ใช่ไงก็ฉันเป็นนางร้าย!!
EP1.
สวัสดีค่ะทุกคนฉันมีชื่อว่าเลิฟ
ฉันเป็นพนักงานที่ร้านขายขนม
ตัวประกอบ(ช.ญ.)
ชั้นเอาเค้ก1ชิ้น
ตัวประกอบ(ช.ญ.)
ชั้นเอาเค้ก1ชิ้นค่าาา//ตะโกน
เลิฟ✨
อ๋อค่ะๆสักครู่นะคะ!!
เลิฟ✨
อันนี้ทางร้านแถมให้อีกชิ้นนะคะ
ตัวประกอบ(ช.ญ.)
//จ่ายเงิน
ชีวิตฉันไม่มีอะไรหรอกค่ะไม่ได้รวยต้องทำงานทุกๆวัน
ฉันต้องทำงานหลายๆอย่างเพราะทั้งหนี้ที่แม่ฉันก่อไว้ก่อนตาย
ฉันเลยต้องทำงานแทบจะทั้งวันทั้งคืนเลยก็ว่าได้แต่ก็มีเวลาให้พักบ้าง
ตัวประกอบ(ช.ญ.)
ยัยเลิฟเลิกงานแล้วแก่มายืนเหม่ออะไรตรงนี้
ฉันรีบเก็บของแล้วรีบไปทำงานที่ผับ
ตัวประกอบ(ช.ญ.)
น้องไปเอาเหล้ามา2ขวด
ถึงฉันจะทำงานที่ผับแต่ก็ไม่ได้มาขายหรือมาอ่อยเหมือนบางคน
เลิฟ✨
จ่ายตังค์ที่พี่คนนั้นเลยนะคะ
ฉันยิ้มให้ลูกค้าก่อนออกไป
เลิฟ✨
เห้อได้เวลากลับแล้วสินะ
ฉันถอนหายใจเบาๆก่อนจะเก็บของกลับห้อง
ฉันเอาของวางไว้ก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำนอน
ไม่ต้องรู้หรอกนะว่าชั้นเป็นใคร
ยมบาลจะเอาวิญญาณชั้นไปแล้ว
เลิฟ:แล้วมันเกี่ยวไรกับฉันล่ะ?
พบว่านี้เช้าแล้วชั้นต้องตื่นไปทำงาน
ป้าสมศรี(แม่บ้าน)
ป้าเองค่ะคุณหญิงให้มาตามไปกินข้าวค่ะ
โฟม(นร.)
นี้ไม่ใช่ตัวฉันหนิ
โฟม(นร.)
แล้วนี้ตัวใครว่ะ?
โฟม(นร.)
แล้วทำไมไม่บอกชั้นก่อนไปนะ
โฟม(นร.)
ชั่งเหอะหวังว่าจะไม่มีอะำรเกิดขึ้นนะ
ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องนํ้าอาบน้ำและทำธุระส่วนตัว
ฉันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของผญ.คนนั้น
โฟม(นร.)
มีแต่เสื้ออะไรก็ไม่รู้
โฟม(นร.)
ชุดนี้น่าจะโอเคสุดแล้ว(มั้ง)
นัทชา(แม่นร.)
มาแล้วหรอนังตัวดี
นัทชา(แม่นร.)
อย่ามาทำเป็นไม่รู้ชั้นแม่แกนะ!จำไม่ได้รึไง!!
โฟม(นร.)
(เอ้าก็กูไม่รู้?)
นัทชา(แม่นร.)
เมื่อวานทำอะไรไว้แกย่อมรู้อยู่แกใจ
โฟม(นร.)
(แล้วเจ้าของร่างนี้ทำอะไรไว้ล่ะเนี่ย)
โฟม(นร.)
(หรือว่าทำอะไรไม่ดีแล้วมาให้ฉันรับแทนหรอ!!)
นัทชา(แม่นร.)
ก็แกผลักหนูเมจิตกนํ้า
นัทชา(แม่นร.)
ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก
โฟม(นร.)
(โห้มาไม่ทันไรก่อปัญหาให้ฉันแล้วอยากกลับร่างเดิม!!)
โฟม(นร.)
หนูไม่ได้ตั้งใจหนิคะ
นัทชา(แม่นร.)
ไม่ได้ตั้งใจหรอ!!
นัทชา(แม่นร.)
ไปขอโทษหนูเมจิเดี๋ยวนี้!!
แม่ของเจ้าของร่างนี้ไล่ฉันออกไปขอโทษใครก็ไม่รู้
เมจิ(นอ.)
ไม่เป็นไรค่ะคุณน้า
เมจิ(นอ.)
โฟมเขาไม่ได้ตั้งใจอีกอย่างหนูซุ่มซ่ามเอง
พัตเตอร์(พอ.)
ไม่ได้นะเมจิยัยนี้ทำร้ายเธอสาระพัดเธอจะไมให้มันขอโทษหรอ!!
โฟม(นร.)
(ใครอีกล่ะเนี่ย!!!!)
ผู้ชายคนนั้นกระชากแขนของฉันแรงมาก
เมจิ(นอ.)
ไม่เป็นไรหรอกพัตเมไม่เป็นไร
ออมสิน(เพื่อนนอ.)
โถ่ๆเพื่อนที่แสนดีของฉัน
ออมสิน(เพื่อนนอ.)
ขนาดหมาที่ไหนไม่รู้ทำร้านเธอเธอยังไม่เอาเรื่อง
โฟม(นร.)
(ใครอีกล่ะเนี่ย!!!!)
นัทชา(แม่นร.)
ขอโทษหนูเมจิซะ!!
ออมสิน(เพื่อนนอ.)
อะไรนะไม่ได้ยินเลย
ฉุนเดินไปหาออมสินก่อนจะตะโกนใส่หูออมสินว่า
ออมสิน(เพื่อนนอ.)
อ๊ายบนหูชั้น
โดนัท(เพื่อนนร.)
ยัยโฟมเพื่อคนรักไปเที่ยวกัร
โฟม(นร.)
(ใครอีกว่ะเนี่ย!!!!!!!!!)
โดนัท(เพื่อนนร.)
ฉันพาเพื่อนฉันไปช๊อปละ
โฟม(นร.)
พอใจแล้วใช่มั้ยยัยธนาคาร
แต่ก็นะขอบคุณนะคนไม่รู้จักที่ช่วยชั้นไม่งั้นแย่แน่ๆ
โดนัท(เพื่อนนร.)
แกจะไปขอโทษมะนทำไม
โดนัท(เพื่อนนร.)
แกน่าจะตบมันสักสองสามที
โดนัท(เพื่อนนร.)
มึงแกล้งกูป่ะเนี่ย
โดนัท(เพื่อนนร.)
เชี่ย!!!มึงพูดเธอ
โดนัท(เพื่อนนร.)
ชั้นโดนัท
โดนัท(เพื่อนนร.)
แล้วมึงเป็นไรว่ะ
โดนัท(เพื่อนนร.)
พูดกูมึงได้ป่ะ
โดนัท(เพื่อนนร.)
กูไม่ชินเวลามึงพูดเพราะ
*ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยค่ะ*
*คำแนะนำ:เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แอดจินตนาการขึ้นมาตัวละครในเรืีองเป็นแค่ตัวละครสมมติเท่านั้น*
อินได้แต่อย่าเกินไปนะคะแล้วก็อน่าพูดคำที่แรงไปนะคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
