เหลียว

Kulau ( Leopard clouded )

Lin Hu ( guardian tiger )

Shu chi ( Leopard cat )

Jia hao ( dancing color )

Luiwan ( friend )

Waiyuan ( evil black cat )

Makayuri ( Japanese girl )

Tang Lu Xiao ( ?????????? )

Shizi qi ( guardian Lion white )

Himenozagi Kai zana

...

Episode.1 Hectic life

เหลียว: รุ่นพี่ทำอะไรอยู่ตรงนั้นนะ

รุ่นพี่ซูฉี: เปล่าไม่มีอะไร

เหลียว: มื้อเช้าคือแซนด์วิชไข่ลวก

รุ่นพี่ซูฉี: ปู่ออกไปข้างนอกกัน

ปู่เสือลินฮู: ไปไหนล่ะพอดีรู้สึกค่อนข้างเบื่อๆ

เหลียว: ขอแนะนำให้ไว้นะ ไปสวนที่มันสวยๆสิดอกไม้พืชนานาชนิดมากมายมีให้ดูเยอะเพียบเลยด้วย

เค่อเหลา: ไปด้วย

เมื่อไปถึงที่หมายแล้ว

พนักงานดูแลสวน: เชิญเข้าได้เลยคะ นี่ตั๋วตารางเวลาเอาไปดูนะคะ

- 12:55 เยี่ยมชม

- 13:41 การแสดงต้นดอก

- 17:22 พักทานข้าวจากดอกไม้หวาน

- 17:46 หญิงร่มออกเดินสะพานรากไม้น้ำ

- 18:59 ปิดงานได้

.

เหลียว: นั่งเล่นอยู่ตรงนี้ก่อนนะฉันรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำโดยด่วนๆตอนนี้

รุ่นพี่ซูฉี: 14:05 แล้วนะมาช้าจัง

..

เหลียว: หาของไม่เจอเอาไงดี

มีมืออีกมือยื่นกระเป๋าเดินทางมาให้ฉันซึ่งมันคือกระเป๋าที่ฉันกำลังหาอยู่

เหลียว: ขอบคุณมากครับ

เสียงเป่าหวีดแหลมๆ

จูๆจูซๆ

___: อืมๆ

ฉันเงยหน้าขึ้นมาแต่ก็เห็นเพียงมือนั้นที่เดินไปแล้ว

ฉันเดินตามไปด้วย

???: เอ๋

เหลียว: ขอบคุณมากครับคุณชื่อว่าอะไรเหรอ

Tang Lu Xiao: Tang Lu Xiao น่ะ

เหลียว: ลู่เซียว ขอบคุณมาก

เธอมองหน้าฉันและก็เขียนบางอย่างลงบนหน้าของฉัน

มันคือรูปอักษร ที่เขียนว่า '' ไม่เป็นไร ''

เธอหวีผมและยกแผ่นกระดาษสีเหลืองในระดับเหนือหัวของฉัน

ทังลู่เซียว: หยิบสิฉันให้

มันเขียนด้านในกระดาษเหลืองว่า ไม่ได้เขียนอะไรเลย

ทังลู่เซียว: โอ้ไม่ได้เขียนอะไรหรอกไปกัน เวลาจะหมดแล้ว

เธอเดินผ่านไป

ฉันกลับมานั่งดู

14:20 แล้วเพราะว่าฉันเดินมาช้าหน่อยๆ

ปู่เสือลินฮู: เป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึงกลับมาช้าแบบนี้ล่ะเหลียวบอกข้าซิ

เหลียว: รีบๆเร็วเดี๋ยวไปไม่ทัน

ฉันคว้ามือสองแมวไปด้วยความด่วน

ปู่เสือลินฮู: เจ้าลูกแมวขึ้นมา

รุ่นพี่ซูฉีวิ่งตามมา

รุ่นพี่ซูฉี: ประตูใหญ่ล็อกทำไงดีล่ะ

ผู้หญิงคนเดิมวิ่งมาแล้วก็ปัดด้านหมุนป้ายเป็นเปิด

พร้อมผลักประตูใหญ่เลย

มันเปิดออกแล้วจากนั้นเธอก็จุดเทียนทำอะไรบางอย่างบริเวณนึง

ฉันไม่ได้สนใจก็เลยวิ่งไป

..

