โลกแห่งความโลภ ความต้องการสงครามมันทำให้ทุกอย่างไร้ซึ่ง "ความรัก" ความรักที่เสแสร้ง

จะต้องให้ปกป้องอีกกี่ครั้ง ถึงจะเข้าใจ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย หากมีครั้งหน้า โลกนี้จะต้องรับรู้ถึงความโกรธของเรา 

จะไม่มี......ครั้งหน้า เพราะครั้งนี้ เราจะหายไปพร้อมกับสงครามครั้งสุดท้าย ได้โปรด 

องครักษ์ที่น่ารักของฉัน...ได้โปรดดูแลที่นี่ต่อจากข้าด้วย ข้าเสียใจที่ข้าไม่สามารถรักเจ้าได้

ข้าขอโทษ

________________________________________

______________________________________

     ทุกคนน่ะ มีความรักกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะความรักจากครอบครัว ความรักจากเพื่อน หรือความรักจากคู่ชีวิต แต่ฉันไม่สามารถจะมีความรักกับคู่ชีวิตได้ ในฐานะมนุษย์ ฉันอาจจะมีได้ แต่ในฐานะ ฟีโอนิก มันเป็นเรื่องไร้สาระ

     "นายหญิงขอรับ พวกเราหาเจอแล้วขอรับ คนที่ท่านต้องการให้พวกเราไปตามหา"

เสียงของผู้เป็นลูกน้อง รายงานเจ้านายของตน พร้อมกับยื่นกระดาษบางอย่างให้

"ดี เจ้าออกไปได้แล้ว"

รอยยิ้มที่มาพร้อมกับความดีใจของผู้เป็นนาย เผยออกมา 

"ในที่สุด...เราก็จะได้เจอกันซักทีนะลูก"

.

.

.

.

.

.

.

.

"นี่เชีย เธอไปยืนทำอะไรตรงนั้น"

เสียงเด็กผู้หญิงม.ปลายตะโกนมาจากข้างหลังของอเคเชีย เด็กสาวม.ปลายปี1 

"....." ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่เธอพยายามจะเรียก เหมือนเธอจะคิดอะไรซักอย่างอยู่

ACACIA TALK

เมื่อกี้ฉันเห็นตัวอะไรกันน่ะ รูปร่างเหมือนคน แต่....มันมีปีก!! นี่ฉันฝันกลางวันหรอเนี่ย หรือว่าเมาแดด.....แต่ร.ร.ฉันนิดแอร์นะเฮ้ย!!

"เชีย!! อเคเชีย!!"

เสียงของคาน่าเพื่อนสาวของฉันดังขึ้น

"ห..ห้ะๆ?? ใครๆเธอเรียกฉันหรอ???"

ฉันชี้หน้าตัวเองงงๆ เธอเรียกฉันหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่

"เป็นอะไรของเธอ คิดถึงรุ่นพี่เร็นอยู่รึไง หุๆ"

ยัยนี่มันเอาปมของฉันมาล้ออีกแล้ว!! คาน่ารู้ว่าฉันถูกใจรุ่นพี่อยู่คนนึง ถึงฉันจะสวย น่าตาดี แถมบ้านรวย(ไม่ได้อวดนะคะ┐(´ー｀)┌) แต่ทำไมรุ่นพี่ เขาถึงไม่สนใจฉันเลย!! ทั้งที่คนอื่นไม่เคยปฎิเสธฉันมาก่อน!! T^T

"รุ่นพี่เร็นเรอะ!? ฉันจีบเขามาเป็นปีๆ ทั้งที่ถ้าเป็นคนอื่น ยังไม่ต้องจีบด้วยซ้ำ!! พี่เขาเป็นเกย์รึไงฮะ!!"

ฉันตวาดใส่ยัยเพื่อนสอดรู้สอดเห็นของฉัน พูดแล้วมันก็เศร้า ชิ

"ฉันจะไปรู้เรอะ แต่ที่แน่ๆ ฉันรู้ว่าครูกำลังตามตัวเธอไปสอบแก้อยู่ อันนี้รู้ดีเลยล่ะಠ‿ಠ"

ว..ว่าไงนะ 

"เอิ่ม...ฉันรู้สึกปวดหัวจังเลย สงสัยต้องให้คุณพ่อส่งคนมารับ ไปล่ะ!!!"

ฉันวิ่งออกมาจากวิวสวยๆตรงนั้น วันนี้ขอโดดเรียนละกันนะคะ!!! บายล่ะ

"ยัยเชีย!!!!

.

.

.

.

.

.

อีกมิติหนึ่ง มิติที่แบ่งเป็น2ฝั่งอย่างชัดเจน ใหญ่ๆ คือ ปีศาจ และ ผู้พิทักษ์ ไม่ใช่การแบ่งแยกฝั่งดี และ ฝั่งร้าย แต่แบ่งตามชนเผ่า ปีศาจจะมีลักษณะตามของตน มีเขา มีเขี้ยว และมีปีก สีดำ ร่างกายคล้ายคลึงกับมนุษย์ บางครั้งก็แฝงตัวในโลกของมนุษย์ พวกเขาจะไม่ทำร้ายมนุษย์ เพราะเป็นพันธสัญญาของโลกปีศาจ 

