ณในที่ๆหนึ่งเมืองก๊อดแทรมเมืองแห่งการจรกรรมเมืองหนึ่ง เป็นที่ที่คนหลายๆคนกล่าวกันมาเถิงสิ่งที่เมืองนั้นมีคือสิ่งที่เรียกว่าขาวและดำเท่านั้นและแทบจะไม่มีสิ่งที่เรียกว่า "สีเทา".
...----------------...
"ณคฤหาสน์เวนร์".
ในราตรีนี้~ เป็นเวลาที่ผู้คนมากมายที่ต้องหลับไหลแต่ก็ยังมีงานเลี้ยงของคนใหญ่คนโตแห่งหนึ่งที่พวกคนชนชั้นขาวมากหน้าหลายตาในพากันเข้ามาที่นี้เพื่อที่จะมาพบกับคนๆหนึ่งที่เป็นเหมือนดั่งจุดสูงสุดของเมืองแห่งนี้และทุกคนก็รู้จักเขาดีในนาม...
" บรูช เวนร์ "
นี้คือชายที่หลายๆเคราหลบและเป็นทั้ง มหาเศรษฐีที่สุดของเมืองและยังเป็นนักนักธุรกิจที่ตั้งบริษัทสร้างสิ่งของอิเล็กทรอนิกส์ ที่หน้าทึ่งมากมายง่ายๆก็คือเขาเป็นคนที่เหมือนจะเป็นคนที่เพอร์เฟกต์ไปสะทุกเรืองยกเว้น....
"เรื่องครอบครัวของเขา.....".
...----------------...
{พายในงาน}.
" โอ้ว! สวัสดีครับคุณเวนร์ ผมรู้สึกยินดีมากๆครับที่ได้พบคุณ".เขาพูดพลางจับมือของบรูชเพื่อเป็นการสื่อว่าเขายินดีขหนาดไหน.
" สวัสดีครับคุณสมิทธ์ยินที่ได้พบคุณเช่นกันครับ".เขายิ้มพร้อมพล่างจับมือตอบกลับกับคนที่อยู่ตรงหน้าเขา.
" แหมคุณเวนร์~ ดูดีกว่าในรูปอีกนะค่ะเนี่ย~".หญิงสาวคนหนึ่งเดินโผล่มาจากผู้คนมากมาย.
" สวัสดีดีครับ คุณคงจะเป็นเลดี้ลีใช่ไหมครับ".พอเขาพูดจบบรูชเขาก็ได้จับมือของหญิงสาวมาจุ๊บอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นการสะแดงเถิง มารยาทของสุภาพบุรุษให้แก่หญิงสาว.
" แหมๆคุณบรูช~ สุภาพบุรุษจังเลยนะค่ะ~".หญิงสาวพูดพร้อมเขินนิดๆกับการกระทำของ บรูชที่ดูท่าจะถูกใจหญิงสาวเป็นอย่างมาก.
" ขอบคุณครับ".พูดจบเขาก็ได้วางมือหญิงสาวคนนั้นลง.
และแน่นอนว่าจะไม่ได้มีแต่เขาสองคนที่เข้ามาหาบรูชแต่ก็ยังมีคนอื่นๆที่ลังไหลเข้าไปทำความรู้จักกับเขาแบบไม่พักเลยทีเดียว และในตอนนั้นก็ได้มีชายอยู่คนหนึ่งยืนจ้องบรูชอยู่อย่างห่างๆเหมือนอย่างกับว่าเขามิอาจที่จะกล้าเข้าไปคุยกับบรูชอย่างตรงๆเพราะเขาก็คงคิดว่ายังไงเขามันก็แค่คนที่ดิ้นล่นอยู่รอดมาและได้มาอยู่เถิงในคฤหาสน์เวนร์นี้ได้ มันก็คงจะเกินพอสำหลับเขาแล้วละ....
" อืม...คุณเวนร์นี้เป็นคนที่ใครๆก็อยากเข้าหาจริงๆเลยแหะ ดีจังเลยนะ...".เขาบ่นพึมพ่ำเบาๆก่อนที่นึกอยากจะออกไปจากคฤหาสน์นี้สะแล้วเพราะเขานั้นรู้สึกว่าเขาอยู่ที่นี้นะนานเกินไปแล้วละ, แล้วพอคิดเช่นนั้นได้เขาก็ตัดสินใจเดินออกไปจากคฤหาสน์แสนวุ่นว้ายนี้....
...----------------...
