รถขนส่งเวทมนต์

คือระบบมวลชนที่แพร่หลายที่สุด

ในโลกเรียกว่า อิบัน แห่งนี้

เจ้ากล่องมหึมายาว 27 เมตร

สามารถบรรจุได้ถึง 30 ตัน และ

วิ่งได้ด้วยเร็วกว่า 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมงด้วยพลังเวทเป็นนวัตกรรมที่เปลี่ยนแปลงระบบ

การขนส่งของโลกนี้อย่างก้าวกระโดด

และตัวชั้น, มินาโตะ ก็ได้โดนไอรถนี้ชนตาย

( อ่ะ ตายแหงซะล่ะเรา)

เมื่อเห็นรถขนส่งเวทมนต์วิ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วอย่างยิ่งยวด, ใจชั้นก็ปลงแล้ว

ตามปกตินี่ไม่ใช่เส้นทางวิ่งของรถขนส่งเวทมนต์

แต่คนควบคุมมันคงตั้งค่าผิด ซึ่งเป็นอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น

ได้ประปราย

แน่นอน มนุษย์ธรรมดาไม่มีทางตอบสนองหลบหลีกไอกล่องเบ้อเริ่มที่พุ่งเข้าใส่ด้วยความเร็ว 300 กิโลเมตร ต่อชั่วโมงได้

ถ้าหาก, เทคโนโลยีด้านเวทมนต์ของโลกนี้ พัฒนาขึ้นกว่านี้เช่นอาจจะไม่ตายก็ได้

แต่ปัจจุบัน เทคโนโลยีด้านเวทมนต์ของโลกนี้

ยังไม่ดีพอที่จะคืนชีพคนปางตายได้

630 ปีก่อน, จักรปัญญาประดิษฐุ์( เดอุส เอ็กซ์ มาคินา

Deus x machina )เกิดคลุ้มคลั่งไล่ฆ่าไปกว่า 2 ล้านกว่าคน, ทำให้นักการเมืองสมัยนั้น หันเหนนโยบายมาพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ เพื่อทดแทนการใช้เวทมนต์

ซึ่งเรียกว่า เทคโนโลยีทางวิทยาศาสตร์

ด้วยเหตุนี้ เทคโนโลยีทางด้านเวทมนต์ของโลก จึงหยุดพัฒนาไปเมื่อ 630 ปีก่อน

และรถขนส่งเวทมนต์ก็คือสิ่งที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ

630 ปีก่อนโน่น

ดังนั้น โลกสมัยนี้จึงไม่มีเวทอะไรที่จะใช้ฟื้นคืนชีพมนุษย์ ซึ่งโดนรถขนส่งเวทมนต์ชนโครมเข้าเต็มๆ

ชั้นได้คิดเช่นนั้นเมื่อรถขนส่งเวทมนต์พุ่งเข้าใส่

อา

ชาติหน้า ขออย่าได้เกิดตายอนาถแบบนี้อีกเลย

คาดหวังเช่นนี้และชั้นก็ได้หมดสติไป

♢♢

"อ้าว? ยังไม่ตาย"

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปแค่ไหน และชั้นก็ได้ลืมตาตื่นขึ้น

นึกว่าตายไปแล้วแต่ยังไม่ตายเหรอ

คิดแล้วก็มองดูรอบๆ ด้วยความสับสน

ที่ๆชั้นอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่โรงพยาบาลแต่เป็นป่า

มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเลยน่าจะโดนพาไปที่โรงพยาบาลนะ

เกิดเหตุขนาดนั้น ตัวชั้นก็น่าจะเละเทะเลยด้วย

แต่ว่าร่างกายกลับไม่บาดเจ็บเลย

"หรือว่า........เกิดใหม่"

