แสงสว่างของข้า
โลกแทบสลาย
เซน
เรามานอนในตรอกนี้อีกแล้วสินะ/มองหนูที่วิ่งผ่านไป
พ่อแม่ของเขาตายโดยอุบัติเหตุทางรถยนต์
จึงถูกนำไปไว้ที่สถานที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่เด็ก
สถานที่ที่เขาเรียกว่าบ้านและครอบครัวที่เขาอาศัยมาตลอด
กลับถูกคนที่เมามายไม่รู้เรื่องจุดไฟเผา
เหล่าพี่น้องแม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แต่ทุกคนดีกับเขาเหลือเกิน
"พี่ๆ พี่เอาหนมผมมั้ย ผมมีเยอะน้าา"
"เซน! ชวนน้องเล่นอะไรเนี่ย"
"แอ้ อะแอ้ๆ"
"ฮ่าๆฮ่า พี่เซนตลกจัง"
คุณลุงคุณป้าที่คอยดูแลเขามาตลอด
"ไม่ต้องร้องไห้นะเซน ป้าจะดูแลหนูเอง"
"เซน! หยิบค้อนกับตะปูมาให้ลุงหน่อย หลังคารั่วอีกแล้ว"
ทุกคนที่เขารักต่างก็ถูกไฟคลอกตาย
โลกทั้งใบของเขาแทบสลาย ดวงตาสั่นระริก
หนุ่มน้อยเม้มปากจนเลือดห้อ มองคนที่เขารักต่างกำลังถูกห่อด้วยผ้าขาว
"ฮึกๆฮือ..ฮือ..ไม่จริงไม่จริงอึก..ฮือฮือฮึก ไม่!!!"
แววตาหนุ่มน้อยที่เคยสดใส แต่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยนํ้าตา ใบหน้าเนียนที่มีแต่รอยยิ้ม บัดนี้กำลังบิดเบี้ยวไปด้วยความเสียใจ
หนุ่มน้อยปล่อยโฮจนแทบจะขาดใจ นํ้าเสียงแหบแห้ง
เสียงร้องไห้ที่ดูหดหู่และเจ็บชํ้า ชวนให้คนที่เห็นเหตุการณ์สงสารและเจ็บปวดในแทนอยู่ไม่น้อย
หนุ่มน้อยค่อยๆพาเรือนร่างของตัวเองมาพักในตรอกแคบๆที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นสาบและสัตว์เล็กสัตว์น้อย
ร่างกายเปื้อนไปด้วยเศษฝุ่นดำๆ ดวงตาบอบช้ำจากการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง หนุ่มน้อยค่อยๆเอนตัวพิงกับพนัง ก่อนดวงตาจะปิด พาหนุ่มน้อยเข้าสู่ห้วงฝัน
เขาไม่เหลืออะไรเลยจริงๆ แม้แต่ตังค์สักแดงเดียว
เซน
แล้วถะ..ถ้าเข้าป่าไปจะเอาของมาขายได้มั้ยนะ
ไรท์เองจ้า
น้องน่าสงสารมั่กๆ
ไรท์เองจ้า
เสียอะไรเยอะมากจริงๆ
ไรท์เองจ้า
เจอกันตอนหน้านะคะ บัยๆ
จับโจรขโมย
ถึงจะมีคนเอาอาหารมาให้ แต่เขาก็ไม่ได้อยากขอใครกินตลอดหรอกนะ
แม้สภาพจิตใจของเขาจะพังมากแค่ไหน แต่ความสดใสของเขาก็ไม่เคยหายไป
เซน
แต่เอ๊ะ ต้นไม้ตรงทางเข้ามันใหญ่กว่านี้ สูงกว่านี้หนิ
เซน
(ทำไมมันเยอะขนาดนั้นล่ะ)
เซน
(มีดอกไม้ด้านหน้าปราสาท?)
