...ข่าววันเสาร์ที่21มกราคม มีการแจ้งความคดีฆาตกรรมที่หมู่บ้านทางถาคเหนือผู้ตายมีชื่อ____ตอนนี้ยังจับตัวฆาตกรไม่ได้แต่ได้เบาะแสสำคัญคือถุงมือของคนร้ายและภาพจากกล้องวงจรปิดตอนนี้ตำรวจยังตามจับคนร้ายอยู่...
...ตอนนี้ที่ห้องพักของจอนสันกำลังเปิดข่าวการฆาตกรรมซึ่งเป็นคดีที่จอนสันตามสืบอยู่และกำลังรอผลชันสูตรศพอยู่...
...*เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์*...
..."ฮัลโหลครับหัวหน้า "...
..."มาที่ห้องประชุมด่วน"...
...เมื่อรับสายก็มีเสียงผู้ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น...
..."ครับหัวหน้า?"...
...2นาทีต่อมา...
..."ขออนุญาตครับหัวหน้าเรียกผมมามีอะไรหรือเปล่าครับ?"...
..."ที่ฉันเรียกนายมาเพราะจะแนะนำเพื่อนร่วมงานของนายน่ะ"...
..."โลเวอร์น่ะ"...
..."ครับแล้วโลเวอร์คือใครครั-" ยังไม่ทันที่จะพูดจบก็มีเสียงผู้หญิงเรียบๆพูดขึ้นมา...
..."ขออนุญาตค่ะหัวหน้าและก็ขอโทษด้วยค่ะที่มาช้า"...
...เมื่อมองไปที่ต้นเสียงก็เห็นคนที่หัวหน้าพูดถึงจอนสันก็ถึงกับอึ่ง...
..."ไม่เป็นไรหรอก เออนี้เพื่อนร่วมงานเธอ"...
...เมื่อมองไปที่จอนสันก็อึ่งเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายเป็นเพศตรงข้าม...
..."จอนสัน?/โลเวอร์!" เสียงทั้งสองพูดขึ้นมาพร้อมกันแบบงงๆ
...
..."รู้จักกันด้วยหรอ?" เสียงของหัวหน้าพูดออกมาพร้อมควาสงสัย...
..."ครับผมกับโลเวอร์เป็นเพื่อนกันตอนเด็กครับแต่เพราะโลเวอร์ต้องย้ายไปเมืองอื่นก็ไม่ได้เจอกันนานเลยครับ"...
..."อย่างนั่นก็ดีจะได้สืบคดีได้ง่ายขึ้—"...
..."แต่มันไม่ง่ายขนาดนั่นน่ะสิค่ะ" เสียงของโลเวอร์ดังสวนขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวล...
..."ทำไมล่ะ?"...
..."เพราะหลักฐานของเราถูกขโมยไปค่ะ"...
..."เป็นไปได้ยังไง!"...
..."นั่นสิเป็นได้ยังไง?"...
...เสียงของหัวหน้าดังด้วยความตกใจและตามมาด้วยเสียงของจอนสันที่เต็มไปด้วยความสงสัย...
..."ผู้คุมเฝ้าหลักฐานถูกทำร้ายอาการสาหัสและคาดว่าฆาตกรอาจจะเตรียมการไว้ล่วงหน้า"...
..."ถ้าอย่างงั้นก็ต้องสืบอีกนานเลยสิ"จอนสันพูดแล้วยิ้มแห้งๆ...
..."ตอนนี้ยังไงก็ต้องสืบไปก่อนนั่นล่ะไปสืบคดีเถอะ //กุมขมับ"...
..."รับทราบค่ะ/ครับ " หลังจากที่ทั้งสองเดินออกจากห้องประชุมและระหว่างเดินกลับไปทำงานทั้งสองก็คุยกันตามภาษาคนไม่ได้เจอกันนาน...
..."นี้โลเวอร์น้องสาวเธอเป็นยังไงบ้าง"...
...เสียงของจอนสันที่เริ่มการสนทนาก็ดังขึ้น...
..."เออ........เธอไปสบายแล้วล่ะ"...
..."เสียใจด้วยนะ"...
..."คุณจอนสันค่ะตึกที่คุณเช่าพักถูกไฟไหม้ค่ะ"...
...เสียงของตำรวจรุ่นน้องดังพร้อมกับการรายงานสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น...
..."เกิดขึ้นได้ยังไง"...
..."มีคนไปวางเพลิงค่ะและนํ้ามันที่ใช่ก็เป็นนํ้ามันก๊าชเข้มข้นด้วยค่ะ"...
...เสียงจอนสันดังขึ้นด้วยความตกใจและตามมาด้วยการรายงานการก่อเหตุตามมาด้วยความเงียบ...
