ไวรัสซอมบี้ | kookv
แนะนำตัวละคร
เรื่อง ไวรัสซอมบี้ | kookv
ภาคิน วัชรกุล หรือ ผู้กองภาคิน
ผู้กองหนุ่มสุดหล่อ หัวหน้าทีมทหารกองพิเศษ หล่อ เข้ม มีความสามารถด้านการต่อสู้ยิงปืนแม่นเหมือนจับวาง แฟนคุณหมอน่านฟ้า
ม่านฟ้า คุณากรณ์ หรือ คุณหมอม่านฟ้า
คุณหมอสุดหล่อ ใจดี น่ารัก ตัวเล็กเป็นคนร่าเริงสดใส แฟนผู้กองภาคิน
ภูผา อัครดี หรือ ผู้หมวดภูผา
ผู้หมวดภูผาเพื่อนของภาคินและเป็นลูกทีมของภาคิน หล่อ เท่ เก่งด้านการต่อสู้ประชิดตัว
น้ำมนต์ ปรียา หรือ คุณครูน้ำมนต์
คุณครูหนุ่มสุดหล่อเพื่อนสนิทของภูผา (สนิทมากมีความห่วงใยซึ่งกันและกันมาก) และเป็นรุ่นพี่ที่สนิทของมานฟ้า
พายุ ภัคพล หรือ ผู้หมวดพายุ
ผู้หมวดพายุ เป็นเพื่อนร่วมทีมกับภาคิน นิสัย ขี้เล่น มีความสามารถด้านการใช้มีด
คุณหมอชาพายุเรียกไอ้ตี๋ เป็นคู่กัดกับพายุ แต่ก็มีความห่วงใยกัน (พ่อแม่ของสองคนสนิทกัน) ชาเป็นลูกนายพลเป็นเพื่อนน้ำมนต์และเป็นรุ่นพี่ของม่านฟ้า
ธันวาเป็นลูกพี่ลูกน้องของม่านฟ้า แต่ม่านฟ้ารักเหมือนน้องแท้ๆ
1
“เกิดความวุ่นวายขึ้นในเขตต่างจังหวัดที่อยู่ใกล้เคียงกับเมืองหลวงของรัฐบาล ขอให้ทุกท่านอยู่ในความสงบ และกักตัวอยู่แต่ภายในบ้าน ถ้ามีความเคลื่อนไหวอย่างอื่นทางหน่วยงานจะแจ้งให้ทราบเป็นระยะ
พยาบาล
มันเกิดอะไรขึ้นหรอคะ หมอม่านฟ้า
พยาบาลสาวถามคนตรงหน้าที่นั่งดูข่าวด้วยกัน
ม่านฟ้า
ม่านเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
ม่านฟ้า
ต้องรอฟังข่าวจากหน่วยงานรัฐอีกที
ว่าเสร็จม่านฟ้าก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดกับพยาบาลสาว
ม่านฟ้า
งั้นม่านขอตัวก่อนนะครับ
ม่านฟ้า
พอดีว่าต้องรีบไปรับน้องชาย
ม่านฟ้า
“ว่าไงครับ พี่มนต์”
ม่านฟ้า
“ม่านกำลังจะไปรับธันครับ”
น้ำมนต์
“อืม ตอนนี้ธันอยู่กับพี่”
น้ำมนต์
“สถานการณ์ตอนนี้ไม่น่าไว้วางใจ”
น้ำมนต์
“เขาให้ทั้งคุณครูและนักเรียนรีบกลับบ้านก่อน”
ม่านฟ้า
“โอเคครับ ม่านจะรีบไป”
ม่านฟ้า
“แต่ว่าทำไมพวกเขาเดินแบบนั้น”
ม่านฟ้า
“มันไม่น่าปลอดภัย...เดี๋ยวม่านรีบไปหา”
ม่านฟ้า
“เอาเป็นว่าพี่ระวังคนที่เดินลากขา”