ครั้งหนึ่งราชินีแห่งปีศาจ ฟลอร่า ได้มีความรักร่วมกับมนุษย์ แต่เมื่อทางวังปีศาจได้รับรู้ จึงออกคำสั่งให้ราชินีฟลอร่า กลับมาทำหน้าที่ของตน และทิ้งลูกของนางที่ยัง ไม่แสดงพลังปีศาจออกมา ไว้ที่โลกมนุษย์ 

ฟลอร่าต้องจำยอมทิ้งลูกของนางไว้ที่โลกมนุษย์ แต่นางไม่ใช่เพียงปีศาจ ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ นอกจากบุคคลในเหตุการณ์ครั้งนั้น เมื่ออายุ16ปี เธอจะแสดงพลังปีศาจในตัวออกมา

ส่วนทางด้านของผู้พิทักษ์นั้น จะมีลักษณะคล้ายคลึงกับมนุษย์ เพียงแต่จะมีปีกสีขาว ราชา คาริออส คือผู้ปกครองเพียงคนเดียว ราชาคาริออสมีเพียงบุตรชายคนเดียว ส่วนภรรยาของเขานั้น ได้ตายไปจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นเช่นกัน 

ทั้งปีศาจและองครักษ์เคยเป็นแผ่นดินเดียวกัน แต่ก็เกิดเรื่องที่สร้างความขัดแย้ง จึงได้เกิดสงครามมาหลายครั้ง และแยกตัวออกจากกัน

_________________________________________

Acacia talk

อีกไม่นานก็วันเกิดฉันแล้ววว มันเสาร์นี้แหละ!!! ท่านพ่อจะมีอะไรมาเซอร์ไพรส์ฉันน้าา~ พูดถึงท่านพ่อ....เราอยู่กันสองคนที่บ้าน ถ้าไม่รวมพวกบอดี้การ์ด พ่อของฉันเป็นคนที่ดูลึกลับ แต่ถ้าเวลาอยู่กับฉัน ท่านจะดูแลฉันดีมากๆๆ~~~ แต่บางครั้งเมื่อท่านมองหน้าฉันแล้วก็ทำหน้าซึมๆ พ่อไม่เคยเล่าเรื่องของเเม่ให้ฟัง ท่านมักจะละเมอถึง คนที่ชื่อ ฟลอร่า ใครกันนะ.....

"เชีย ไปกินข้าวได้แล้ว!!"

ยัยคาน่านี่ชอบขัดฉันตลอด จะคิดอะไรเพลินๆไม่ได้เลยนะ

"หิวแล้วรึไงยัยอ้วน (눈‸눈)"

ฉันอดที่จะแหย่ยัยคาน่าไม่ได้ ชอบเร่งกันนัก

"ไม่เท่าเธอหรอกเชีย หุๆ"

หนอยยัยนี่!!!!!เจอซักทีดีมั้ยห้ะ นี่เพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กเลยนะ

"นั่นมัน รุ่นพี่!!"

ฉันเห็นรุ่นพี่เล่นฟุตบอลอยู่ที่สนาม ได้เวลาล่ะ!! ฉันจะไปเทคเเคร์รุ่นพี่เองค่ะ!!

ฉันดึงยัยคาน่าวิ่งไปหารุ่นพี่ที่สนามบอล เอาล่ะ จบยกแรก เฮ้ย ฟุตบอลเค้าเรียกอะไรนะ...ครึ่งแรก!! 

"รุ่นพี่คะ~ เชียเอาน้ำมาให้ รุ่นพี่เหนื่อยใช่มั้ยคะ!!"

Rain talk

อเคเชีย รุ่นน้องที่ตามจีบผมมาเป็นปีๆ แต่ผมยังคงต้องปฏิเสธในความรักของเธอ...ผม ไม่สามารถรับรักของเธอได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คงมีแค่เมินเธอ แต่ทำไมเธอถึงยังไม่ลดละที่จะตามตื้อผม ผมเมินน้ำที่เธอเอามาให้ ขอโทษที่ต้องืำแบบนั้น แต่มันเพื่อตัวเธอเอง

"เร็น ทำไมไม่ใจอ่อนซักทีล่ะวะ น้องเขาทั้งสวย ทั้งรวย เป็นใคร ก็อยากได้"

นั่นสิ แต่ผมไม่ใช่คนที่จะสนใจอะไรพวกนี้ ไม่อยากให้เธอ..ต้องมาเกี่ยวข้อง

"..." 

"ทำเป็นเมิน จริงๆแล้วก็ชอบใช่มั้ยล่ะ เบื่อจริงโว้ย คนใจแข็ง"

เพื่อนของผมคลีน หมอนี่ทั้งๆที่รู้...แต่กลับเอามาล้อเล่น

"เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อมามีความรัก นายเลิกล้อเล่นได้แล้วคลีน เดี๋ยวท่านได้ยินนายจะถูกทำโทษ"

ใช่..ผมไม่ได้มาเพื่อมีความรักเด็กๆ เลิกเล่นกันซักที...

"แต่เร็น นายก็ควรจะให้ของขวัญวันเกิดเธอนะ ในฐานะรุ่นน้อง วันเสาร์นี้วันเกิดเธอ ฉันว่ามันจะดูไม่เสียมารยาท ถ้านายจะให้อะไรเธอซักหน่อย "

"จะกลับไปคิดดู"

วันนี้วันศุกร์....พรุ่งนี้..วันเสาร์!? มีเวลาคิดวันเดียว ทำไมพึ่งบอกล่ะฟระ แต่ฉันจะคิดอะไรอีก ก็แค่ให้ในฐานะรุ่นน้อง เฮ้อ..

________________________________