สวัสดีครับ ผมชื่อท็อป ผมเรียนอยู่ในกรุงเทพฯ

วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องที่ผมได้เจอ

ในวันหนึ่ง ณ โรงเรียนบ้านบัว ผมที่กำลังอ่านหนังสือ อาจารย์ผึ้งได้บอกว่าจะมีนักเรียนย้ายมาเรียนห้องเดียวกัน จากนั้นนักเรียนที่ย้ายมาใหม่ก็มาเเนะนำตัว เขาชื่อว่าน้ำเหนือย้ายมาจากโรงเรียนในต่างจังหวัด ตอนเเรกๆที่ผมมองหน้าเขาผมคิดว่าเขาเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใสเเละมีความตลก

อาจารย์ผึ้งได้บอกให้น้ำเหนือมานั่งข้างกับผมเพื่อนผู้หญิงต่างพากันอิจฉาเพราะผมได้นั่งกับเด็กใหม่ที่มีความหล่อ เเต่ผมก็ไม่สนอะไรเพราะผมเองก็ไม่ชอบเด็กใหม่ทุกคนที่ย้ายเข้ามาเรียน เมื่อถึงเวลาพักกลางวันทุกคนในห้องต่างพากันอยากนั่งทานข้าวกับน้ำเหนือ ผมเองก็เริ่มที่จะอิจฉาน้ำเหนือ

พอถึงตอนเลิกเรียน ผมก็รู้สึกว่า มีคนตามผมมา

เเต่พอผมหันกลับไปผมก็เห็นน้ำเหนือที่กำลังเดินตามผมอยู่เเต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะว่าบ้านของน้ำเหนืออาจจะพักอยู่เเถวทางกลับบ้านผมก็ได้ พอผมถึงบ้านเเม่ก็ใช้ให้ ผมไปซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ต ระหว่างที่ผมกำลังเดินอยู่ดีๆน้ำเหนือก็เข้ามาทักทายผม ในตอนเเรกผมคิดว่าจะเเกล้งทำเป็นหยิ่งใส่น้ำเหนือเเต่ว่าน้ำเหนือกลับรู้ทันว่าผมจะหยิ่งใส่ในตอนนั้นผมรู้สึกอาย เเต่น้ำเหนือบอกว่าไม่เป็นไรเพราะเขาเจอคนที่หยิ่งใส่มาเยอะเเล้ว

ในตอนนั้นผมอยากจะขอโทษ เเต่น้ำเหนือก็บอกไม่เป็นไร ผมคิดว่าน้ำเหนืออาจจะไม่ใช่คนที่ผมเกลียดเเล้ว จากนั้นผมกับน้ำเหนือก็ได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน อยู่ๆวันหนึ่งผมได้ดูข่าวในโทรทัศน์ว่ามีเหตุฆาตกรรมปริศนาที่ใต้สะพานใกล้กับหมู่บ้านของผม พ่อเเละเเม่ของผมได้เตือนให้ระมัดระวังตัวให้มาก

เพราะการฆาตกรรมในครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกเเต่เป็นครั้งที่10 เมื่อผมไปโรงเรียนผมก็รู้สึกว่าน้ำเหนือมีบางอย่างที่เเปลกไป เพราะปกติแล้วน้ำเหนือจะมีคนมารุมล้อม เเต่ที่เเปลกมากที่สุดคือน้ำเหนือมองผมด้วยสายตาว่าอยากจะฆ่าผม

เเต่ที่เเปลกไปที่สุดคือน้ำเหนือมองผมด้วยสายตาที่อยากจะฆ่าผม: ณ โรงเรียนบ้านบัวทุกคนต่างก็หวาดกลัวเรื่องที่มีเหตุฆาตกรรม ระหว่างที่กำลังเรียนหนังสืออยู่น้ำเหนือก็ถามผมว่า ท็อปนายกลัวไหม? ด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา ในตอนนั้นผมรู้สึกว่าที่ที่ผมอยู่ในตอนนี้มันไม่ปลอดภัยเเล้ว หลังเลิกเรียน ผ.อโรงเรียนได้เเจ้งว่าให้หลีกเลี่ยงการเดินกลับบ้านคนเดียว ผมได้ชวนน้ำเหนือให้พาเดินกลับบ้าน น้ำเหนือเองก็ไม่ได้ปฎิเสธ เเต่เขากับยิ้มด้วยความดีใจ ระหว่างกลับบ้านก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาขโมยกระเป๋าตังค์ของผม ผมจึงวิ่งไล่ตามไป เเต่น้ำเหนือก็จับมือผมไว้เเละบอกว่าไม่ต้องตามไปเดี๋ยวกระเป๋าตังค์จะกลับมาเอง ผมก็เลยพูดไปว่าจะเป็นไปได้ยังไงกระเป๋าตังค์วิ่งกลับมาเองได้ น้ำเหนือได้ชวนให้ผมมาพนันว่ากระเป๋าตังค์จะกลับมารึป่าว น้ำเหนือจึงพนันกับผมโดยพนันว่าใครเเพ้ต้องไปที่ใต้สะพานที่มีเหตุฆาตกรรมในตอนเที่ยงคืนเเละต้องมาคนเดียว พอผมกลับบ้านเเม่ก็บอกผมว่ากลับมากับใคร? ผมจึงตอบไปว่าน้ำเหนือ เเม่จึงบอกโอเค ในขณะที่ผมกำลังจะนอนก็มีคนมากดกริ่งหน้าบ้าน ผมจึงมองที่นาฬิกาตอนนี้ได้เวลาเที่ยงคืน ผมสงสัยว่าจะมีใครมากดกริ่งหน้าบ้าน ผมจึงไปถามเเม่ เเม่บอกว่าอาจจะเป็นพ่อก็ได้ เพราะพ่อบอกว่าพ่อจะกลับบ้านประมาณเที่ยงคืนผมเลยไปเปิดประตู ก็พบว่าเป็นกระเป๋าตังค์ของผมมีเปื้อนเลือด เเต่ผมกลับไม่พบใครที่มากดกริ่งหน้าบ้านผมเลย เเม่จึงถามว่าใครมากดกริ่งผมเลยตอบไปว่า กริ่งมันอาจเสียก็ได้ ทั้งที่ในใจผมกลับคิดว่ามันเป็นไปได้หรอที่กระเป๋าตังค์ที่ถูกขโมยไปจะกลับมาหาเจ้าของหรือว่าจะมีคนเอามาให้เเต่เเค่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร พอผมไปโรงเรียนผ.อได้บอกว่ามีการฆาตกรรมบนถนน พบศพของนายสน

