เมียบาป
ไม่ถูกรัก
-สามสาวแห่งบ้านภัทรธีรกานต์-
เจ้าเอย ลูกสาวคนโต ผู้ที่เป็นความภาคภูมิใจของบ้าน เป็นเกียรติ ศักดิ์ศรีของวงตระกูล
เจ้าจอม ลูกสาวคนกลาง ผู้เป็นศูนย์รวมของการได้รับความรักจากคนรอบข้าง ยกเว้น"พ่อ"
เจ้าขา ลูกสาวคนเล็ก ที่อายุห่างจากพี่สาวคนโตถึง17ปี ผู้เป็นดั่งความสดใสของบ้าน
เจ้าขา
ขาต้องเหงาแย่เลยค่ะ
เจ้าเอย
แล้วอยู่บ้านไม่สบายหรอคะ
พี่คนโตว่าพรางลูบหัวน้องน้อยด้วยความเอ็นดู เธอและเจ้าขาอายุห่างกันถึง17ปี หากเป็นใครมาเห็นบอกว่าเป็นน้องคงไม่เชื่อเป็นแน่
เจ้าขา
สบายค่ะแต่น้องไม่มีเพื่อนเล่น
เจ้าเอย
ก็ตอนนี้ยังไม่เปิดโรงเรียนนี่คะ
เจ้าจอม
พี่เอยวันนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่หรอคะ
เจ้าจอมถามพี่สาว เมื่อนึกขึ้นได้ว่าพี่สาวของตนนั้นมีประชุมเช้า แต่เจ้าตัวเหมือนจะลืมเสียนี่
เจ้าเอย
อ่ะ จริงด้วยสิพี่เกือบลืมเลย
เจ้าเอย
น้องๆก็รีบตามลงมาทานข้าวเช้านะคะ
เจ้าเอยว่าพรางรีบก้าวเท้าลงไปยังชั้นล่าง เจ้าจอมและเจ้าขาหัวมองหน้ากันก่อนจะส่ายหัวไปมา และรีบเดินตามพี่สาวคนโตไป
เจ้าขุน
วันนี้มีประชุมเช้าหรอคะ
เจ้าเอย
ค่ะคุณพ่อเอยเกือบลืมไปเลย
เจ้าเอยตอบ พรางหย่อนกายนั่งลงที่เก้าอี้ด้านขวามือของผู้เป็นพ่อ
ลูกสาวตัวน้อยวิ่งลงมาจากบันไดตรงเข้าสวมกอดคุณพ่อที่กำลังนั่งทานอาหารอยู่
เจ้าขุนหัวเราะร่า พรางยกมือขึ้นลูบหัวลูกสาวอย่างเอ็นดู
เจ้าขุน
เจ้าเอยรีบกินข้าวสิลูกเดี๋ยวจะสายเอานะ
เจ้าขุน
เจ้าขามานั่งข้างพ่อมา
เจ้าขุนลากเก้าอี้มาไว้ข้างตัวก่อนจะตบลงเบาๆ
ข้าวหอมที่พึ่งออกมาจากครัวยืนมองลูกสาวคนกลางของเธอด้วยสายตาแห่งความสงสารอย่างจับใจ
ทั้งที่ยืนอยู่ตรงนั้นแท้ๆ แต่ผู้เป็นพ่อกลับมองไม่เห็นลูกสาวคนนี้ซะได้
เจ้าขุน
ทำไมไม่ขึ้นมานั่งข้างพ่อล่ะคะ
เด็กน้อยมองหน้าพี่สาวคนรองด้วยกลัวเธอจะน้อยใจ แต่เจ้าจอมกลับส่งยิ้มหวานให้กับน้องสาวเช่นเคย
เจ้าเอย
เจ้าจอมน้องไม่กินข้าวหรอคะ
ข้าวหอม
นั้นสิจ๊ะลูกไม่กินข้าวก่อนไปทำงานล่ะ
เจ้าขุน
อยากกินก็ไม่นั่งลงล่ะ
เจ้าขุน
จะรอให้ใครเชิญไม่ทราบ
ทั้งผู้เป็นแม่ พี่สาวและน้องสาวต่างก็มองไปที่เจ้าจอมอย่างนึกสงสาร
เพราะเหตุผลอะไร เด็กคนนี้ถึงไม่ถูกรักดั่งที่สมควร
เจ้าจอมส่งยิ้มหวานให้กับทุกคน ก่อนจะก้มหน้าลง และเอ่ยพูดเสียงเบาราวกับไม่ต้องการให้ผู้เป็นพ่อได้ยิน
เจ้าจอม
น้องไปทำงานก่อนนะคะคุณแม่
ร่างบางเดินออกไปอย่างเงียบๆ เพียงก้าวขาพ้นประตูบ้านออกมา เสียงพูดคุยของพ่อก็ดังขึ้น ถามไถ่ความเป็นอยู่ของลูกๆทั้งสอง เธอเองก็อยากให้พ่อถามเธอแบบนี้บ้าง
แต่ก็คงไม่มีวันนั้น บางครั้งเธอก็แอบสงสัยเช่นกัน แท้จริงแล้วเธอคือลูกของพ่อแน่หรือ ทำไมเธอถึงไม่ได้รับความรักจากพ่อเหมือนคนอื่นๆล่ะ
ไร้สาระ
ร่างบางเหม่อมองออกไปที่ด้านนอกกระจกใส นึกย้อนคิดถึงชีวิตในวัยเด็กที่เธอเคยผ่านมา จนตอนนี้ที่อายุได้24ปี เป็นเจ้าของธุระกิจขนาดย่อมมากมาย
หากมองเผินๆเธอก็เหมือนประสบความสำเร็จในด้านการงาน เพราะได้ทำในสิ่งที่ตนชอบ และสานต่อจนก่อเกิดรายได้อย่างมาก
แต่สิ่งที่เธอไม่ประสบความสำเร็จเลยแม้จะพยายามอย่างมากสักแค่ไหนก็ตาม คือการได้ความรักจากผู้เป็นพ่อ...