ม่านฟ้า
“และมีเลือดตามตัวก็พอครับ”
น้ำมนต์
“โอเคม่าน พี่จะรอ”
ว่าจบม่านก็รีบขับรถฝ่าฝูงชนเพื่อมาหาน้ำมนต์กับธันวาที่โรงเรียนทันที
น้ำมนต์
ข้างนอกเกิดอะไรขึ้นม่าน
ม่านฟ้า
ม่านคิดว่ามันน่าจะมีแต่ในหนัง
ม่านฟ้า
ซอมบี้ที่วิ่งมากัดคอคน
ม่านฟ้า
แต่นี่ม่านเห็นมันมากับตา
ม่านฟ้า
ว่ามันเกิดขึ้นจริง
ม่านยังไม่ทันตอบเสียงประกาศจากรัฐก็ดังขึ้น
ตอนนี้ทางรัฐบาลขอเพิ่มความรุนแรงขึ้นในระดับสาม ขอให้ทุกคนรีบกลับเข้าบ้าน และกักตุนอาหารเพื่อความปลอดภัย
น้ำมนต์
มันเกิดอะไรขึ้นพี่งงไปหมดแล้ว
ม่านฟ้า
เดี๋ยวม่านเล่าให้ฟัง
ม่านฟ้า
หรือไม่พี่ออกไปเห็นเหตุการณ์ข้างนอกพี่จะเข้าใจเองครับ
ว่าจบน้ำมนต์ ม่าน และธันวาก็รีบขึ้นรถทันที
ชา
“มนต์รีบมาที่บ้านชาด่วน”
ชา
“ตอนนี้เหตุการณ์ข้างนอกไม่น่าไว้วางใจ”
ชา
“พ่อชาโทรมาบอกให้อยู่แต่ในบ้าน”
ชา
“กำลังจัดการกับไวรัสพวกนี้อยู่”
น้ำมนต์
“งั้นก็แปลว่าหน่วยงานของพี่ภาคินก็ต้องไปจัดการใช่มั้ย”
ชา
“มนต์รีบมาที่บ้านชาเลยนะ”
ชา
“บ้านชาแข็งแรงให้พวกปีศาจเดินได้คงเข้ามาได้ยาก”
น้ำมนต์
“โอเค เดี๋ยวมนต์รีบไป”
เมื่อวางสายจากชา น้ำมนต์ก็หันมาบอกม่านฟ้าให้รีบออกจากเขตโรงเรียนทันที
น้ำมนต์
ม่านเราต้องรีบไปบ้านของชา
ม่านฟ้า
หน่วยของพี่คินจะไปจัดการใช่มั้ยครับ
น้ำมนต์
แต่ตอนนี้เราต้องรีบแล้ว...
สายตาของน้ำมนต์ไปสะดุดกับศพที่เดินได้
ม่านฟ้า
นี่แหละตัวที่ม่านบอกพี่ไป
ม่านฟ้าหันมาบอกธันวาเท้าก็เหยียบคันเร่งรถตรงไปที่บ้านของชา
_______________________________
ทางด้านของภาคิน และทีมพิเศษ ได้รับมอบหมายให้มากำจัดผู้ติดเชื้อ ที่กลายเป็นศพเดินได้ ถึงแม้ในใจจะเป็นห่วงแฟนร่างบางของตนก็ตาม
ภูผา
สถานการณ์มันหนักขนาดนี้เลยหรอ
เสียงของภูผาเอ่ยถามหัวหน้าทีมอย่างภาคิน
ภาคิน
ไวรัสกำลังแพร่ไปทุกพื้นที่
ภาคิน
หน่วยงานรัฐประกาศว่ามันเป็นวิกฤตแล้ว
ภาคินเอ่ยเสียงเรียบนิ่งในตาเป็นกังวล
พายุ
ป่านนี้ไอ้ตี๋จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
ภูผา
กูโทรไปที่โรงเรียนของน้ำมนต์
ภูผา
เขาบอกว่าน้ำมนต์ออกมาแล้ว...