ซึ่งมีรอยมีดเเทงร้อยครั้ง ประวัติของนายสนคือนายสนเคยไปขโมยเงินจากธนาคารมาก่อนเเต่ก็ถูกจับเข้าคุกเเละถูกปล่อยตัวเเต่เเล้วนายสนก็ได้ตายโดยใครบางคนที่ฆ่าเขา น้ำเหนือได้มาบอกผมว่ากระเป๋าตังค์กลับมารึยัง ผมจึงตอบไปว่ากลับมาเเล้ว น้ำเหนือเลยพูดว่าท็อปนายอย่าลืมทำตามที่บอกละ

ท็อปนายอย่าลืมทำตามที่บอกล่ะ: หลังจากเข้าเเถวเสร็จผมคิดว่าถ้าผมต้องไปใต้สะพานที่มีเหตุฆาตกรรมจริงๆ ผมจะถูกฆ่าไหม? พอเลิกเรียนผมได้ไปซื้อ มีดพกพาเผื่อว่าจะได้ใช้สู้ถ้าหากมีคนจะมาฆ่าผม เมื่อถึงบ้านผมได้เห็นโน็ตที่เเม่เขียนไว้ว่า

เเม่จะไม่อยู่5วันเเม่ฝากเอาเงินไว้กับป้าข้างบ้านไปเอากับป้านะลูกเป็นเด็กดีนะเเละอย่าออกไปไหนล่ะ ผมคิดว่าที่สุดผมก็จะได้อยู่บ้านคนเดียวอีกอย่างนอนไหนก็ได้ คืนนี้ผมคิดว่าจะดูซีรีย์เกาหลี

เเต่น้ำเหนือก็โทรมาเเล้วบอกว่า นายจะมาไหม?

ผมได้ยินเสียงของคนที่ขอความช่วยเหลือ เเต่น้ำเหนือก็บอกว่าเขากำลังดูหนังอยู่ไม่ต้องคิดมาก

อย่าลืมมาล่ะ สัญญาต้องเป็นสัญญา ผมจึงตอบมาเดี๋ยวเจอกันดีเที่ยงคืน ตอนนี้เวลา23:50ผมเลยไปสวดมนต์ที่ห้องเเละขอให้ผมปลอดภัย เมื่อถึงเวลาที่ต้องไป น้ำเหนือโทรมาอีกครั้งเเล้วบอกว่าตอนนี้ผมอยู่ไหนด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่าเขาได้สิ่งที่ต้องการ ผมจึงตอบไปว่าใกล้ถึงเเล้วรออีกหน่อย

ระหว่างที่ผมกำลังจะไปใต้สะพานผมเห็นรอยเลือดที่ลากเป็นทางยาวลงไป ผมไม่รีรอที่จะโทรเเจ้งตำรวจ เเต่น้ำเหนือก็บอกว่ามันเป็นเลือดปลอม ผมตกใจเเละดีใจในเวลาเดียวกันที่น้ำเหนือไม่เป็นไร

น้ำเหนือบอกว่านายทำตามสัญญาเเล้ว พรุ่งนี้ว่างรึป่าว มาที่บ้านของฉันได้ไหม? ผมจึงตอบไปว่าได้

เเละขอที่อยู่ของน้ำเหนือ พอเช้าผมไปวิ่งออกกำลังกายผมได้เห็นรถตำรวจเเละรถกู้ภัยมาจอดที่ใต้สะพาน ผมจึงถามไปว่าเกิดอะไรขึ้นหรือครับ พี่กู้ภัยบอกว่ามีคนถูกฆาตกรรมโดยใช้ถุงดำห่อศพ

ไว้เเละบนศพมีรอยมีดที่เเทง10ครั้ง พี่กู้ภัยบอกว่าระวังด้วยนะอย่าไปไหนมาไหนคนเดียว ผมจึงบอกว่าครับ เมื่อบ้านผมจึงรีบโทรหาน้ำเหนือว่าที่ใต้มีศพ เเต่น้ำเหนือกลับพูดมาว่าเขาก็เห็นเลือดอยู่ตรงนั้นจึงคิดว่าเป็นเลือดปลอมเลยไม่ได้คิดอะไร ผมจึงตอบไปว่าดีเเล้วล่ะที่นายไม่เป็นไร น้ำเหนือพูดว่านายจะมาบ้านฉันไหม ผมเลยบอกรอเเป๊ปเดียว

เมื่อถึงบ้านของน้ำเหนือน้ำเหนือก็ออกมาต้อนรับเป็นอย่างดี ผมเลยถามว่าพ่อกับเเม่ของนายอยู่ไหนเขาเลยตอบไปว่าเเม่เขาตายเเล้วส่วนพ่อก็อยู่ต่างประเทศ น้ำเหนือได้ชวนผมทำอาหารกินเเละน้ำเหนือก็พูดว่านายจะนอนพักที่นี่ไหม?