...Intro...

เขาและเธอคบหากันมาตั้งแต่ที่เธอเป็นเพียงแค่เด็กฝึกส่วนเขาเป็นถึงไอดอลชื่อดัง

จนตอนนี้เธอได้เดบิ้วท์มีชื่อเสียงแต่ทว่าถ้าเทียบกันแล้วเธอเองก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จเท่ากับเขา

และเพราะแบบนั้นเขาจึงไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขาและเธอ

เขาไม่พร้อมเอาอนาคตและชื่อเสียงมาแลกกับความรัก

เธอพร้อมที่จะต่อสู้กับปัญหาที่จะเกิดขึ้นขอเพียงแค่เขาเลิกปิดบังความสัมพันธ์

"5 ปีแล้วนะคะที่เราคบกันมาพี่ว่ามันนานพอที่จะเปิดตัวกับสื่อได้รึยัง"

"5 ปีที่คบกันมันนานอย่างที่เลย์พูด แต่พี่ทุ่มเทไปทั้งหมดเพื่อชื่อเสียง 12 ปีนั้นคือครึ่งชีวิตของพี่ถ้าเทียบกันแล้วยังไงซะ 12 ปีมันก็ยาวนานกว่า"

"เลย์ไม่ได้อยากจะงี้เง่าแต่เลย์ไม่อยากทนแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้เราเลิกกันดีกว่ามั้ยคะ"

"อืม...ขอบคุณที่อดทนมาตั้ง 5 ปี และขอโทษที่พี่ให้สิ่งที่เลย์ต้องการไม่ได้

•

•

...ตอนที่1...

อาหารคอนโดของพี่ไปรถคนละคันนั่งกันคนละโต๊ะ หรือถ้าโต๊ะเดียวกันก็ให้ไปตอนกลางคืนใช่รึปล่าวคะ"

"อดทนหน่อยนะเลย์ไว้พี่พร้อมพี่จะบอก" เขาหันหลังให้เธอด้วยความที่ว่าไม่กล้าที่จะมองหน้าเธอในตอนนี้ เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาและความน้อยใจของเธอ

"เลย์มาคุยงานเดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ คงไปกินข้าวด้วยไม่ได้ บอกตรงๆเลย์ไม่อยากอดทนแล้ว" เธอได้เดินออกไปจากบรรไดหนีไฟ หากเขาหันมามองเธอซักนิด มาพูดหรืออธิบายเรื่องของวันนี้ซักหน่อย เธอก็คงจะไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้แต่นี่เขาเอาแต่หันหลังให้ไม่พูดอะไรซักอย่างเธอไม่อยากอดทนอีกแล้ว

หลังจากเหตุการที่บันไดหนีไฟเขาเองก็ไม่มีสมาธิในการทำงาน เขาถ่ายปกนิตยสารด้วยสีหน้าที่มีแต่ความวิตกกังวลตลอดเวลาทำให้งานวันนี้ไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่

"เป็นอะไรปกติไม่เห็นต้องให้บรีฟขนาดนี้เลย" เขาเองก็ไม่ได้อยากจะทำให้ทุกคนต้องมาเสียเวลาแต่คำพูดของคนตัวเล็กมันอยู่ในหัวของเขาตลอดเวลา เขาอยากจะไปเคลียร์ซะตอนนี้เลยให้รู้เรื่องไปเลยแต่เขาไม่สามารถทิ้งงานไปได้

"พี่จองอูคือ.... เห้อไม่มีอะไรหรอกครับผมมึนๆนิดหน่อยคงจะเครียดเรื่องงาน"

___________________________________________

"พี่จองอูคือ.... เห้อไม่มีอะไรหรอกครับผมมึนๆนิดหน่อยคงจะเครียดเรื่องงาน"

"มีอะไรก็เล่าให้ฟังได้นะพี่พร้อมจะให้คำปรึกษา โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง พี่ได้ยินหมดแล้วจะทำอะไรก็คิดให้ดีความไม่ชัดเจนไม่มีใครชอบหรอ"ย้อนไปตอนที่อูวอนดึงโซอามาที่บันไดหนีไฟจองอูเดินตามมาด้วยความสงสัยในตัวของอูวอนและเลย์น่า อีกทั้งบันไดหนีไฟก็ไม่ได้เก็บเสียงจองอูเลยได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่อย่างชัดเจนและได้เข้าใจอะไรมากขึ้นเขารู้ดีว่าตอนนี้อูวอนไม่มีสมาธิทำงานเพราะคำพูดของเลย์น่า

"งานกับความรักคิดให้ดีอะไรสำคัญมากกว่ากัน" น้ำเสียงของจองอูในตอนนี้มันจริงจังอย่างที่อูวอนเองก็ไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้

