ณ โรงเรียนชื่อดังเเห่งหนึ่ง

ดา"เห้อออ..วันแรกของการมาเรียนขออย่าให้พวกนั้นมาเลย สาธุ!!"

เพื่อนๆ"แฮร่"

ดาอุทานด้วยความตกใจ"เ..ี้ย,สัส....โถ่ทำไมชอบแกล้งกูจังว่ะ"

เพื่อน"ก็มึงน่าแกล้งนี่วา"

ด่า"จะมีสักวันป่ะที่พวกมึงไม่แกล้งกูอะ"

เพื่อน"หึๆ...ม่ายยยยมี...555+"

มะนาวเพื่อนสนิทของดาก็พูดขึ้นว่า"เห้ยพวกมึงอย่าไปแกล้งมันนักเลยวันนี้เปิดเทอมวันแรกนะเว้ย"

เพื่อน"เออๆไปกันเดี๋ยวสาย"

ตามมาเร็วๆนะ!!

ด่า"เห้ยยรอกูด้วยอีพวกขายาว"

เพื่อน"ช่วยไม่ได้เกิดมาเตี้ยเอง555+"

ณ ทางเดิน

เห้ออเร็วกันจริงๆเลยพวกนี้เหนื่อยละเดินไปดีกว่า

ลา..ลั่น..ลั้น..ลา หูววใครกันนะทำไมสาวๆถึงมารุมเยอะขนาดนี้ (ดาก็ชมคนที่ถูกสาวๆลุมล้อม)

ทันใดนั้นดาก็ได้สดุดเชือกรองเท้าของตัวเองแล้วพุ่งเข้าใส่ผู้ชายคนนั้นมือด่าแนบอกของผู้ขายเย็นชาคนนั้น สาวๆที่อยู่รอบข้างหนุ่มเย็นชาต่างก็กรื้ดโว้ยวาย ผู้หญิงหนึ่งในกลุ่มนั้นพูดว่า"อร๊าย!!!เเกเป็นใครอยู่ๆถึงมากเข้ามากอดคุณชายแบบนี้😡

แบบนี้ต้องโดนสั่งสอน" ผู้หญิงคนนั้นง้างมือกำลังจะตบดาแต่คุณชายเย็นชาก็คว้ามือไว้แล้วพูดขึ้นว่า"ดีแค่หน้าตาแต่นิสัยแย่กว่าพวก...ชั่งเถอะ

คนที่เธอกำลังตบอยู่เขาเป็นแฟนฉันเองมีอะไรไหม

ฉันคงไม่ให้ใครมาทำร้ายแฟนฉันง่ายๆหรอกนะ หึ"

คุณชายเย็นชาเดินออกมาพร้อมโอบไหล่ดา ดาเสียอาการเล็กน้อย(หน้าแดง)เดินไปสักพักคุณชายเย็นชาได้หยุดกระทันหัน ดาหน้าชนหลังคุณชาย คุณชายเย็นชาพูด"นี่เธอ..ไม่ยักจะรู้ว่าเธอจะใช่วิธีเข้าหาคุณชายอย่างฉันแบบนี้นะเนี่ย...รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้ดีนิ..หึๆ...ฉันเจอมาเยอะล่ะพวกเเบบนี้หวังอยากได้เงินจากฉันล่ะสิ..ฉันบอกไว้ตกนี้เลยนะว่าวิธีนี้มันไม่ได้ผลหรอกหึๆ..ยายอ้วน!!!"

ดากำมือแน่นแล้วระเบิดอารมณ์ออกมา"นี่!!..คิดว่านายเกิดมาหล่อมาจากไหนหะ!!คิดว่าผู้หญิงทุกคนเป็นแบบนั้นหรอหึๆก็อาจจะใช่..แต่มันไม่ใช่ฉัน!!!

และก็ขอบคุณที่นายช่วยฉันนะไอคุณชายเย็นชา!!หึ" ดาก็เดินออกไปด้วยท่าทางอารมณ์เสียแล้วพูดพรึมพำว่า"ใครได้ตานี่เป็นแฟนโครตเฮงซวยเลย"

คุณชายเย็นชาพูด"หึ..ใครได้ฉันเป็นแฟนแล้วจะโครตเฮงซวยใช่ไหม..ได้!!เจอกันแน่ยายอ้วนน!!