ภูผา
แต่พอกูโทรไปอีกที่ไม่มีใครรับสาย
ภูผา
กูคิดว่ามันคงลามไปถึงโรงเรียนของน้ำมนต์แล้วล่ะ
ภาคิน
โทรไปที่โรงพยาบาลก็ไม่มีใครรับ
ภาคิน
กูคิดว่าเชื้อมันคงไปถึงแล้วเหมือนกัน
ในตาของภาคินเป็นกังวลมากเพราะไม่รู้ว่าม่านฟ้าเป็นยังไงบ้าง
เสียงของซอมบี้ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของพวกเขาประมาณ 4-5 ตัว ตัวที่โผล่เข้ามาใส่พวกเขา ภาคินใช้ปืนยิงเจาะหัวตัวที่วิ่งเข้าใส่มิกลูกน้องของเขา ทั้งภูผาทั้งพายุก็ช่วยกันยิงเจาะหัวซอมบี้ที่เหลือ แต่มันไม่จบแค่ 4-5 ตัวน่ะสิ ไม่รู้ว่ามันมาจากไหนกันมากมาย
เสียงของมันดังขึ้น ทีมของภาคินมีกัน 10 คน ประกอบไปด้วย ภูผา พายุ เพื่อนเขาและลูกทีมที่เหลือคือ มิก ติน หมอก กาย เมฆ โดนัท แล้วก็ลม
ภาคิน
พวกเราอยู่ที่นี่นานไม่ได้รีบจัดการพวกมันที่เหลือให้หมด//ตะโกน
พายุ
ภาคินกูว่าเราใช้ปืนอย่างเดียวคงไม่ดีแน่//ตะโกน
พายุ
เพราะกระสุนของเราอาจไม่พอ//ตะโกน
ภาคิน
งั้นเปลี่ยนมาใช้มีดแทน//ตะโกน
ภาคิน
มึงถนัดไม่ใช่หรอ//ตะโกน
พายุ
โอเค ทุกคนเปลี่ยนจากใช้ปืนมาใช้มีดแทน//ตะโกน
เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนก็เปลี่ยนจากใช้ปืนเป็นใช้มีด
ภูผาใช้มีดปักลงไปที่หัวของซอมบี้ตัวที่พุ่งมาทางเขาพอดี
ภาคิน
รีบออกจากที่นี่ เร็ว!//ตะโกน
พวกเขารีบวิ่งขึ้นไปหลบบนตึกร้างอย่างเหนื่อยหอบ
เสียงรถของม่านฟ้าดังขึ้นที่หน้าบ้านของชา
ทหารสองคนค่อยๆเปิดประตูรั้วพรางมองดูรอบๆก่อนจะเปิดประตูให้ม่านฟ้า
ม่านฟ้า
โทรศัพท์ที่บ้านพี่ใช้ได้ไหมครับ
ม่านฟ้า
งั้นเดี๋ยวม่านโทรหาพี่คิน
ม่านฟ้า
พวกเขาน่าจะอยู่ด้วยกัน
ว่าแล้วร่างบางก็กดโทรหาภาคินทันทีโดยมีน้ำมนต์กับชายืนลุ้นอยู่ข้างๆ
2
ทางด้านภาคิน ที่นั่งอยู่บนอาคารร้างแห่งหนึ่งในเมือง
ภูผา
มึงว่าพวกนั้นจะปลอดภัยมั้ย
เป็นภูผาที่เอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ ภาคินและพายุหันไปมองหน้าคนถาม พวกเขาสองคนก็เป็นห่วงเพื่อนไม่ต่างกัน
ภาคิน
แต่พวกนั้นก็พอต่อสู้ได้
ภาคินเอ่ยบอกเพื่อน แม้ในใจจะหวั่นๆอยู่เหมือนกัน แต่เขามั่นใจว่าม่านฟ้าต้องรอด
