ณ หน้าตึกสูงแห่งหนึ่งมีชายหนุ่มร่างบางยืนอยู่

ชายหนุ่มได้เดินเข้าไปหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง

หญิงสาวได้เอ่ยปากถาม.มาติดต่ออะไรหรือคะ

ชายหนุ่มเอ่ยปากตอบคำถาม .ห้องที่ผมจองชั้นไหนหรอครับชายหนุ่มได้ถามพร้อมความสงสัย

หญิงสาวเอ่ยถามอีกครั้ง.เลขห้องอะไรหรอคะ

ชายหนุ่มเอ่ยตอบ.354ครับ

หญิงสาวร้องด้วยความตกใจพร่างพูดว่า.น้องคะพี่ขอโทษนะ พี่....พี่เปิดห้องให้คนอื่นไปแล้ววว .....

ชายหนุ่มจึงได้ถามว่า.ยังมีห้องไหนว่างบ้างมั้ยครับ

หญิงสาว.พอมีอยู่ค่ะแต่มันเป็นห้องรูมแมท....

ชายหนุ่ม.ได้ครับห้องอะไรชั้นไหนครับ

หญิงสาว.น้องชื่ออะไรคะ

ชายหนุ่ม.ผมชื่อแสงจัทร์ครับ

หญิงสาว.ชื่อเพราะมากเลยอ่าา

น้องอยู่ห้อง356นะคะชั้น4ค่ะ

แสงจันทร์.ขอบคุณครับ

ชายหนุ่มได้เดินขึ้นบันไดจนไปหยุดที่หน้าห้องหนึ่งแสงจันทร์ได้เปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นแล้วตกใจเป็นอย่างมากแสงจันทร์ได้เห็นชายหนุ่มร่างใหญ่ยืนดื่มน้ำอยู่แค่มีเพียงผ้าขนหนูที่ปิดไว้ท่อนร่างชายหนุ่มร่างใหญ่ค่อยๆมองๆมาแสงจันทร์ที่กำลังยืนอึ้งอยู่

ชายหนุ่มร่างใหญ่เอ่ยปากถาม.มึงเป็นใคร

แสงจันทร์ตอบด้วยความอ้ำอึ้ง.ผมชื่อแสงจันทร์ครับเป็นรูมแมทของพี่

ว่าแต่พี่ชื่ออะไรหรอครับแล้วห้องผมอยู่ไหน

ชายหนุ่มร่างใหญ่ตอบด้วยเสียงนิ่งเรียบ.ทำไมกูต้องบอกส่วนห้องมึงอยู่นู้นพรางใข้นิ้วชี้ไปที่ประตูบานหนึ่งแล้วเดินเข้าห้องของตัวเองไป

แสงจันทร์ได้เดินเข้าห้องของตัวเองเช่นกัน

แสงจันทร์คิด*รีบจัดของให้เสร็จดีกว่าจะได้รีบไปหาของกิน*หลังจากแสงจันทร์ได้จัดและเก็บของเสร็จแล้วจึงเดินออกมาจากห้องแล้วพบชายหนุ่มร่างใหญ่นั่งดูทีวีอยู่แสงจันทร์เอ่ยปากถาม.ในตู้เย็นมีอะไนกินบ้างหรอครับ

ชายหนุ่มร่างใหญ่ตอบด้วยเสียงเรียบนิ่งดูเย็นชา.ไม่รู้ไปดูเอาเอง

แสงจันทร์จึงเดินไปเปิดตู้เย็นในตู้เย็นมีแต่ความว่างป่าว

แสงจันทร์จึงเอ่ยปาก.พี่ไม่คิดจะซื้อไรเข้าตู้เย็นเลยหนอวันๆกินไรบ้างปะ้นี่ยแม่งตู้เย็นก็ไม่เสียบปั๊กวันทำไรแด--

ชายหนุ่มพูดแทรก.เงียบ....

แสงจันทร์เดินกระเฟียดพร้อมทำแก้มป่องเข้าห้อง

ชายหนุ่มร่างใหญ่แอบเอ็นดูแต่เก็บอาการ ชายหนุ่มร่างใหญ่จึงโทรสั่งอาหารและของหวานมาให้เจ้าคนน้อง

เมื่อถึงตอนอาหารมาส่งเจ้าน้องแอบเปิดประตูแง้มมอง

แล้วเป็นจังหวะเดียวกันที่ชายหนุ่มรับอาหารที่มาส่งเสร็จแล้วมองไปทางประตูห้องเจ้าน้องเจ้าน้องตกใจแล้วเผลอปิดประตูเสียงดังชายหนุ่มยิ้มเอ็นดูแล้วเดินไปเคาะประตูห้องเจ้าน้อง ก๊อกๆ.... .ออกมากินข้าวได้แล้วเสียงชายหนุ่มเรียกแสงจันทร์ด้วยความเอ็นดูแสงจันทร์ค่อยไปเดินมาเปิดประตูออกช้าๆเห็นชายหนุ่มยืนอยู่หน้าห้องทั้งสองเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารแสงจันทร์มองกับข้าวต่างๆแสงจันทร์เอ่ย.อาหารหน้ากินมากเลยขอบคุณนะครับพร่างเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ชายหนุ่ม

ชายหนุ่มตอบแสงจันทร์.ไม่เป็นไร

แสงจันทร์เอ่ยถามด้วยความสงสัย.สรุปพี่ชื่ออะไรอายุเท่าไหร่.ชายหนุ่มตอบ.พี่ชื่อพิภพอายุไม่บอก