เรื่องราวของมนุษย์ที่ตายแล้วไปเกิดใหม่ ณ ต่างโลก

อ่านพบได้ในนิยายบ่อยๆ

ใครมันจะไปคิดว่า จะเกิดขึ้นจริง

คิดในใจ และก็ได้เริ่มออกสำรวจ

เดินสำรวจไปได้สักพัก

รอบข้างก็เจอแต่ป่า ป่า และป่า แต่ว่าภายในป่าชั้นพบกับบางอย่างที่คุ้นเคยตกอยู่

เครื่องมือบันทึกข้อมูลเวท

เป็นเครื่องมือบรรจุข้อมูลไว้ภายในด้วยเวทมนต์

และสามารถสืบค้นและสามารถหาข้อมูลได้ด้วยการออกคำสั่งเสียงหรือการพิมพ์ลงไป

อาจจะเป็นของเก่า แต่ยังไม่พัง

บางที, อาจจะเป็นเบาะแสได้ว่าที่นี่ที่ไหน

"เปิดใช้ได้มั้ย"

พอชั้นพูด, หน้าจอก่อเกิดเสียงปิ๊บและมีแสงสีส้มสว่างขึ้น

แสงสีส้มหมายความว่า มีบางอย่างผิดปกติต่อชิ้นส่วนหลักแต่ยังพอใช้งานได้อยู่

อาจพอมีบางอย่างที่ชำรุดแต่ก็พอดึงข้อมูลออกมาได้

" ที่นี่ที่ไหน "

ที่นี่คือป่ามีเนีย

เครื่องมือบันทึกข้อมูลเวทย์ตอบกลับมาเช่นนี้

เป็นเครื่องมือบันทึกเวทย์รุ่นเก่าเสียงที่ส่งออกมาเลยอาจจะแปลกๆ

และในเมื่อเครื่องมือบัยทึกข้อมูลเวทย์รุ่นเก่า

ภาษาที่พูดออกมาเลยจะดูเก่าๆแข็งๆ

เครื่องมือบันทึกข้อมูลเวทย์ก็หยุดลงตั้งแต่ 630 ปีก่อน นี่นะ

ว่าแต่ ป่ามีเนียรึ, ไม่เห็นจะรู้จักเลย

" ขอแผนที่หน่อย "

"มีบริเวณที่ยังไม่ได้ถูกสำรวจแสดงข้อมูลเฉพาะเท่าที่มีได้หรือไม่"

"อืม"

มีบริเวณที่ยังไม่ได้ถูกสำรวจด้วยเหรอ

ถ้าเป็นโลกเก่า ไม่มีสถานที่แบบนั้นหรอก

จะเหนือฟ้า ใต้ทะเล เป็นพันๆเมตรก็ถูกสำรวจทำแผนที่จนหมดแล้ว

แสดงว่า ที่นี่ไม่ใช่โลกเดิมในชาติก่อน

คิดแล้วก็ลองดูที่แผนที่

เป็นแผนที่ซึ่งแทบจะไม่เป็นแผนที่

มีตำแหน่งของเมืองเขียนไว้ แต่ส่วนที่เหลือ

แทบจะเป็นแดนสนธยา

"ข้อมูลแผนที่นี้เอามาจากที่ไหน"

"อ้างอิงจากแบบที่ซึ่งจัดทำขึ้นโดยกิลด์นักผจญภัย

เพิ่มความน่าเชื่อด้วยการประสานเข้ากับข้อมูลตำแหน่งที่ตั้ง ด้วยการระบุตำแหน่งด้วยเวทมนต์"

อ้อ, คือสรุปแผนที่ทำด้วยมือ

นี่เป็น เครื่องมือบันทึกข้อมูลรุ่นเก่าข้อมูลจึงน้อยนิดยังงี้

"กิลด์นักผจญภัยหรอ"

พึ่งเคยได้ยินเป็นครั้งเเรก

นักผจญภัย พวกคนที่ทำการผจญภัยสินะ

"กิลด์นักผจญภัยเป็นที่รับสมัครคนไปทำงานเป็นนักผจญภัย เพื่อรักษาความเรียบร้อยด้วยการพิชิตมอนหรือโจร"

"รับสมัครรึ"

"การสมัครเข้าสังกัดกิลด์นักผจญภัย จะสามารถทำงานเป็นนักผจญภัยได้, มีค่าสมัคร 10000 จีค ジーク, ซึ่ง 10000 จีค มีมูลค่าเท่ากับค่าแรงโดยทั่วๆไปของผู้ใหญ่ที่ทำงานหนึ่งวัน"

อ้อ, แค่จ่ายเงินก็สมัครได้งั้นรึ ทำงาน 1 วันได้ 1 หมื่น, เป็นค่าเงินที่พอๆกับเงิน『เยน』ของชาติก่อนเลย

1 เยนคือหนึ่งจีค, เข้าใจง่ายชะมัด

"....สรุปคือเป็นสถานที่หางานทำสินะ?"

