ประธานสุดหบ่อกับยัยตัวแสบจอมซ่า

ประธานบริษัทกับยัยตัวแสบจอมซ่ส

พ่อตบนางเอก ปั๊ว!

ซีเลี่ยง ป่าว (พ่อของนางเอก)

ไอ้ลูกไม่รักดี ดึกดื่นป่านนี้เพิ่งจะกลับมา หาแต่เรื่องให้พ่อแม่ไปวันๆ เคยคิดบ้างมั้ยว่าพ่อกับแม่ต้องเหนื่อยขนาดไหน กว่าจะเลี้ยงแกให้โตมาป่านนี้ได้ ฮะ!

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

แล้วใครบอกให้พ่อเลี้ยงหนูมาล่ะค่ะ

ซีเลี่ยง ป่าว (พ่อของนางเอก)

นี่ !ไอ้ลูกคนนี้

เปิ่งเซียง (แม่ของนางเอก)

คุณคะ อย่าทำลูกเลยค่ะ แกคงเหนื่อยในการสอบนะค่ะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

แม่ไม่ต้องมายุ่งค่ะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

หนูขอถามหน่อยนะคะพ่อ แล้วหนูทำอะไรผิดคะ หนูแค่กลับบ้านดึกแล้วเพื่อนก็เลยมาส่งเองหนิคะ

ซีเลี่ยง ป่าว (พ่อของนางเอก)

แต่มันเป็นผู้ชายนะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

พ่อคะ หนูโตพอที่จะรู้ว่าเพื่อนคนไหนคบได้ เพื่อนคนไหนคบไม่ได้แล้วนะคะ แล้วพ่อก็เลิกบงการชีวิตของหนูซักที มันน่ารำคาญ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ได้ยินมั้ยคะ ว่ามันน่ารำคาญ

มู่เมี่ยววิ่งขึ้นบรรได แล้วปิดประตูห้องอย่างแรง

5 ปี ผ่านไป มู่เมี่ยวเรียนจบ แล้วกำลังจะหางานทำ

ทันใดนั้นก็มีกระดาษลอยมาหามู่เมี่ยว มู่เมี่ยวหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู ปรากฏว่า

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

เฮ้ย! นี่มันใบสมัครงานนี่นา ทำมันวันนี้มันโชคดีจังเลย

มู่เมี่ยวกลับบ้านด้วยความดีอกดีใจ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

พ่อแม่คะ หนูกำลังจะมีงานทำแล้วนะคะ

เปิ่งเซียง (แม่ของนางเอก)

จริงหรอลูก

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

จริงสิคะแม่

เปิ่งเซียง (แม่ของนางเอก)

แม่ดีใจด้วยนะลูก

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ขอบคุณค่ะคุณแม่

เช้าวันต่อมา

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

เฮ้ย ในที่สุดฉันก็ได้เป็นพนักงานที่นี่ ดีใจที่สุดเลยอ่ะ ไปทำงานดีกว่า

ทันใดนั้น ประธานบริษัทสุดหล่อก็ได้เดินเข้ามา

โปรดติดตามตอนต่อไป

ประธานสุดหล่อกับยัยตัวแสบจอมซ่

พนักงานในบริษัทพระเอก

1:เฮ้ย นั่นๆๆๆๆ ใช่ประธานบริษัทเรารึเปล่า

พนักงานในบริษัทพระเอก

2:ไม่แน่ใจเหมือนกันน่ะ แต่ที่รู้ๆอ่ะ

พนักงานในบริษัทพระเอก

คือหล่อม๊ากกกกก

พระเอกก็ได้มาประกาศให้พนักงานทุกคนทราบว่า

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

สวัสดีครับทุกคน

พนักงานในบริษัทพระเอก

สวัสดีค่ะ (พร้อมเพรียงกัน)

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ผมชื่อว่า ซางจื่อนะครับ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

เป็นประธานของบริษัทนี้

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

พวกคุณทุกคนต้องตั้งใจทำงานกันให้มากๆนะครับ

พนักงานในบริษัทพระเอก

ค่ะ ท่านประธาน (พร้อมเพรียงกัน)

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ดีมากครับ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

เอ่อ ก่อนที่พวกคุณทุกคนจะไปทำงานช่วย

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

แนะนำตัวให้ผมรู้จักหน่อยได้มั้ยครับ

พนักงานในบริษัทพระเอก

ได้ ค่ะ/ครับ (พร้อมเพรียงกัน)

ทุกคนแนะนำตัวเสร็จหมดแล้ว เหลือ มู่เมี่ยว เป็นคนสุดท้าย

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ น.ส.มู่เมี่ยว ปาว อายุ 25 ปี เพิ่งเรียนจบจากคณะ นิเทศศาสตร์ค่ะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

วันนี้ฉันพร้อมที่จะทำงานแล้วค่ะ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ดีมากเลยครับ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ขอบคุณค่ะ (เขิล)

