ผู้กล้าในสามแดน
ตลอด 10 ปี
หมายเหตุ
วงเล็บ (...) : คือการคิดในใจ
// : คือการแสดงการกระทำ
ในขณะที่ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีบางอย่างที่ตามมาจากไกลๆ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ทำไมถึงได้ปรากฏตัวออกมาตอนนี้?!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
คนที่เหนื่อยจากการซ้อมมันสู้ไม่ไหวนะโว้ย!
จนกระทั่งการเคลื่อนไหวได้หยุดลงบริเวณหลังต้นไม้ใหญ่
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
แฮ่ก! แฮ่ก! //คุกเข่าข้างขวาลง
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
หวังว่าจะหนีพ้นแล้วนะ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
บ้าจริง! ทำไมคนของเผ่ามารถึงได้–
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//กระเด็นไปไกล
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
มนุษย์ผู้ต่ำต้อย เมื่อไหร่เผ่าของพวกเจ้าจะหมดสิ้นไปเสียที
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
พวกข้าเหนื่อยจะเก็บกวาดพวกเจ้าแล้วนะ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
เผ่ามารกับเผ่าเทพก็อยู่ดีกินดีไม่ใช่รึไง?! พวกฉันอยู่บนโลกใบนี้แล้วมันทำไมกันฟร้ะ?!!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
มารก็อยู่ส่วนมารไป จะมาก้าวก่ายทำไม?!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(พูดออกไปจนได้)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(แต่มารตนนี้เรายังไม่เคยเจอเลย)
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
อืม... แล้วเผ่ามนุษย์ของพวกเจ้าไม่ได้อยู่สุขสบายตรงไหน?
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
ออกจะกินอิ่มนอนหลับ~
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
ไม่ได้ลำบากอะไรนี่
เมื่อตลอดสิบปีที่ผ่านมา แดนมนุษย์นั้นถูกรุกรานโดยเผ่ามาร
ไม่ว่าจะส่วนไหนที่ถูกเรียกว่าแดนมนุษย์ ก็จะถูกโจมตีอยู่บ่อยครั้ง
ไม่ว่าจะมีความรุนแรงมากหรือน้อย... เผ่ามารก็ไม่คิดเห็นใจหรือสงสาร
รวมถึงเผ่าเทพก็ไม่เคยคิดที่จะให้การช่วยเหลือเลยสักครั้ง
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ห๊า? ที่แกพูดมามันมีอะไรจริงบ้าง!!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
มนุษย์อย่างพวกฉันต้องทนมานานเท่าไร...
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
10 ปีเลยนะ... 10 ปีที่พวกฉันต้องทุกข์ทรมาร
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
กับการรุกรานของพวกมารสกปรกน่ะ
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
ฝ่ามือมารทมิฬ!!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//กระเด็นไปไกลอีกครั้ง
ร่างของเร็นจินั้นทะลุผ่านต้นไม้ใหญ่ไปหลายต้น จนกระทั่งไปจมอยู่กลางพื้นดิน
แรงกระแทกทำให้พื้นดินใต้ร่างของเขา รวมถึงรอบด้านนั้นเป็นหลุมใหญ่
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
อั่ก!! //กระอักเลือด
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
//ตามมาจนถึงตัวเร็นจิ
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
ท่านจอมมารคงไม่ยอมให้ใครพูดแบบนี้เป็นแน่
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
//กวาดสายตามองไปรอบๆเพราะมีความรู้สึกแปลกๆ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
น.. นั่นมันปัญหาของพวกแก
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
ฮึฮึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(หัวเราะหาพระแสงเลเซอร์อะไรของมัน)
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว... เรื่องทุกอย่างก็เป็นปัญหาของเผ่าแกเช่นกัน!!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ดาบจันทราปัดเป่า!
เร็นจิใช้กระบวนท่าป้องกันไว้
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
//ปล่อยหมัดตรง
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
แค่ข้าต่อยธรรมดาก็เกินพอแล้ว!!
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
อาจารย์ระวัง!
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
//ฟันดาบลงไปที่แขนของฮิรากิ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ซาโตะ มาทำไม?!
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
อ่อนปวกเปียกยิ่งนัก!!!
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
//สะบัดแขน
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
(แรงเยอะชะมัด)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ลมนี่มัน เกิดจากการสะบัดแขนจริงเหรอ?
