ท่านแม่ทัพ ทำไมท่านถึงดีกลับข้าเยี้ยงนี้ข้าก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่คอยรบข้างท่าน เย่วหัวเจ้าก็เป็นสหายข้ามานานมากแล้วเหตุใดทำไมข้าจะไม่ดีกับเจ้า แล้วอีกอย่างเจ้าไม่ต้องเรียกข้าว่าแม่ทัพหรอกให้เจ้าเรียกข้าว่าซื่อหานก็พอ วันนี้ข้าจะไปสู่ขอเจ้ากับท่านเสนาบดี ท่าน...จะมาสู่ขอข้างั้นรึ! ทำไมเจ้าไม่ดีใจงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าข้าไม่ดีใจแต่ข้า...แต่ข้าคิดไม่ถึงว่าท่านจะมาสู่ขอข้า ซื่อหานที่ผ่านมาข้าคิดมาตลอดว่าท่านมีหญิงอื่นในใจท่านแล้วแล้วอีกอย่าคนอย่างข้าไม่นึกไม่ฝันจะได้มาแต่งงานกับท่าน ข้าไม่นึกไม่ฝันจริงๆ...ฮื่อๆ เย่วหัวอย่าได้คิดเยี่ยงนั้นเลยในใจข้าผู้นี้มีแค่เจ้ามาตลอดไม่เคยมองหญิงอื่นใดนอกจากเจ้าเลย เจ้าทั้งงามทั้งกล้าหาญในสนามรบไม่มีหญิงใดที่จะมาทำแบบเจ้าได้เลย ท่านพูดจริงๆงั้นรึ ใช่ข้าพูดจริงๆข้าจะโกหกเจ้าทำไม ที่ผ่านมาใครมองข้าต่างก็หาว่าข้าเป็นหญิงที่แข็งแกร่งไม่อ่อนโยนเหมือนผู้หญิงทั่วไปชายใดเล่าที่จะมาเหลียวแหลมามองข้าบ้างที่ผ่านมาข้าก็คิดมาอย่างนั้นมาตลอด เย่วหัวเจ้าอย่าได้น้อยใจไปเลยอย่างน้อยก็มีข้าที่มองเจ้าว่าอ่อนโยนต่อให้ไม่มีชายใดมาแหลเหลียวเจ้าอย่างน้อยก็มีข้าที่ชอบเจ้าในแบบที่เจ้าเป็น วันนี้เป็นวันที่ข้าจะไปสู่ขอเจ้ากับเสนาบดีและพรุ่งนี้ข้าจะจัดงานแต่งของเราทั้งสองขึ้นในวันรุ่งขึ้นพรุ่งนี้ โปรดรอข้าได้หรือไม่เย่วหัว ข้าจะรอท่านซื่อหานข้าจะรอท่าน... ท่านแม่ทัพ!มีราชองค์การมาจากฮ่องเต้พะยะคะ (ท่านแม่ทัพวันนี้เป็นวันที่ท่านกลับมาจากการสู้รบกับศัตรู ข้าในฐานะฮ่องเต้ขอเปิดงานเลี้ยงในการกลับมาของแม่ทัพในอีก3วันจะถึงนี้) ซื่อหานตรงกลับวันหลังที่ท่านและข้าแต่งงานกันท่านสะดวกใช่หรือไม่? นี้เป็นคำเชิญจากฮ่องเต้ ข้าจะไม่ว่างได้อย่างไร ก่อนอื่นข้าต้องไปจวนพ่อของเจ้าก่อนข้าจะไปคุยเรื่องสู่ขอกับพ่อเจ้าว่ายินยอมที่ข้าจะสู่ขอเจ้าหรือไม่แต่ประการใด___ (โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ•^•)