เค่อเหลา: ดอกไม้หวานหอมอร่อยดี

เค่อเหลา: ซูฉีทานสิ

รุ่นพี่ซูฉีงับก้านหัวออกมาลิ้มรสน้ำหวานชื้นหอม

รุ่นพี่ซูฉี: หวานอร่อยงัมๆ

ฉันคว้านเนื้อดอกไม้นุ่มชุ่มฉ่ำออกมาแล้วก็จิ้มซอสเนยกุ้งอบ

เหลียว: ฉ่ำอร่อยมากเลย

แต่ไม่ทันใดก็ต้องรีบอีกครั้งเมื่อเวลาผ่านไปถึง 17:57 นู้นแล้ว

ฉันปาดเหงื่อออกมาพร้อมรีบวิ่งออกไป

ปู่เสือลินฮู: ไม่ต้องรีบมันจะวุ่นวายแทนนะ

เหลียว: คือก็แค่ได้ยินว่าถ้าไม่รีบจะต้องไปเรียนแล้วเข้าใจหน่อยตอนนี้

เวลาได้ผ่านไปตอนนี้ฉันมองดูผู้หญิงถือร่มเดินสง่างามพร้อมกับทา ลิปสติกก่อนเดินด้วยความพร้อม

นางระบำห้อยร่มเล่นร่มผูกร่ม

เมื่อการแสดงของหญิงสาวได้จบลงแล้วมันก็ถึงเวลากลับบ้านได้แล้ว

...

Nekojishi

..

END

เช้าวันใหม่แล้ว

ฉันยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงนอนอย่างขี้เกียจ

สักพักมีอุ้งมือหนาใหญ่มาโดนหน้าของฉันจนต้องตื่นขึ้นมาดู

เหลียว: สั่งข้าวมาแล้วลืมไปเลยต้องออกไปรับแล้วสิ

ฉันพุ่งตัวไปเปิดประตูห้องก็มีคนยื่นถุงขนมปังชีสหวานมันให้ฉันและจ่ายเงิน

เหลียว: อืมอร่อยใช่ได้เลย

เค่อเหลา: ชี่หน่อยได้ไหม

ฉันให้เขากินชี่ลงไปแล้วก็หยิบมันกินตามปกติ

รุ่นพี่ซูฉี: อร่อยมากเลยเหลียว

รุ่นพี่งั่มขนมปังชีสหวานไปนึงไม้และกิน

ฉันนั่งลงพื้นในห้อง

แสงอาทิตย์ยามเช้าเป็นอะไรที่สดชื่นแจ่มใส

ฉันชะงักลงด้วยสาเหตุบางอย่าง

มีหญิงสาวคนนึงเดินมาแล้วเธอก็นิ่งมองไปที่ทั้งสามแมวที่อยู่อยู่ข้างหลังของฉันพอดีเลย

เธอไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยสักคำแต่เธอเพียงแค่งอตัวลงมาหาฉัน

เธอยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับส่งแจกันให้ฉันแล้วฉันก็รู้สึกงงๆและกลัวตกใจ

เธอเข้าห้องของฉันมาเลยและก็ปิดประตูห้องเรียบร้อยแล้วด้วยตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะทำไงดีแล้ว

เธอเช็ดที่ใบหน้าของฉันที่มีเหงื่อไหลออกมา

ทังลู่เซียว: ใจเย็นก่อนสิ อย่าตกใจแค่ต้องตั้งสติ

ฉันรวบรวมความคิดแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นมาหาเธอ

เหลียว: สวัสดีต้องทำอะไรดีเธอไม่คิดอะไรใช่ไหม..