" สำหรับผมมันสำคัญเหมือนกันทำมันผมต้องเลือกในเมื่อผมสามารถมีทั้งสองอย่างพร้อมกันได้"

"ถ้าเลือกงานนายก็ต้องปล่อยเลย์น่าไปเธอบอกเองว่าไม่อยากทนแล้วแต่ถ้าเลือกเลย์น่า นายก็ต้องยอมรับกับกระแสที่จะโจมตียิ่งเราดังมากเท่าไหร่ล้มมาก็จะเจ็บมากกว่าเป็นสิบเท่า" คำพูดของจองอูเหมือนคำพูดที่เตือนสติให้อูวอนคิดได้แต่ทว่าเขาเองกับคิดว่าเธอรักเขามากพอที่จะไม่ปล่อยมือ

บรรยากาศตอนเย็นในสวนสาธารณะซงพานารู สวนสาธารณะทะเลสาบซอนชน ทะเลสาบที่รายล้อมไปด้วยพืชสีเขียวอีกทั้งยังมีสวนดอกกุหลาบให้มาถ่ายรูปแถมยังเป็นสถานที่โปรดของเธอด้วย ยิ่งวันที่มีเรื่องมากวนใจแค่ได้มานั่งมองทะเลสาบที่เงียบสงบปล่อยใจไปกับเสียงลมที่พัดผ่านก็ทำให้ผ่อนคลาย เหมือนอย่างวันนี้ที่เธอทุกข์ใจจากคนคนนึงนั่นเลยเป็นเหตุผลให้เธอเอาความทุกข์มาทิ้งไว้ที่ทะเลสาบแห่งนี้

"ขอนั่งด้วยได้มั้ยครับ" ชายหน้าตาดีคนนึงถือวิสาสะนั่งลงข้างเธอ

"ฉันชอบอยู่คนเดียวค่ะถ้าคุณมีจิตสำนึกก็น่าจะรู้นะคะว่าควรทำยังไง" คำพูดที่เหมือนไล่ทำเอาเขาเสียหน้าอยู่ไม่น้อยแต่เขาก็ไม่ยอมลุกออกไป

"พอดีผมไม่ค่อยมีจิตสำนึกเท่าไหร่คุณคงไม่ถือสานะครับอีกอย่างผมเองก็เป็นคนขี้เหงาอยากมีคนมาคุยเล่นด้วย" เขาพูดออกไปด้วยท่าทางที่กวนประสาท

"ฉันอยากนั่งเงียบๆคุณจะนั่งด้วยก็ได้ค่ะแต่ห้ามพูดอะไรออกมาถ้าคุณพูดแม้แต่คำเดียวฉันจะหยิกคุณให้เลือดออกเลยคอยดู" คำขู่นั่นทำเอาเขายิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

"แค่ได้นั่งข้างคนสวยๆแบบคุณเลย์น่า YLJ ก็พอแล้วครับ" ชื่อที่ออกมาจากปากเขาทำเอาคนตัวเล็กตกใจมาก แต่ก็แอบดีใจที่มีคนรู้จักวงของเธอเพราะโดยปกติแล้วแทบไม่มีใครรู้จักเลยทั้งที่เธอเองก็เป็นศิลปินคนนึง

______________________________________

"คุณรู้จักฉันด้วยหรอคะ" แววตาของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยความดีใจจนน้ำตาเอ่อล้นอยู่รอบด้วยคู่สวย

"คุณเป็นศิลปินที่มีชื่อเสียงเป็นแรงบันดาลใจของผมในหลายๆด้าน ผมชื่นชอบคุณตั้งแต่ที่เห็นคุณในงานกีฬาสีไอดอลตอนที่คุณยิงธนูคุณสวยมาก ผมตามคุณมาตั้งแต่ตอนนั้น" รอยยิ้มที่ดูจริงใจอีกทั้งท่าทางที่แสดงออกมาทำให้เธอเผลอยิ้มออกมากับท่าทางเหล่านั้น

"ถ้าตั้งแต่ตอนนั้นก็ผ่านมา 3 ปีแล้ว "

" คุณรู้มั้ยตอนที่ผมเห็นคุณผมตื่นเต้นมากมือสั่นไปหมดไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้เจอกับคุณ ทีแรกผมไม่กล้าจะเข้ามาทักด้วยซ้ำแต่เหมือนมีแรงดึงดูดที่ทำให้ผมกล้ามานั่งลงข้างๆคุณ" จากที่เศร้าอยู่พอได้ฟังคนตรงหน้าเล่าเรื่องตั้งแต่ที่ติดตามเธอมาก็ทำให้ความเศร้าหายไปตอนนี้มีแต่ความสนุกสนานยิ้มและหัวเราะทุกกับท่าทีของเขา