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
//กระเด็นไปไกล
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
ทำให้ข้าออกแรงจนได้
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
จะมากันกี่คนก็เชิญเลย
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
มันไม่ได้ช่วยให้พวกเจ้าเอาชนะข้าได้หรอก
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ไม่ต้องบอกฉันก็รู้น่าไอ้เบื๊อกเอ๊ย
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ดาบจันทราประกายแสง!!
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
โอ๊ย!! //ใช้มือปิดตา
เร็นจิใช้กระบวนท่าบดบังการมองเห็นของฮิรากิ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
กระเด็นไปตรงไหนล่ะเนี่ย
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
อ๊ะ! เจอแล้ว
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//อุ้มซาโตะขึ้น
พร้อมกับแบกร่างของซาโตะหนีไปด้วย
ฮิรากิ (เผ่ามาร)
หน็อย... ไอ้เจ้ามนุษย์โสโครก!!!
ข้อเสนอ
เร็นจิและซาโตะสามารถหนีออกมาจากการตามล่าของคนจากเผ่ามารได้
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
เหนื่อยเป็นบ้าเลย //วางซาโตะลง
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
//ค่อยๆลืมตาขึ้น
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ตื่นแล้วเหรอ?
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
เอ่อ... ครับอาจารย์
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
แล้วทำไมไม่ตื่นตั้งแต่แรกฟร้ะ!! จะให้ฉันแบกไปถึงไหน!
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
ทำไงได้ล่ะครับ ผมก็เหนื่อยจะวิ่งนี่นา
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(ไอ้ลูกศิษย์เฮงซวย)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
กลับสำนักไปซะ
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
อาจารย์ไม่กลับผมก็ไม่กลับ
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
อาจารย์รู้ไหมว่าที่สำนักเราถูกเล่นงานหลายครั้งแล้วนะครับ
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
สำนักดาบจันทราของอาจารย์กำลังจะพินาศลงแล้ว
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
จะยอมปล่อยไปเฉยๆแบบนี้เหรอครับ?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ที่ฉันต้องออกมาฝึกข้างนอก
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
เพราะฉันต้องการจะฆ่าเผ่ามารด้วย
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
นายก็คงรู้
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
แล้วเมื่อกี้มันอะไรกันล่ะครับ?
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
โดนไล่ต้อนจนดูไม่ได้
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
เพราะมันแข็งแกร่งเกินไปต่างหาก
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ถ้าเกิดว่า... //กัดฟัน
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ถ้าเกิดว่าเผ่าเทพมันเห็นใจมนุษย์ซะบ้าง... ก็คงไม่เป็นแบบนี้
เร็นจิยังไม่ทันได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น
เขาก็ต้องสัมผัสได้ถึงพลังที่มหาศาล
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//หันซ้ายหันขวา
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
อาจารย์ทำอะไรน่ะครับ?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
เพราะแบบนี้ไงฉันถึงได้ออกมาคนเดียว
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ลูกศิษย์เบอร์ 1 อย่างนายก็ยังสัมผัสพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ไม่ได้
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงหัวเราะดังขึ้น
เสียงปริศนา
ฉันว่าฉันทนฟังมานานแล้วนะ~
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(ได้ยินแต่เสียงเนี่ยนะ)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ออกมาเถอะ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ถ้าให้ฉันเดา คงจะเป็นเผ่าเทพใช่ไหมล่ะ? ไอ้คำว่าทนฟังมานานเนี่ย
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
โอกาสที่จะไม่ใช่เผ่าเทพก็คงเป็นไปได้ยาก
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ถ้าใช่แล้วมันจะทำไมงั้นเหรอ~
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ดีจ้า~ ฉันชื่อฟูยูกิ~
และแล้วเทพที่มีนามว่าฟูยูกิก็ปรากฏตัวขึ้น
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ฮึ เห็นแก่ตัวชะมัด //กระซิบ
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
//พยักหน้า
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
แกพูดว่าอะไรนะ?!!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ก็แค่บอกว่าท่านแต่งตัวสวยน่ะ
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
เทพอารมณ์ขึ้นง่ายงั้นสิ //พูดเบาๆ
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
ผมว่าเธอโมโหหิว //กระซิบ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//จะหลุดขำ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//หงุดหงิด
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ไอ้พวกมนุษย์ต่ำช้า!!