ณ โรงอาหาร

แทนเพื่อนสนิทของดาเห็นดาทำหน้าหงุดหงิดเลยถามขึ้นมาว่า"เป็นไรเนี่ยช้างน้ำ..หน้าบูดเป็นตูดลิงเลย"

ดา"ก็.....ฉันเจอไอบ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาหาว่าฉันเข้าหามันเพราะมันรวยและหน้าตาดี..คิดว่าคนอื่นเขาจะชอบจะหลงไหลไปหมดเลยรึไง หึ!! อารมณ์เสีย"

แทน"อ่าว..แล้วแกไปมีเรื่องกับใคร"

ดา"ฉันไม่รู้..ฉันรู้แต่ว่าสาวๆพวกนั้นเลยนายนั่นว่าคุณชาย"

แทน"เห้ยย...ยัยอ้วน!!แกซวยแล้วล่ะ..มีปัญหากับใครแกรู้ไหม"

ดา"ฉันจะไปรู้ได้ไง"😡😡

แทน"แกรู้ไหมว่าใครๆก็ไม่กล้ามีเรื่องกับคุณชายพวกนั่นแม้แต่เป็นนักเลงก็ยังไม่กล้าเลย"

ดา"แล้วฉันจะรู้ไหมหมอนั่นเป็นใครทำไมถึงมีเรื่องด้วยไม่ได้"

แทน"พวกนั่นคือแก๊งค์คุณชายเป็นลูกของนักธุรกิจชื่อดังแถมโรงเรียนนี้ยังเป็นของเขา50%เลยนะ..แกซวยแน่ยัยอ้วน!!..ถ้าพวกเขามาหาแกฉันไม่ใช่เพื่อนแกนะเว้ยย!!"

ดา"อ่าว..ไอแทนกูเพื่อนมึงนะเว้ย"

แทน"เออกูรู้แต่ว่า...ตัวใครตัวมันเว้ย!!!"

แทนพูดคุยกับดาอยู่สักพักคุณชายเย็นชาคนนั่นก็เดินเข้ามาในโรงอาหารพร้อมด้วยเสียงกรื้ดจากสาวๆดังลั่นโรงอาหาร ทันใดนั้นคุณชายก็เดินเข้ามาหาดาจากข้างหลัง ดาเห็นแทนน่าซีดแล้วถามขึ้นมาว่า"แทนมึงเป็นไรเนี่ยหน้าซีดเชียว..ไม่สบายหรอ"พอพูดจบดาก็เอามือแตะหน้าผากแทน

"ก็ไม่ได้ร้อนนิ..มึงเป็นไร"

แทน"อะๆ....เอิ่ม..ตัวใครตัวมันนะเว้ยกูไปล่ะ...บาย!!"

ดา"เห็น!!..มึงเป็นไรเนี่ย" ดาลุกขึ้นจะไปเก็บจานพอหันหลังไปเท่านั้นแหละ...จมูกดากับคุณชายเย็นชาก็ได้โดนกันทั้งคู่ต่างจ้องหน้ากัน"

ดาเสียอาการแล้วเดินออกจากโต๊ะดาพยายามเดินออกไปและหลบหน้าคุณชาย คุณชายคว้าแขนดาไว้แล้วพูดว่า"จะไปไหน"

ดารีบโต้ตอบไปว่า"จะไปเก็บจาน..ปล่อย!!"

สาวๆในโรงอาหารต่างซุบซิบกันว่า"แกหรือว่า..เขาจะเป็นแฟนกันจริงๆว่ะเห็นจับไม้จับมือกัน"

"อร๊าย!!ฉันไม่ยอมนะ..ฮื่อๆๆ" สาวๆต่างพากันเสียใจ

ดาเดินออกไปไม่นานคุณชายเย็นชาก็เดินตามไป

คุณชายไมล์คว้ามือคุณชายเย็นชาแล้วพูดว่า"ลูนจะไปไหน..ไม่กินข้าวหรอ"

(คุณชายเย็นชาชื่อลูนนะจ๊ะ)

ลูน"ไม่อะ..บาย"

คุณชายไมล์"อ่าว..ตัวเองเป็นคนเรียกมากินข้าวแท้ๆอะไรของมันว่ะ"เมื่อคุณชายไมล์พูดเสร็จก็เกาหัวด้วยความสงสัย??