ทังลู่เซียว: มนุษย์สัตว์ของเธอชื่ออะไรบ้างแนะนำหน่อยได้ไหมฉันไม่คิดอะไรหรอกแต่ตกใจเล็กน้อยเท่านั้นแหละ

เธอหยิบถ้วยชามออกมาแล้วก็ใช้มือจุ่มน้ำที่อยู่ในถ้วยชามและเกิดประกายแสงจิ๋วๆเล็กๆ

พร้อมกับมีดอกไม้ชูขึ้นมาบานสะพรั่งพลิดอกสวยงามมาก มีบางอย่างพันแขนของเธอแน่น

ทังลู่เซียว: ตกใจใช่ไหมถ้าเห็นแบบนี้คงไม่ต้องตกใจมนุษย์สัตว์แล้วมั้ง

ฉันหัวเราะแห้งๆด้วยความตื่นตกใจเล็กน้อย

ทังลู่เซียว: ขออยู่นะไม่ว่าอะไรใช่ไหมแต่ก็เกรงใจนิดๆเหมือนกัน

เธอยิ้มใสๆออกมามันทำให้ใจของฉันเริ่มเต้นแรงมาเลยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่เลย

เหลียว: งั้นแนะนำหน่อยดีกว่า

ปู่เสือลินฮู: ข้าคือปู่เสือ หรือก็คือเสือผู้พิทักษ์ ข้าได้นามว่า ลินฮู จะเรียกชื่ออะไรแบบไหนก็ได้

รุ่นพี่ซูฉี: คนอื่นเห็นเป็นนักเรียนทั่วไป ( อธิบาย )..........

รุ่นพี่ซูฉี: นาม ซูฉี เป็น แมวดาว แต่คือเสือนะจำไว้เลย

เค่อเหลา: ชื่อ เค่อเหลา ... .. ภูตเสือลายเมฆ .. .. เป็นเพื่อนกันได้นะ...

เธอมองรอบๆภายในห้องพักของฉันที่ดูรกๆสายตาเลยทีเดียวเชียว

ทังลู่เซียว: ทำความสะอาดห้องครั้งสุดท้ายตอนไหนกัน

เธอกวาดถูเช็ดเก็บทิ้งและจัดของให้เป็นระเบียบมากกว่านี้อีก

ปู่เสือลินฮู: เยี่ยมๆ ข้าถูกใจจริงๆมันต้องสะอาดแบบนี้สิดีมากเลยเจ้า

เธอเห็นหมวกฮัสกี้บนพื้น

ทังลู่เซียว: เติมโบว์แดงสองข้างน่ารักๆ แล้วนี่เป็นของใครกัน ฉันว่ามันเป็นของรุ่นพี่สินะน่ารักแบบนี้ต้องใช่แน่ๆเลย

เธอหยิบมันสวมใส่บนหัวของรุ่นพี่ซูฉี

เธอทำบางอย่างออกมายื่นมาให้กับฉันด้วยรอยยิ้ม

มันเป็นสร้อยคอที่มีหินเขียวเหลืองเรืองแสงประกายทองวิบวับสวยงาม

เธอใส่สีฟ้าชมพูประกายขาวส้มส่วนของฉันคืออันที่เธอยื่นมาให้ฉันใส่มันเอาไว้เลย

เหลียว: นี่เธอ..เอ่อ

ทังลู่เซียว: มิตรภาพที่ดีของขวัญแรกต่อประกบมิตรภาพแรกๆ

เธอพูดด้วยความสดใสออกมา

ฉันจึงยิ้มขึ้นมาได้เลย

เธอหาที่นอนหลับแล้วก็หลับไปทั้งๆที่มันเช้าอยู่

เธอนอนหลับแล้วดูเหมือนร่างกายของเธอมันมีประกายเถาวัลย์รอบตัวเธอและหายไปเลย

ฉันไม่ได้คิดอะไรจึงไม่ได้รบกวนการนอนหลับลงไปของเธอเลย

ฉันนั่งเล่นสักพักจนกระทั่งเธอลุกขึ้นมาพร้อมกับชวนฉันไปทานอาหารนอกห้องของฉันด้วยความสดใสยิ้มแย้มและเธอก็ลากฉันไป