"นายชื่ออะไรฉันฟังนายเล่ามานานแล้วแต่ไม่เห็นจะพูดชื่อของตัวเองซักที"

"ผมชื่อกุนซู อายุน้อยกว่าคุณ 2 ปี ถ้าไม่รังเกียจผมเรียกคุณว่าพี่ได้รึปล่าว.. เลย์น่ามองคนตรงหน้าด้วยสายตานิ่งๆทำเอาคนอายุน้อยกว่าถึงกลับกังวลว่าพูดอะไรผิดไปรึปล่าว

...ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับผมแค่ถามดูอย่ามองแบบนี้ซิผมกลัวไปหมดแล้ว"

"กลัวอะไร..อยากจะเรียกอะไรก็เรียกเถอะฉันไม่ขัดนายหรอรู้มั้ยนายคือคนแรกเลยนะที่มาทักฉันตรงๆแบบนี้ เป็นแฟนคลับคนแรกที่ได้มานั่งคุยกับฉันและทำให้ฉันปวดหัวได้ขนาดนี้แต่ก็น่ารักดี"

"น่ารักหรอครับดีใจจังที่ได้คำชมจากพี่ถ้าไม่มากเกินไป..พี่ไปกินข้าวกับผมมั้ยครับเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง" เขาลุกขึันพร้อมกับยื่นมือไปตรงหน้าเธอสำหรับเธอแล้วถ้าไม่ใช่งานเธอไม่เคยจับมือกับใครเลยนอกจากแฟนตัวเอง แม้จะลังเลอยู่เล็กน้อยแต่ทว่าสุดท้ายก็ยอมให้คนตรงหน้าจับมือนั่นเหมือนการตอบรับคำชวนของกุนซูไปในตัว

ที่ฉันยอมมาก็เพราะมีเรื่องเศร้านิดหน่อยอีกอย่างนายก็ทำให้ฉันอารมณ์ดีฉันเลยยอมมาด้วยรู้มั้ยนอกจากแฟนตัวเองฉันไม่เคยมากินข้าวกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ" กุนซูคลายมือออกจากหญิงสาวทันทีที่ได้ยินคำว่าแฟนออกมาจากปากของเธอ

"พี่มีแฟนแล้วหรอครับผมขอโทษที่จับมือพี่ผมไม่รู้ว่าพี่มีแฟนแล้ว" น้ำเสียงที่ดูร้อนรนของเขามันบ่งบอกได้ทันทีว่ากลัวคนจะเข้าใจผิด

"ไม่เป็นไร..มีแฟนก็เหมือนไม่มีนั่นแหละไปไหนด้วยกันก็ไม่ได้อย่าไปใส่ใจเลยไปหาร้านอาหารดีกว่าตอนนี้ฉันหิวมาก"

ทั้งคู่ได้มาที่ร้านปิ้งย่างชื่อดังย่านกังนัมร้านอาหารปิ้งย่างสามชั้นเน้นๆกินคู่กับกิมจิและเครื่องเคียงยิ่งมีโซจูด้วยแล้วยิ่งเสริมรสชาติของกันได้ดี

"ผมไม่คิดเลยเลยนะว่าศิลปินแบบพี่จะมานั่งกินอาหารปิ้งย่างแบบนี้ใช้ชีวิตง่ายไม่เหมือนที่ผมคิดไว้เลย"

"ศิลปินก็คนธรรมดาเหมือนกันนั่นแหละอีกอย่างไม่ต้องกลัวใครมารบกวนหรอกพี่ไม่ใช่ศิลปินชื่อดังไม่ค่อยมีคนรู้จักหรอก"

"อย่าไปคิดมากเลยพี่ตอนกินห้ามคิดมากรู้มั้ย " เขายื่นแก้วโซจูมาให้เธอ เธอเองก็รับมาดื่มอย่างเลี่ยงไม่ได้

ติ้ง Line

:ทำมัยกลับไปก่อนบอกว่าอะไรไม่ฟังกันเลยใช่มั้ยเดี๋ยวนี้ดื้อขึ้นเยอะ

:ทำอะไรอยู่ทำมัยไม่อ่านเดี๋ยวคืนนี้จะไปหาที่คอนโดทำอาหารไว้ให้หน่อยอยากกินฝีมือแฟน

จากที่กำลังกินอาหารอย่างอร่อยพอได้เห็นคำว่าแฟนที่เขาพิมพ์มาทำเอาเธอพูดไม่ออก อาหารตรงหน้าดูไร้รสชาติไปทันที แฟนหรอมันก็แค่สถานะนึงที่ผูกเอาไว้ ทั้งที่การกระทำมันไม่ใช่เลย

________________________________________

มาติดตามไรท์กันเยอะๆนร้า