(สมมุติว่าในภาพเป็นดอกกุหลาบทั้งหมดนะคะ)
ชาวบ้าน
ว๊ายหนู ดอกไม้สวยจังเลย
ชาวบ้าน
งั้นป้าเอาสัก2ดอกละกันจ้ะ
เซน
นี่เลยครับ/ยิ้ม+ยื่นดอกไม้ให้
เซน
อื้อออ เมื่อย/บิดขี้เกียจ
เซน
ว้าว ได้เยอะเหมือนกันนะเนี่ย
เซน
โชคดีนะเมื่อวานเจอต้นแอปเปิ้ล ไม่งั้นหิวตายแน่เลย
เซน
งั้นซื้ออาหารเสร็จไปนอนหน้าโบสถ์ดีมั้ยนะ
มีนํ้าให้อาบด้วย
เซน
งั้นรีบไปดีกว่า เดี๋ยวคํ่าซะก่อน
หลายวันผ่านไป เซนยังคงเก็บดอกไม้จากหน้าปราสาทไปขายเช่นเดิม
แต่ในวันนี้ ขณะที่เซนกำลังเก็บดอกไม้อยู่ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลัง
เซน
(ผู้ชาย ตัวใหญ่ๆสูงๆ แถมใส่หน้ากากเห็นแค่ปาก!!??)
อีริค
ขะ..ข้าถามว่าเจ้าชื่ออะไร
อีริค
เจ้า....มาขโมยดอกไม้ของข้า
เซน
(ชิบหายชอช้างตัวใหญ่มาก มีเจ้าของด้วย!!!)
ไรท์เองจ้า
เออ ชิบหายยยยยยย
ไรท์เองจ้า
เจ้าของดอกไม้!!!???
ไรท์เองจ้า
น้องไปขโมยเค้ามาเหรอเนี่ยยยย
พาเข้าปราสาท
อีริค
เจ้าคิดว่าดอกไม้เยอะแบบนั้นจะเกิดขึ้นเองรึยังไง
เซน
ขอโทษครับ ผมไม่รู้จริงๆ
อีริค
เจ้าเอาดอกไม้พวกนั้นไปทำอะไร
เซน
แต่มันจำเป็นนี่นา/พึมพำ
อีริค
แล้วเจ้าเข้ามาทำไมในป่าลึกแบบนี้
อีริค
แล้วเจ้าไม่กลัวรึยังไง
เซน
ก็กลัว....นิดนึงครับ/ก้มหน้า
อีริค
เจ้าไม่กลับบ้านเจ้ารึ
เซน
ผม....ไม่มีบ้านแล้วครับ
เซน
(บ้านเหรอ....เขาไม่เหลืออะไรเลยต่างหากล่ะ แม้แต่คนที่เขารัก)
อีริค
งั้นเจ้าเข้ามาพักในปราสาทข้ามั้ย
เซน
ให้คนแปลกหน้าเข้าบ้านจะไม่เป็นอะไรเหรอครับ
/มอง
อีริค
อืม เจ้าเลิกถามแล้วตามข้ามาเถอะ
ในระหว่างกำลังเดินไปในปราสาท
เซน
คุณอาศัยอยู่ในป่าลึกแบบนี้เหรอครับ
เซน
(โห เขาไม่กลัวอะไรเลยเหรอ)
เซน
(โหห กว้างมาก ใหญ่มาก)
เซน
เอ่อ...อะแฮะๆ/เลิ่กลั่ก
อีริค
ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วล่ะ เจ้าตามข้ามา
เซน
(คนคนนี้ ตัวใหญ่จังแฮะ แถมดูหล่อด้วย)
เซน
(ถึงเขาจะสูงแค่168แต่เกือบ170แล้วนะ
คนคนนี้สูงประมาณ180เกือบ190ละมั้ง)
อีริค
เจ้าไม่เป็นไรใช่มั้ย/ลูบหัว
เซน
เฮือก!(อะไรเนี่ย อยู่ๆก็มาลูบหัว ละ..แล้วเราจะหน้าแดงทำไมเล่า!)
เซน
มะ..ไม่เป็นไรครับ/ก้มหน้า
ไรท์เองจ้า
น้องคิดเพลินไปหน่อยเลยไปชนหลังพี่เค้า
ไรท์เองจ้า
ขอสารภาพว่า จริงๆแต่งตอนนี้เสร็จแล้ว
ไรท์เองจ้า
แต่มืออันไม่รักดีไปเผลอกดออก
ไรท์เองจ้า
สรุปแต่งใหม่จร้า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