คุณชายลูน"นิ..เธอจะไปไหน...นิ.....ได้ยินที่ฉันพูดไหม!!...ยัยอ้วน!!ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะไปบอกผอ.ว่าเธอพูดจาดูมิ่นฉัน" ดาหยุดชะงักหันหน้ามองคุณชายแล้วพูดว่า"ขอโทษแล้วกันที่ฉันพูดจาไม่ดีใส่นาย...แต่ถ้านายมีสมองสักนิดอะนะนายจะรู้ใครกันแน่ที่พูดจาดูมิ่นคนอื่น"

คุณชายลูน"นิเธอ....เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร"

ดา"หึ...ถึงนายจะใหญ่มาจากไหนฉันก็ไม่กลัวนายหรอกไอคนหลงตัวเอง..ชิ" ดาเดินออกมาแบบสวยๆ

คุณชายลูน"หึ..แล้วคอยดูผู้โชคร้ายคนนั่นจะเป็นใคร..เจอฉันแน่ยัยอ้วน"

(ตัดภาพมาทางดา)

ณ ตอนเช้าที่มหาลัย

เพื่อนดา"อะนี่แก"

ดา"อะไรอะ"

"ฉันก็ไม่รู้มีคนฝากมาให้..แกะดูสิ"

ดา"อืมๆ"

ด่ากำลังแกะกล่องปริศนา..(กริ่ง!!เสียงกระดึกคาบแรกดังขึ้น)

เพื่อน"โห..มาดังอะไรตอนนี้ว่ะ..กำลังจะรู้แล้วเชียว"

ดา"เออๆไปเรียนกันเดี๋ยวสาย"

(เดินไปคุยไป)

เพื่อน"แล้วแกจะเปิดอีกไหมอะ"

ดามองหน้าเพื่อนแล้วพูดว่า"หึ..ไปแกะที่หอดีกว่า"

เพื่อน"โห..อะไรว่ะเซ็งเลย"

ดา"เออๆรีบไปเร็วเดี๋ยวสายหรอก"

(พักเที่ยง)

คุณชายลูน"หึๆ...อยากเห็นหน้ายัยนั่นเปิดกล้องจัง55+"

คุณชายไมล์"เป็นอะไรของมึงว่ะ..หัวเราะอยู่คนเดียว..ไปโดนตัวไหนมา??"

คุณชายลูนยิ้มอยู่คนเดียว

คุณชายไนซ์"เออชั่งมันเถอะน่าสน..กินข้าวเร็วๆ"

คุณชายไมล์"เออๆ..มึงรีบหรอว่ะ"

พวกคุณชายกินข้าวกันหมดแล้วระหว่างทางเดินก็ได้เจอกับดาที่พึ่งเครียร์งานเสร็จเดินผ่าน คุณชายลูนหันไปดูดา เพื่อนของคุณชายเลยถามว่า

"อะไรว่ะ..เดี๋ยวนี้มึงเปลี่ยนสเปคแล้วหรอว่ะ555+"

คุณชายลูน"หึ..ฉันเนี่ยนะจะชอบยัยนั่น"

เพื่อนคุณชาย"เออๆกูรู้เเล้วแต่มึงมองตาไม่กระพริบเลยนะ...ปะๆ....ไปกันเดี๋ยวสายไม่ทันเช็คชื่อพอดี" พวกคุณชายเดินเกาะคอกัน(อารมณ์ดี)

ดา"เห้อออ..กว่าจะเสร็จ..เหนื่อยจัง..รีบกินดีกว่าใกล้หมดเวลาล่ะ" ดากินอย่างรวดเร็วแก้มของดาป่องน่ารักมาก ดาเอามือข้างขวาขึ้นมาดูนาฬิกา

"เห้ยย..ใกล้จะเรียนแล้วต้องรีบกินล่ะ"

ดารีบวิ่งเพื่อที่จะไปเรียนเเต่ดันเจอคุณชายลูก เธอแล้วทำหน้าเซ็งใส่(คุณชายลูนดึงแขนดาไว้)

คุณชายลูน"หึ..กล้าทำหน้าใส่ฉันขนาดนั่นเลยหรอ"