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่สีหน้าพวกเขาดูกังวลมากจนลูกทีมพากันสงสัย
ลม
ผู้กองกับหมวดเป็นอะไรครับ
เมฆ
ผู้กองเป็นห่วงคุณหมอม่านฟ้าหรอครับ
เมฆเอ่ยถามเพราะเห็นภาคินถือมือถือโทรตั้งแต่ออกจากค่ายแล้ว
เป็นพายุที่ตอบเพราะเพื่อนทั้งสองยังหน้าเครียดอยู่
เสียงมือถือในกระเป๋ากางเกงของภาคินดังขึ้น ทุกสายตามองมายังภาคินเป็นตาเดียวกัน ชายหนุ่มล้วงเอามือถือออกมาดูเป็นเบอร์บ้านภาคินจึงกดรับสาย
ม่านฟ้า
“ครับ ม่านเอง...พี่คินไม่เป็นอะไรใช่มั้ย...ฮึก”
ภาคิน
“ตอนนี้ม่านอยู่ไหนปลอดภัยมั้ย”
หัวใจของเขากระตุกเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของร่างบาง
ม่านฟ้า
“ม่านปลอดภัยดีพี่มนต์พี่ชาก็ปลอดภัยครับ”
ม่านฟ้า
“บอกพี่ภูผากับพี่พายุด้วย”
ม่านฟ้า
“สองคนนั้นเขาปลอดภัยมั้ยครับ”
ร่างบางรีบเอ่ยถามหาสองหนุ่มเพราะแรงสะกิดแขนของรุ่นพี่สองคนข้างๆ
ม่านฟ้าเปิดเสียงให้รุ่นพี่ทั้งสองคนฟังด้วยถึงกับยิ้มออกมาอย่างโล่งอก
ม่านฟ้า
“ตอนนี้พวกเราอยู่บ้านพี่ชาครับ”
ม่านฟ้า
“ข้างนอกมีพวกศพเดินได้เต็มไปหมดเลย”
เสียงปืนหน้าบ้านของชาดังขึ้นอีกครั้ง
ม่านฟ้า
“เสียงปืนหน้าบ้านของพี่ชา...”
ม่านฟ้า
“คงเป็นพี่ทหารกับบอดี้การ์ด”
ม่านฟ้า
“ที่พ่อของพี่ชาให้ดูแลพวกเรา”
ม่านฟ้า
“เพราะตอนนี้ซอมบี้เต็มไปหมดเลยครับ”
ม่านเอ่ยบอกเพราะก็ไม่มั่นใจว่าพวกเขาจะต้านพวกซอมบี้ได้นานแค่ไหน
ชา
“พวกพี่ติดต่อท่านได้ไหมครับ”
ชาเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เพราะติดต่อพ่อของตัวเองไม่ได้ ตั้งแต่ท่านโทรมาบอกให้อยู่แต่ในบ้านแล้ว
ภาคินยื่นมือถือให้พายุ เพราะท่านนายพลเป็นเพื่อนกับพ่อของพายุ ชายหนุ่มยื่นมือมารับโทรศัพท์
พายุ
“ตอนนี้พวกเราติดต่อใครไม่ได้เลย”
พายุ
“และตอนนี้มันก็กลายเป็นวิกฤตไปแล้ว...”
พายุ
“คาดว่าน่าจะไม่มีคนรอด”
สิ้นเสียงของพายุ ชาก็ถึงกับยืนอึ้ง
ภาคิน
“เอาเป็นว่าพวกเราจะไปหาพวกคุณนะม่าน”
ภาคิน
“อย่าไปไหนเข้าใจมั้ย”
ม่านฟ้า
“พวกพี่ก็ระวังตัวนะ...”