ในระหว่างที่คนมากมายเข้ามาทำความรู้จักกับเขานั้นเยอะมากและเขาตอนนี้ก็รู้สึกเหนื่อยมากๆเลยละเขาเลยทำการบอกพ่อบ้านประจำตระกูลอย่าอัลเฟรด์ว่าเขาขอตัวออกไปข้างนอกก่อน เถิงต่อให้ตอนแรกอัลเฟรด์จะห้ามและไม่แนะนำให้บรูชออกไปตอนนี้เพราะว่ายังมีแขกอีกมากมายที่บรูชนั้นยังไม่ได้ทำความรู้จักด้วย.
......................
" ไม่ครับคุณหนูบรูช ออกไปตอนนี้ไม่ได้ครับ".
" ฉันเบื่อและก็เหนื่อยกับคนพวกนั้นมากแล้วนะ ขอไปสูดอากาศข้างนอกหน่อยไม่ได้หรึไง".
" คุณหนูยังทำความรู้จักแขกไม่ครบคนเลยนะครับยังมี—".เขากำลังจะพูดแต่บรูชก็ขัดไว้เพาะตอนนี้เขาไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้นเขาแค่ต้องการที่จะออกไปข้องนอกตอนนี้เดี๋ยวนี้ด้วย.
" ไม่เอาหรอกๆเหลือตั้งเยอะ ฉันจะไม่อยากรู้จักด้วยหรอกยิ่งบ่างคนจะมาหลอกฉันอีกนะ".
" เอาเถอะครับคุณหนูยังไงคุณหนูก็ต้อง—".พออัลเฟรด์หันหน้ามองบรูชพอเขารู้ตัวอีกทีบรูชก็หายตัวไปสะแล้ว อัลเฟรด์ทำได้แต่ถอดหายใจเฮือกใหญ่กำการกะทำของบรูชที่ชอบหัวแข็งไม่ฟังใครง่ายๆเลยเนี่ยสิ...
...----------------...
" หืม~ ออกมาแล้วชื้ออะไรไปดื่มหน่อยละกัน".ดูเหมือนว่าบรูชจะขับรถออกมาข้างนอกเพื่อมาสูดอากาศและหาอะไรดื่ม และพอเขาพูดจบแล้วก็เป็นในระหว่างที่เขากำลังขังรถอยู่พอดีเขาก็ได้เหลือบไปเห็นร้านสดวกชื้อของเล้าชนชั้นดำที่หนึ่ง ชึ่งเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากแค่มีของที่เขาต้องการก็พอแล้วละ, พอคิดได้ดั่งนั้นเขาก็ได้ลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปที่ร้านสดวกชื้อนั้น.
...----------------...
"ณร้านสดวกชื้อ"
" ค่อก.......ฟี้...".พนักงานที่กำลังนอนหลับ
"นี้ครับ เบียร์10กะป๋องนะครับ".วางลงอย่างแรงเพื่อเป็นการปลุกพะนักงานท่างอ้อมด้วย.
" อ..อ๊ะ..ครับๆ".พนักงานคนนี้เขาตกใจเล็กหน่อยก่อนที่จะยิมเบียร์เล้านั้นมาคิดตังค์ แต่พอเขาได้มองขึ้นดูหน้าชายตรงหน้าก็ทำให้เขาช็อกเล็กหน่อย ก็น่าจะอะนะ.
" หืม? เท่าไรครับ".
" อ..เออโทษทีครับ ท..ทั้งหมด85ดอลล่าครับ...ค..คุณลูกค้าจะจ่ายสดหรือโอนดีครับ..".
" จ่ายสดครับ".
...----------------...
หลังจากที่ทำการขื้ออะไรต่างๆเสร็จบรูชเขาก็ได้ทำการเดินออกมาจากร้านสดวกชื้อนั้นดูเหมือนว่าเขาแค่ต้องการที่จะมานั่งกินทั้งหมดนี้คนเดียวอย่างสหงบๆ
[แต่จริงๆฉันคิดว่ามันก็ไม่ใช่เรืองที่ดีมากหนักที่เขาจะไปกินเบียร์แค่คนเดียวเนี่ย เขาน่าจะชวนคนเล่าเรืองอย่างฉันไปด้วยฮ่าๆล้อเล่นน่าฉันไม่กินเบียร์สะหน่อย...]
แต่พอเขาออกมาได้ไม่นานเขาก็ได้เหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งที่เหมือนว่าเขาจะจำได้ เพราะบรูชเขาก็เห็นว่ามีชายคนนั้นอยู่ในงานและเขาก็คิดว่าทำไมชายคนเถิงได้มานั่งที่อะไรตรงนี้คนเดียวและเขาตัดสินใจดีแล้ว เขาจะลองเข้าไปคุยกับชายคนนั้นเพราะบรูชเขาก็เห็นอีกด้วยว่าชายคนนี้ชอบมองตนอยู่เรื่อยๆ.