"ถูกต้อง, หากว่าไม่มีงานประจำทำอยู่ การเป็นนักผจญภัยก็คือทางเลือกที่ดี เนื่องจากว่าใครๆก็เป็นได้

แม้ว่าเนื้อหาของงานจะเป็นงานอันตรายอย่างการสู้กับมอนก็ตาม"

อ้อ

มอน......คือสิ่งมีชีวิตอันตรายที่ทำให้เกิดหายนะทางเวทมนต์มันแข็งแกร่ง ตัวใหญ่ และดุร้ายกว่าสัตว์ทั่วๆไป

โลกชาติก่อนเอง, จักรเวทปัญญาประดิษฐ์เกิดคุ้มคลั่งคุมไม่อยู่ ทำให้เกิดความเสียหายใหญ่หลวงขึ้น

แต่บ้างก็ว่ากันว่า ความเสียหายซักครึ่งนึงของ 2 ล้านชีวิตที่ตายไปในความคุ้มคลั่งคุมไม่อยู่ดังกล่าว มีต้นตอเกิดจากมอนสเตอร์

แต่ในยุคที่ชั้นมีชีวิตอยู่ ก็ไม่มีมอนแล้วล่ะ

พวกเครื่องมือเวทมนต์ขนาดใหญ่ๆ ที่จะทำให้เกิดหายนะทางเวทมนต์ได้ ก็แทบจะไม่มีการใช้งานกัน

ชั้นเลยไม่รู้จักวิธีต่อสู้กับมอนอะไรพวกนั้นหรอก

"สู้กับมอน, ชั้นเองก็ทำได้เหรอ?"

"หากว่าใช้เวทมนต์ต่อสู้ของโลกนี้ ก็สามารถทำได้, ต้องการให้แสดงรูปแบบของเวทมนต์หรือไม่?"

"ช่วยหน่อย"

พอชั้นตอบ, หน้าจอก็เปลี่ยนมาแสดงวงเวทหลายๆแบบ ถึงแม้ว่าจะเคยเห็นวงเวทเหล่านี้เป็นครั้งแรก,

แต่ในการศึกษาภาคบังคับ ก็สอนวิธีการอ่านสมการเวทอยู่แล้ว

วงเวทแบบพื้นๆพวกนี้, ชั้นเองก็สามารถเขียนได้แบยไม่มีปัญหา

"แล้วนี่มันเวทอะไรกัน?"

"เรียงจากบนลงมา, มีเวทปล่อยหอกไฟฟ้าใส่ศัตรู……"

พูดมาถึงตรงนี้ เครื่องก็ส่งเสียงปิ๊บๆแล้วเงียบไปเลย

เหมือนเครื่องจะค้าง

แม้จะแตะๆตีๆแล้ว แต่เครื่ีองก็ไม่ทำงาน

"......พังแล้วรึ"

มันดูเก่าๆด้วย, คงไม่แปลกที่จะพัง

เอาเป็นว่า พอรู้แล้วว่าที่นี่คือต่างโลก

คิดแล้วก็มองหน้าจอ

หน้าจอซึ่งค้างอยู่ตรงเรื่องข้อมูลสมการเวท――หรือก็คือ มีวงเวทโจมตีเขียนไว้อยู่

"ลองหน่อยดีไหม?"