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
โปรด เอ่อ... ระงับโทสะก่อนครับท่านเทพ
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
(ฉันพูดถูกไหมเนี่ย?)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
มีเรื่องจะถามท่านหน่อยน่ะ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
เรื่องอะไรของพวกนายมันไม่เกี่ยวกับฉัน
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
แค่ฉันออกมาให้เห็นก็เป็นบุญของพวกนายแล้ว
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
บุญ? บาปสิไม่ว่าที่แดนสวรรค์ทำแบบนี้
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ตั้งนานไม่ออกมารึไง? ที่บอกว่าทนฟังอยู่นานแล้วก็คือเห็นฉันโดนไล่ต้อนตลอดไม่ใช่รึไง?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ทำไมเพิ่งจะออกมาตอนที่ฉันหนีพ้นแล้วล่ะ?
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ไอ้มนุษย์ต่ำต้อย!!!
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
เอาน่าท่านเทพ ไม่เคยคิดจะช่วยอะไรแล้วยังมาพูดแบบนี้
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
คำก็ต่ำช้า สองคำก็ต่ำต้อย
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ประสาทรึไงครับ?
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ฮึ! เอาเถอะ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ในเมื่อร้องทุกข์มาซะขนาดนี้
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ฉันจะยอมช่วยหน่อยแล้วกัน ลองฟังข้อเสนอหน่อยไหม?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(เฮ้ย?!!! จริงเหรอเนี่ย?)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
โอ้! จริงเหรอท่านเทพ? ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าน้อยก็จะลองรับฟังข้อเสนอของท่าน
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
(เมื่อกี้ยังด่าฉันอยู่เลย)
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
(เปลี่ยนคำพูดเร็วมาก)
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ก็... อยากแข็งแกร่งขึ้นด้วยพลังแห่งเทพไหมล่ะ?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
พลังแห่งเทพ?!
แดนสวรรค์
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
พลังแห่งเทพ?!
เร็นจิและซาโตะที่ได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจเป็นอย่างมาก
เพราะมนุษย์นั้นไม่เคยมีใครสามารถใช้พลังได้เทียบเท่ากับเทพหรือมารเลยแม้แต่น้อย
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ตกใจล่ะสิท่า
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ก็ต้องตกใจสิครับ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(ไม่ตกใจสิแปลก)
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
ทั้งที่มนุษย์ไม่สามารถมีมันได้เนี่ยนะ?
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ใครเคยบอกกันล่ะว่าไม่สามารถมีได้
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
เพียงแต่ยังไม่เคยมีใครไปถึงขั้นนั้นก็แค่นั้นเอง
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
เพราะมนุษย์...
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//มองด้วยสายตาที่ดุดัน
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
(เจ้ามนุษย์นี่มันข่มฉันได้ไง?)
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
(ฉันยอมมันเหรอ?)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
แล้วข้อเสนอนั่นล่ะ ว่าไง?
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ฉันจะให้ยืมพลังแห่งเทพชั่วคราว
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
นายจะต้องทำสิ่งหนึ่งให้กับฉันด้วยพลังนั้น
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ยอมรับข้อเสนอไหม?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
พูดมาให้หมดก่อนสิ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
หลังจากได้รับพลังแล้ว ฉันจะให้นายไปฆ่าฮิรากิ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ฮิรากิ? หรือว่า...
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ใช่ ไอ้คนของเผ่ามารที่ไล่ล่านายนั่นแหละ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(ดูจากความเป็นไปได้แล้ว อืม...)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//นึกภาพตอนที่โดนยำ พร้อมกับขมวดคิ้ว
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
//ขมวดคิ้วตาม
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
จะไหวหรือไง
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
จะไหวหรือไง
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
อาจารย์
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
นี่นายคิดว่าฉันจะสู้มันไม่ไหวรึไง?!!
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
เอ่อ ป.. เปล่าครับ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//กุมขมับ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
เลิกบ้าได้แล้ว
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
เรายังอยู่ในข้อเสนออยู่นะ สรุปว่าไง?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ช่วยไม่ได้นี่นา คงไม่มีอะไรมากหรอก
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//ยิ้มอย่างมีเลศนัย
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ใช่ไหมล่ะครับ ท่านเทพ~
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//ยิ้มแบบเดียวกันกลับ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
(อะไรของมัน?)