ตัดไปตอนเที่ยงเลยละกัน

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

เอ้า คุณมู่เมี่ยวไม่ไปกินข้าวหรอครับ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

พอดีว่างานยังไม่เสร็จน่ะค่ะ ก็เลยอยากจะทำต่อให้เสร็จ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมว่าคุณควรไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับมาทำก็ได้ครับ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

เดี๋ยวคุณจะปวดท้องเอานะครับ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ก็ได้ค่ะ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

งั้น วันนี้คุณไปกินข้าวกับผมได้มั้ยครับ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

อ่อ ได้สิคะ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

งั้น เชิญครับ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ขอบคุณ

หลังจากกินข้าวกันเสร็จ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

อาหารที่นี่อร่อยดีนะคะ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ใช่ครับ ร้านนี้เป็นร้านโปรดของผมเลยนะครับ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

หรอคะ ดีจัง

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ว่าแต่ คุณมีร้านโปรดมั้ยครับ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

มีสิคะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ชื่อร้าน Hho yunk friend ค่ะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ี้ร้านนี้เป็นร้านที่ฉันไปกินบ่อยที่สุดเลยค่ะ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ร้านนี้ดังเหมือนกันนะครับผมก็เคยกินเหมือนกันครับ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

อร่อยมากจริงๆ

แล้วพวกเขาก็คุยกันอย่างสนุกสนาน

โปรดติดตามตอนต่อไป

ตอนที่3

ณ เวลาทำงานหลังเที่ยง

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

เฮ้ย

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ในที่สุดก็เสร็จซักที

พนักงานในบริษัทพระเอก

เอ้า ทำเสร็จแล้วหรอ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ใช่ค่ะ

พนักงานในบริษัทพระเอก

เสร็จเร็วจังเลย

พนักงานในบริษัทพระเอก

เธอเนี่ยขยันดีนะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ขอบคุณค่ะ

แล้วเพื่อนของพระเอกก็เดินมา

ตึก ตึก ตึก

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

สวัสดีนะคะทุก ฉันชื่อ ชวาลี่ หวัน

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

ฉันเป็นเพื่อนของ ซางจื่อค่ะ

พนักงานในบริษัทพระเอก

ค่ะ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

ว่าแต่ ซางจื่อ อยู่มั้ยคะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ไม่อยูค่ะ น่าจะออกไปทำธุระข้างนอกน่ะค่ะ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

ว่าแต่เขาออกไปนานรึยัง

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ไปได้สักพักนึงแล้วล่ะค่ะ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

ขอบคุณมากนะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

ด้วยความเต็มใจค่ะ

มู่เมี่ยว ปาว (นางเอก)

(จะมาทำไมคนทำงานก็มาแวะ โอ้ย เว่อ)

30 นาทีผ่านไป

พนักงานในบริษัทพระเอก

นี่

พนักงานในบริษัทพระเอก

(เสียงกระซิบ:จิตใจเขาเนี่ยคิดจะนั่งรอยันมืดเลยหรือยังไงเนี่ย)

พนักงานในบริษัทพระเอก

(นั่นน่ะสิแก)

พนักงานในบริษัทพระเอก

แล้วพระเอกก็กลับมาจากการทำธุระข้างนอก

ตึก ตึก ตึก

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

เอ้า ชวาลี่ มาทำไมหรอ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

พอดีว่าเรามีเรื่องจะคุยกับเธอน่ะ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

อ่อ โคร

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

งั้น ไปคุยในห้องทำงานสิ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

โอเคร

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

เธอมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

คือว่า...

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

อะไร มีอะไรรึเปล่า

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

คือว่า...

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

มีอะไรก็บอกมาเถอะหน่า

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

คือว่า พ่อของเธอเกิดอุบัติเหตุ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ฮะ!

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

แล้วท่านเป็นอะไรมากมั่ย

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

ท่านไม่เป็นอะไรมากหรอก

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

แต่ว่าคนที่ช่วยท่านน่ะสิ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

บาดเจ็บสาหัสมากเลย ตอนนี้ยังอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

ว่าแต่คนที่ช่วยท่านเป็นใครรู้จักกันรึเปล่า

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

แต่ว่าเขาเป็นผู้หญิงนะ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

งั้นพรุ่งนี้เธอพาฉันไปเยี่ยมผู้หญิงคนนั้นหน่อยนะ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

ได้สิ

เช้าวันเสาร์ (วันหยุด)

ชวาลี่มารับซางจื่อ ไปหาผู้หญิงที่ช่วยพ่อเขาเอาไว้

ณ โรงพยาบาล

ห้องคนใข้พิเศษ

ซางจื่อ ฉ่าว (พระเอก)

เขาอยู่ห้องนี้หรอ

ชวาลี่ หวัน (เพื่อนของพระเอก)

ใช่ อยู่ห้องนี้แหละ

โปรดติดตามตอนต่อไป

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!