END

เหลียว: จับมือกันแบบนี้เดี๋ยวก็โดนเม้ามอยหรอกว่าฉันกับเธอกำลังครบกันอยู่

เธอปล่อยมือลงจากนั้นก็เดินไปหยิบหนังสือมาอ่านแทนการจับมือ

ฉันเห็นแว่นของเธอมันเป็นแว่นที่สวยงาม

ทังลู่เซียว: เหมียวลี่ วู่ไถ่ บ้านเหรอ

ฉันพูดคุยเรื่องนี้โดยไม่ได้ตั้งใจด้วยความเพลินๆ

เธอไม่ได้บอกอะไรมาแล้วก็ยกรูปในโทรศัพท์มือถือให้ดูมันคือวัดเหมียวลี่ที่สภาพทรุดโทรมแตกหักและร้างมากเลย มีคนมาปิดพื้นที่ของวัดนี้จากนั้นก็ถูกรื้อทิ้งไปแล้วแต่ก็ยังมีสภาพโทรมของวัดเหมียวลี่ให้เห็นได้อยู่แล้ว

เหลียว: อย่าห่วงไปเลยมันจะปรับปรุงแล้วตอนนี้ก็จะเสร็จในไม่ช้านี้นี่แหละ

เธอเดินไปหาเค่อเหลาจากทางด้านขวาจากนั้นก็เริ่มต้นพูดคุย

เค่อเหลา: อะไร?มีอะไร?

เธอชี้นักพยากรณ์ใหม่ให้เห็นเขาเริ่มจะไม่พูดอะไรแล้วก็พยักหน้าตอบกลับเหมือนว่าแบบก็มีแล้วงั้นกลับแต่ว่าไม่กลับ

เค่อเหลา: อยู่กับเหลียว..ไม่....คือเซียว.

ปู่เสือลินฮู: เรื่องของเหลียวจะกลับหรือไม่ก็ไม่ต้องมาบอกว่าให้กลับ

เธอเงยหัว

ทังลู่เซียว: รู้แล้วฉันไม่ได้จะบังคับใจเหลียวเลยแค่ช่วยแก้ปัญหาอะไรลงไปบ้าง

ทังลู่เซียว: งั้นคิดเองเรื่องนี้นะเหลียวฉันไม่ได้คิดอะไรหรอก

เหลียว: อือ

รุ่นพี่ซูฉี: อะไรนะแต่เข้าใจ

เหลียว: งั้นก็หายห่วงได้แล้วสินะงั้น...กลั..

รุ่นพี่ซูฉี: ไม่ไม่กลับ

ฉันถอนหายใจออกมา

เธอหัวเราะเล็กน้อย

.

ในร้านอาหารแห่งนึง

ทังลู่เซียว: เอาเป็นแบบเรียบง่ายล่ะได้ไหมคะคุณพี่พนักงานคะ ส่วน order 2 เอาเป็นลูกชิ้นใส้สอดถั่วคาราเมลชีสหวานไปเลยคะ

คุณพนักงาน ยาชิชูบะ-ซัง: อุ่นชีสหรือ อบชีสทาเนยไหมคะคุณลูกค้า

เธอจ่ายเงินสดและรับขนมหวานใช้งานบัตรสแกนจ่ายพิเศษ

เหลียว: ฟังภาษาญี่ปุ่นออกด้วยหรอเนี่ย?

เธอยกสมุดจดเรียนรู้ออกมาให้ดู เธอเขียนคันจิเน้นอ่านเน้นออกเสียงพร้อมกับเรียนรู้การพูดใช้ความหมายอย่างหนักเลยทีเดียว

ทังลู่เซียว: ฝึกฝนมานะแต่ก็ใช้ความพยายามที่ทำได้แล้วมาเพิ่มเติมความรู้การเข้าใจอย่างที่สุด

เพื่อนในชมรมเต้น: นู้นๆดูสิหวานกันอยู่ด้วยกันละเห็นไหม

เจียเฮา: อีกครั้งแล้วสินะงั้นช่วยเลิกแซวๆแผ่วๆหน่อยสิ

ฉันดูว่าเพราะอะไรถึงดูหวานกัน

เหลียว: ( นั่งข้างกันชิดกันคุยด้วยความสนิทสนมน่าประหลาด และมองว่าฉันกำลังแตะมือของเธออันที่จริงแล้วคือฉันก็เพียงแค่เผลอๆจนไม่รู้ว่ามือฉันไปแตะมือของทังลู่เซียวเลย

ทังลู่เซียว: ไปกันเถอะ

END