เสียงเรียกเข้าดังขึ้น ร่างบางละความสนใจจากสิ่งที่คิด มองหน้าจอมือถือเพียงครู่เดียวก็กดรับสายทันที
ดวงตาสวยมองสำรวจไปรอบๆ เธอนึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้มาเยือนที่นี่ แต่พี่สาวของเธอคงจะชินไปแล้ว
เพราะพี่เจ้าเอยทำงานอยู่ที่บริษัทนี้ พี่เธอช่างเก่งเหลือเกิน ที่ได้เข้ามาทำงานในบริษัทใหญ่ๆแบบนี้
เนตร
ไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรหรอคะ
เจ้าจอม
คือพอดีว่าดิฉันมาส่งของให้คุณนิศานาถน่ะค่ะ
เนตร
รบกวนฝากไว้ที่เคาน์เตอร์ได้เลยนะคะ
เจ้าจอมยิ้มเจื่อนก่อนจะวางถุงกระดาษไว้ที่เคาน์เตอร์ สงสัยเธอคงจะมายืนเกะกะล่ะมั้ง
เจ้าจอมหันขวับไปมองตามเสียงร้อง ดวงตาสวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบสาวเท้าวิ่งไปทางที่ได้ยินเสียงทันที
เจ้าขา
ป่าวค่ะ น้องแค่ร้องเพราะตกใจเฉยๆ😅
เด็กน้อยลุกขึ้นพรางปัดแข้งตัดขา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโต
เขมทัตวางมือลงบนหัวเล็ก นิ้วเกลี่ยลูบเส้นผมเด็กน้อยไปมาด้วยความเอ็นดู
เจ้าจอม
น้องเจ้าขา!!เป็นอะไรมากรึป่าวคะ
น้องสาวตัวน้อย เมื่อเห็นพี่สาวก็รีบพุ่งเข้าไปสวมกอดทันที เจ้าจอมมองสำรวจน้องสาวตัวเองอย่างละเอียดเมื่อเห็นว่าตัวเล็กไม่ได้เป็นอะไรมากก็โล่งใจ
เจ้าจอม
ร้องซะดังเลยพี่ก็นึกว่าเป็นอะไร
เจ้าจอม
พี่ตกใจมากนะรู้ไหม
เขมทัตยืนมองสองพี่น้องคุยกัน เหมือนคนที่พึ่งมาใหม่จะลืมสังเกตว่าที่ตรงนี้ยังมีเค้าอีกคนที่ยืนอยู่ด้วย
เจ้าขา
น้องร้องเพราะตกใจเฉยๆค่ะ
เจ้าขุน
เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอครับ
เจ้าขุนเดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยถามเสียงแข็ง ดวงตาจ้องมองร่างบางที่เอาแต่ก้มหน้าอย่างกลัวโดนตำหนิ
เขมทัต
ไม่มีอะไรหรอกครับคุณอา
เจ้าขุน
เรารีบไปจากตรงนี้กันเถอะ
เจ้าขุน
อยู่นานๆเดี๋ยวจะซวยเอานะเขมทัต
เจ้าขุนว่า ไม่วายตวัดสายตาไปมองเจ้าจอมที่ลอบเงยหน้าขึ้นมามองผู้เป็นพ่อ
เขมทัตรับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง จึงเอ่ยปากบอกให้อีกคนเดินนำตนไปก่อนแล้วตนจะรีบเดินตามไป