โลกที่ชั้นเคยอยู่ เป็นโลกอันสันติสุข,

จึงเป็นครั้งแรกที่จะได้ใช้เวทต่อสู้ วงเวทสำหรับโจมตีนั้นเป็นข้อมูลที่ปกติคนธรรมดาเข้าถึงไม่ได้ เพราะว่าเป็นข้อมูลอันตราย

คิดแล้วก็ลองเขียนวงเวทตามบนจอดู

แต่.....ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

……เพราะเป็นเวทโจมตี เลยต้องมีการกำหนดเป้าหมายรึเปล่า

คิดแล้ว ชั้นก็เลิือกต้นไม้ใกล้ๆ

ทันใดนั้น――ก็มีสายฟ้าสีน้ำเงินพุ่งออกมาจากวงเวท เข้าใส่เป้าหมายที่เล็งไว้

จุดที่เป็นเป้าหมายของสายฟ้าคราม ถูกเผาไหม้

"โอตโตะ"

อีแบบนี้ กลายเป็นไฟป่าลามทั่วแหงๆ

ชั้นรีบเขียนเวทน้ำเพื่อดับไฟบนต้นไม้

…….ต้นไม้ที่ยังยืนต้นอยู่ มีน้ำเป็นส่วนประกอบเสียมากกว่าครึ่งจึงมากที่จะเผาไหม้ได้

ถ้าเผาด้วยหัวแก๊ส อย่างมากก็ไหม้ได้แค่ปลายผิว

การที่มันลุกไหม้ในเปรี้ยงเดียวยังงี้

.....ดูเหมือนว่าเวทสายฟ้าเมื่อซักครู่จะแรงใช่ย่อย ขณะคิด ก็ได้ยินเสียงร้องมาแต่ไกล

"ใครก็ได้ ช่วยด้วย"

ดูเหมือนจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น แต่สำหรับชั้น จะยังไงก็เอาเหอะ

ได้ยินเสียงกรีดร้อง แสดงว่ามีคนอยู่

ในเมื่อเคริื่องบันทึกข้อมูลเวทเกิดค้างเติ่งไม่โชว์แผนที่, วิธีดีที่สุดสำหรับการออกจากป่านี้ ก็คือถามจากคนเอาสินะ

ถึงแม้จะเป็นการดิ่งตรงเข้าสู่ปัญหาก็เถอะ

....แต่ก็ต้องลองไป คิดแล้ว ชั้นก็ไปหาต้นตอของเสียงร้อง

แล้วก็....พบกับรถม้าที่กำลังวิ่งฉิว และมีหมูป่าตาแดงๆวิ่งไล่ตามมา

มอนล่ะ

"ลองหน่อยสิ"

เมื่อกี้ชั้นเพิ่งเรียนรู้เวทโจมตี จู่ๆจะให้ลองใช้ในการต่อสู้จริงเลย

ก็เสี่ยงอยู่....แต่ก็ต้องลอง

คิดแล้วก็ทำวงเวทแบบเมื่อกี้ขึ้น และเล็งไปที่หมูป่าหอกสายฟ้า

ถูกปล่อยออกไปดังเปรี้ยง

หมูป่าโดนหอกสายฟ้าเข้าไปและล้มลง แล้วหมูป่าก็.....นิ่งไปเลย

"อ่าว, แค่นี้ก็ม่องแล้วเหรอ .....?"

หมูป่าตัวใหญ่กว่ามนุษย์อีก

นึกว่าต้องใช้เวทใส่รัวๆ กว่าจะจัดการลงได้

...... เวทโจมตี ยอดชะมัดเลยแฮะ

ขณะคิดยังงั้น, รถม้าก็หยุดลง

ท่าทางจะรู้สึกตัวแล้ว ว่าหมูป่าเลิกไล่ตาม

"ร รอดไปที! นึกว่าจะจบสิ้นแล้ว! ......ชั้นจีทรี ジートリ เป็นพ่อค้า, ต้องขอแสดงความขอบคุณ!"

ชายที่นั่งบนรถม้า ยื่นหน้าออกมาว่ากล่าวด้วย คนที่ถูกช่วยไว้ เป็นพ่อค้าชาย ชื่อ ジートリ

"ชั้นชื่อมินาโตะ, ทางนี้เองก็เช่นกัน"

ชั้นทักทายตอบจีทรี

จีทรีนั้น ใส่ชุดออกจะดูล้าหลัง

จะว่าไงดี.....