..."จะค้างห้องฉันก็ไม่ว่านะ"...
...เสียงโลเวอร์ที่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ...
..."โลเวอร์"จอนสันพูดด้วยความซึ้งใจ...
..."แต่นายต้องนอนที่โซฟา"...
..."อ่าว"...
...หลังจบคำโลเวอร์ก็หันหน้าหนีซึ่งมีจอนสันมองด้วยความรู้สึกที่ผิดหวังก่อนที่จะยิ้มแห้งๆเพราะถ้าไม่ค้างห้องของโลเวอร์เขาก็ไม่มีที่นอน...
..."โหว นอนเตียงได้ไหม"...
..."ไม่"...
...เสียงของการเถียงกันก็ยาวไปถึงตอนที่ถึงหน้าห้องเช่าของโลเวอร์...
...เมื่อไปถึงทั้งก็มองหน้ากันไม่ติดเพราะเถียงกันตลอดทางมาที่ห้อง...
..."โลเวอร์"...
..."?"...
..."หนังสือเล่มนี้.."...
...เสียงของจอนสันพูดขึ้นมาด้วยความสงสัยเพราะหนังสือที่เขาเห็นนั้นคือหนังสือที่บันทึกชนเผ่าโบราณ...
......"เธอได้มาจากไหนอะ"......
..."ฉันได้มาจากแม่น่ะ"...
...ต้องย้อนกลับไปตอนที่ทั้งคู่ได้รู้จักกันตอนอายุ7ขวบ...
......"โอ๊ย!"......
..."เอาตังมาให้หมดไม่งั้นแกโดนกระทืบแน่"...
...ตอนนั้นจอนสันในตอนเด็กเป็นเด็กที่ตัวเล็กกว่าเพื่อนเรียกได้ว่าตัวเล็กที่สุดในโรงเรียนเลยและเขาก็โดนแกล้งมาโดยตลอดจนโลเวอร์ย้ายเข้ามากลางเทอม...
..."เฮ้-"...
..."หุบปากเน่าๆของแกซะแล้วไปให้พ้นจากเขา"...
...ก่อนที่จอนสันจะโดนต่อยโลเวอร์ก็ได้ต่อยเด็กที่ไถตังเข้าไปเต็มแรงจนเด็กคนนั้นกระเด็นไปติดกำแพงถึงจะตัวเล็กกว่ามากแต่โลเวอร์มีพรสวรรค์เรื่องการต่อสู้ด้วยมือเปล่า...
..."ไม่เป็นไรใช่ไหม"...
..."มะ..ไม่เป็นไร"...
...โลเวอร์หันมาถามจอนสันด้วยความเป็นหวง จอนสันที่กลัวจนทำอะไรไม่ถูกก็ตอบด้วยความตกใจ...
..."ครูครับ!!มีคนต่อยกันตรงนี้ครับ!!!"...
..."แย่แล้วต้องรีบแล้วนายต้องไปกับฉัน"...
..."หะ!"...
...โลเวอร์ได้พาจอนสันหนีไปโดยที่ใช่เวตมนต์เปลี่ยนความทรงจำของเด็กคนนั้นให้เป็นเขาเจอผึ้งทำให้เขาวิ่งไปชนกำแพงจนสลบส่วนเด็กที่ตะโกนบอกคุณครูก็ถูกกิ่งไม้ใหญ่หล่นใส่จนสลบไปเช่นกันเย็นวันนั้นทั้งสองคนก็เดินกลับบ้านด้วยกันเพราะบ้านของทั้งคู่อยู่ซอยเดียวกัน...
..."นี่เธอเป็นเด็กใหม่ใช่ไหม?"...
..."ใช่....เออะ! ฉันชื่อโลเวอร์ โลวีล โลเวอร์"...
..."ฉันจอนสัน โกเวีย จอนสัน"...
...ระหว่างทางทั้งสองคนก็ได้ทำความรู้จักกันอยู่ๆโลเวอร์ก็ขอแวะตู้โทรศัพท์เพราะจะโทรไปหาที่บ้านตอนนี้ที่บ้านของโลเวอร์กำลังดูแลน้องสาวคนเล็กชื่อลูเปียนซึ้งรีเมลเป็นโรคมะเร็งระยะที่2จึงทำให้โลเวอร์ต้องโทรไปหาที่บ้านก่อนเผื่อจะให้ไปรับยาให้น้องแต่ในครั้งนี้โลเวอร์ไม้ต้องไปรับยาน้องเพราะยายังไม่หมดจึงเดินกลับบ้านกันต่อ...
...(บ้านของโลเวอร์)...
"ริเทียไปหยิบผ้าชุบน้ำอุ่นมาให้แม่หน่อย"
..."ค่ะแม่"...
..."กลับมาแล้วค่ะ"...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
