหล่สั่น
สาวน้อยต่อยไปที่แขนของคาคาชิเบาๆ
ฮาตาเกะ คาคาชิ
เปล่าซะหน่อยนิ
คาคาชิพูดติดตลกพรางสายตาสำรวจสาวน้อยที่โตขึ้นอย่างเห็นได้ชัดอย่างช้าๆ
ซารุโทบิ "โอคาเงะรุ่น3"
เห้อ~
ซารุโทบิถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายกับร่างบางที่กำลังทะเลาะอยู่กับคาคาชิ
เสียงทุบโต๊ะอย่างแรงดังขึ้น
ทำเอาคนภายในห้องสะดุ้งไปตามๆกันเลยทีเดียง
ซารุโทบิ "โอคาเงะรุ่น3"
เบาเสียงหน่อยเถอะ
"ฮิคามะ"
แล้วจะเรียกมาทำไมเนี้ย!?
ซารุโทบิ "โอคาเงะรุ่น3"
ฉันจะให้เธอไปอยู่ทีม7
ทั้งสองถึงกับตลึงกับคำพูดของชายชราตรงหน้า
"ฮิคามะ"
พูดบ้านอะไรเนี้ย!?
"ฮิคามะ"
ฉันไม่ได้เรียนร่วมกับพวกเค้านะ!
ซารุโทบิ "โอคาเงะรุ่น3"
น่าๆ
ซารุโทบิ "โอคาเงะรุ่น3"
เดี๋ยวฉันจัดการเอง
พูดจบก็เหลือบสายตาไปมองที่คาคาชิทันที
เหมือนแค่มองตาก็รู้ใจ..คาคาชิรับรู้ถึงเจตนาของท่านโฮคาเงะทันที
ฮาตาเกะ คาคาชิ
ชอบหาเรื่องยุ่งยากมาให้ผมอยู่เรื่อย
สาวน้อยสะบัดผมไส่ไปทีก่อนจะเดินออกจาห้องไปอย่างไม่แยแสอะไรทั้งสิ้น
ร้านเก่าเจ้าเดิมอย่างร้านของหวานที่ฮิคามะไปมาเมื่อสองวันก่อหน้านี้
วันนี้เห็นว่าเปิดร้านเจ้าตัวก็รีบพุ่งตัวมาที่ร้านทันที
เจ้าของร้าน
ชาจ่ะฮิมะจัง^^
สาวน้อยรับชามาอย่างอารมณ์ดี
"ฮิคามะ"
ให้กินทุกวันยังได้เลยนะเนี้ย~
สาวน้อยพ่อนครายได้ไม่นานเสียงแห่งความผิดหวังก็มาเยือน
สาวน้อยวางชาและข้าวปั้นในมือก่อนจะวางเงินไว้แล้วตามชายปริศนาไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
เจ้าของร้าน
ยังกินไม่หมดเลยนะ
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
คราวหน้าหากจะไปไหนต้องบอกผมด้วยนะครับฮิเมะ
พ่อบ้านหนุ่มอย่างอะคุมะยืนบ่นอยู่หน้าประตูห้องอาบน้ำ
แขนซ้ายก็พาดผ้าเช็ดตัวส่วนมือขวาถือชุดที่ใช้สำหรับไส่นอนของร่างบางอยู่
"ฮิคามะ"
ต้องทำขนาดนี้เลยหรอ...อะคุมะ
น้ำเสียงของร่างบางทั้งเศร้าและเบาหวิว
แต่อะคุมะกลับเมินเฉยต่อน้ำเสียงนั้นและยังยืนยันคำเดิมว่าหากสาวน้อยจะไปไหนต้องให้เจ้าตัวไปด้วย
ร่างบางลุกขึ้นจากน้ำก่อนจะยื่นมือออกมาด้านหน้าประตูเล็กน้อย
อะคุมะเห็นดังนั้นจึงส่งผ้าเช็ดตัวและชุดนอนให้
ร่างบางรับมันมาและสวมไส่อย่างใจเย็น
อะคุมะมองมายังร่างบางที่เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
เชิญครับฮิเมะ
พ่อบ้านหนุ่มเดินนำทางตามด้วยร่างบางที่จำต้องเดินตาม
เมื่อถึงห้องอะคุมะก็เดินจากไป
สาวน้อยเปิดประตูห้องที่คุ้นเคยก่อนจะทิ้งตัวลงที่เตียงหนุ้มอย่างเหนื่อยล้า
ดวงตาเล็กค่อยๆอึ้งเปลือกค่อยๆปิดลงช้าๆและในที่สุดร่างบางก็หลับไป
อุสึมากิ นารูโตะ
ช้าชะมัด!!