แสงจันทร์ตอบพรางทำหน้ามุ่ย.อย่างน้อยก็รู้จักชื่อแหละ

หลังจากทานอาหารเสร็จทั้งสองก็ช่วยกันล้างถ้วยจาน

แล้วก็นั่งคุยกันในหลายๆเรื่อง

แสงจันทร์เอ่ยถาม.ทำไมพี่ถึงมาอยู่คนเดียวหรอ

พิภพตอบแสงจันทร์.ไม่รู้สิแต่ฉันรู้สึกเหมือนโดนพ่อกับแม่กดดันเกินไปเลยหนีออกมา

แสงจันทร์พูดปลอบพรางทำหน้าหงอย.ผมขอโทษไม่คิดว่ามันจะเกลี่ยวกับเรื่องครอบครัว

พิภพยิ้มเอ็นดูพร่างปลอบแสงจันทร์.ไม่เป็นไรหรอกเรื่องมันนานแล้วนอนพักมั้ยพิภพถามแล้วตบตักแสงจันทร์ได้ล้มตัวลงนอนบนตักของพิภพแสงจันทร์เอ่ยตักพี่มันอุ่นมากเลย พิภพตอบ.อุ่นก็นอนไป พิภพลูบหัวคนน้องจนคนน้องหลับไปส่วนพิภพก็นั่งดูทีวี อยู่ก็มีเสียงชายหนุ่มร่างบางเอ่ยขึ้น.พ่อ...ยะ.....อย่าทิ้งผมไปผมขอโทษพร่างกอดพิภพแน่นพิภพตกใจพรางลูบหัวแล้วกอดแสงจันทร์แน่นแสงจันทร์สดุ้งตื่นพรางกอดพิภพแน่นพิภพพูดปลอบ.ไม่เป็นไรแล้วนะหิวน้ำรึป่าวเดี๋ยวพี่ไปเอาให้

แสงจันทร์เอ่ยปากตอบน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้.ผมขอกอดพี่แบบนี้อีกแปบนึงได้มั้ยพิภพตอบได้นานเท่าที่เธอต้องการเลยหล่ะพรางยิ้มแล้วลูบหัวแสงจันทร์

ห้องอันเงียบสงบทั้งสองสบตากันพรางเริ่มเสน่ห์หาอันเงียบสงัดพิภพก้มหน้าลงไปจูบแสงจันทร์อย่างดูดดื่มทั้งทั้งสองคนตกอยู่ในพระวงเสน่ห์ในบรรยากาศที่เงียบสงบกับจูบที่แสนเร้าร้อนในเวลานั้นแสงจันทร์ได้สติขึ้นมารีบผละจูบพรางเขินหน้าแดงพิภพยิ้มเอ็นดูพรางกล้มลงไปกระซิบข้างหูฉันขอได้มั้ย....แสงจันทร์หน้าแดงแล้ววิ่งหนีเข้าห้องพิภพขำในลำคอแล้วยิ้มเอ็นดูพรางพูดเบาๆ.หึ..แกล้งแค่นิดเดียวดันหน้าแดงเป็นลูกตำลึงน่ารักซะจริง...พิภพได้เดินไปหน้าห้องของแสงจันทร์.ก๊อกๆแสงจันทร์ไปซื้อของเข้าตู้เย็นกับพี่มั้ยแสงจันทร์รีบเอ่ย.ไปด้วยครับ พิภพตอบ.งั้นรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวพี่ไปรอที่รถแสงจันทร์ตอบ.ครับ..... เมื่อถึงห้างพิภพเดินจับมือกับแสงจันทร์เดินไปร้านต่าง แสงจันทร์เอ่ย.พี่ครับผมหิวแล้วพิภพเอ่ย.อยากกินอะไรหล่ะคะหรือจะให้พี่ทำให้กินที่บ้าน แสงจันทร์ตอบ.งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ พิภพเอ่ย.งั้นรอพี่ซื้อของอีกนิดนะคะ แสงจันทร์ตอบ.ครับเดี๋ยวผมรอ เมื่อทั้งสองกลับถึงบ้านพิภพก็ได้เรียงของเข้าตู้แล้วก็ตู้เย็นเมื่อจัดของเสร็จพิภพก็ได้ทำข้าวผัดให้แสงจันทร์กินแสงจันทร์เอ่ยชม.พี่ทำอาหารอร่อยมากเลยทำให้ผมกินบ่อยได้มั้ยน้าาแสงจันทร์ทำเสียงออดอ้อนพิภพก็มิวายใจอ่อนแล้วบอกแสงจันทร์ว่า.อร่อยก็กินเยอะถ้าอยากกินอีกพี่ทำให้กินได้ตลอดแสงจันทร์เอ่ยขอบคุณแล้วยิ้มไปกินไปพิภพเอ่ย.กินเสร็จก็ไปอาบน้ำได้แล้วนะครับพรุ่งนี้ไปสมัครเรียนไม่ใช่หรอแสงจันทร์เอ่ย.อือ..ใช่ผมลืมเลยกินเสร็จผมจะรีบอาบน้ำนอนลิ้วแต่คืนนี้ผมขอนอนกับพี่ได้มั้ยผมกลัวฝันร้ายเหมือนตอนบ่ายพิภพเอ่ย.อืม..ได้สิมานอนได้เสมอเลยนะถ้าหนูต้องการแสงจันทร์เอ่ยขอบคุณพรสงรีบกินข้าวกินน้ำแล้วก็ไปอาบน้ำนอนพิภพยิ้มเอ็นดูพรางเดินเข้าห้องถอดเสื้อมีเพียงผ้าขนหนูปิดช่วงร่างแสงจันทร์เปิดประตูเข้ามาแล้วตกใจหน้าแดงแล้วเอ่ย.พี่จะทำอะไรผมผมยังเรียนไม่จบเลย พิภพขำ.แล้วตอบแสงจันทร์ว่า...