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ก็... ใช่แล้วล่ะ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
แล้วจะต้องทำยังไงต่อ?
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
มากับฉัน แค่นายคนเดียว
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//ชี้เร็นจิ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(ไม่ต้องชี้ก็ได้โว้ยจะทิ่มตาอยู่แล้ว)
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
แล้วผมล่ะอาจารย์?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
นายรีบกลับไปที่สำนัก
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
ฉันจะรีบกลับไปให้เร็วที่สุด
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
รักษาตัวด้วยครับอาจารย์
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
อืม นายด้วย
ซาโตะ (เผ่ามนุษย์)
ขอตัวครับ //หันหลังให้แล้ววิ่งกลับไป
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
โฮะ โฮะ โฮะ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
หัวเราะอะไรของแก... ของท่านครับ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(หลุดปากไปหน่อย)
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ไม่มีอะไรหรอก
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ไปกันเถอะ~
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//จับข้อมือเร็นจิ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ไปสรวงสวรรค์กัน~
แสงสว่างออกมาจากร่างของฟูยูกิและเร็นจิ แสงนั้นพุงตรงขึ้นไปข้างบน พร้อมกับทั้งสองคนที่หายไปจากจุดเดิม
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
เอาล่ะ มาถึงแล้ว
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
นี่เธอ... พาฉันขึ้นมาแดนสวรรค์เหรอ?
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ใช่แล้ว ก็มันต้องเริ่มจากที่นี่ก่อนน่ะนะ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(แล้วฉันเผลอเรียกว่าเธอ? ช่างเถอะ)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
แล้วเริ่มที่โลกมนุษย์ไม่ได้หรือไง?
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ให้มันน้อยๆหน่อย ตอนนี้นายอยู่ในที่ของฉันแล้วนะ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
รีบไปได้แล้ว ตามมา
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
เฮ้อ! รับทราบครับ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//เดินนำหน้าไป
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//เดินตาม
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(มีทหารรักษาการณ์ด้วยแฮะ)
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//เดินมาถึงทหารรักษาการณ์
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//หยุดเดิน
ทหารแห่งแดนสวรรค์
//มายืนตรงกลาง
ทหารแห่งแดนสวรรค์
//ทำความเคารพ
ทหารแห่งแดนสวรรค์
ท่านฟูยูกิ นี่ท่านพา... มนุษย์??
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//มองเข้าไปไกลๆ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(คฤหาสน์ใหญ่ชะมัด)
ทหารแห่งแดนสวรรค์
ท่านพามนุษย์มาหรือขอรับ?
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
(ก็เห็นเป็นแมวรึไงวะ)
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ใช่แล้ว ขอฉันเข้าเฝ้าองค์ราชาและองค์ราชินีหน่อย
ทหารแห่งแดนสวรรค์
เกรงว่าจะ...
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
จะเปิดทางให้ฉันดีๆไหม?
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(บนแดนสวรรค์ก็ยังมีแบบนี้งั้นเหรอเนี่ย?)
ทหารแห่งแดนสวรรค์
//เคลียร์ทางให้
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//เดินเข้าไป
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//เดินตาม
ทหารแห่งแดนสวรรค์
//มองเร็นจิ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(มองเหมือนไม่เคยเห็นคน)
จนกระทั่งทั้งคู่เดินเข้าไปถึงคฤหาสน์ใหญ่ของราชาและราชินีแห่งแดนสวรรค์
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//ผลักประตูยักษ์เบาๆ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//มองไปรอบๆ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(กว้างมาก!!)
ซาโอริ (ราชาแห่งเผ่าเทพ)
ว่าไง? ฟูยูกิ...
ไอ (ราชินีแห่งเผ่าเทพ)
//ยิ้มให้
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
//โค้งตัวลง
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(งั้นฉันก็)
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//โค้งตาม
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
เอ๊ะ?! //เห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้ตกใจ
ซาโอริ (ราชาแห่งเผ่าเทพ)
ไม่ต้องมากพิธี มีอะไรก็ว่ามา
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
คือว่า เรากำลังจะทำตามแผนได้แล้วค่ะ
ฟูยูกิ (เผ่าเทพ)
ด้วยชายคนนี้
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
//ไม่ได้สนใจ
เร็นจิ (เผ่ามนุษย์)
(มังกรตัวใหญ่มาก!!!)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