ท่านเสนาบดีขอรับ! ท่านแม่ทัพจะมายังเรือนของท่านขอรับ งั้นรึรีบไปรับแขกเร็วเข้าจะมิทันการ ขอรับ! ท่านอามีเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ โอ๊ะ! หลานสาวของข้าเย่วซานมาหาอามีเรื่องใดกัน หลานก็แค่คิดถึงท่านอานะเจ้าคะ อืมว่าแต่มีอะไรหรือเจ้าคะพอมีเรื่องที่เย่วซานคนนี้จะช่วยท่านอาได้หรือไม่? ไม่มีไรหรอกหลานรัก ก็แค่พี่สาวของเจ้าจะกลับมาพร้อมกลับแม่ทัพอีกไม่นานก็คงจะมากันแล้ว ท่านอาข้าดีใจจริงๆที่พี่เย่วหัวจะกลับมา(ใครจะไปอยากเจอนังนั้นกันละ ข้าก็แค่...อยากเจอพี่ซื่อหานก็แค่นั้น~) อืมดีแล้วๆที่เจ้ามีใจคิดถึงพี่สาวของเจ้าเยี้ยงนี้ แหม~ท่านอาข้ากับพี่เย่วหัวต่างก็รักกันมาแต่เด็กมีหรือที่ข้าจะไม่รักพี่เย่วหัวเหมือกับพี่สาวแท้ๆของข้า เจ้านี้ช่างน่ารักจริงๆหลานสาวของข้า โอ๊ะ!มากันแล้ว ข้าแม่ทัพผู้นี้ขอคาราวะท่านเสนาบดี ไม่ต้องๆพีธีมากนักหรอก แล้วอีกอย่างท่านไม่ต้องคาราวะข้าหรอกท่านแม่ทัพ ว่าแต่ใหนว่าลูกสาวของข้าจะกลับมาพร้อมกับท่าน? ท่านพ่อข้าอยู่นี้ไงเย่วหัวลูกสาวที่น่ารักของท่านพ่อคนนี้มาแล้ว~ ฮาๆเจ้านี้จริงๆเลยซนเหมือนเด็กๆไปได้ ท่านพ่อก็... อะเเฮ่ม!เอ่อ...พอดีข้ามีเรื่องอยากจะพูดกับเสนาบดีสักครู่ได้หรือไม่ โอ้ว่ามามีไรที่ท่านอยากถามหรือขอรับ ข้ามาพูดเรื่องสู่ขอลูกสาวท่าน ท่านจะยินยอมหรือไม่?—

ท่านจะมาสู่ขอลูกสาวเย่วหัวของข้างั้นรึ!? ใช่ขอรับข้ากับนางต่างคนก็ตกลงปรงใจกันเรียบร้อยแล้ว ฮือๆ...ท่านเสนาบดีร้องไห้หรือทำไมขอรับ ข้าก็แค่ดีใจก็เท่าน้นในที่สุดลูกสาวเย่วหัวสุดที่รักของข้าก็จะได้ออกเรือนเสียทีพ่อคนนี้ภูมิใจในตัวลูกจริงๆ ว่าแต่—จะแต่งวันใหนละท่านแม่ทัพ? จะแต่งวันรุ่งขึ้นพรุ่งนี้ขอรับข้าได้ดูฤกษ์ยามมาเรียบร้อยแล้วขอรับ ตกลงตามนี้นะขอรับ อืมๆได้ๆข้าตกลง จากนี้ไปข้าก็ขอฝากลูกสาวของข้าด้วย สิดสอดทองมั้นข้าได้จัดเตรียมมาเรียบร้อยแล้วขอรับ

อืม~ข้าจะให้คนของข้าเอาไว้ในเรือนให้เรียบร้อยเอง ฝากด้วยนะขอรับท่านเสนาบดี___(โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ•^•)