นานๆทีคุณหมอสุดหล่ออย่างม่านฟ้า จะบอกรักผู้กองภาคิน พวกเขาทั้งสองคนเป็นคนปากแข็งพอกัน
ภาคิน
“อย่าเป็นอะไรก่อนที่พี่จะไปถึงล่ะ”
ม่านฟ้า
“พี่ก็เหมือนกันดูแลตัวเองดีๆนะครับ”
ว่าจบม่านก็รีบกดวางสายเพราะความเขิน
ส่วนฝั่งภาคินมีหรือเพื่อนจะไม่แซว
พายุ
แหมๆๆ บอกรักกันไม่เกรงใจเลย
เสียงแซวจากพายุและสายตากรุ่มกริ่มของลูกทีม
ภาคิน
ไม่ต้องมาทำสายตากรุ่มกริ่มด้วย
ภาคิน
รีบมาเปลี่ยนกะเลยนะพวกนาย
ว่าแล้วภาคินก็เดินปัดก้นไปนอนตามด้วยภูผา และพายุแค่ได้ยินเสียงของแฟน และเพื่อนพวกเขาทั้งสามคนก็สบายใจแล้ว
ชา
พวกเรานอนห้องเดียวกันกับธันเลยนะ
ชา
ให้ขึ้นไปนอนห้องพี่แล้ว
พวกหนุ่มๆรีบขึ้นไปพักผ่อน เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น
ภาคินสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงของซอมบี้ ชายหนุ่มมองไปยังลูกทีมที่ใช้ปืนยิง พวกที่เดินเข้ามาในเขตอาคารร้างที่พวกเขาพักอยู่กัน
ภาคิน
ตื่นเร็วพวกมันมาแล้ว!
ภาคินหันมาปลุกเพื่อนทั้งสองคนที่สะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินคำว่าพวกมันมาแล้ว
พายุ
ให้สบายสักวันไม่ได้หรือไงว่ะ!!!
พายุพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย
มิกเอ่ยถามภาคินเพราะเห็นพวกมันเริ่มเดินลากขามากันเยอะเรื่อยๆ
ภาคิน
ถอยออกด้านหลังก่อนที่พวกมันจะเข้ามาเยอะกว่านี้ เร็ว!!!
ลูกทีมทั้งหมดนำโดยพายุ มิก ลม ติน หมอก กาย เมฆ โดนัท แล้วปิดท้ายด้วยภาคิน และภูผา
ภาคิน
นายลองคิดดูถ้าคนในเมืองตายหมด
ภาคิน
พวกซอมบี้จะเยอะขนาดไหน
ภาคินตบไหล่ภูผาพรางให้คิดตาม
เสียงโดนัทร้องออกมาเมื่อมีซอมบี้พุ่งเข้ามากัดแขนของเขา
ภาคินใช้ปืนยิงเข้าที่หัวของซอมบี้ที่โผล่เข้ามาสามตัว ภาคินเป็นคนที่ยิงปืนแม่นที่สุด
กาย
โดนัทโดนพวกมันกัดครับ!
เสียงซอมบี้ที่ไล่หลังพวกเขามาติดๆ
ภาคินเอ่ยถามลูกทีม แต่เขากลับสายหัว
โดนัท
ผมจะต้านพวกมันไว้เอง
กาย
ไม่ นายต้องไปกับพวกเรา
กายยังรับไม่ได้ที่เพื่อนจะกลายเป็นพวกมัน
เสียงของซอมบี้ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
โดนัท
ผู้กอง ผมฝากด้วยครับ
ภาคินพยักหน้าแล้วรีบดึงแขนกายให้รีบออกไปจากที่นี่
พายุ
“ข้างหลังโอเคใช่มั้ย”
พายุเอ่ยถามผ่านวิทยุสื่อสารของทีม
ภาคิน
“ตอนนี้เราเหลือ 9 คนแล้ว”
ภาคิน
“สอดส่องดูพวกซอมบี้ให้ดี”
ภาคิน
“มันอาจจะโผล่มาจากไหนก็ได้”
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
