สวัสดีครับ ผมวินนี่ เป็นนักศึกษาปี4แล้วครับ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาฝึกงานของผม ผมได้เข้ามาฝึกงานในบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งกับเพื่อนสนิทของผม คือพร้อม

ตอนแรกผมไม่ได้อยากมาฝึกงานบริษัทนี้หรอกครับ แต่ไอพร้อมมันดันดึงผมมาด้วยสินะครับ แต่ทำงัยได้ เรามันรักเพื่อนก็เลยมากับมันแล้วอีกอย่างผมก็ไม่มีที่ฝึกงานซะด้วยสิ ก็เลยไม่มีตัวเลือกซะเท่าไร แต่เช้านี้เป็นวันฝึกงานวันแรกของผม ผมเกือบจะสายด้วยแหละ แต่ดีนะผมมีแม่มาปลุกซะก่อน

" ก๊อก ก๊อก ก๊อก ตื่นได้แล้วลูก วันนี้ไปฝึกงานวันแรกไม่ใช่หรอ "

" ค้าบบ ผมตื่นแล้ว "

" งั้นรีบไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าว เดี๋ยวเตรียมข้าวเช้าให้ "

แม่พูดจบผมก็รีบเด้งตัวไปอาบน้ำทันทีแล้วลงไปกินข้าว

" แม่ครับ วันนี้ผมเอารถไปนะครับ พอดีจะไปรับพร้อมด้วย ผมไปละ "

" โอเคๆ ขับรถดีละ "

พูดจบผมก็สตาร์ทรถออกทันทีเพราะกลัวว่าจะไปไม่ทัน แล้วผมก็มาถึงหน้าคอนโดพร้อมพอดี พร้อมไม่รอช้า รีบก้าวขึ้นรถผมทันที เพราะก็กลัวจะสายกันทั้งคู่ ผ่านไปไม่นานผมก็ถึงบริษัทสักที ผมจอดรถแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนบริษัท

" สวัสดีครับพวกผมเป็นเด็กฝึกงานใหม่ครับ "

" อ๋อ น้องวินกับน้องพร้อมใช่ไหมคะ "

พี่พนักงานคนนึงพูดขึ้น พร้อมกับบอกพวกผมให้เดินตามเค้าเข้าไปในห้องใครคนนึง

" ขออนุญาติคะผู้จัดการ พอดีหนูพาเด็กฝึกงานใหม่มาพบคะ "

" เชิญเข้ามาเลยครับ พวกคุณพร้อมฝึกงานกันเลยเนอะ ที่นี้เคร่งเครียดกับงานมากนะ "

" ครับ! พวกผมรู้ดี พวกผมจะพยายามให้เต็มที่ "

" ดีครับ นี้คือห้องทำงานพวกคุณ ไม่เข้าใจตรงไหนถามผมได้เสมอนะครับ ผมจะเป็นพี่เลี้ยงพวกคุณเอง "

" ขอบคุณครับ~ ผู้จัดการ "

" ไม่ต้องเรียกผมผู้จัดการหรอก เรียกพี่ก็พอ อ๋อ ผมชื่อ กันต์ "

ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหม ผมรู้สึกพี่เค้ามองผมตลอดเวลาแล้วยิ้มให้ผมอ่อนๆ นั้นมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีนะครับ มีพี่เลี้ยงน่ารักๆแบบนี้ หลังจากนั้นพวกผมก็นั่งทำงานกันต่อยาวๆ แล้วมีพี่กันต์มาช่วยสอนงานอยู่เรื่อยๆจนเลิกเวลางาน

"ไอพร้อมเพื่อนรัก วันนี้กินไรกันดี "

" โทษทีว่ะวิน กูมีนัดกับที่บ้านไว้ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะเพื่อน "

"ไม่เป็นไร งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้ บาย "