".....".เขานั่งอยู่ม้านั่งข้างๆร้านสดวกชื้อและเหมือนเขากำลังคิดเรืองอะไรบ่างอย่าฝของเขาอยู่.
" สวัสดีครับ".เขาโผล่มาจากข้างๆแล้วยิ้มให้ชายตรงหน้าของตนและก็ดูเหมือนว่าจะทำให้เขาตกใจและก็สงสัยในเวลาเดียวกัน สงสัยที่ว่าทำไมคนอย่างบรูชทำไมมาอยู่แถวนี้.
" อะ..เอ๊ะ! คุณเวนร์!คุณ ม..มาทำอะไรแถวนี้นะครับ?!".เขาตกใจและพร้อมกับถามบรูชด้วยความสงสัย.
" มาทำอะไรงั้นหรอ? ก็มาชื้อของแถวนี้ไง".เขาพูดจบพร้อมกับนั่งลงข้างๆชายคนนี้.
" ต..แต่ผมไม่คิดว่าคนอย่างคุณจะเหมาะกับที่นี้มากเท่าไรนะครับ..".
" เอาเถอะน่า ฉันไม่สนใจหรอกว่านี้จะเป็นร้านของใครแค่มีของที่ฉันต้องการแค่นี้ฉันก็ชื้อฉันก็พร้อมชื้อหรอก".เขาวางถุงที่ถือมาของเขาลงก่อนที่จะทำการเชิญช่วนชายตรงมาดื่มด้วยกันในยามราตรีที่อากาศเหมาะเจาะเช่นนี้.
" นายสนใจมาดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยไหมละ?".
" อ..เออถ้าจะให้ผมดื่มกับคุณมันอาจไม่เหมาะนะครับ และอีกอย่างผมก็ไม่ค่อยชอบกินเบียร์ด้วยนะครับ....".เขาบ่ายเบี่ยงเลือกที่จะไม่ดื่มเบียร์ที่บรูชเป็นคนยื่นมาให้เพราะเขานั้นก็ไม่ชอบดื่มเบียร์จริงๆด้วยนั้นละ ถ้าเป็นไปได้เขาไม่อยากแตะด้วยช้ำ.
" ไม่เอาน่า~ป๋องเดียวก็ได้".ยัดเบียร์ใส่มืออีกอีกฝ่าย และอันที่จริงนี้ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นการบังคับท่างอ้อมนั้นละ.
" อ..อ๊ะ..ค..ครับๆ...".รับมาด้วยความไม่เต็มใจมากหนักแต่ก็จะให้ทำไงได้อะเนาะ บรูชเนี่ยเป็นคนที่ใครๆก็ไม่กล้าปฏิเสธเขาอีกด้วยเนี่ยแหละสิ.
" แล้วนายชื่ออะไรหรอ พอดีฉันไม่เคยเห็นนายมาก่อนเลย".เปิดฝ๋ากะป๋องเบียร์.
" ผมชื่อคล์ากครับ คล์าก เคนท์....".
"ไม่เคยได้ยินแหะ".
" ก็แหงสิครับ ผมไม่ใช่คนชั้นขาวนิครับ...".
" นั้นก็ใช่ แต่นายก็ไม่เหมือนคนชั้นดำนี้น่า อึก".ดื่มเบียร์.
" ก็ไม่รู้สิครับ....".
" อืม~ถ้าให้ฉันเด่านายก็คือคนชั้นเทาสินะ".
" อ..อืม...ครับ.....น่าจะงั้นครับ.....".
...----------------...
21 : 56 P.M
****************
22 : 34 P.M
****************
23 : 53 P.M
****************
00 : 43 P.M
แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาปะมาณ2ชั่วโมงกว่าๆและดูเหมือนว่าคนอย่างบรูชเขาดูท่าจะถูกปากถูกคอกับคล์ากกันเป็นอย่างดีมากเลยทีเดียวเลยละนะพวกเขาคุยอะไรกันเยอะๆมากๆในพายใต้ แสงจันทร์ธาจากดวงจันทร์ที่ถูกแปร่งออกมาในยามราตีนี้ที่ถูกปกครุ่มไปทั่วด้วยความมืดที่น่ากลัวและมันก็เป็นบรรยากาศที่ค่อนข้างดีเลยทีเดียวละที่ลมเย็นแสงที่สวย.
[และช่างเป็นบรรยากาศที่โรแมนติกดีจริงๆคุณว่าไหม?].
...----------------...
.............
.............
.......
.......
.......
.......
...TBC (ติดตามอ่านตอนต่อไป)...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