เจ้าจอมได้แต่มองตามแผ่นหลังของผู้เป็นพ่อที่เดินจูงมือน้องสาวตัวน้อยออกไป
เจ้าจอม
อ่ะ ค่ะน่ะ..น้องสาว
เจ้าจอม
ขอโทษนะคะเมื่อกี้ตกใจไปหน่อยจึงลืมสังเกต
เหมือนเจ้าตัวพึ่งจะนึกได้ จึงเอ่ยขอโทษไป
เขมทัต
ไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณอาเจ้าขุน
เจ้าจอม
ใช่ลูกจริงๆรึป่าวยังไม่รู้เลยค่ะ😅
คงเป็นเพราะสีหน้าของเขมทัตที่แสดงออกว่าสงสัยในคำพูดของเธออย่างเด่นชัด เจ้าตัวจึงอธิบายเพิ่ม
เจ้าจอม
คุณพ่อมักบอกว่าไม่มีลูกแบบฉันน่ะค่ะ
"ไม่มีลูกแบบเธองั้นหรอ" เขมทัตได้แต่สงสัยในใจไม่ได้เอ่ยถามออกไปให้อีกคนรู้สึกไม่ดี
เขมทัต
งั้นเธอคือลูกคนกลางสินะ
เจ้าจอม
คุณเดาเก่งจังเลยนะคะ
เจ้าจอม
ใช่ค่ะ ฉันเจ้าจอมนะคะ
เจ้าจอมโค้งตัวลงเล็กน้อย แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องชะงักเมื่ออีกคนยื่นมือออกมาตรงหน้า
เขมทัต
อืม ยินดีที่ได้รู้จัก
เจ้าจอม
อ่ะ...เอ่อ จะจับมือกับฉันจริงๆหรอคะ
เจ้าจอม
มีแต่คนว่าฉันเป็นตัวซวยน่ะค่ะ
เจ้าจอม
ฉันกลัวว่าถ้าคุณมาแตะตัวฉันจะทำให้คุณซวยไปด้วย
ครั้งนี้ทำเอาเขมทัตถึงกลับคิวกระตุก นี่มันเรื่องอะไรกัน
เสียบรรยากาศ
เขมทัตว่าก่อนจะจับมือเจ้าจอม ร่างบางยังคงยืนนิ่งงุนงงในสิ่งที่เกิดขึ้น
เขมทัต
เธอรู้จักฉัน ฉันรู้จักเธอ
เขมทัต
ต่อจากนี้เจอกันก็ทักด้วยล่ะ
ว่าจบเขมทัตก็เดินจากไปทันที ทิ้งไว้เพียงเจ้าจอมที่มองตามแผ่นหลังของเค้าอย่างไม่เข้าใจ
เขมทัต
ผมไม่รู้มาก่อนเลยนะครับว่าคุณอา..
ทันทีที่นั่งลงบนโซฟานุ่ม เขมทัตก็เอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยทันที
เจ้าขุน
อามีลูกสาวสามคน แต่อย่าไปสนใจมันเลย
เขมทัตพยักหน้า เค้าทำธุระกิจกับเจ้าขุนมานานพอสมควร รู้ดีว่าเจ้าตัวเป็นพวกไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้ ถ้าอยากเล่าจะเล่าเอง
เขมทัต
งั้นเรามาคุยธุระของเราดีกว่าครับ
เจ้าขุน
ถ้าว่างๆก็อย่าลืมแวะไปกินข้าวที่บ้านอาด้วยนะ
เขมทัต
ผมจะหาโอกาสเข้าไปนะครับ
เจ้าขุน
เจ้าขาเราจะกลับแล้วนะคะลูก
เจ้าขุน
สวัสดีพี่เขมรึยังเอ่ย?