ทั้งสองพูดเสียงดังพร้อมกัน
ฮาตาเกะ คาคาชิ
พอดีหลงทางน่ะ
ฮาตาเกะ คาคาชิ
ไม่ต้องซ้อนตัวเลยฮิคามะ
ฮาตาเกะ คาคาชิ
ออกมาได้แล้ว
ร่างบางกระโดดออกมาจากที่ซ่อน
ร่างบางทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้มร่าเริง
ฮาตาเกะ คาคาชิ
แนะนำตัวหน่อยสิ
"ฮิคามะ"
ฉันชื่อ ฮิคามะ เป็นผู้ช่วยของคาคาชิต่อจากนี้ไปค่ะ!
อุจิวะ ซาสึเกะ
ไม่มีตระกูล?
ฮารุโนะ ซากุระ
ละ แล้วทำไมฮิคามะจังถึงได้มาอยู่กับอาจารย์คาคาชิได้ล่ะ?
"ฮิคามะ"
ต้องถามเจ้าตัวเอาเอง
ทันทีที่ฮิคามะพูดจบทุกคนก็หันสายตามาไว้ที่คาคาชิแล้ว
ฮาตาเกะ คาคาชิ
ไม่ต้องสนใจหรอก.
เจ้าตัวตอบด้วยน้ำเสียงไม่แยแสอย่างเคย
อุสึมากิ นารูโตะ
ฉันชื่อ อุสึมากิ นารูโตะนะ!
ฮารุโนะ ซากุระ
ฮารุโนะ ซากุระค่ะ
อุจิวะ ซาสึเกะ
อุจิวะ ซาสึเกะ
เด็กหนุ่มตอบด้วยน้ำเรียบเฉย
"ฮิคามะ"
ฝากตัวด้วยค่ะทุกคน!
อุสึมากิ นารูโตะ
แน่นอนอยู่แล้ว!
ฮารุโนะ ซากุระ
มะ มีเพื่อนผู้หญิงก็ดีเหมือนกัน
ร่างบางโผลตัวเข้ากอดซากุระอย่างร่าเริง
ep3
อุสึมากิ นารูโตะ
ทำไมต้องมาทำภารกิจอะไรแแบบนี้ด้วยเนี้ย!?
"ฮิคามะ"
อย่าบ่นนักเลยนารูโตะ
ฮารุโนะ ซากุระ
ฮิคามะจัง?!
กรงเล็บคมข่วนเข้าที่แก้มของสาวน้อยอย่างแรง
อุจิวะ ซาสึเกะ
ไม่เป็นไรนะ
ซาสึเกะเอ่ยถามพร้อมทั้งอุ้มเจ้าแมวตัวดีไว้ในอ้อมแขน
สาวน้อยเอ่ยตอบพร้อมทั้งส่ายหน้าไปด้วย
ฮารุโนะ ซากุระ
ยังไงก็ไปทำแผลกันก่อนเถอะนะ
สองสาวเดินจากไปทำเอาหนุ่มไปที่เหลือยืนงงอยู่ตรงนั้น
ฮาตาเกะ คาคาชิ
แล้วทำไมไม่หลบ?
สาาวน้อยเบือนหน้าหนีกับคำถามของชายตรงหน้าพร้อมทั้งยังพองแก้มจนป่องกลมโต
ฮาตาเกะ คาคาชิ
มันหน้าจิ้มให้แตก!
คาคาชิทำท่าทีเหมือนจะหยิกแก้มหนุ้มด้วยท่าทางมั่นเขี้ยวเต็มที
ชายตรงหน้าเค้นหัวเราะออกมาก่อนจะหันไปเก็บกล่องพยาบาล
ฮาตาเกะ คาคาชิ
ไม่มีคราวหลังแล้วนะ
คาคาชิเหลืบตามองสาวน้อยก่อนะที่จะเดินจากไป
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
สบายมั้ยครับ?
ร่างบางยังคงเย็นชาต่อคนตรงหน้าอยู่เหมือนเดิม
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
ยังโรธเรื่องที่ผมทำตอนนั้นอยู่หรอครับ?
อะคุมะเงยหน้ามองเจ้านายของตนพร้อมทั้งรอคำตอบที่ต้องการ
ร่างบางเงียบไปทันทีที่ถูกถามถึงเรื่องนี้
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
ขอโทษด้วยครับ...