เอ่อ~ท่านอาเจ้าคะข้าขอกลับจวนข้าก่อนนะเจ้าคะ อืมได้เจ้ากลับเถอะ อย่าพึ่งสิ!เย่วซานทำไมเจ้าไม่อยู่เล่นเป็นเพื่อนข้าก่อนละหรือไม่ก็จิบน้ำชาเป็นเพื่อนข้าก่อนก็ได้ พอดีช่วงนี้ข้าไม่ค่อยสบายนะเจ้าคะพี่เย่วหัว งั้นให้ข้าไปส่งเจ้าถึงจวนได้หรือไม่? ไม่เป็นไรเจ้าคะพี่เย่วหัว งั้นให้ข้าไปส่งเจ้าที่หน้าเรือนข้าดีหรือไม่ งั้นข้าคงรบกวนท่านพี่แล้ว คลาวหน้าก็มาเล่นเป็นเพื่อข้าหรือไม่ก็มาจิบน้ำชาพูดคุยกับข้าก็ได้ ขอบคุณเจ้าคะพี่เย่วหัว <กลับถึงจวน> ตึกๆ...หึ!!! เป็นอะไรหรือเจ้าคะคุณหนู?ทำไมท่านถึงได้ดูโกรธนักละเจ้าคะ ซินเอ๋อผู้นี้สามารถรับฟังทุกเรื่องที่คุณหนูไม่สบอารมณ์ได้นะเจ้าคะ ซินเอ๋อ! เจ้ารู้ดีใช่หรือไม่ว่าข้าชอบท่านพี่ซื่อหาน คุณหนูของข้าทำไมถึงพูดเช่นนั้นละเจ้าคะ? ข้ารู้ดีกว่าผู้ใดว่าคุณหนูของซินเอ๋อมีใจให้กับท่านซื่อหานแน่นอนเจ้าคะ! ทำไมหรือเจ้าคะ? อย่าบอกนะว่าท่าน...ซื่อหาน ใช่ท่านพี่ซื่อหานของข้าจะสูขอท่านพี่เย่วหัว น่าโมโหนัก!

ที่ผ่านมาข้าก็นึกว่าท่านพี่ซื่อหานนั้นมีใจให้ข้า เพราะท่านพี่ไม่มองหญิงอื่นนอกจากข้าและนังนั้น นังเย่วหัวนั้น ต่อให้ผู้หญิงมากมายเข้ามาท่านพี่ซื่อหานก็ไม่เคยเหลียวมองเลยสักครั้ง

ทุกครั้งที่เขาเห็นข้าท่านพี่ซื่อหานก็จะให้ข้าตลอด แต่เป็นเพราะนังเย่วหัวนั้นทำให้ท่านพี่มองข้าเหมือนคนนอก ทำไมต้องเป็นนังเย่วหัวนั้นต้องเป็นข้าไม่ใช่หรือที่คู่ควรกับพี่ซื่อหาน ใช่เจ้าคะคุณหนู คุณหนูของซินเอ๋อเหมาะสมที่สุดนะเจ้าคะ ทั้งดนตรีการเย็บปักทักร้อยการเป็นสตรีที่ดีและอ่อนโยน คุณหนูเหมาะกลับท่านซื่อหานที่สุดเจ้าคะ หึ! (คุณหนูเย่วหัวนั้นมีดีตรงสู้คุณหนูของซินเอ๋อก็ไม่ได้) สักวันข้าจะเอาท่านพี่ซื่อหานของข้าคืนมาจากนั้งจิ้งจอกนั้น! (ท่านพี่ซื่อหานนะเหมาะสมกับข้าเพียงผู้เดียวหญิงสาวคุณหนูบ้านใหนก็ไม่เหมาะกับพี่ซื่อหานทั้งนั้นนอกจากข้าคนนี้ หึ!) ฮัดชิ้ว!!! เอ่อ...คุณหนูเย่วหัวเจ้าคะไม่สบายหรือเจ้าคะทำไมท่านถึงจามอย่างนั้น? ไม่มีอะไรหรอกซินหลง

ว่าแต่ทำไมเจ้าช่วงนี้ไม่ไปเยี่ยมซินเอ๋อพี่สาวของเจ้าบ้างละ?...

พอดีช่วงนี้ข้ากับพี่สาวไม่ค่อยถูกคอกันนะเจ้าคะคุณหนู ไม่เป็นไรปรับความเข้าใจก็เสร็จพี่น้องควรจะรักกันสิใช่ใหมซินหลง เจ้าคะ! (โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ•^•)