ผู้เป็นพ่อว่าจบเด็กน้อยก็ยกมือขึ้นและกล่าวสวัสดีทันที
เขมทัต
สวัสดีค่ะน้องเจ้าขา
หลังจากส่งแขกคนพิเศษเสร็จเรียบร้อย เขมทัตก็เรียกตัวเลขาคนเก่งขึ้นมาหาทันที
เขมทัต
ไปสืบเรื่องครอบครัวของคุณอามาหน่อยสิ
เนตร
บอสจะอยากทราบไปทำไมคะ
เขมทัตว่าพรางตวัดสายตาขึ้นมองลูกน้องคนสนิทของตน ซึ่งเจ้าตัวเองก็พยักหน้าเห็นด้วย
เขมทัต
เธอน่ะจะอยากรู้เหตุผลไปทำไม
เขมทัต
ให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะน้า
เนตร
ดิฉันก็ทำตามคำสั่งบอสทุกอย่างนะคะ
เขมทัต
จะดีกว่านี้ถ้าไม่สงสัยและไม่ถามสักเรื่องน่ะ
เนตร
งั้นดิฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะบอส
เลขาสาวแอบมองบนใส่เจ้านายของตนเล็กน้อย ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่นะที่มีเจ้านายแบบนี้
หลังจากที่เลขาเดินออกไป เขมทัตก็กลับมานั่งคิดอะไรคนเดียว แปลกแต่จริงที่ว่าเค้ารู้จักกับบ้านภัทรธีรกานต์มานานนับเกือบสิบปี
แต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณอาเจ้าขุนมีลูกสาวสามคน คนที่เห็นบ่อยสุดก็คือเจ้าเอย เพราะเธอทำงานอยู่ที่นี่
ส่วนคนเล็กก็เห็นออกงานคู่กับคนเป็นพ่อบ่อยๆ แต่กับคนนี้แทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีตัวตนอยู่
ร่างบางเดินเข้ามาสวมกอดผู้เป็นแม่ พรางออดอ้อนอย่างน่ารักน่าชัง จนผู้เป็นแม่หลุดยิ้มเอ็นดู
ข้าวหอม
ลูกสาวแม่กลับมาแล้วหรอคะ
ข้าวหอม
วันนี้เหนื่อยไหมเอ่ย?
เจ้าจอม
ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่ค่ะ
เธอว่า มือเล็กๆคอยหยิบจับของช่วยจนทุกอย่างแล้วเสร็จ เมนูอาหารมากมายถูกจัดวางอยู่บนโต๊ะ มองแล้วดูน่ากินยิ่งนัก
เจ้าจอม
น่าทานมากเลยค่ะคุณแม่
ข้าวหอม
ถ้าน่าทาน ลูกก็มาทานด้วยกันสิคะ
รอยยิ้มหวานเจือจางลงเล็กน้อย ใจอยากจะทำแบบนั้นแทบแย่ แต่เธอก็ได้แต่นึกเพียงเท่านั้น
คุณพ่อไม่ชอบเธอมาก ถึงขนาดไม่อยากกินข้าวร่วมโต๊ะเดียวกับเธอ เธอเองก็คงอึดอัดไม่น้อยหากต้องโดนคุณพ่อส่งสายตาดุๆมาให้บ่อยครั้ง
ที่ของเธอคือในห้องครัว เธอยอมนั่งกินข้าวในห้องครัวดีกว่าต้องไปนั่งอึดอัดอยู่ตรงนั้น
เจ้าขุน
ได้เวลาทานข้าวเย็นแล้วนะคะ
เจ้าขุน
เราไปกินข้าวกันดีกว่า
เจ้าขุนเดินเข้ามาที่ห้องอาหารพร้อมกับลูกสาวอีกสองคน มืออีกข้างจูงมือเด็กสาววัย11ขวบ ส่วนอีกข้างโอบไหล่ลูกสาวคนโต บนใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
เจ้าขา
คุณพ่อขา~ คุณพ่อให้อะไรพี่ๆเขาหรอคะ
เจ้าขาตัวแสบเอ่ยเสียงอ้อนพรางเขย่าแขนคุณพ่อไปมา
เจ้าขุน
ให้ของขวัญสิ้นเดือนเหมือนปกติไงคะ
เจ้าขา
อ้าว..สิ้นเดือนแล้วหรอคะเนี่ย
เสียงหัวเราะดังขึ้นเมื่อเจ้าตัวแสบพูดจบ พี่สาวทั้งสองต่างยิ้มเอ็นดูน้องสาวคนเล็ก เด็กหนอเด็ก
เจ้าเอย
เด็กน้อยจังเลยนะเรา
เจ้าเอย
เล่นซนจนไม่ดูวันเลยรึไง
ข้าวหอม
ถ้ามัวแต่คุยอาหารจะเสียรสชาติหมดนะ
เจ้าเอย
แล้วนั้นจะไปไหนน่ะ
เจ้าเอย
น้องจอมมากินข้าวด้วยกันสิ
คนถูกทักลอบมองสีหน้าของผู้เป็นพ่อ ก่อนจะเอ่ยบอกเสียงสั่น
เจ้าขุน
ไม่รู้ว่าลูกจะเอ่ยชวนทำไม เสียบรรยากาศหมด
เสียงช้อนกระทบกับจาดังขึ้น ทำเอาเจ้าขุนถึงกับสะดุ้ง ข้าวหอมเหลือบสายตามองผู้เป็นสามีก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องครัว
เจ้าเอยและเจ้าขาได้แต่นั่งนิ่งมองหน้ากันไปมา เพราะรู้ดีว่าตอนนี้ตนกำลังอยู่ระหว่างสงครามเงียบ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