เช้าของการฝึกงานวันที่สอง ซึ่งผมนั้นสายตามเคย

แล้วถ้าถามว่าทำไมแม่ไม่ปลุกนะหรอ วันนี้แม่ผมออกไปทำธุระตั้งแต่เช้ามืดแล้วแหละค้าบบ ไอผมก็ดันลืมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ด้วย

" ( หัลโหล วินนี่อยู่ไหนแล้ว) "

" ( โทษทีว่ะ กูพึ่งตื่นมึงไปเองได้ไหม ) "

" ( ได้ๆ งั้นวินรีบตามมานะ เดี๋ยวสายแล้วจะโดนตำหนิ ) "

ทันทีที่วางสายผมนั้นรีบเด้งตัวไปทำธุระส่วนตัวทันควันและภาวนาว่าอย่าให้วันนี้รถติดเลย ไม่งั้นผมซั่วแน่ ผมรีบเหยียบรถออกทันทีโดยที่ยังไม่ได้กินอะไรเลย ในที่สุดผมก็มาถึงสักที แล้วในขณะที่ผมรีบวิ่งอยู่นั้น

" อุ้ย ขอโทษครับ ผมไม่ทันมอง "

ผมพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นก็เห็นผู้ชายร่างสูง คมเข้ม หล่อสุดเท่าที่ผมเคยเห็นในบริษัทนี้แล้ว เค้าดูมีมาดมากๆ แต่เค้าไม่พูดอะไรตอบมา ได้แต่ทำหน้าเคร่งครึมกลับมา ผมจึงรีบขอตัวแต่ในใจก็คิดตลอดว่าทำไมแม่งต้องเก็กหน้าด้วยว่ะ เดี๋ยวตะคริวก็แดกหน้าหรอก

" อ้าว หวัดดีวิน สายแล้วนะ "

" ขอโทษทีพร้อม แล้วกินไรมายังอ่ะ "

" เรียบร้อยแล้ววิน วินละกินไรมารึยัง "

" กูยังไม่ได้กินเลยว่ะ โคตรหิวมีไรกินมั่งป้ะ "

" ในห้องครัวมีไรกินอยู่ วินลองไปดู "

ในขณะที่ผมกำลังจะเดินไปเข้าห้องครัวนั้น ผมก็ด้นเจอไอขี้เก็กคนเมื่อเช้าอีก แต่ผมไม่ได้สนใจเพราะตอนนั้นผมหิวมาก ผมหาไรกินเสร็จก็เข้าทำงานต่อตามปกติ จนกระทั่งมีคนเข้ามาเรียกพวกเรา

" วินกับพร้อม ท่านประธานเรียกพบเข้าประชุม ท่านประธานให้เวลาแค่ห้านาที "

เมื่อพวกผมได้ยินเท่านั้นแหละ ผมกับไอพร้อมหน้าตั้งรีบเก็บของทันที แล้วเดินเข้าห้องประชุมพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้

" ไอพร้อมไหนประธานว่ะ ให้พวกเรารีบแต่ตัวเองยังไม่มา "

" เออน่า เดี๋ยวเค้าก็มาเองแหละ เค้าเป็นประธาน วินก็เบาๆหน่อยสิ "

" คุยอะไรกันในห้องประชุม ไม่รู้จักมารยาทหรอ "

ทันใดนั้นก็มีเสียงนึงพูดขึ้น พอกับพวกผมที่หันมองพร้อมกัน ซั่วแล้วไงไอวินเอ๋ยย เจ้าของเสียงนั้นดันเป็นไอขี้เก็กที่ผมเดินชนเมื่อเช้า

" พวกผมขอ~ขอโทษครับ พวกผมจะไม่ทำอีก "

ผมไม่กล้าแม้จะสบตาเลยด้วยซ้ำเพราะกลัวจะโดนจำได้นะสิ แต่คิดๆดูแล้ว เค้าไม่ได้จะจำได้หรอกมั้ง

ชั่งมันๆ