ถ้าเอามาตรฐานโลกก่อนมาเทียบ ชุดแบบนี้คือชุดของพวกคนยุคกลาง

"เช่นกันยังไง? การมาหาชั้น จะได้รับความช่วยเหลืออะไรรึ?"

ได้ยินคำชั้น จีทรีในรถม้า ถึงถามด้วยความสงสัย

ก็นะ, ใครจะไปนึก ว่ามาเกิดใหม่ต่างโลก แถมเคริื่องบันทึกข้อมูลเวทยังพัง จนต้องหลงทางอีก.....

นี่ถ้าไม่ได้เสียงร้องของจีทรี, ป่านนี้ชั้นคงยังเดินหลงอยู่ในป่า คิดแล้ว

ชั้นก็เอาเคริื่องบันทึกข้อมูลเวทย์ให้จีทรีดูด้วย

"พอดีว่าเคริื่องบันทึกข้อมูลเวทนี่มันพัง, เลยไม่รู้ว่าเมืองอยู่ทางไหน"

"....กล่องอะไร พิลึกจัง ข้างในมีแผนที่อยู่หรอ? "

"อ่า......ขอถามว่าถ้าเดินไปตามเส้นทางนี้ จะถึงเมืองรึเปล่า? ชั้นไม่มีน้ำหรืออาหารติดตัวด้วย ขอทางที่สั้นๆที่สั้นจะดีมาก"

ชั้นถามเข้าประเด็น

โดยชี้เส้นทางที่รถม้าจะไปถ้ามีถนนเชื่อมต่อ ก็น่าจะมีเมืองอยู่ที่ไหนซักแห่ง แต่หากว่าต้องเดินไป 3 วันกว่าจะถึงเมือง ชั้นคงแห้งตายกลางถนนก่อน

แต่ว่านะ, พี่แกไม่รู้จักเคริื่องบันทึกข้อมูลเวทแบบนี้ จะทำงานเป็นพ่อค้าได้แน่เร้อ

"แน่นอน ว่าไปตามเส้นทางนี้ จะมีเมืองอยู่, แต่ว่า คิดจะไปเมืองไหนเหรอ?" "เมืองไหนก็ได้แหละไม่รู้จักชื่อเมืองด้วยซ้ำ"

ชั้นไม่รู้จักชื่อเมืองของโลกนี้เลย

แทนที่จะบอกปัดมั่วๆไป, บอกตรงๆว่าไม่รู้ดีกว่า เค้าจะได้บอก

"เมืองไหนก็ได้หมดงั้นรึ.....ชั้นจะไปที่ ไมนีอา หากว่าที่นั่นก็ใช้ได้ จะนำทางไปให้"

"ช่วยได้มากเลย"

ไม่อยากจะเดินหลงในป่าแล้ว

หากว่าจะช่วยนำทาง ต้องขอขอบคุณ

".... แต่ทั้งๆที่แข็งแกร่งยังงี้ กลับไม่รู้จักชื่อเมือง......นี่เก็บตัวฝึกฝนบนภูเขารึไงกัน?"

เก็บตัวฝึกบนภูเขา

เป็นข้ออ้างที่ดีแฮะ

"พูดถูกเผงเลย.....เพราะงั้น ถึงออกจะไม่ค่อยรู้ทันโลก, แต่เวทโจมตีก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้ใช้หรอก เพราะงั้นเมื่อกี้ถึงเพิ่งใช้ได้จริง"

"สู้เป็นครั้งแรกแต่สามารถกำจัด หมูป่าปะทุ (burst boar) バーストボア ลงได้เนี่ยนะ.....ใครจะไปเชื่อ, ได้ยินมาว่าหมูป่าปะทุ เป็นมอนที่ทนทานสูงต่อการโจมตีทางเวทมนต์ด้วย"

"เหรอ?"

"ใช่สิ, หากว่าเป็นปาร์ตี้ซึ่งมีผู้ใช้เวทเป็นหลัก จะเป็นงานยากเลย"

จีทรีบอกยังงั้น แต่แล้วก็หยุดลง

ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่าง