อะคุมะก้มหน้ากับไปนวดเท้าให้ร่างบางต่ออย่างผิดหวังเล็กน้อย
อุสึมากิ นารูโตะ
ไม่เป็นไรๆ
ฮารุโนะ ซากุระ
ฮิคามะจังหิวหรือเปล่า?
ร่างบางพยักหน้างึกๆให้เป็นคำตอบ
ฮารุโนะ ซากุระ
งั้นเราไปหาอะไรกินกันเถอะ
ซากุระจับมือร่างบางและเดินจูงมือไปทันที
อุจิวะ ซาสึเกะ
พวกผู้หญิง.
ซาสึเกะเดินตามสองสาวไปเงียบตามด้วยนารูโตะและคาคาชิ
ฮารุโนะ ซากุระ
ใช้มั้ยล่ะ!
ฮารุโนะ ซากุระ
ฉันน่ะชอบร้านนี้สุดๆเลยล่ะนะ
"ฮิคามะ"
ต้องมาบ่อยๆแล้วล่ะ😆
อุสึมากิ นารูโตะ
อร่อยจริงๆ
"ฮิคามะ"
เอ๋~ของนารูโตะน่าอร่อยจัง
นารูโตะยื่นลูกชิ้นนารูโตะให้
ร่างบางรับมาด้วยความร่าเริง
ฮารุโนะ ซากุระ
/ลูบหัวเบาๆ/
ด้วยความที่ร่างบางกินอิ่มแล้วง่วงจึงขอนอนหนุนตักของซากุระ และซากุระเองก็ยินยอมด้วยเช่นกัน
มิหนำซ้ำยังเอ็นดูร่างบางมากๆด้วยเพราะความน่ารักและซุกซนที่ร่างบางแสดงออกมานั้นเอง
ร่างบางลืมตาตื่นก็พบกับึถามทันที
ฮารุโนะ ซากุระ
หลับสบายมั้ยฮาคามะจัง?
เมื่อได้ยินดังนั้นซากุระก็ยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจทันที
"ฮิคามะ"
แล้วนารูโตะกับอาจารย์ล่ะ
ร่างบางพยายามมองหาชายทั้งสองที่ตนสนิททันทีที่ได้สติกลับมาครบท่วน
ฮารุโนะ ซากุระ
ทั่งสองไปกินราเมงกันต่อน่ะ^^
หลังจากนั้นก็พูดคุยกันนิดหน่อยแล้วอยกย้ายกันไป
น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งถอดรองเท้าออกทีละข้างช้าๆ
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
ยินดีต้อนรับกลับครับฮิเมะซัง^^
พ่อบ้านหนุ่มออกมาต้อนรับเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเสมอ
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
จะทานข้าวเย็นเลยมั้ยครับ?
ร่างบางตอบพ่อบ้านหนุ่มพรางเดินไปที่ห้องอาบน้ำเพื่อชำระร่างกายที่เหนื่อยล้าของเธอ
ร่างบางนอนเเช่ตัวในอ่านขนาดใหญ่อย่าผ่อนคราย
(ฮิคามะ)ทำเอาลืมเรื่องชวนปวดหัวของวันนี้เกือบหมดเลยแฮะ.
แต่ทว่าความสุขสงบนั้นกลับต้องหยุดชะงักไปเพราะเสียงของชายหนุ่ม
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
อาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ
อะคุมะเอ่ยพรางยื่นมือส่งผ้าเช็ดตัวและชุดให้และแน่นอนว่าไม่ได้ลืมตามอง
ร่างบางรับมาและสวมชุดที่พ่อบ้านตระเตรียมให้
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
เชิญครับฮิเมะซัง
อะคุมะผายมือเป็นการบอกในๆว่าให้เดินไปทางนี้
ร่างบางเดินไปอย่างว่าง่าย
อะคุมะ:พ่อบ้าน:
ราตรีสวัสดิ์ครับฮิเมะซะมะ
ร่างบางไม่สนใจแล้วเดินเข้าห้องนอนของตนเองทันที
ใบหน้าของอะคุมะตอนนี้เผยให้เห็นถึงความโศกเศร้าลึกๆที่เก็บเอาไว้ในใจตลอดมา
❓อะคุมะ...ฝากดุแล..ลูกสาว
คำสั่งเสียของหญิงสาวปริศนาดังก้องขึ้นในหัวของอะคุมะตอนนี้และมันทำให้อะคุมะต้องเศร้า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
